Συντάκτρια: Ναντίν Αθανασίου
Δεν τον φοβάμαι το Θεό, αυτός καταλαβαίνει και συχωρνάει. Τους ανθρώπους φοβάμαι. Αυτοί δεν καταλαβαίνουν και δε συχωρνούν. («Αναφορά στον Γκρέκο») Νίκος Καζαντζάκης
Πρόσφυγας, σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης, ονομάζεται, κάθε άνθρωπος που φεύγει χωρίς τη θέληση του, εξαιτίας δικαιολογημένου φόβου ή διωγμών, λόγω της θρησκείας του ή πολέμου ή ακόμα εξαιτίας της ιδιότητας του ως μέλους μιας ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας ή των πολιτικών του απόψεων (πολιτικός πρόσφυγας) και επιπλέον τού είναι αδύνατο να εξασφαλίσει προστασία από τη χώρα του.
Ο διαχωρισμός ανάμεσα σε πρόσφυγες και μετανάστες, έχει δεχθεί μεγάλη κριτική. Θεωρείται επιβεβλημένος, προκειμένου να απορρίπτεται με μεγαλύτερη ευκολία ένα μέρος των ανθρώπων. Όμως η φτώχεια ως λόγος μετακίνησης είναι και αυτή ένας πολύ σοβαρός λόγος, όπως και ο πόλεμος.
Ξεχωρίσαμε κάποιες θεατρικές παραστάσεις, που πραγματεύονται ζητήματα, όπως τα παραπάνω. Ζητήματα προσφυγιάς, ζητήματα μετανάστευσης, ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ιστορία μας, όταν και εμείς οι Έλληνες είχαμε ζητήσει καταφύγιο σε μια άλλη χώρα. Όταν κατά τη μικρασιατική καταστροφή πρόσφυγες ήρθαν στην Ελλάδα και αντιμετώπισαν φτώχεια και απαξίωση.
Ας μην ξεχνάμε λοιπόν ότι και εμείς ζητήσαμε κάποτε βοήθεια και ίσως κάποια στιγμή ξαναχρειαστεί…
Ας μη ξεχνάμε ότι οι λόγοι, για τους οποίους ένας πρόσφυγας ή ένας μετανάστης εγκαταλείπει τη χώρα του είναι συνήθως επιτακτικοί. Ας μη ξεχνάμε πως είμαστε όλοι άνθρωποι, που έχουμε ανάγκη για σεβασμό, προστασία, βοήθεια. Ανάγκη να ζούμε με αξιοπρέπεια.
- Ρόουζ
Η Δέσποινα Μπεμπεδέλη επιστρέφει στην Αθήνα για να ερμηνεύσει την Ρόουζ, την επιζήσασα Εβραία του Martin Sherman. Μια συγκλονιστική θεατρική παράσταση σε σκηνοθεσία του Νίκου Καραγέωργου.
Η Ρόουζ κατάφερε να επιβιώσει– είναι μια επιζήσασα Εβραία. Η αξιόλογη ζωή της άρχισε σ' ένα μικρό ρωσικό χωριό, μεταφέρθηκε σ' ένα γκέτο της Βαρσοβίας, σ' ένα πλοίο με το όνομα «Έξοδος» και τελικά στους δρόμους του Ατλάντικ Σίτυ, των φαραγγιών της Αριζόνα και τις μυρωδάτες νύχτες του Μαϊάμι Μπιτς. Το έργο είναι το πορτραίτο μιας φοβερής γυναίκας και μέσον υπενθύμισης των γεγονότων, που στιγμάτισαν τον 20ο αιώνα.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
2. Συρματένιοι, ξεσυρματένιοι όλοι
Έπειτα από 8 συνεχή sold out την περασμένη άνοιξη και τη συγκινητική ανταπόκριση του κοινού, οι Συρματένιοι Ξεσυρματένιοι Όλοι επανέρχονται στο θέατρο Άβατον, για λίγες παραστάσεις.
Αποσπάσματα αφηγήσεων από Χιώτες πρόσφυγες, οι οποίοι κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής εγκατέλειψαν τον τόπο τους και ξεκίνησαν ένα ταξίδι προς το άγνωστο. Κατευθύνθηκαν προς την Τουρκία, Κύπρο και Μέση Ανατολή. Μια άγνωστη πτυχή της Ιστορίας, η οποία έχει καταγραφεί από τον Γιάννη Μακριδάκη στο πρώτο του βιβλίο Συρματένιοι Ξεσυρματένιοι· Όλοι, αποτελεί την έμπνευση και συνθέτει έναν θεατρικό μονόλογο.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
Διαβάστε την κριτική μας: Εδώ
3. Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη
Το έργο της Μιμής Ντενίση «Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη» ανεβαίνει στο «ΘΕΑΤΡΟΝ» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» σε παραγωγή του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού από τις 16 Οκτωβρίου 2019. Το έργο είναι το πρώτο ελληνικό θεατρικό sequel. Αποτελεί συνέχεια του έργου «Σμύρνη μου αγαπημένη», που συγκλόνισε χιλιάδες θεατές και έγινε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
4. Νούρα, ένα πένθιμο μπλουζ
Στο έργο αυτό μας παρουσιάζεται μία διπλή Οδύσσεια: Του δυτικού ανθρώπου που τα έχει «όλα» και στέκεται θύμα αυτής της ιδανικής συνθήκης και των προσφύγων που, η ζωή τους μοιάζει το απόβλητο ενός συστήματος, που δεν δείχνει στάλα συμπόνιας.
Οι κεντρικές ηρωίδες μας (Μητέρα της Νούρα και η Νούρα) αποζητούν, όχι το δυτικό όνειρο όπως κάνουν οι μετανάστες, αλλά μία ανθρώπινη ζωή. Μια ζωή δίχως διώξεις, εγκλήματα και πολέμους. Όπως λέει, η Νούρα μας: «μαμά στις χούφτες μου έχω φυλάξει λίγο ήλιο». Αυτόν τον ήλιο αποζητούν.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
