Κριτική για την παράσταση "Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα"

Από την Άννα Μαύρου.

1936, Aνδαλουσία, Ισπανία, ένα καυτό καλοκαιρινό απόγευμα του Ιουνίου στην ύπαιθρο…

79 χρόνια μετά, Πλάκα, Αθήνα, στο Βρυσάκι, ένα καυτό καλοκαιρινό απόγευμα του Ιουλίου… καλεσμένοι στον κήπο του σπιτιού της χήρας Μπερνάρντα Άλμπα, να τη συλλυπηθούμε για τον θάνατο του δεύτερου συζύγου της, Αντόνιο Μαρία Μπεναβίδες και μαζί τις πέντε της κόρες, Αγκούστιας, Μαγκνταλένα, Αμέλια, Μαρτύριο και Ανδέλα.

Πέντε σφιχτά μαυροφορεμένες φιγούρες, που σπαρταράνε για έρωτα και διψούν για επαφή με ανθρώπους, καλούνται να πειθαρχήσουν στον νόμο, που θα τους επιβάλλει η τυραννική μάνα - ύαινα και να φυλακιστούν για οκτώ χρόνια στους σκοτεινούς τοίχους του σπιτιού τους, τιμώντας την μνήμη του εκλιπόντος. Οκτώ ατελείωτα χρόνια πένθους, ικανά να μαράνουν την ομορφιά τους, να τις κάνουν να ξεχάσουν τα όνειρα τους και να κοιμίσουν τους ανείπωτους πόθους και τα ανεκπλήρωτα πάθη τους, να τις σκοτώνουν αργά και βασανιστικά κάθε μέρα και κάθε βράδυ, κεντώντας την προίκα, που δεν θα χαρούν ποτέ τους.

Μοναδική ανδρική φιγούρα, ο Πέπε Ρομάνο, η σκιά του οποίου πλανάται στον χώρο και μένει σουρεαλιστικά στο περιθώριο, ώστε να μην ειδωθεί ποτέ από τους θεατές, είναι ο μνηστήρας συμφέροντος της μεγαλύτερης κόρης Αγκούστιας, η οποία κληρονόμησε την περιουσία του πατέρα της, του πρώτου συζύγου της Μπερνάρντα, αλλά ο έρωτας με σάρκα και οστά για την μικρότερη και ομορφότερη κόρη Ανδέλα. Είναι αυτός που θα σημάνει την αρχή των συγκρούσεων ανάμεσα στις θλιβερές ενοίκους του ερμητικά κλειστού αρχοντικού.

Το σπαρακτικό θεατρικό δράμα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα χαϊδεύει, ερωτεύεται και γεννά στο φως, ανάμεσα σε άλλα, την άνιση πάλη της εξουσίας με το πολύπαθο λαό, τον αέναο πόλεμο ανάμεσα στην ανώτερη κοινωνική τάξη των πλουσίων με την κατώτερη των φτωχών, αυτούς τους διαφορετικά πλασμένους ανθρώπους σύμφωνα με την Μπερνάρντα, τον έρωτα και τη μοναξιά, τη γυναίκα και τον άνδρα, τη ζωή και τον θάνατο.

Έσεσθε έτοιμοι όμως θεατρόφιλο κοινό να παρακολουθήσετε μία εξαιρετική Αλμοδοβαρική προσέγγιση μακριά από τις κλασσικές και αναμενόμενες τρόπον τινά θεατρικές αποδόσεις του έργου. Ο πολλά υποσχόμενος Ένκε Φεζολλάρι βρήκε πρόσφορο έδαφος σε ένα κατεξοχήν γυναικείο έργο, που προτάσσει στήθος στην κοινωνία για ισότητα ερωτική και κοινωνική και σεβόμενος τις κορυφώσεις δράματος του αριστουργήματος του Λόρκα, το «χτένισε» με την γνωστή Αλμοδοβαρική κυνική εξτραβαγκάντζα, παντρεύοντας το δράμα με το γέλιο, βάζοντας τις ηθοποιούς του να αποσυμφορούν τις σκηνές, όπου αυτό επιτρέπεται, με κωμικά στοιχεία και γκριμάτσες.

Στα συν της παράστασης, η έξυπνη αξιοποίηση των επιπέδων, που προσφέρει ο χώρος, όπως για παράδειγμα το υπόγειο, όπου είναι κλεισμένη η μάνα της Μπερνάρντα, η καταπιεσμένη φωνή της συνείδησης Μαρία Χοσέφα, καθώς και η μουσική επένδυση με ερωτικά τραγούδια της Luz Cazal, αγαπημένης μουσικής ντίβας του Αλμοδοβάρ και τα βαλκανικά μοιρολόγια του Goran Bregović. Η Μπερνάρντα του Ένκε φοράει κιτς μαύρα γυαλιά, μοιάζει να μη βλέπει τίποτα πίσω από αυτά και φουντώνει τσιγάρο στο τσακίρ κέφι. Εξαιρετικές ερμηνείες από όλες τις ηθοποιούς της παράστασης, κρεσέντο ερμηνείας από την Δώρα Στυλιανέση ως Μπερνάρντα και την Μαρία Σκαφτούρα ως την «πιστή» οικονόμο της Μπερνάρντα, Πόνθια, η οποία έκανε και τη μετάφραση του έργου.

Και ναι η παράσταση πέτυχε τον σκοπό της, βγαίνοντας από το θέατρο, μέσα από αυτό το ασφυκτικό κλοιό της προδικτακτορικής κοινωνίας του Φράνκο και παρόλο που έχεις γελάσει και δε φεύγεις ολότελα με βάρος στη ψυχή, αντικρύζεις τον αττικό ουρανό και την Ακρόπολη και νιώθεις, όντως, ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο!

Η Μπερνάρντα ξανανοίγει το σπίτι της και την αυλή της από 7 Σεπτέμβρη και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, σπεύσατε ταχέως  Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:30 στον Χώρο Τέχνης & Δράσης Βρυσάκι (Βρυσακίου 17, Πλάκα 105 55, Αθήνα, τηλ.: 210-3210179).

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ