Από τον Ιωάννη Λάζιο
Η απομυθοποίηση του αμερικανικού ονείρου και η ανάδειξη των ενστίκτων της επιβίωσης στο περιβάλλον της ελεύθερης αγοράς είναι ο πυρήνας του έργου «Οικόπεδα με Θέα» που παίζεται στο θέατρο «Άνεσις». Το είδος στο οποίο συγκαταλέγεται το συγκεκριμένο έργο είναι το «δράμα». Εκεί εντάσσεται, τουλάχιστον, η ταινία που σκηνοθέτησε ο James Foley.
Πρέπει να τονιστεί αυτό, διότι η αίσθηση που έχει όποιος είδε την παράσταση υπό την σκηνοθετική ματιά του Νικορέστη Χανιωτάκη είναι εντελώς διαφορετική. Ο σκηνοθέτης ανέδειξε το ειρωνικό χιούμορ που διατρέχει την γραφή του Μάμετ και πρόβαλε ένα περισσότερο κωμικό παρά μυστηριώδες έργο.
Πρόκειται για ένα εγχείρημα που τελικά -μάλλον- πέτυχε. Το κοινό διασκεδάζει μειδιώντας ή και γελώντας σ' όλη τη διάρκεια του έργου, αλλά και ταυτόχρονα προβληματίζεται με όσα διαδραματίζονται επί σκηνής, κι όλα αυτά χωρίς να χάσει την αμοραλιστική αισθητική του έργου του Μάμετ, η οποία εκφράζεται θαυμάσια μέσα από τις ερμηνείες των ηθοποιών Άρη Λεμπεσόπουλου, Γιάννη Μπέζου, Θανάση Κουρλαμπά και Μάκη Παπαδημητρίου. Όλοι τους κατάφεραν να αναδείξουν μία διαφορετική προσωπικότητα αντιμαχόμενοι ο ένας τον άλλον και διεκδικώντας μια θέση στον πίνακα των αποδόσεων των πωλήσεων.
Ο Άρης Λεμπεσόπουλος ενσάρκωσε πειστικότατα τον αφελή πωλητή. Ο Γιάννης Μπέζος, με το γνωστό του ύφος, προσέδωσε απροσδόκητη κωμικότητα στο ρόλο του. Ο Θανάσης Κουρλαμπάς υπήρξε τόσο πειστικός σαν πωλητής, που έδινε την εντύπωση ότι κάνει χρόνια αυτή τη δουλειά. Τέλος, ο Μάκης Παπαδημητρίου γεμάτος αυτοπεποίθηση ανέδειξε έναν πιο σύγχρονο και αποτελεσματικό πωλητή. Κοινός παρονομαστής στην ερμηνεία όλων υπήρξε η ταχύτητα στην εκφορά του λόγου, κάτι που περιόρισε την ερμηνεία του Μάκη Παπαδημητρίου, καθότι χωρίς μικρόφωνο ήταν εξαιρετικά δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς την ροή του λόγου του. Το ερμηνευτικό κάδρο συμπληρώνει ο Γιάννης Δρακόπουλος, που παρά το λιγοστό κείμενο που είχε στην διάθεσή του, ερμήνευσε εξαιρετικά το ρόλο του πελάτη-θύματος. Ακολουθεί ο Γεράσιμος Σκαφίδας και ο Μάριος Μαριόλος στους περιορισμένους ρόλους του προϊστάμενου και του αστυνομικού.
Όλα αυτά καμωμένα στα πολύ προσεγμένα και όμορφα σκηνικά της Αρετής Μουστάκα. Πραγματικά όμορφα! Ιδιαίτερα το δεύτερο σκηνικό που προσομοιάζει σε γραφείο, με την κάτοψη της πόλης ζωγραφισμένη στα τζάμια του. Ακολούθως, τα κοστούμια της είχαν πολύ ενδιαφέρον και η φροντίδα που τους έχει αφιερωθεί αποτυπώνεται από τις χρωματικές επιλογές της μέχρι το σχέδιο λαχούρι της γραβάτας.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
