Κριτική για την παράσταση "Βιοτεχνία Υαλικών"

Από την θεατρολόγο Μαρινέλλα Φρουζάκη

Μια βιοτεχνία, βγαλμένη από τα σπλάχνα αυτής της πόλης. Της πόλης του αγαπημένου συγγραφέα, που συνεχίζει να συντροφεύει τα όνειρά μας. Το έργο, (Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 1975), γραμμένο στο λυκόφως της δικτατορίας, με την προσδοκία της μεταπολίτευσης, μοιάζει να κλείνει το μάτι στο σήμερα, ν’ ακουμπάει τις ίδιες δυσκολίες και αγωνίες των μικρών, ταπεινών και σπουδαίων ανθρώπων. Αντιφάσεις, διλήμματα, συγκρούσεις. Όλα είναι εύθραυστα. Το γυαλί έτοιμο να σπάσει. Η αγάπη θα δείξει το δρόμο. Βυθιζόμαστε πάλι στο μαγικό κόσμο του μικρού μαγαζιού των γυαλικών, που παλεύει να επιβιώσει και ξανασυναντάμε, τη Μπέμπα και το Βλάση Ταντή, το Βάσο Ραχούτη και το Σπύρο Μαλακατέ. Τους υπέροχους και κοινούς αυτούς ανθρώπους. Τους φέρνουμε με συγκίνηση στο σήμερα, στην τραυματισμένη Αθήνα του 2018, που μας τυλίγει με τα μυστικά της, παλεύοντας κι αυτή να επιβιώσει, ακροβατώντας και ρισκάροντας.

Το κλασικό έργο του Μένη Κουμανταρέα σε μια εξαιρετική μεταφορά στο σήμερα, μέσα από τη διασκευή και σκηνοθεσία του Άγγελου Χατζά, στον οικείο χώρο του θεάτρου Φούρνος. Τα σκηνικά του Γιάννη Γκαρδιακού, λιτά και με πολύ καθαρές γραμμές, μας μεταφέρουν με τρόπο άμεσο στην βιοτεχνία αλλά και το κλίμα της εποχής, με τις φωτιστικές επιλογές να διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο, αφού χάρη σε αυτούς επιτυγχάνεται η μεταφορά κάθε στιγμή, με τους ηθοποιούς να παραμένουν στη σκηνή και, ταυτόχρονα, να μην «βρίσκονται» και στον χώρο. Τα κοστούμια του Αλέξανδρου Κομπόγιωργα σε συνδυασμό με την μουσική του Βασίλη Χρηστακέα ενίσχυαν με περίτεχνο τρόπο την συνολική ατμόσφαιρα του έργου. Το μεγαλύτερο ατού της παράστασης ήταν οι καίριες και ευθύβολες ερμηνείες των ηθοποιών (Γιώργος Αραχωβίτης, Αργυρώ Λογαρά, Γιάννης Νικολάου, Άγγελος Χατζάς) υπό την κινησιολογική καθοδήγηση της Άρτεμις Ιγνατίου, που υποστήριξαν άψογα τις σκηνοθετικές επιδιώξεις, αποτυπώνοντας και τα λιγότερο ευανάγνωστα σημεία του έργου, με ένα σταθερό ρυθμό.

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ