Ανατόλ ή η μάχη των φύλων

Αρχείο Παίχτηκε από 15/10/2018 έως 15/01/2019
στο Αλκμήνη
Διάρκεια: 90 λεπτά
Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης
Σκηνοθέτης: Γιάννης Βούρος
Σκηνογραφία: Γιάννης Βούρος(Επιμέλεια σκηνικού χώρου)
Κοστούμια: Δημήτρης Ντάσιος
Φωτισμοί: Γιώργος Φρέντζος
Μουσική: Γιώργος Τσιρίκος(επιμέλεια)
Ερμηνεύουν: Μαξ: Πέρης Μιχαηλίδης, Οι εφτά γυναίκες του έργου: Τζούλη Σούμα, Ανατόλ: Λευτέρης Βασιλάκης

Περιγραφή

Το έργο του Αρθουρ Σνίτσλερ «Ανατόλ ή η μάχη των φύλων», γράφτηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και ολοκληρώθηκε στις αρχές του 20ου, όπου και παίχτηκε με τεράστια επιτυχία στη Βιέννη και στο Βερολίνο.

Περισσότερα

Ο Σνίτσλερ ήταν ένας πρωτοπόρος γιατρός, θεατρικός συγγραφέας και διηγηματογράφος. Η άποψή του ήταν ότι τα δυο βασικά θέματα για τα οποία γράφει κανείς είναι ο έρωτας και ο θάνατος. Γράφει και περιγράφει σχεδόν κυνικά τον έρωτα σε όλες τις όψεις, τις απάτες, τις αυταπάτες, τα τεχνάσματα και τις παγίδες του, το πάθος και τη σκληρότητά του. Ο κεντρικός ήρωας, ο Ανατόλ,  έχει καταβολές από τον Δον Ζουάν και τον Καζανόβα, όμως είναι πολύ πιο κοντά στον καθημερινό άντρα, ο οποίος ζει καθημερινούς και εφήμερους έρωτες σε μια ατελείωτη σκυταλοδρομία πάντα διψασμένος και ανικανοποίητος. Το έργο αποτελείται από εφτά επεισόδια και έναν επίλογο – ο οποίος θα παιχτεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα – όλα παραλλαγές πάνω στο ερωτικό θέμα: αισθηματικές, ειρωνικές, μελοδραματικές, σαρκαστικές, ρεαλιστικές και φαρσικές. Ο ίδιος ο Σνίτσλερ ενσαρκώνεται από τον φίλο του Ανατόλ, τον ώριμο θυμόσοφο Μαξ, που σχολιάζει και προωθεί τα δρώμενα, παραστέκεται και παρηγορεί τους «δράστες». Οι εφτά γυναίκες που αποτελούν τα «ερωτικά αντικείμενα» του Ανατόλ, έρχονται από κάθε τάξη, επάγγελμα, ψυχικό και πνευματικό περίγυρο. Αλληλοσπαράζονται παίζοντας τον θύτη και το θύμα. Όλα αυτά βέβαια σ΄ένα παιχνίδι με πολύ έρωτα, πάθος, εύθυμη διάθεση και χαρακτήρες αληθινούς, με τους οποίους ταυτιζόμαστε και σήμερα, γιατί ο έρωτας είναι πάντα ένα διαχρονικό και βασικό στοιχείο της ζωής μας. Ο Freud άλλωστε, σε επιστολές που είχαν ανταλλάξει, αναρωτήθηκε και  έγραψε: «Πώς κατορθώσατε να αντλήσετε αυτή τη μυστηριώδη γνώση για την ανθρώπινη ψυχή, που εγώ κατάκτησα μόνο μετά από πολύμοχθη διερεύνηση του αντικειμένου και τελικά έφτασα στο σημείο να ζηλεύω τον ποιητή, που κατά τα άλλα θαυμάζω».
Ο Σνίτσλερ κατακτά, και δικαίως, τους θεατές του σήμερα, γι’ αυτό και το  έργο ξαναπαίζεται με τεράστια επιτυχία τα τελευταία 10 χρόνια στη Νέα Υόρκη, στο Βανκούβερ, στo Παρίσι και στο Βερολίνο.

Μετάφραση Επιλόγου: Γιάννης Καλιφατίδης
Επιμέλεια κίνησης: Φρόσω Κορρού
Βοηθός σκηνοθέτη: Τζωρτζίνα Κώνστα
Μακιγιάζ: Βαγγέλης Θώδος
Φωτογραφίες: Olsi Mane
Teaser&Trailer: Άλκης Σδούγκος- ArtProductions
Επικοινωνία: Τζίνα Φουντουλάκη

Φωτογραφίες

Βίντεο

9 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Η παράσταση είχε διαχρονική θεματική και μια σκηνοθετική ματιά που προσέγγιζε αριστοτεχνικά την πάλη των φύλων. Οι σκηνές σύντομες, αλλά περιεκτικές, συνδύασαν το χιούμορ με το δράμα, την κυνικότητα με το συναίσθημα, ενώ η όλη προσπάθεια είχε ρυθμό, ατμόσφαιρα και σφιχτή δομή. Το πρωταγωνιστικό διδυμο διέθετε φλόγα, μπριο και εξαιρετική σκηνική χημεία μεταξύ τους. Αξιόλογη και προσεγμένη παράσταση ελπίζω να συνεχιστεί και του χρόνου.

  2. Εξαιρετικη παρασταση ..Πραγματικά την απόλαυσα.η πρωταγωνίστρια καταπληκτική πολύ καλή ηθοποιός όπως και όλοι.περασα καταπληκτικά και αξίζει να τη δείτε . ευχαριστώ θεατρομανια για την ευκαιρία που μου δώσατε να δω καλό θεατρο

  4. Υπέροχη δουλειά. Όταν βγαίνεις από μια παράσταση που σε έχει αγγίξει, έχεις ταυτιστεί και σε έχει κάνει και να γελάσεις αλλά και να συγκινηθείς, δεν νομίζω ότι θες κάτι άλλο. Το όνομα Βούρος στη σκηνοθεσία είναι εγγύηση. Το έργο ουσιώδες, οι ερμηνείες πολύ καλές. Η Τζούλη Σούμα απίστευτη, χαμαιλέων. Ο Λευτέρης Βασιλάλης ευχάριστη έκπληξη και ο Πέρης Μιχαηλίδης η κωμική πλευρά της παράστασης. Περάσαμε υπέροχα, το προτείνω. Ευχαριστώ πολύ το θεατρομάνια για την διπλή πρόσκληση.

  7. Καλή παράσταση σε γενικές γραμμές με πολύ καλές ερμηνείες από την γυναίκα και τον μεγαλύτερο ηθοποιό. Υπήρχαν, όμως, αρκετά σκαμπανεβάσματα και "κοιλιές" ως προς τον ρυθμό και κάποια επεισόδια του έργου υστερούσαν φανερά σε σχέση με κάποια άλλα (όπως το δεύτερο που αποδόθηκε με έναν πολύ μελοδραματικό τρόπο ή κάποιες υπερβολές στα συναισθηματικά ξεσπάσματα της γυναίκας προς το τέλος). Οι καυστικές ατάκες για τις ερωτικές σχέσεις του μεγαλύτερου ηθοποιού-που υποδύεται τον ίδιο τον συγγραφέα- αποτελούν τις καλύτερες και πιο διαχρονικές στιγμές του έργου, το οποίο από την άλλη πλευρά παρουσιάζει συχνά στερεοτυπικούς (κυρίως) γυναικείους χαρακτήρες.

  9. Ένα έργο αφιερωμένο στις ερωτικές σχέσεις, τα συναισθήματα που εγείρονται μέσα σε αυτές και τη διαφορετική δυναμική που κάθε φορά δημιουργείται.
    Μία παράσταση προσιτή σε όλους.
    Θεατρομάνια, ευχαριστώ πολύ για το όμορφο βράδυ!
    Παρεμπιπτόντως, το θέατρο Αλκμήνη είναι πολύ ιδιαίτερος χώρος που σφύζει από θεατρική ζωή.