Δούλες

Αρχείο Παίχτηκε από 11/10/2021 έως 28/12/2021
στο Άλμα
Διάρκεια: 105'
Συγγραφέας: Ζαν Ζενέ
Μετάφραση: Ντένια Στασινοπούλου, Βάσια Χρονοπούλου
Σκηνοθέτης: Βάσια Χρονοπούλου
Σκηνογραφία: Γιάννης Αρβανίτης
Κοστούμια: Βάσια Χρονοπούλου
Φωτισμοί: Δημήτρης Μπαλτάς
Μουσική: Γρηγόρης Ελευθερίου
Κίνηση: Κωνσταντίνος Παπανικολάου
Ερμηνεύουν:

Διανομή
Σολάνζ: Ντένια Στασινοπούλου
Κλαιρ: Ιωάννα Λέκκα
Κυρία: Holly Grace (Θέμης Θεοχάρογλου)

Περιγραφή

Στην παράσταση το παιχνίδι των Λεμερσιέ αλλάζει, το θέατρο εν θεάτρω μεγεθύνεται και το σύμβολο αυτού που θα ήθελαν οι δούλες να είναι, η «Κυρία», χτίζεται σιγά σιγά μπροστά στον θεατή και γίνεται ένας άνθρωπος που δρα αντίστροφα στην αυτοκαταστροφική πορεία των Λεμερσιέ

Περισσότερα

«Για τις Δούλες, ένας κριτικός είπε κάποτε πως οι δούλες δεν «μιλούσαν έτσι». Και όμως, έτσι μιλούνε, αλλά μόνο για μένα, και για μένα μόνο το βράδυ, τα μεσάνυχτα.»

Μια νύχτα φαντασιώσεων και ψευδαισθήσεων, ανάμεσα σε λουλούδια, φορέματα, παγιέτες και γούνες… Οι αδερφές Λεμερσιέ, οι υπηρέτριες, όπως κάθε βράδυ, όταν μένουν μόνες μιμούνται την Κυρία τους με τη δούλα της. Κάθε βράδυ…Ένα παιχνίδι, μια «τελετή» που οδηγεί στο «θάνατο» της Κυρίας και στη μεγαλειώδη κυριαρχία της Δούλας. Τι γίνεται, όμως, όταν η ονειροφαντασία του φόνου γίνεται πραγματική επιθυμία και προσχέδιο για ένα έγκλημα;

Το έργο αποκαλύπτει τις πιο τρομακτικές σκέψεις δυο κοριτσιών και τη δύναμη του φθόνου που μπορεί να καταβάλει έναν αδύναμο άνθρωπο. Ποια σωτηρία επιλέγει η ψυχή όταν συνειδητοποιήσει πως αυτό που μισεί περισσότερο στον άλλον είναι ο αντικατοπτρισμός του ίδιου της του εαυτού; Υπάρχει σωτηρία ή ένα τέλμα που μόνο ο θάνατος μπορεί να το λυτρώσει; «Πρόκειται για μια ιστορία τεράτων» είπε ο Ζενέ…

Στην παράσταση το παιχνίδι των Λεμερσιέ αλλάζει, το θέατρο εν θεάτρω μεγεθύνεται και το σύμβολο αυτού που θα ήθελαν οι δούλες να είναι, η «Κυρία», χτίζεται σιγά σιγά μπροστά στον θεατή και γίνεται ένας άνθρωπος που δρα αντίστροφα στην αυτοκαταστροφική πορεία των Λεμερσιέ: ένας άντρας επιλέγει συνειδητά να ντυθεί την εικόνα της Κυρίας και θαρρετά μετατρέπεται στο τέλειο είδωλο, σε μία γυναίκα βασίλισσα του κόσμου της, πρωταγωνίστρια της σημερινής κοινωνίας τεράτων.

Tο απροσπέλαστο της εικόνας της Κυρίας καθιστά τις αδερφές Λεμερσιέ ανίκανες για όποια περαιτέρω δράση και τις οδηγεί σε έναν εσωτερικό λαβύρινθο με κέντρο το δίπολο έγκλημα και αγιοσύνη.

Φωτογραφίες – τρέιλερ: Ίρις Κατσούλα
Παραγωγή: Apparatus
Οργάνωση παραγωγής: Μάνθα Καραδήμα
Επικοινωνία- Δημόσιες Σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη

Η παράσταση είναι επιχορηγούμενη από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού

Βιογραφικό Apparatus

Apparatus κατά τον Vilem Flusser είναι ένα εργαλείο που έχει ως στόχο να αλλάζει το νόημα του κόσμου. Το ορίζει ως μαύρα κουτιά τα οποία προσομοιώνουν την ανθρώπινη σκέψη αλλά και ως ένα παιχνίδι που συνδυάζει σύμβολα, μετατρέποντας την κοινωνία σε ένα μηχανισμό ανάδρασης με στόχο την περαιτέρω βελτίωση των λειτουργιών και την ανάπτυξη της ίδιας της συσκευής. Έτσι, λοιπόν, στόχος των Apparatus (Μάνθα Καραδήμα, Δημήτρης Μπαλτάς, Βάσια Χρονοπούλου) είναι η δημιουργία μιας καλοκουρδισμένης μηχανής που είναι σε διαρκή ετοιμότητα να αρπάξει κάθε τι ωραίο και κάθε τι άσχημο και να το μετατρέψει σε κάτι καινούργιο μέσω των διαφόρων μορφών της τέχνης. Σημείο εκκίνησης για τη δημιουργία νέων έργων είναι η θεματική που απασχολεί την ομάδα την εκάστοτε περίοδο και η ανάγκη επικοινωνίας της με την σύγχρονη κοινωνία. Έχουν παρουσιαστεί μέχρι στιγμής τα έργα: «Ο Ιδομενέας, ο βασιλιάς της Κρήτης» (σκην. Ε. Ρευματά, Αρχαίο θέατρο Ορχομενού Αρκαδίας – Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός – 2021) «Τα Βρώμικα Χέρια» του Ζ.Π. Σαρτρ (σκην. Β. Χρονοπούλου, Θέατρο 104 - 2019), "Νύχτες", μια παράσταση βασισμένη στις "Λευκές Νύχτες" του Φ.Μ. Ντοστογιέφσκι (σκην. Β. Χρονοπούλου, Θέατρο 104 - 2018), «Ο Μηχανισμός του Δωματίου» του Αριστείδη Αντονά (σκην. Β. Χρονοπούλου, Κ.Ε.Τ. - 2017).

https://www.facebook.com/apparatusGr/

https://www.instagram.com/apparatus.theater/

Φωτογραφίες

Βίντεο

14 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή

    Πριν ξεκινήσει η παράσταση οι ηθοποιοί συντονίζονται με χορευτική κίνηση ώστε να μπουν στο ίδιο φάσμα. Εξαιρετική η κίνησή τους και βέβαια, η εξέλιξή της πάνω στη σκηνή καθ’όλη τη διάρκεια της παράστασης. Σολάνζ: Ντένια Στασινοπούλου
    Κλαιρ: Ιωάννα Λέκκα

    Οι ηθοποιοί Ντένια Στασινοπούλου (Σολάνζ), Ιωάννα Λέκκα(Κλαιρ), Holly Grace -Θέμης Θεοχάρογλου (Κυρία) ντύνονται επί σκηνής. Το φόρεμα των υπηρετριών και τα χοντρά άκομψα παπούτσια τους, αμετακίνητα κοινωνικά βαρίδια τις καθορίζουν. Το φόρεμα είναι ο ρόλος, ρόλος είναι το φόρεμα. Όσο η Σολάνζ (Ντένια Στασινοπούλου )φορά το φόρεμα της Κυρίας, είναι και φέρεται σαν την Κυρία. Η Σολάνζ - Κυρία και η Κλαιρ στο ρόλο της Σολάνζ. Η μεταξύ τους κλιμακούμενη σχέση φτάνει στο σημείο που επιτέλους η πράξη πρέπει να ολοκληρωθεί, όμως εισβάλλει η πραγματικότητα και τις διακόπτει. Το τηλεφώνημα του Κυρίου (του εραστή της Κυρίας) , που τους γνωστοποιεί ότι αφέθηκε ελεύθερος από την Αστυνομία , ανατρέπει την εξέλιξη. Οι ίδιες τον είχαν εμπλέξει με κάποιες ανώνυμες καταγγελίες περί κλοπής , αποβλέποντας να κάνουν κακό στα αφεντικά τους. Τώρα ο κύριος περιμένει την Κυρία να τον συναντήσει . Ο φόβος τους μην αποκαλυφθεί το παιχνίδι τους ή μην καταλάβει η κυρία ότι χρησιμοποιούν τα αντικείμενά της, ή μήπως και αποκαλυφθεί η σκευωρία εναντίον του κυρίου και το ενδεχόμενο σύλληψής τους , τις παγώνει, τους χαλά την οργασμική κατάσταση στην οποία έμπαιναν οι δυο τους σταδιακά. Φοβούνται μήπως το φως, τα αντικείμενα, ο καθρέφτης τις προδώσουν.

    Όση ώρα διαμείβεται το παιχνίδι ρόλων μεταξύ τους, το μπουντουάρ της κυρίας με τους καθρέφτες και τον φωτισμό είναι ανοιχτό και διαθέσιμο, ενώ η κυρία (Holly Grace -Θέμης Θεοχάρογλου) αθόρυβα ετοιμάζεται, βάφεται και ενδύεται το πολυτελές ρούχο της για να αναλάβει τον ρόλο της. Η προετοιμασία της και η κίνησή της είναι εξαιρετικές. Το μπουντουάρ είναι χρηστικό για τα ρούχα και τη γούνα, αλλά λειτουργεί και σαν παράθυρο στο κόσμο, ενώ οι καθρέφτες επιτρέπουν τον αντικατοπτρισμό των θεατών , της κοινωνίας, που αναπαράγει το ίδιο στερεότυπο του κοινωνικού χάσματος , που μοιάζει απροσπέλαστο και μη αναστρέψιμο, γεγονός που οδηγεί στο έγκλημα και το θάνατο.

    Ο στόχος του παιχνιδιού τους είναι να κατεβάσουν την Κυρία στο επίπεδό τους και να την εξολοθρεύσουν. Βρίσκονται σε αδιέξοδο και κάθε φορά το παιχνίδι είναι σαν μια ερωτική πράξη που δεν ολοκληρώνεται. Δεν μπορεί να τελεσφορήσει το έργο και αυτή η ένταση πια έχει συσσωρευτεί και μόνο μια μπορεί να είναι η έκβαση, οφείλουν να κάνουν διαπύηση τραύματος.

    Σε ένα ατμοσφαιρικό σκηνικό- το μπουντουάρ της αστής κυρίας εκτυλίσσεται όλο το έργο του Ζενέ. Το σκηνικό του Γιάννη Αρβανίτη, η σκηνοθεσία της Βάσια Χρονοπούλου, που συνδύασε την ανάδειξη του ερωτισμού, μαζί με το πολιτικό μήνυμα του έργου βασισμένο πάνω στην μετάφραση της ιδίας και της Ντένιας Στασινοπούλου ανέδειξε στην σκηνή την πολυδιάστατη σκέψη του Ζενέ, όσον αφορά την επιθυμία κάθε ανθρώπου για μια καλύτερη ζωή, την ζήλεια, την ερωτική, τιμωρητική μανία, την επανάσταση που στομώνεται κάθε τόσο, το στημένο παιχνίδι, την ανελεύθερη ζωή, τον εγκλωβισμό ε ένα κρεβάτι κελί, φορτισμένο με ονειρώξεις και οράματα. Όμως και το μπουντoυάρ, αυτό το dress room, τελεί χρέη φυλακής. Η Κυρία είναι φυλακισμένη σε μια fake εικόνα, σε μια κοινωνική θέση που την υποχρεώνει σε μια ψεύτικη , ψευδεπίγραφη συμπεριφορά, κύριος μπαινοβγαίνει στη φυλακή και οι δούλες αισθάνονται θανάσιμα εγκλωβισμένες.

    Το έγκλημα θα τις ανυψώσει και τις δυο από την ανωνυμία στη διασημότητα. Έστω και με τον τρόπο αυτόν, τον μόνο που τους έχει απομείνει, θα γίνουν γνωστές και θα μείνει το όνομά τους στην ιστορία.

    Εξαιρετική η διδασκαλία της κίνησης του Κωνσταντίνου Παπανικολάου. Η θηλυκότητα της Κυρίας, η επιθυμητή Σολάνζ όταν φορά το φόρεμα της Κυρίας, η άγαρμπη, αδέξια κίνηση του ρόλου της Κλαιρ δίνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σε αυτό συνεπικουρούν ο φωτισμός του Δημήτρη Μπαλτά και η μουσική του Γρηγόρη Ελευθερίου.
    Σπαρακτικό το κείμενο του Ζενέ, που αν και το έχουμε δει πολλές φορές στη θεατρική σκηνή οι ερμηνείες και των τριών ηθοποιών της Ντένιας Στασινοπούλου (Σολάνζ), της Ιωάννας Λέκκα (Κλαιρ) και της Holly Grace -Θέμης Θεοχάρογλου (Κυρία) το ξεδίπλωσαν διαφορετικά, ανοίγοντας άλλη μια πτυχή, αποκαλύπτοντας μια ακόμα προοπτική για μιαν αναπόφευκτη εξέγερση, ένα ακόμα βήμα προς την αυτοεκπλήρωση.

  4. Αρκετά καλή προσπάθεια από υποσχόμενους ηθοποιούς. Ευτυχώς δεν υπήρχε ψηλότερο πατάρι. Κανείς δεν μας είπε για ασανσέρ. Πάντως στο ανέβασμα μπροστά μου ενέβαινε ο ηθοποιός Γ.Μ. και το έλεγε η περδικούλα του.

  11. Παρακολούθησα την παράσταση την Τρίτη 9/11 με διπλή πρόσκληση από το theatromania το οποίο και ευχαριστώ πολύ.
    Η παράσταση ήταν ΦΟΒΕΡΗ και σκηνοθετικά άρτια. Έβαλε ψηλά τον πήχη για την υπόλοιπη θεατρική σεζόν.

    Και οι 3 ηθοποιοί ήταν πολύ καλοί αλλά ειδικά οι 2 κοπέλες δίδαξαν υποκριτική. Κάθε κίνηση τους, κάθε έκφραση,κάθε λεπτομέρεια, ήταν ΑΨΟΓΕΣ! Η ένταση που έβγαζαν, ο καταπιεσμένος θυμός χρόνων, WOW. Γνωστοί ηθοποιοί πρέπει να δουν την παράσταση για να μάθουν τί σημαίνει υποκριτική γιατί έχω δει πολλές φορές "ονόματα" που βαριόταν και ίσως δεν είχαν και το αντίστοιχο ταλέντο. Ήταν πραγματικά θετική έκπληξη και την απόλαυσα πολύ. Παράσταση που θα τη θυμάμαι για πολύ καιρό.
    Μην χάσετε την ευκαιρία να τη δείτε. Θα έχουμε δει την κυρία Ιωάννα Λέκκα και την κυρία Ντένια Στασινοπούλου στην αρχή της μεγάλης καριέρας που, δεδομένα θεωρώ, θα κάνουν.

    *** εφόσον στο θέατρο υπάρχει το θέμα με το ασανσέρ (1 -max 2 άτομα τη φορά) και η αίθουσα είναι στον 5ο όροφο, οι υπεύθυνοι του θεάτρου πρέπει να ανεβάζουν τον κόσμο νωρίτερα και όχι δέκα λεπτά πριν την έναρξη. Στεναχωρήθηκα που μπήκα στην αίθουσα έστω και 2 λεπτά μετά την έναρξη της παράστασης γιατί το θεωρώ προσβλητικό για τους ηθοποιούς και ενοχλητικό για τους υπόλοιπους θεατές, ειδικά αφού βρισκόμουν στο θέατρο 45 λεπτά νωρίτερα.

  13. Η άμεση επαφή κοινού και ηθοποιού κάνει αυτήν την παράσταση να ξεχωρίζει. Συγκλονιστικές οι ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστών συγκινούν και προβληματίζουν. Ωραίο κείμενο και με υπόθεση να απογυμνώνει συναισθήματα...