Από τον Κωνσταντίνο Πλατή
Η φαντασία είναι σίγουρα ένα από τα πιο ισχυρά όπλα του ανθρώπου, που του δίνει κίνητρο στη ζωή του, σε πολλούς τομείς. Ο Μαρξ οραματίστηκε μια αταξική κοινωνία, o Martin Luther King Jr. ονειρεύτηκε μια κοινωνία, στην οποία το χρώμα του δέρματος να μην είναι λόγος διάκρισης των ανθρώπων και ο Φοίβος Δεληβοριάς ήθελε να αναβιώσει τα αναψυκτήρια της παλιάς εποχής, που είχαν πρόγραμμα variete. Ε, λοιπόν, από όλους αυτούς μόνο ο Φοίβος τα κατάφερε.
Μη νομίσετε ότι το εγχείρημα του ήταν πολύ πιο εύκολο από τα προαναφερθέντα. Βασικός άξονας και των τριών κατά τη γνώμη μου είναι η θυσία του ενός για το σύνολο και ο Φοίβος «θυσίασε» το καλλιτεχνικό εγωισμό του για να λειτουργήσει περισσότερο ως νοσταλγικός κονφερασιέ και να μας παρουσιάσει νέους καλλιτέχνες, αλλά εξαιρετικά ταλαντούχους, ο καθένας στο είδος του.
Στις 14/9 που πήγα, μέσα σε τρεις ώρες, το κοινό έχει την ευκαιρία να απολαύσει το Μιχάλη Μαθιουδάκη, έναν από τους καλύτερους stand up comedians, τον μάγο Κώστα Καρυπίδη, το απολαυστικό μουσικό group Imam Baildi, τη χυμώδη χορεύτρια Burlesque «La Dandizette», τη βελούδινη φωνή της Νεφέλης Φασούλη, τον Σπύρο Γραμμένο, το ταλαντούχο μουσικοχορευτικό ντουέτο «Στενός Κορσές» και σίγουρα όλο και κάποιος ακόμα μου διαφεύγει.
Ο Άγγελος Τριανταφύλου σκηνοθέτησε εξαιρετικά όλο το πρόγραμμα το οποίο κάθε φορά έχει καλεσμένους από διαφορετικούς καλλιτεχνικούς χώρους.
Το vintage σκηνικό με τα τραπεζάκια και τις καρέκλες και γενικά η χαλαρή ατμόσφαιρα και το βλέμμα απόλαυσης των θεατών, που γέμιζαν όλο το χώρο καθιστοί ή όρθιοι, σίγουρα είχε κάτι από την ατμόσφαιρα των παλιών αναψυκτηρίων.
Πιστέψτε με, η θέα της Ακρόπολης από την ταράτσα του Φοίβου αν και μαγνητίζει το βλέμμα του κοινού, δεν καταφέρνει να αποσπάσει την προσοχή του κατά τη διάρκεια του προγράμματος.
Έτσι λοιπόν ο Φοίβος σε μια ταράτσα στην Ιερά οδό, ανάμεσα σε θορυβώδη clubs και κέντρα διασκέδασης έκανε το όνειρο του πραγματικότητα και μαζί με αυτόν κι εμείς.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
