Frozen

Καταθλιπτική παράσταση! Την παρακολούθησα κατόπιν παραχώρησης πρόσκλησης από Kiki Kono.

Συγκλονιστική, διδακτική παράσταση, με καθηλωτικές ερμηνείες και εξαίρετη σκηνοθεσία.
Η υπόθεση του έργου σε προκαλεί να παρακολουθήσεις την εξέλιξη των γεγονότων και όχι την απλή αφηγηματική τους ιστορία . Οι θεατές βλέπουν την ίδια παράσταση και ο καθένας ξεχωριστά την παρακολουθεί από διαφορετική οπτική γωνία.
Όπως όταν βλέπουνε ένα λουλούδι ή ένα σάπιο μήλο...οι περισσότεροι δεν σκεφτόμαστε ούτε για μια στιγμή ποια ήταν η πορεία τους για την τωρινή τους κατάσταση.
Αξίζει την ιδιαίτερη προσοχή μας!

Ένα δυνατό θέμα που σου δημιουργεί πολλούς προβληματισμούς. Περίμενα να μου μεταδώσει περισσότερη ένταση και συναίσθημα παρά επιστημονική ανάλυση. Πολύ καλές ερμηνείες, ξεχωρίζει η ερμηνεία της Δέσποινας Κούρτη η οποία ήταν καθηλωτική στο ρόλο της ψυχολόγου. Ευχαριστούμε πολύ Θεατρομανία για τις προσκλήσεις!!!

Εξαιρετική η παράσταση..ο κος Χατζάκης ενσάρκωσε αληθινά το ρόλο του ..σα να ήταν αληθινά ο serial killer ..η κα Μουρικη μεστή και αληθινή.... εξαιρετική η παράσταση και με τεράστιο προβληματισμό για την παιδική κακοποίηση...

Εξαιρετική παράσταση με πολύ δυνατές ερμηνείες. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!!!

Μια πολύ δυνατή συναισθηματικά παράσταση.Με αφορμή την ιστορία δύο γυναικών που προσπαθούν να αποδεχτούν και να συνεχίσουν τη ζωή τους μέσα από την απώλεια, ξετυλίγεται ένα σύνθετο πλέγμα σχέσεων και συμπεριφορών. Εκτός από την προσωπική τους απώλεια, η κοινή συνισταμένη των 2 γυναικών είναι ο κατά συρροήν δολοφόνος. Η μια γυναίκα έχασε το παιδί της από αυτόν και η άλλη προσπαθεί να ερμηνεύσει και να κατανοήσει με την βοήθεια της επιστήμης τις αιτίες που οδήγησαν στο έγκλημα.
Η σκηνοθεσία του κ. Χατζάκη εστίασε ισόρροπα και στους τρεις χαρακτήρες φωτίζοντας τα σκοτεινά σημεία που κουβαλούσαν μέσα τους. Όσο για την ερμηνεία του ήταν απλά εκπληκτικός. Νόμιζες ότι έβλεπες επί σκηνής ένα πραγματικό πρόσωπο και όχι έναν ηθοποιό που υποδύεται έναν ρόλο.Υπέροχη εξίσου η κ.Κούρτη. Αξιόλογη η ερμηνεία της κ.Μουρίκη.

Ευχαριστώ θερμά τη Theatromania για την εκπληκτική παράσταση

Είδα την παράσταση στις 6/1
Δύσκολο έργο μέτρια προσέγγιση δεν μπορω να πω οτι εφυγα γεματος μετα την παράσταση κατι μου έλειπε παρ'ολο που οι ερμηνείες του κυρίου Χατζάκη και τις κυρίας Κούρτη ήταν εκπληκτικές. Ηταν νωθρό υποτονικό στο πρώτο μερος σίγουρα ήθελα περισσότερη ένταση σε εκείνο το κομμάτι. Κλείνονταςθέλβ να πω οτι μου άρεσε πολυ η μουσική που έντυσε την παράσταση και η φωτισμοί ήταν εξίσου καλοί.

Μας αρεσε η παρασταση και οι ερμηνιες αν και δυσκολες οι ηθοποιοι καταφεραν να ανταποκριθουν...Ευχαριστουμε το Θεατρομανια για τις προσκλησεις

Ένα σκληρό έργο με δύσκολο θέμα και δυνατό κείμενο ......που δεν κατάφερε όμως να μου μεταδώσει ένταση και συναίσθημα η παράσταση.Ξεχώρισα την πολύ καλή ερμηνεία του κ Σ.Χατζάκη είναι πειστικός και καθηλωτικός στον ρόλο του. Αρκετά καλή και η κ. Κούρτη στο ρόλο της ψυχολόγου. Βρήκα υπερβολικό το παίξιμο της κ. Μουρίκη στο ρόλο της μάνας.
Ευχαριστώ ΘΕΑΤΡΟΜάΝΙΑ για την πρόσκληση!

Εξαιρετική παράσταση που πραγματεύεται ένα πολύ δύσκολο θέμα. Καθηλωτικές ερμηνείες από τους τρεις πολύ καλούς ηθοποιούς. Ευχαριστούμε την θεατρομάνια για τις προσκλήσεις.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!!!!

Παρακολούθησα χθες την παράσταση. Δεν μου άρεσε καθόλου. Το έργο δεν είχε συνοχή. Οι μονόλογοι ήταν μεγάλοι και κουραστικοί. Πολλές φορές υπήρχε υπερβολικό παίξιμο. Ήταν πολύ μεγάλο χωρίς να έχει να πει κάτι. Οι ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και η Δέσποινα Κούρτη ήταν εξαιρετική. Επίσης τα κομμάτια της μουσικής ήταν ασύνδετα μεταξύ τους. Έμπαιναν κι έβγαιναν όπου ήθελαν. Γιατί δεν αναφέρεται το όνομα του συνθέτη στους συντελεστές; Καλή προσπάθεια σε ένα ανύπαρκτο έργο.

Εξαιρετικεσ ερμηνειες και κειμενο.Οπωσδηποτε να δειτε την παρασταση

Εξαιρετική παράσταση.
Το θέμα βαρύ και δύσκολο, οι ερμηνείες καθηλωτικές.
Φεύγεις με σκέψεις και προβληματισμό- όπως πρέπει δηλαδή από μία επιτυχημένη θεατρική παράσταση!
Ευχαριστώ τόσο πολύ Θεατρομάνια για την πολύτιμη συμβολή σου στη θεατρική μας παιδεία!

Σ ενα μικρο θεατρακι,η καλυτερη παρασταση που ειδα φετος ,(προσωπικη μου εκτιμηση βεβαια),με απιστευτη σκηνοθεσια,εξαιρετικα παιξιματα,εμπνευση,ρυθμο,θεατρικο γεγονος,πολυ σημαντικο,και ασυγκριτο με τις ''πολυδιαφημισμενες παραστασεις''.Να πατε..

Ευχαριστω θεατρομανια!Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!Πολύ καλή παράσταση.αξίζει να τη δει κανείς

Μια παράσταση που αξίζει. Ανατριχιαστικές ερμηνείες, με ένα δύσκολο θέμα που δίνει τροφή για σκέψη. Συγχαρητήρια στους συντελεστές.

κοινωνικο θεμα με πολυ καλες ερμηνείες

Ενα δύσκολο και βαρύ έργο, που το έφεραν εις πέρας με επιτυχία η τριάδα των ηθοποιών!Συγχαρητήρια για το απαιτητικό παίξιμο και για τα νοήματα που μας πέρασαν!Απαιτεί μυημένο κοινό!Ευχαριστώ για την πρόσκληση!

Μία άψογη παράσταση. Ο κ. Χατζάκης σκηνοθέτησε πολύ προσεκτικά το έργο και έδωσε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας. Ίσως ο συγκεκριμένος ρόλος να είναι και ο καλύτερος της μέχρι τώρα καριέρας του! Πάρα πολύ καλή και η κ. Κούρτη στο ρόλο της ψυχολόγου. Αξιοπρεπέστατη και η κ. Μουρίκη στο ρόλο της μάνας. Απέδωσε αρκετά πετυχημένα όλες τις ψυχολογικές διακυμάνσεις της ηρωίδας.

Πολύ καλή παράσταση.αξίζει να τη δει κανείς.φεύγοντας μένει κάτι ανεκπλήρωτο αλλά συνάμα δίνεται και πολύ τροφή για σκέψη.

Πολύ καλή παράσταση...με πολλά μηνύματα που γεννούν προβληματισμό...αξίζει να τη δει κανείς...φεύγοντας μένει κάτι ανεκπλήρωτο αλλά συνάμα δίνεται και πολύ τροφή για σκέψη.

Είναι μια παράσταση με ερμηνείες που προκαλουν έντονα συναισθήματα, φοβους,ερωτηματικα.Αλλά τελικα ο θεατής βρίσκει λύτρωση ή δικαίωση? Δύσκολο και καθόλου 'ευπεπτο' έργο. Οι ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Πολύ καλή και ποιοτική δουλειά.

Δεν μου αρεσε η παράσταση, θεωρώ πως ήταν αρκετά μίζερη, κουραστική χωρίς συνοχή, ενώ και οι ερμηνείες θα έλεγα πως ήταν υπερβολικές. Επίσης δεν μπορώ να κατανοήσω την διάρκεια των 2 ωρών της συγκεκριμένης παράστασης και τους συνεχείς άσκοπους μεγάλης διάρκειας μονολόγους των πρωταγωνιστών.

Μια παράσταση κυνική και ρεαλιστική με έντονα στοιχεία ευαισθησίας συναρπάζει με τις εξοχές ερμηνειες των Χατζάκη , Κούρτη και Μουρίκη. Πολύ καλή σκηνοθεσία και μουσική. Εύστοχη η παράθεση στατικών στοιχείων για την εγκληματολογία ενηλίκων. Σου γεννιέται δυσφορία κ σκέψη για προβληματισμό και ανάλυση.

Είδα την παράσταση της Κυριακής 11/11.
Πρόκειται για ένα σκληρό έργο, με την εκπληκτική Έφη Μουρίκη που χειρίζεται τη φωνή και το σώμα της αριστοτεχνικά και τον Σωτήρη Χατζάκη απερίγραπτα πειστικό και καθηλωτικό - ερμηνεία που αξίζει βραβείο!
Η μουσική, επίσης, είναι εξαιρετική.
Παρόλα αυτά δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι έφυγα αισθανόμενη ένα κενό, έχοντας μια αίσθηση αμηχανίας. Το βάρος που είχα σε μεγάλο μέρος της παράστασης δεν εκτονώθηκε, έμεινε κάτι μετέωρο, ανοιχτό, παγωμένο όπως λέει ο τίτλος... και μπορώ να πω ότι είμαι αρκετά "ανθεκτική" στη σκληρότητα. Ίσως αυτό να ήταν το ζητούμενο, να φύγει ο θεατής χωρίς λύτρωση, με πολλά ερωτηματικά και ερωτήματα και με παγωμένη την καρδιά... ίσως πάλι να υπήρχε κάτι που να έλειψε και να έμεινε κάτι ανολοκλήρωτο.
Το οξύμωρο είναι ότι έπιασα τον εαυτό μου πολλές φορές να θεωρώ ότι η παράσταση τελείωσε... Οπωσδήποτε δεν είναι μία "εύκολη" παράσταση για το ευρύ κοινό.
Σε κάθε περίπτωση, ευχαριστούμε πολύ για τις προσκλήσεις!

Συγκλονιστική παράσταση τόσο στο θέμα της όσο και στις ερμηνείες!!

Από την θεατρολόγο Μαρία Μαρή

«Ο Καυτός Πάγος (Frozen) είναι η ιστορία δυο πολύ γενναίων γυναικών, και το πώς αυτές ξεπερνάνε ό,τι χειρότερο μπορούσε να τους συμβεί». Μια τραγική ιστορία για το κουράγιο των απλών ανθρώπων, που όμως ξέρουν να συγχωρούν, που αναγνωρίζουν την αξία της ζωής και κινούν για το δρόμο τους.

Τρία πρόσωπα εμπλέκονται στο ψυχολογικό θρίλερ της «Frozen» της Bryony Lavery: Ένας σήριαλ κίλερ, μια δικαστική ψυχίατρος και μια μητέρας που η κόρη της είναι ένα από τα θύματα αυτού του κατά συρροή δολοφόνου.

Η συγγραφέας μέσα απ’ τους μονολόγους των τριών πρωταγωνιστών μεταφέρει στη σκηνή την άλλη κόρη της Νάνσυ, την Ίγκριντ, τον σύζυγό της τον Μπομπ με την τραυματισμένη τους σχέση, το περιβάλλον της ψυχολόγου και βέβαια τον διαταραγμένο αυστηρό πατέρα και τους θείους του Ραλφ. Όλοι εκεί, μαζί με τους θεατές, που αναστοχάζονται είτε τα λάθη που οι ίδιοι διέπραξαν είτε τα λάθη των άλλων που υπέστησαν με τραγικές συνέπειες. Τα τέρατα τα κατασκευάζουμε συχνά εμείς οι ίδιοι και ο αντίκτυπος, δυστυχώς, αφορά τρίτα πρόσωπα. Ας σκεφτούμε το μύθο του Λαΐου. Εκείνος διέπραξε επονείδιστη πράξη, δολοφονήθηκε από το γιο του, εκείνος έκανε παιδιά με τη μάνα του, τιμώρησε τον εαυτό του και τιμωρήθηκαν και τα παιδιά του.

Έχουμε συλλογική ευθύνη γιατί είμαστε όλοι από το ίδιο ζυμάρι. Δύσκολο για τη μάνα που συνήθως μιλά για τη Ρόνα, αδιαφορώντας για την Ίγκριντ, να μπορέσει να καταλάβει τη θέση του Ραλφ. Μα και εκείνη έχει διαπράξει τα δικά της λάθη. Το ίδιο και η ψυχολόγος που φαίνεται ιδιαίτερα φορτισμένη από τη δική της ζωή.

Ο σκηνοθέτης έχει χτίσει καταπληκτικά το ρόλο του Ραλφ και των δυο γυναικών. Η δυσφορία της Νάνσυ από μια ζωή που δεν την ικανοποιεί, η νευρικότητα της ψυχολόγου που κάμπτεται κάποια στιγμή από την ανατροπή στη ζωή της και από την αποκάλυψη του δικού της μελανού σημείου.

Όλοι έχουν τραύματα και όλοι άθελά τους ή δυστυχώς ηθελημένα κάποιοι με διαταραχή, είτε το συνειδητοποιούν, είτε όχι, έχουν δημιουργήσει τραύματα σε άλλους ανθρώπους. Η ίδια η ψυχολόγος την ώρα που εγκαταλείπει το σπίτι διακατέχεται από ταραχή και προσπαθεί να επιβληθεί στον εαυτό της για να μπορέσει να αναχωρήσει.

Τα χέρια του Ραλφ , η κίνησή τους, το βλέμμα του, το χαμόγελό του όλα συναινούν σε κάτι σκοτεινό. «Πρέπει να είναι πάντα έτοιμος, όταν θα έρθει η μοναδική χρυσή στιγμή». Το παιδικό γελάκι δε θα ακουστεί μετά τη στιγμή αυτή.

Εκείνος στο χώρο του μαζεύει τις βιντεοκασέτες με ταινίες παιδοφιλίας, που είχε παραγγείλει από το Άμστερνταμ. Γίνεται όλο και πιο αντιπαθητικός από την πρώτη στιγμή. Η βία που έχει δεχθεί αυτό το τέρας δημιουργεί.

Η σκηνή είναι έτσι χωρισμένη με πάγκους ώστε να διακρίνεται το πεδίο δράσης του κάθε ρόλου. Εκείνο του Ραλφ, που μετά θα γίνει η φυλακή του και ο χώρος επισκεπτηρίου, το σπίτι της Νάνσυ και το δωμάτιο της Αγκνέτα.

Τα σκηνικά και τα κοστούμια της Έρσης Δρίνη απέδωσαν απόλυτα την ιδιοσυγκρασία του καθενός και έδωσαν πολλά στοιχεία για τη ζωή του. Η Αγκνέτα, πάντα στη αρχή και αλλά και στο τέλος με μια βαλίτσα, να πρέπει να γυρίσει πίσω, εκεί που την περιμένουν τα προσωπικά της θέματα. Ανάλογο σοβαρό ντύσιμο επιστήμονα, όταν δίνει διαλέξεις, αναλύοντας τον παγωμένο εγκέφαλο του εγκληματία, μελετώντας την περίπτωση του Ραλφ, και απλή εμφάνιση, που ακολουθεί την επιφυλακτική αλλά στο τέλος τρυφερή συμπεριφορά της με τον κρατούμενο αυτόν, κατασκεύασμα μιας νοσηρής κοινωνίας.

Η οδύνη της Νάνσυ είναι μεγάλη, απατηθείσα σύζυγος, που ανέχεται και δυσφορεί σε ένα σπίτι με αδυναμία στη μια της κόρη. Μια ωραία γυναίκα με σκούρα χρώματα, μέχρι να κάνει την ανατροπή και να ακολουθήσει τη ζωή, συγχωρώντας.

Αρχικά θα ήθελαν και οι δυο να πεθάνει αυτός ο άνθρωπος που κακοποίησε 7 κορίτσια σε διάστημα 22 ετών. Ειδικά η μάνα θα τον ήθελε νεκρό.

Καταπληκτικές ερμηνείες και από τους τρεις ηθοποιούς. Ο Ραλφ (Σωτήρης Χατζάκης) ακολουθεί πάντα τη διαταραχή του εγκληματία, στο λόγο στην κίνηση και στο βλέμμα. Χτυπά το κεφάλι του όπως τον χτυπούσε ο πατέρας στο νεροχύτη αναπαράγοντας τον πόνο που του έχει πρωτοπροκληθεί από εκείνον. Κακοποιημένο παιδί που κακοποιεί.

Η Αγκνέτα, η επιστήμονας (Δέσποινα Κούρτη), προσπαθεί και μόνη της και με τον συνεργάτη της να εξηγήσει αυτή την εγκληματική συμπεριφορά με την έκκριση της κορτιζόλης στον εγκέφαλο στα κακοποιημένα παιδιά. Στις συναντήσεις τους ο Ραλφ παραφέρεται και η Αγκνέτα όταν εκείνος τη ρωτά αν έχει παραφερθεί, του απαντά «Ναι, Ραλφ, αλλά δε φταις εσύ!» Έχει διαλυθεί το σύμπαν από την άδηλη ή δεδηλωμένη βία εναντίον των παιδιών.

Η μάνα ακούει την παρότρυνση της κόρης της να ζήσει το σήμερα και να συγχωρέσει, αλλά αυτό στην αρχή την εξοργίζει. Η Νάνσυ ( Έφη Μουρίκη ) περνά από όλα τα στάδια την μελαγχολίας, του πένθους, της οργής για να φτάσει στο σημείο, όταν πια κινεί γη και ουρανό να συναντήσει τον εγκληματία φονιά του παιδιού της, να του πει ότι τον συγχωρεί. Αυτή η εξέλιξη στη ψυχολογία της ηρωίδας αποδόθηκε πιστά σε όλες τις διακυμἀνσεις της έχοντας τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Παρά την υπέροχη σκηνή όπου η Αγκνέτα ετοιμάζει τις βαλίτσες της με μια εκπληκτική τραγουδιστική ερμηνεία της ηθοποιού Δέσποινας Κούρτη, ο θεατής αντιλαμβάνεται με πικρή επίγνωση ότι εντέλει κανείς δεν μπορεί να διαφύγει από τα προβλήματά του αν δεν τα αντιμετωπίσει με θάρρος και γενναιότητα. Όσο μακριά και να πάει, αυτά θα είναι εκεί. Μόνη λύση η συγχώρεση. Αν κάποιος είχε βοηθήσει και τον Ραλφ να κάνει το ίδιο;

Η μουσικές επιλογές ακολουθούν την πορεία του έργου, τη διαταραχή του Ραλφ, την δυσφορία της Νάνσυ και την χαρά της Αγκνέτα .

Όλα σωστά ενορχηστρωμένα από τον Σωτήρη Χατζάκη, έτσι που τελικά να πετύχει να μεταδώσει το λόγο της Λέιβερι μαζί με τη μετάφραση της Αννίτας Δεκαβάλλα. Οι θεατές, το ένιωθε κανείς, ήταν μουδιασμένοι και βαθιά προβληματισμένοι .

Καταπληκτικη παρασταση! να τη δειτε ολοι! ευχαριστω θεατρομανια!

Μια πολύ καλή αλλά και πολύ σκληρη παράσταση, πραγματεύεται την ιστορία ένος serial ciller, που απαγάγει, κακοποιεί σεξουαλικά μικρά κορίτσια και μετά τα δολοφονεί. Πολύ καλές οι ερμηνείες από όλο το καστ των ηθοποιών. Μου άρεσε περισσότερο η ερμηνεία της ψυχολόγου - ψυχαναλύτριας που προσπαθεί να προφυλάξει τον δολοφόνο, δίνοντας εντολή να μην έρθει σε επαφή με την μητέρα ενός απο τα θύματα του. Επίσης απρόσμενο είναι και το φινάλε, στο ρόλο του καταλύτη η μητέρα ενός εκ των θυμάτων. Σας ευχαριστώ πολύ για την προσκληση.

Πολύ καλή σκηνοθεσία και επίσης πολύ καλές ερμηνείες. Είναι ένα έργο που προβληματίζει και ο καθένας μάλλον βρίσκει τις απαντήσεις στα πιστεύω του. Ευχαριστούμε ΘΕΑΤΡΟΜάΝΙΑ για την πρόσκληση.

Καλη παρασταση.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΑΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΛΙΓΟ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΡΟΛΩΝ.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΕΙΤΕ!!!!!!!!

Πολύ ωραίο κείμενο,αλλά δυστυχώς μέτρια η παράσταση,η οποία διασώζεται από
την καταπληκτική κα Κούρτη! Όταν πριν πολλά χρόνια είχα δει αυτή την παράσταση με τον κ. Βουτέρη
και την κα Δεκαβάλλα είχα πραγματικά ενθουσιαστεί!! Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!

Καλη παρασταση,αλλα ηταν λιγο κουραστικη.Θα μπορουσε να κραταει λιγοτερο σε διαρκεια.Η κα Μουρικη,μου αρεσει παρα πολυ σαν ηθοποιος,αλλα εδω με απογοητευσε λιγο το παιξιμο της,που το βρηκα υπερβολικο.Ο κ.Δατζακης,παρα πολυ καλος.Ευχαριστω θεατρομανια!!

Φανταστική παράσταση!!!