Guilty Choices

Ιδιαίτερη παράσταση, με εναλλακτική τολμηρή σκηνοθεσία και καλές ερμηνείες από τους τέσσερις ηθοποιούς
Ακόμα μια καλή παράσταση από το Vault.
Ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια για την πρόσκληση!

Ιδιαίτερη παράσταση. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.

Ευχαριστώ Θεατρομάνια για την πρόσκληση!
Η παράσταση δε μου άρεσε καθόλου..... Κρίμα να αναλώνεται τόση ενέργεια και χρόνος για ένα τέτοιο αποτέλεσμα

Συνταρακτική,παραστατικότατη και πρωτοποριακή παράσταση,πρώτη φορά είδα βιασμό επι σκηνης.Πόσο κτήνος μπορεί να γίνει ο άνθρωπος,προκειμένου να ικανοποιήσει τα αρρωστημένα πάθη του!Απίστευτο.......
Φεύγεις πολύ προβληματισμένος και σφιγμένος απο την κτηνωδία και την βιαιότητα του ανθρώπου.

Παρακολούθησα την παράσταση τη Δευτέρα 02/01/2022 με διπλή πρόσκληση από το theatromania το οποίο και θέλω να ευχαριστήσω για πολλοστή φορά.

Το έργο εμπεριέχει γυμνό, βία και σκηνή βιασμού. Το αναφέρω ώστε να γνωρίζουν οι θεατές σε περίπτωση που τους ενοχλεί.
Δεν με πειράζει προσωπικά, αν και λογικό να σε κάνει να νιώθεις ένα σφύξιμο το περιεχόμενο, αλλά δυστυχώς δεν μου άρεσε καθόλου. Δεν μου άρεσε το έργο ως κείμενο αλλά ούτε και η απόδοση του.
Στο τέλος οι ηθοποιοί διάβασαν ένα κείμενο από το σωματείο τους που αφορούσε την εξίσωση των πτυχίων τους με απολυτήρια λυκείου. Πιστεύω ότι κάθε λογικός άνθρωπος που αγαπά το θέατρο είναι μαζί τους. Η παρούσα κυβέρνηση όπως αντίστοιχα κάνει με τα ΤΕΙ προσπαθεί να υποβαθμίσει/καταργήσει τη δημόσια παιδεία προς όφελος ιδιωτικών κολλεγίων.
Θεωρώ πως καλώς διαβάστηκε η ανακοίνωση και οι θεατές πρέπει να είναι ενημερωμένοι.

Ευχαριστώ και πάλι theatromania.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ. ΚΑΛΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ. ΜΕ ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΟ ΤΕΛΟΣ. Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΒΙΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ.

Ενδιαφέρουσα αισθησιακή παράσταση. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.

εξαιρετική σκηνική παρουσία με τέλειες ερμηνείες που θέλω να μας δείξουν πως οι κοινωνικές τάξεις αν δεν πληρώνονται η ανώτερη προς τους κατώτερους και εκμηδενίζουν την προσωπικότητά μας.Ευχαριστω θερμά την θεατρομάνια

Guilty choices του jorge Cooner...
Έψαξα να δω ποιος το έγραψε και δεν βρήκα κάτι εκτός από το όνομα του, αλλά διαβάσα κριτικές για την παράσταση, θα τις ξεχάσω και θα γράψω πως ένιωσα μόλις τελείωσε η παράσταση...
Ώπα! Κάτι έχασα! Ώπα! Άνοιξαν πολλά κουτάκια...!
Το θέατρο μικρό η σκηνή δίπλα σου τα λατρεύω αυτά τα θέατρα, το έργο σοκαριστικά ρεαλιστικό.
Τα όρια, η ηθική, η φιλοδοξία, τα όνειρα, το θύμα, ο θύτης, όλα αυτά μαζί και άλλα που θα ξεπηδήσουν από τα κουτάκια αν είμαι τυχερή.
Η δικαιοσύνη υπάρχει; Πόσες "ενοχές επιλογές" έχουμε κάνει;
Αυτοκριτική.... Πόσο αντέχουμε;
Δείτε τη παράσταση μόνο να κερδίσετε έχετε τροφή για σκέψη.... Και αν είμαστε τυχεροί θα γίνουμε καλύτεροι....

Πολύ καλή παράσταση με δυνατές ερμηνείες και ρεαλιστικό χαρακτήρα!

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΔΟΣΕΙΣ ΓΕΛΙΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΗΣ. ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΣΑΓΑΝΟ ΤΟΥΣ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΓΥΜΝΟΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ...

Παρακολούθησα στις 19-12-2022 την εξαιρετική θεατρική παράσταση "Guilty Choices" στο θέατρο Vault. Πρόκειται για ένα επίκαιρο κοινωνικό σκληρό έργο, το οποίο αποτυπώνει ωμά και ρεαλιστικά την κατάχρηση εξουσίας μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις.Οι νέοι ταλαντούχοι και γεμάτοι πάθος και ένταση ηθοποιοί αναδεικνύουν μέσω της υποκριτικής τους δεινότητας τα ηθικά διλήμματα που τίθενται όσον αφορά στην αρριβιστική τάση επιδίωξης προσωπικών φιλοδοξιών μέσω της κατάχρησης εξουσίας, αποδυόμενοι σε ένα γαϊτανάκι ενοχών και ομολογιών, αφήνοντας στους θεατές το πεδίο να κρίνουν και να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.Υπέροχη η σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά, με ένα αφαιρετικό σκηνικό με τους τέσσερις κύβους, με χαμηλούς φωτισμούς και υποβλητική μουσική επένδυση.Ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια για τη διπλή πρόσκληση!

Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή

Το έργο «Guilty Choices» του ισπανού Jorge Cooner , έκανε πρεμιέρα στις 3 Μαΐου, με ένα καστ νέων ηθοποιών, σε μια παράσταση, που θέτει πολλά ερωτήματα για το πώς θα αντιδρούσε ο καθένας μπροστά σε δύσκολα ηθικά ερωτήματα.

Κέντρο αυτού του έργου, ένα ζευγάρι, δυο ωραίοι νέοι ο Τόνι (Γιώργος Γογόνης ) και η Μπέλα (Ειρήνη Στεριανού), που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στις δύσκολες συνθήκες που τους περιβάλλουν, μια απρόσωπη και αδυσώπητη καθημερινότητα, χωρίς να τσαλακώσουν τα όνειρά τους. Τα πρόσωπά τους καθαρά και λαμπερά όπως η ψυχή τους. Εκείνος, ηθοποιός, αναζητά εργασία, για να μην γίνεται βάρος στην σύντροφό τους, αλλά παράλληλα ψάχνει ρόλο για να προχωρήσει και την καλλιτεχνική του καριέρα.

Εκείνη αν και γυμνάστρια θα ήθελε να γίνει στρατιωτικός, κατά το παράδειγμα του πατέρα της. Η ευτυχία και η αυτοϊκανοποίηση και αυτοδικαίωση είναι πάντα το ζητούμενο σε αυτόν τον περήφανο αγώνα ανθρώπων με ταλέντο, ομορφιά, ευθύτητα, αξιοπρέπεια και ακεραιότητα. Τέτοιοι είναι αυτοί οι δυο νέοι και οι ηθοποιοί τους απέδωσαν αυθεντικά και δυναμικά..

Οι δυσκολίες είναι πολλές το ίδιο και οι αναιρέσεις, οι αδυναμίες και βέβαια η καταχρηστική εκμετάλλευση του αδύναμου από τον ισχυρό. Οι εσωτερικές αδυναμίες, τα κενά του καθένα, η χειραγώγηση, που επιτρέπει στον άλλον να του κάνει, οι προσωπικές μεθοδεύσεις έρχονται να σκοτεινιάσουν την καθαρή ψυχή και την έντιμη σχέση.

Πως μπορεί να αποκτηθεί ο ρόλος; Πόσο μπορεί να ενδώσει στις ερωτικές πιέσεις του σκηνοθέτη (Γιωργής Βασιλόπουλος) , ιδιαίτερα απαιτητικού και ανυπόμονου, για να διεκδικήσει τον ρόλο που τόσο θέλει ο Τόνι; Η Μπέλα, της οποίας το όνομα είναι και η ρεαλιστική της εικόνα, πως θα μπορέσει να ανελιχτεί στον στρατό και παρ΄όλες τις αποθαρρύνσεις του πατέρα της, που ήταν και ο ίδιος στρατιωτικός θα του αποδείξει ότι μπορεί και εκείνη να πετύχει στον τομέα αυτόν και ας είναι γυναίκα και μάλιστα ωραία; Θα επιλεγεί να σταλεί στον πόλεμο; Πως θα χειριστεί τη λαγνεία του μέθυσου διοικητή (Βασίλης Βουτετάκης) και τον εκβιασμό του, αντίστοιχο με εκείνον του σκηνοθέτη του Τόνι;

Και οι δυο δυνάστες, ο σκηνοθέτης και ο Διοικητής έχουν αυτή την παραβατική συμπεριφορά, που εφόσον διαπράττεται χωρίς μάρτυρες δεν μπορεί να αποδειχθεί, ούτε βέβαια και να στηριχτεί κατηγορία και ποινή.

Ό, τι και αν γίνει, αν βέβαια γίνει, πόσο μπορεί να καθορίσει τα άτομα, την ισορροπία τους, πόσο μπορεί να τα έχει πια διαμορφώσει εντελώς διαφορετικά και έπειτα η σχέση τους με άλλα άτομα πως μπορεί να μείνει ανέπαφη;

Οι ομολογίες, είναι έμμεσα αιτήματα συγγνώμης, που μπορεί και να μην έχουν πια κανένα αποτέλεσμα. Αυτή είναι η ζωή, ένα διαρκές συναπάντημα με τη βία και η διαχείριση των πληγών μετά από αυτό.

Η σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά, μελετημένη και ευαίσθητη. Ανέδειξε τις πτυχές του έργου και τον προβληματισμό του συγγραφέα, αφήνοντας τις κατάλληλες αιχμές. Οι σκηνές δεν εξέθεταν άσκοπα το σώμα των ηθοποιών, αντιθέτως δημιουργούσαν μαζί με την σύμπραξη του φωτισμού (Γιώργος Αγιαννίτης) μικρά έργα τέχνης.

Η βία όπως παρουσιάζεται προβληματίζει , δεν προσβάλλει, ούτε σοκάρει, όμως πράγματι δημιουργεί αυτή την αίσθηση του ασφυκτικού αδιεξόδου και προκαλεί σκέψεις πολύ σκοτεινές για τη φύση του ανθρώπου.

Όλοι οι νέοι αυτοί ηθοποιοί διαχειρίστηκαν ένα δύσκολο έργο να παρασταθεί, ώστε είτε να γίνουν απεχθείς, βίαιοι και εκβιαστές (Γιωργής Βασιλόπουλος, Βασίλης Βουτετάκης), είτε να σταθούν απέναντι στο παράλογο και να σηκώσουν το ανάστημά τους (Γιώργος Γογόνης και η Ειρήνη Στεριανού).

Μια παράσταση με πολλές αναφορές στη σύγχρονη επικαιρότητα και τη βία στο χώρο της τέχνης και από την άλλη στα εγκλήματα πολέμου με πράξεις ανήθικες, αλόγιστες, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.