Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή
Η πικρή κωμωδία της Τζεραλντίν Άρον «Το υπέροχό μου διαζύγιο» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά, με την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου στο Θέατρο «Χυτήριο» , σε ανοικτό χώρο και με όλες τις υγειονομικές προφυλάξεις έναντι του κορονοϊού.
Η Άντζελα, μια γυναίκα γύρω στα πενήντα φέρνει στη σκηνή τον ψεύτικο, λούτρινο σκύλο της, στον οποίο μιλά σα να είναι άνθρωπος. Μόνη σε μια απρόσωπη πόλη με άλλους μοναχικούς ανθρώπους σαν εκείνη. Θυμάται τη ζωή της με τον άνδρα της, τον Μαξ, την ανατροπή της όταν εκείνος μια νύχτα του Νοέμβρη γυρνώντας από ένα ταξίδι του της ανακοινώνει ότι «αντί να ξεπακετάρει, θα πακετάρει» και ότι θα πάει να ζήσει με μια πολύ νεώτερη σύντροφο. Το αρχικό κλάμα γίνεται ανακούφιση και χαρά, ενώ στο μεταξύ μέσω των οικιακών βοηθών του ενός και του άλλου σπιτιού η Άντζελα παρακολουθεί τη ζωή του άντρα της με τη καινούργια του σχέση.
Εκπληκτικός, δροσερός μονόλογος που δίνει την ευκαιρία στην Αλεξάνδρα Παλαιολόγου να στήσει μια παράσταση με χιούμορ και δυναμικότητα, καθώς καλείται να υποδυθεί πολλούς ρόλους στηρίζοντας την ιστορία της πρωταγωνίστριας. Υποδύεται τον άντρα της, την ερωμένη του, τις οικιακές βοηθούς, που είναι αλλοδαπές και έχουν χαρακτηριστική προφορά προκαλώντας γέλιο, το γιατρό, τον πωλητή σε ένα sex shop. Μέσα στις γιορτές η μοναξιά μεγαλώνει κι έτσι αποφασίζει να βγει, να μπει σε ένα μπαρ και να ζητήσει από κάποιον να τη φιλήσει, αποσπώντας του τελικά ένα δεκάλεπτο εντυπωσιακό φιλί. Η μοναξιά της προκαλεί διάφορα ψυχοσωματικά συμπτώματα, που την ανησυχούν. Πάει στο γιατρό και εκείνος της λέει ότι πάσχει από το «σύνδρομο του ατόμου με πρόσβαση στα ιατρικά βιβλία», που διαβάζει κάτι και νομίζει ότι πάσχει από αυτό. Συχνά οι μοναχικοί άνθρωποι θέλουν να δημιουργούν την εντύπωση ότι έχουν ασθένειες για να προκαλούν το ενδιαφέρον των γύρω τους. Παρακολουθούμε τον αγώνα μιας μεσήλικης γυναίκας στην προσπάθειά της να επιβιώσει σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο. Πάει διακοπές, ανοικτή σε εμπειρίες, με τη μουσική από τη σειρά love boat να τη συνοδεύει ενώ βγάζει σέλφι με το σελφοκόνταρο, κραυγάζοντας τη μοναξιά της και οραματιζόμενη έναν άντρα που μόνο θα την αγαπά. Μια περιπέτεια στην υγεία του Μαξ δημιουργεί μια προοπτική επανασύνδεσης, για να αποδειχθεί ότι η επίτευξη της προσωπικής ευτυχίας είναι δύσκολη και συνοδεύεται από «πόνο καρδιάς». Η διεκδίκηση της ζωής είναι ένα συνονθύλευμα ευτυχίας και δυστυχίας, γέλιου και κλάματος.
Ο απολαυστικός αυτός μονόλογος δίνει την ευκαιρία στην Αλεξάνδρα Παλαιολόγου να δημιουργήσει μια πιο σύγχρονη Σίρλευ Βαλεντάιν, που αναζητά τον δρόμο της μέσα από τις δυσκολίες της ζωής , κάτι που επιτυγχάνεται μέσα από τις σκηνικές οδηγίες του σκηνοθέτη Δημήτρη Μυλωνά, κάθε φορά της πετά στη σκηνή κάποιο αντικείμενο - εφαλτήριο για μια νέα δοκιμασία. Μοντέρνα σκηνοθεσία, κάπως σαν παρακίνηση για θεατρικό αυτοσχεδιασμό, όπως ακριβώς είναι η ίδια η ζωή.
Ο φωτισμός(Αντώνης Παναγιωτόπουλος), η μουσική (Παύλος Κατσιβέλης) και τα κοστούμια (Γιάννης Μετζικώφ) πλήρως εναρμονισμένα με την υπέροχη μετάφραση της Μαργαρίτας Δαλαμάγκα Καλογήρου.
Ένα ενδιαφέρον θεατρικό έργο για την τρέχουσα καλοκαιρινή σαιζόν, που διαδέχεται ένα θεατρικό χειμώνα τραυματισμένο από τον κορονοϊό.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
