Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή
Στη θεατρική σκηνή του FAUST Bar–Theatre–Arts ο Ορέστης Τζιόβας έχει θέα από το παράθυρο του σπιτιού του ένα μουντό πάρκινγκ βλέποντας τους ίδιους πάντα ανθρώπους να φεύγουν την ίδια πάντα ώρα για τη δουλειά το πρωί και να επιστρέφουν το βράδυ. Οι κινήσεις τους προβλέψιμες και προδιαγεγραμμένες, οι θόρυβοι γνώριμοι και η μόλυνση, όχι μόνο της ατμόσφαιρας αλλά η ψυχική, η πνευματική και αυτή της σχέσης με τον εαυτό και μετά με τους άλλους. Η μονοτονία, η έλλειψη ορίζοντα, η ανεργία, ο εγκλεισμός δίνονται ανάγλυφα από την εξαιρετική ερμηνεία του ηθοποιού Ορέστη Τζιόβα, υπό την σκηνοθετική οδηγία του Θανάση Ταταύλαλη, που είναι και ο συγγραφέας του έργου καθώς περιγράφεται μια αδιέξοδη κατάσταση. Ο φωτισμός του Νύσου Βασιλόπουλου, αποδίδει την απελπισία χρησιμοποιώντας το ημίφως, αξιοποιώντας τη σκιά ενός ανθρώπου, που κοιτά έναν τοίχο, δηλαδή τη μοναξιά του. Παρακολουθούμε έναν άνθρωπο με πτυχία, έναν άνθρωπος που χάνει τη δουλειά του βιώνοντας την απαξίωση, αναγκαζόμενος να μείνει στο πατρικό του σπίτι, απ’ όπου προσπαθεί να δραπετεύσει επικαλούμενος οποιαδήποτε δικαιολογία, προκειμένου να αναζητήσει τον χαμένο του εαυτό και μετά τις νέες προοπτικές.
Ακόμα και οι νέες προοπτικές που ανοίγονται μπροστά του, ακόμα και το τυχαίο συμβάν και η νέα διέξοδος που τον οδηγεί στην ευημερία, βλέπουμε ότι δε μπορούν να παραγράψει μέσα από κάποιον τον πόνο, την απόγνωση, την αναμονή, την προσμονή, κάτι που συμβολοποιείται στην ακατάληπτη γλώσσα ενός τηλεφωνήματος, μιας απάντησης. Μπορεί να ξεχάσει κάποιος ή να σβήσει από μέσα του ό,τι έχει περάσει στη ζωή του; Μπορεί να ξεχάσει ότι έφτασε στον πάτο του βαρελιού επιθυμώντας να τον σπάσει για να δει τι κρύβεται επιτέλους πιο κάτω αν υπάρχει πιο κάτω;
Το ζητούμενο είναι ότι όταν νομίζει ότι έχει φτάσει ο ήρωας, αποδεικνύεται εντέλει ότι δεν έχει πραγματικά φτάσει. Πότε ξέρει κάποιος ότι έχει φτάσει κι όταν φτάσει μήπως αυτή η « Πόλη» θα τον ακολουθεί πάντα;
Πολύ μελετημένη και εσωτερική η ερμηνεία του Ορέστη Τζιόβα με μια πολύ προσεγμένη κίνηση από την Μόνικα Έλενα Κολοκοτρώνη και βιωματική, άμεση σκηνοθεσία από τον ίδιο τον συγγραφέα Θανάση Ταταύλαλη.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
