Συγγραφέας: Γούντυ Άλλεν
Διασκευή: Ελένη Ράντου, Βαγγέλης Χατζηνικολάου
Σκηνοθέτης: Σταμάτης Φασουλής
Σκηνογραφία: Μαγιού Τρικεριώτη
Κοστούμια: Κική Γραμματικοπούλου
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική: Ιάκωβος Δρόσος (επιμέλεια)
Κίνηση: Αντιγόνη Γύρα
Ερμηνεύουν: Ελένη Ράντου, Μάξιμος Μουμούρης, Παντελής Δεντάκης, Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Κώστας Κορωναίος, Ορέστης Καρύδας και Δημήτρης Καπετανάκος
Περιγραφή
Έπειτα από μια θριαμβευτική σεζόν η μεγάλη θεατρική επιτυχία “ΤΖΑΣΜΙΝ” της Ελένης Ράντου βασισμένο στο σενάριο του Γούντυ Άλλεν "Βlue Jasmine" επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Διάνα από 11 Οκτωβρίου.
Περισσότερα
Η καθηλωτική Τζάσμιν, που συγκίνησε και καταχειροκροτήθηκε από 40.000 θεατές, επιστρέφει στο θέατρο Διάνα για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Πρόκειται για την πρώτη παγκόσμια θεατρική διασκευή που βασίστηκε στο σενάριο του Γουντυ Άλλεν Βlue Jasmine και έγινε από την Ελένη Ράντου και τον Βαγγέλη Χατζηνικολάου.
Ένα σπουδαίο θεατρικό έργο πάνω στα χαμένα μεγαλεία, μια παράσταση εξαιρετικών ηθοποιών, μια ερμηνεία ζωής από την Ελένη Ράντου και μια εμπνευσμένη σκηνοθεσία από τον Σταμάτη Φασουλή.
Μετά τις 19 Ιανουαρίου η παράσταση μεταφέρεται στη Θεσσαλονίκη στο θέατρο Ράδιο Σίτυ .
Τη σκυτάλη στο θέατρο Διάνα θα πάρει η καινούρια παράσταση του Βασίλη Παπακωνσταντίνου σε κείμενα Οδυσσέα Ιωάννου και σκηνοθεσία της Ελένης Ράντου.
Η Ελένη Ράντου, που ήθελε χρόνια να μεταφέρει στη σκηνή αυτό το τόσο σημαντικό σύγχρονο έργο, πήρε την έγκριση του ίδιου του Γούντυ Άλλεν για τη θεατρική της διασκευή, δίνοντας για πρώτη φορά την ευκαιρία στη μεταφορά της περίφημης Blue Jasmine στο θέατρο.
Η υπόθεση αφορά σε μια πλούσια χρεωκοπημένη Νεοϋορκέζα, τη Τζάσμιν (Ελένη Ράντου), η οποία μετά τη διάλυση του γάμου της και την οικονομική καταστροφή του άντρα της Αλ (Μάξιμος Μουμούρης) προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή της από την αρχή. Αναγκάζεται, άφραγκη πλέον, να μετακομίσει στην αδερφή της Τζίντζερ (Γαλήνη Χατζηπασχάλη) σε μια λαϊκή συνοικία του Σαν Φρανσίσκο, τη στιγμή που η αδερφή της ετοιμάζεται να παντρευτεί τον Τσίλυ (Παντελή Δεντάκη). Η απέχθεια της Τζάσμιν προς τον Τσίλυ είναι κεραυνοβόλα και οι συγκρούσεις ανάμεσά τους πυροδοτούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Στην προσπάθεια της Τζάσμιν να επαναπροσδιορίσει τη ζωή της, σ’ ένα εχθρικό περιβάλλον, το παρελθόν στοιχειώνει το παρόν με απρόβλεπτες συνέπειες.
Το σενάριο του Γούντυ Άλλεν στηριγμένο σε μια άλλη εκδοχή του Λεωφορείο ο Πόθος, περιγράφει με μοναδικά κωμικοτραγικό τρόπο το οδοιπορικό της πτώσης και την τραυματική εμπειρία της απώλειας, αποσπώντας διθυραμβικά σχόλια.
Τη θεατρική απόδοση έχει κάνει η Ελένη Ράντου σε συνεργασία με τον Βαγγέλη Χατζηνικολάου και η πρεμιέρα στο Θέατρο Διάνα αναμένεται με πολύ ενδιαφέρον.
Βοηθός σκηνογράφου Δήμητρα Χίου
Βοηθός ενδυματολόγου: Κρυσταλία Λιονάκη
Φωτογραφίες: Γιώργος Καβαλλιεράκης
ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΡΑΝΤΟΥ ΜΕ ΤΗ ΤΖΑΣΜΙΝ
Πριν από πέντε χρόνια, καθισμένη στο καλοκαιρινό Σινέ Παρί στην Πλάκα, έβλεπα το Blue Jasmine.
Θυμάμαι να γυρνάω στη φίλη μου και να της λέω… αυτό εγώ θα το κάνω θεατρικό.
Από τότε η σκέψη δεν έπαψε να τριγυρίζει στο μυαλό μου. Έκανα δοκιμές, έψαχνα τον τρόπο που η αφήγηση θα γίνει θεατρική, προσπαθούσα να μπω στο μυαλό αυτής της γυναίκας… μέχρι που φέτος το πήρα απόφαση. Στρώθηκα να το τελειώσω με τον συνεργάτη μου, τον Βαγγέλη Χατζηνικολάου, κι αυτό άρχισε να μου φανερώνεται και να τρέχει σα νερό από πηγή. Σε έναν μήνα είχε τελειώσει το πρώτο draft.
Μου αποκαλύφθηκαν σιγά – σιγά όλοι οι χαρακτήρες της ιστορίας και συνδέθηκα τόσο μαζί τους, που όταν τελειώναμε το βράδυ τη δουλειά με τον Βαγγέλη, του έλεγα… μην κλείνεις το λάπτοπ, ασ’ τους ν’αναπνεύσουν… Στέλνω το πρώτο draft στον Σταμάτη Φασουλή. Με παίρνει πίσω σε δύο ώρες. Είναι αριστούργημα. Προχώρα.
Τέλος Απριλίου παίρνω και τη θετική απάντηση ότι ο Γούντυ Άλλεν δίνει το οκ να γίνει σε παγκόσμια πρώτη θεατρική διασκευή στην ταινία του. Ζητάει να διαβάσει τη διασκευή! Στα ελληνικά!
Κι από εκεί και πέρα όλα παίρνουν το δρόμο τους. Ιούλιο βρίσκομαι στο Λονδίνο και βλέπω τη μακέτα του σκηνικού της Μαγιού Τρικεριώτη. Μετά από δύο μήνες καύσωνα στην Αγγελτέρα, εκείνη τη μέρα επιτέλους βρέχει και ο ταξιτζής είναι πανευτυχής. Επιστρέφω Ελλάδα. Όποιος ηθοποιός ακούει το πρότζεκτ λέει ναι. Και γίνομαι ακόμα πιο ευτυχής που θα δουλέψω με τέτοιους ταλαντούχους ανθρώπους, τον Μάξιμο Μουμούρη, τον Παντελή Δεντάκη, την απίστευτη Γαλήνη Χατζηπασχάλη, τον Κώστα Κορωναίο, τον Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο, τον Δημήτρη Καπετανάκο (είχαμε δουλέψει και στον Κατάδικο), τον Ορέστη Καρύδα, ακόμα και τώρα στις πρόβες τους χαζεύω στα κρυφά, τους καμαρώνω.
Κι έτσι, άλλο ένα ταξίδι ξεκίνησε. Και για άλλη μια φορά έχω τον ενθουσιασμό της πρώτης μου δουλειάς. Και το μάτι δεν κλείνει τη νύχτα. Και οι προσδοκίες να με ξεπερνούν και το άγχος να με διαλύει και να μην κατεβαίνει μπουκιά, αλλά μέσα σ’ όλη αυτή την τρέλα έχει και κάτι στιγμές, που η πρόβα μ’ ανατριχιάζει, που τα γέλια κάποιες φορές φέρνουν δάκρυα στα μάτια, που οι αμηχανίες μας κάνουν και κοκκινίζουμε σα δωδεκάχρονα, κι εκεί λες… αξίζει τελικά αυτή η δουλειά. Γι’ αυτές τις στιγμές μπορώ ν’ αντέξω κι όλο το υπόλοιπο.
ΕΛΕΝΗ ΡΑΝΤΟΥ
Ίσως η ωραιότερη παράσταση που έχω παρακολουθήσει φέτος με εξαιρετικές ερμηνείες από όλους ανεξαιρέτως. Η Ράντου στα καλύτερά της. Δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας η γυναίκα. Και η σκηνοθεσία του Φασουλή ευρηματικότατη. Ευχαριστώ για τη πρόσκληση!
Πολύ θα ήθελα να δω αυτή την ωραία παράσταση
Από τον Κωνσταντίνο Πλατή
Η Ελένη Ράντου είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση ηθοποιού. Εδώ και αρκετά χρόνια απoλαμβάνει κάτι παραπάνω από την απλή αποδοχή του κοινού. Οι θεατές την αγαπούν, νοιώθουν αρκετά οικεία μαζί της όταν τη προσεγγίζουν εκτός σκηνής και οι θεατρικές της παραστάσεις είναι από αυτές που αναμένει το κοινό με αγωνία κάθε χρόνο, με αποκορύφωμα το έργο «Κατάδικος μου», το οποίο έδωσε το έναυσμα πριν μερικά χρόνια για να μπει ξανά το νεοελληνικό έργο στις πρώτες επιλογές του κοινού. Κι η ίδια όμως δείχνει ότι προσεγγίζει τους ρόλους της και το κοινό της με μεγάλη ειλικρίνεια και αφήνει τον εαυτό της να εκφραστεί ελεύθερα, όπως όταν συγκινείται έντονα από το ένθερμο χειροκρότημα των θεατών στο τέλος κάθε παράστασης.
Φέτος λοιπόν έκανε δυναμική επιστροφή μετά τη «Φιλουμένα» και το «Χωρίς ανάσα...» έργα στα οποία δοκίμασε να δείξει διαφορετικές πτυχές του ταλέντου της χωρίς να έχει κατά τη γνώμη μου την ίδια επιτυχία με τα προηγούμενα έργα.
Ο τίτλος «Τζάσμιν», λοιπόν, μας προϊδεάζει ότι δεν θα δούμε μια πιστή μεταφορά του έργου του Γούντι Άλεν “Blue jasmine“ αλλά ένα κείμενο, διασκευασμένο από την Ελένη Ράντου και το Βαγγέλη Χατζηνικολάου, το οποίο είναι προσαρμοσμένο πάνω στους «κώδικες» που διευκολύνουν την Ελένη Ράντου να ερμηνεύσει ρόλoυς πιο κοντά στην ελληνική πραγματικότητα, με έντονα δραματικά και κωμικά στοιχεία. Αρχικά λοιπόν οι θεατές που έχουν δει και την ταινία ίσως να δυσαρεστηθούν από το «πείραγμα» δομικών στοιχείων στο ύφος που δίνει ο Γούντι Άλεν στα έργα του. Σύντομα όμως και σίγουρα στο δεύτερο μέρος της παράστασης η Ελένη Ράντου καταφέρνει κάτι το οποίο της προσδίδει αυτή την ιδιαιτερότητα που έχει ως ηθοποιός. Κάνει το ρόλο «δικό της» και με την ειλικρίνεια που την χαρακτηρίζει στην ερμηνεία της, δημιουργεί μεγάλη συναισθηματική φόρτιση στο θεατή σε αντίθεση με την τακτική του Γούντι Άλλεν που προσεγγίζει περισσότερο «εγκεφαλικά» το κοινό του. Παρόλα αυτά και ίσως λόγω του ελληνικού κοινού που είναι δεκτικό στη συναισθηματική προσέγγιση, η Ελένη Ράντου δίνει εν τέλει τη δική της απόλυτα επιτυχημένη οπτική στην ερμηνεία του ρόλου της, χωρίς υπερβολές και επιτυγχάνει το τραγικά κωμικό ύφος που υπάρχει και στην ταινία. Εξαιρετικές είναι και οι ερμηνείες των άλλων ηθοποιών, οι οποίοι είναι πιο κοντά στο «γουντιαλενικό» ύφος.
Ο Σταμάτης Φασουλής ως σκηνοθέτης είχε το δύσκολο ρόλο της καθοδήγησης της πρωταγωνίστριας όπου τα κατάφερε με μεγάλη επιτυχία καθώς επίσης και των υπολοίπων ηθοποιών σε ένα έργο όπου ο κάθε ρόλος είναι σημαντικός και έχει στοιχεία που πρέπει να αναδειχτούν. Ο ρυθμός της παράστασης ήταν επίσης πολύ καλά ρυθμισμένος και παρά τη δίωρη, τουλάχιστον, διάρκεια της, δεν κουράζει καθόλου το θεατή που παρακολουθεί με αγωνία την έκβαση κάθε σκηνής.
Το περιστροφικό σκηνικό από τη Μαγιού Τρικεριώτη είναι λειτουργικό και έχει πολύ ωραίους συνδυασμούς χρωμάτων που προσδίδουν ρεαλισμό στη παράσταση, μαζί με τις επιλογές κουστουμιών της Κικής Γραμματικοπούλου.
Οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη είναι πολύ εύστοχοι και με την κατάλληλη θερμότητα όταν αυτό χρειάζεται.
Η Αντιγόνη Γύρα η οποία επιμελείται την κίνηση των ηθοποιών, έχει κι αυτή συντελέσει στην επιτυχία της παράστασης ρυθμίζοντας πολύ σωστά τους ηθοποιούς στις αλλαγές των σκηνών αλλά και στη σωματοποίηση των ρόλων τους.
[…] Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ […]