Η εποχή του κυνηγιού

Αρχείο Παίχτηκε από 28/09/2015 έως 08/12/2015
στο Κιβωτός
Διάρκεια: 90'
Συγγραφέας: Γιάννης Σκαραγκάς
Σκηνοθέτης: Λίνα Ζαρκαδούλα
Ερμηνεύουν: Αθηνά Μαξίμου, Φωτεινή Μπαξεβάνη. Ακούγεται η φωνή του Κωνσταντίνου Ζαμάνη

Περιγραφή

Η Πόπη (Φωτεινή Μπαξεβάνη) είναι μια γυναίκα που αποφάσισε να γίνει αόρατη. Στην ανάγκη της να ξαναφτιάξει τη ζωή της, επινοεί μια φανταστική φίλη, την Πηνελόπη Δέλτα (Αθηνά Μαξίμου) και αναπτύσσει μαζί της μια σχέση κωμικών και συναισθηματικών ανατροπών.

Περισσότερα

"Νομίζεις ότι οι άγγελοι ξέρουν ότι είναι άγγελοι;"

Το τραγούδι της παράστασης σε στίχους του Γιάννη Σκαραγκά και μουσική της Φωτεινής Μπαξεβάνη ερμηνεύει η Νατάσσα Μποφίλιου.

Η εποχή του κυνηγιού γράφτηκε από τον Γιάννη Σκαραγκά ειδικά για τις δύο πρωταγωνίστριες.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
Σκηνοθεσία: Λίνα Ζαρκαδούλα
Σκηνικά – Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική: Φωτεινή Μπαξεβάνη
Τραγούδι: Νατάσσα Μποφίλιου
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Νίκη Σερέτη
Φωτογραφίες παράστασης: Γιάννης Βασταρδής
Video παράστασης: Όλγα Μπρούμα
Ενορχήστρωση: Φώτης Σιώτας
Επιμέλεια κομμώσεων: Δημήτρης Σιγανός
Δημιουργικό: Kiss My Art Μαρία Παναγιωτονάκου
Διεύθυνση παραγωγής: Αναστασία Καβαλλάρη
Οργάνωση παραγωγής: Σωτήρης Μίχας

Μια παραγωγή της αρτivities

Βίντεο

42 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Την Τρίτη 8/12, μετά από παραχώρηση του Μανώλη Μουζουράκη, παρακολούθησα την παράσταση "Η εποχή του κυνηγιού". Ήταν ατμοσφαιρική, με πολύ ωραία σκηνοθεσία, σκηνικά και κοστούμια. Το κείμενο συνδύαζε το δραματικό με το κωμικό στοιχείο και οι ερμηνείες των δύο ηθοποιών ήταν καταπληκτικές. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!

  3. Τι να πρωτοπώ και τι να πρωτοσχολιάσω γι' αυτήν την παράσταση;

    Απευθύνεται σε ανθρώπους που έχασαν το μυαλό, την ψυχή, την ίδια τους τη ζωή.Βυθίστηκαν στον εαυτό τους, αποξενώθηκαν από το σύνολο, απαρνήθηκαν τα πάντα.'Εγιναν δέσμιοι των προβλημάτων τους, των λαθασμένων επιλογών τους, των κακών συνθηκών της ζωής.'Ανθρωποι που αισθάνονται φόβο, θλίψη, απόγνωση, που κρύβονται από τη ζωή και συνεχώς ακούν δύο φωνές:τη φωνή της καρδιάς και τη φωνή της λογικής...και κάπου στο σκοτάδι αναζητούν μία σανίδα σωτηρίας, μία χείρα βοηθείας, έναν φανταστικό φίλο που θα είναι ο φύλακας αγγελός τους, αυτός που θα τους βγάλει έξω από το τούνελ, που θα τους ταρακουνήσει, που θα τους καθοδηγήσει προς την κάθαρση, που θα τους ωθήσει στην κατάκτηση όλων όσων είχαν ονειρευτεί αλλά ποτέ δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν...γιατί τίποτα δεν κατακτάται χωρίς κόπο!!!!
    Πρόκειται για μία άρτια, καλοδουλεμένη παράσταση με δύο εξαιρετικές, ταλαντούχες ηθοποιοί-την Αθηνά Μαξίμου και την Φωτεινή Μπαξεβάνη-των οποίων η χημεία πάνω στο σανίδι είναι εμφανής!!Από το πρώτο κιόλας λεπτό μπαίνεις στην υπόθεση του έργου αφού η σκηνοθεσία είναι εφευρετική, ο φωτισμός πολύ καλός, η μουσική επένδυση καταπληκτική με το τραγούδι της Νατάσσας Μποφίλιου στο φινάλε να σε καθηλώνει.....μαγεμένη, συγκινημένη, ενθουσιασμένη απήλαυσα σήμερα την τελευταία παράσταση και το μόνο που έχω να πω είναι:ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ για όλα αυτά που έζησα, ένιωσα, αισθάνθηκα καθ'όλη τη διάρκεια......Ευχαριστώ πολύ τη ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ για τις προσκλήσεις!!!!!

  4. Η εποχή του κυνηγιού είναι μια παράσταση που δεν πρέπει να την χάσει κανείς!!Το κείμενο του κυρίου Γιάννη Σκαραγκά καταφέρνει να σε καθηλώσει και να σε προβληματίσει κυριολεκτικά από το πρώτο λεπτό!! Η κυρία Αθηνά Μαξίμου για ακόμα μια φόρα αποδεικνύει πόσο καλή ηθοποιός είναι!!Βέβαια η μεγαλύτερη ευχάριστη έκπληξη για μένα είναι η κυρία Φωτεινή Μπαξεβάνη διότι ήταν η πρώτη φορά που είχα την ευκαιρία να την απολαύσω σε ένα δραματικό ρόλο και πραγματικά ήταν υπέροχη!! Συγχαρητήρια σε όλους!!

  6. O Γιάννης Σκαραγκάς έγραψε ένα ωραίο έργο με ένα θέμα τόσο επίκαιρο, τόσο γνώριμο ,η Λίνα Ζαρκαδούλα το σκηνοθέτησε με μία λιτή ,κλασσική, χωρίς υπερβολες σκηνοθεσία και το υπέροχο επί σκηνής δίδυμο Αθηνά Μαξίμου και Φωτεινή Μπαξεβάνη, ακροβατώντας εξαιρετικά ανάμεσα στο κωμικό και τραγικό στοιχείο ,πρόσφεραν μιά εξαιρετική παράσταση.Δεν πρέπει να την χάσετε.

  10. Η παρασταση εξαιρετικη με ενα εκπληκτικα δυνατο κειμενο για την μοναξια,την απογνωση,την οικονομικη κριση και την ελπιδα απο δυο ηθοποιους που βγαζουν ψυχη και δυνατες ερμηνειες.Υπεροχο φιναλε με το τραγουδι της Μποφιλιου.Ευχαριστουμε ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ για την υπεροχη θεατρικη βραδια που μας προσφερατε.

  11. Πολύ καλή παράσταση σε όλα τα επίπεδα από τους ηθοποιούς μέχρι τα φώτα. Άρτια δουλειά, πολύ καλοί συντελεστές, δυνατές ερμηνείες. Δεν μπορώ να βρω κάτι αρνητικό για την παράσταση.
    Ευχαριστώ για την πρόσκληση!

  14. Η κριτικη ειναι της Ελενης Αναγνωστοπουλου κατοπιν παραχωρησης μου
    Μια ευαισθητοποιημένη δουλειά. Η κεντρική ηρωίδα, η Πόπη, εντυπωσιάζει με το βάθος του τέλματος του σύγχρονου ανθρώπου που πλήττεται από τις δυσκολίες της ζωής. Μια από αυτές, θεωρείται και η οικονομική κρίση που βιώνει ο σύγχρονος Νεοέλληνας. Βυθισμένη σε μια σωρεία φόβων,δημιουργεί μια φανταστική φίλη για να τη συντροφεύει(την Πηνελόπη Δέλτα). Μαζί της μοιράζεται τις πιο μύχιες σκέψεις της και τα πιο ανομολόγητα συναισθήματά της. Θεωρώ ότι η μορφή της Πηνελόπης Δέλτα είναι ταυτόχρονα ένα μέρος του εαυτού της Πόπης και ταυτόχρονα είναι και το alter ego της. Το βασικό τους κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι και οι δύο υποφέρουν. Οι διαφορές πολλές. Η μια γυναίκα, η Πόπη έρχεται από το μέλλον και έχει διαφορετικές ανησυχίες. Η Πηνελόπη Δέλτα έρχεται από το παρελθόν να μας δείξει την γυναικεία ευθραυστότητα του 190υ με αρχές 20ου αιώνα. Η Πόπη αισθάνεται ότι έχει κάνει πολλά λάθη τα οποία βάλτωσαν την προσωπική και κοινωνική ζωή της. Σε αντιδιαστολή με την Πηνελόπη, που υποφέρει για την έννοια του έρωτα στο πρόσωπο του αγαπημένου της που δεν θα καταφέρει να έχει ποτέ στο πλευρό της ολοκληρωτικά ή τουλάχιστον όπως εκείνη ονειρεύεται.
    Ευρηματική η χρήση των σκηνικών αντικειμένων. Ένα παράδειγμα: Κάθε φορά που η Πόπη ενοχλείται από τη συνείδησή της και προσπαθεί να τη διώξει(την οποία ενσαρκώνει η Πηνελόπη Δέλτα) την κρύβει στο ψυγείο του σπιτιού της και εκείνη εμφανίζεται ξανά στο φούρνο. Εύστοχη σκηνοθετική σύλληψη που προσπαθεί να δείξει την επιμονή του μυαλού και εν γένει την επιμονή του ίδιου του εαυτού. Αέρινη και ρομαντικά λυπημένη, η Αθηνά Μαξίμου, κερδίζει εντυπώσεις με την υποκριτική της το κοινό του θεάτρου. Σαν ένας φύλακας άγγελος σταλμένος από τα παλιά, δίνει τη δύναμη στην κεντρική ηρωίδα, την Πόπη, να ανακτήσει τη χαμένη της αυτοπεποίθηση και να βγει περισσότερο μαχήτρια στη ζωή. Ως εκ τούτου αποτινάσσει τους φόβους της που τη σκλαβώνουν και απελευθερώνεται από τα δεσμά της ηττοπάθειας και της δειλίας. Η Φωτεινή Μπαξεβάνη, ως Πόπη συγκλονίζει διότι παρουσιάζει την τραγικότητα του συγχρόνου ανθρώπου που πανικοβάλλεται και έχει πέσει στο ρεύμα της απόγνωσης.

  29. Πολύ καλή παράσταση, με ιδιαίτερα δημιουργικές ερμηνίες απο τις δύο πρωταγωνίστριες. Περάσαμε 90' λεπτά βιώνοντας συναισθήματα και προβληματισμους της συγχρονης εποχής. Από τις λίγες παραστάσεις που σου μενουν.
    Ευχαριστούμε Θεατρομάνια για την ευκαιρία

  30. ΜΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΔΥΟ ΑΨΟΓΕΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΡΟΜΕΡΗ ΧΗΜΕΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ... ΩΡΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΕΝΑ ΣΟΒΑΡΟ ΘΕΜΑ( ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ), ΜΕ ΛΕΠΤΟΤΗΤΑ, ΣΕΒΑΣΜΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΣΕΙΣ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟΥ ΧΙΟΥΜΟΡ, ΑΝ ΚΑΙ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΕΙΝΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΚΟΛΗ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ.. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΠΟΥ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΙΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΝΑ ΞΕΔΙΠΛΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΑΡΕΤΕΣ...ΤΕΛΟΣ, ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ Ο,ΤΙ ΕΙΧΕ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ ΣΤΗΝ ΣΚΗΝΗ..
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ!( ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΣΤΙΣ 19/10)!!

  31. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ!
    Η παράσταση ήταν πάρα πολύ καλή, ρεαλιστή,επίκαιρη και αισιόδοξη!Το κείμενο του κύριου Σκαραγκά ήταν τρομερά εύστοχο, χιουμοριστικό και ιδιαίτερα συγκινητικό σε ορισμένες στιγμές!!!Τι να πω για τις δύο ηθοποιούς, την Αθηνά Μαξίμου και τη Φωτεινή Μπαξεβάνη; Eκπληκτικές και οι δυο, οι ρόλοι που υποδύονταν τους ταίριαζαν απόλυτα και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικά καλό!!!Πολλά Μπράβο!!!

  32. Ευχαριστούμε το θεατρικό αυτό site της ΘεατροΜάνια, για την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μια ιδιαίτερη παράσταση με θέμα βαρύ και δυσπρόσιτο, της μοναξιάς και της αυτοαπομόνωσης... Πολύ καλές ερμηνείες και από τις δύο ηθοποιούς. Η μουσική επένδυση καλή με αποκορύφωμα την ερμηνεία της Νατάσας Μποφίλιου!

  33. Υπέροχη παράσταση με εξαιρετικές ερμηνείες και από τις δύο κυρίες.Ψαγμένη στα δύσκολα μονοπάτια της σημερινής μοναξιάς κι απομόνωσης που βιώνουμε σε κάποια φάση της ζωής μας όλοι μας.
    Επίσης τρομερή μουσική και το κομμάτι στο τέλος διαμαντάκι.
    Θεατρομάνια σε ευχαριστούμε...

  34. Από τον Κωνσταντίνο Πλατή.

    Ας μη μακρηγορούμε. Η παράσταση είναι καταπληκτική. Απόλυτα ρεαλιστική και συμβατή για την εποχή μας σε βαθμό που αν βρίσκεις πολλά κοινά στοιχεία , μάλλον κάτι δεν πάει καλά. Ας όψεται το ελπιδοφόρο τέλος.

    Είναι φτιαγμένη για ανθρώπους που κάποια στιγμή στη ζωή τους ένοιωσαν ότι εγκλωβίζονται σε καταστάσεις για τις οποίες σίγουρα ευθύνεται η κοινωνία αλλά και ο ίδιος τους ο εαυτός. Για ανθρώπους που έχουν πάντα μια «φωνή» δίπλα τους να τους προστατεύει και να τους οδηγεί σε ένα ταξίδι με προορισμό την ελπίδα. Για ανθρώπους που ψάχνουν αυτή τη «φωνή» που θα τους πει να σηκώσουν το τηλέφωνο και να ξεφύγουν από την απομόνωση του εαυτού τους. Κι αν δεν είσαι εσύ αυτός σίγουρα ξέρεις κάποιον που πέρασε ή περνάει αυτό το «στάδιο». Ειδικά στην εποχή μας, ο ένας στους δύο.

    Η Φωτεινη Μπαξεβάνη και η Αθηνά Μαξίμου συνθέτουν ένα δίδυμο με εξαιρετική «χημεία» στη σκηνή, άλλωστε το έργο γράφτηκε από το Γιάννη Σκαραγκά ειδικά για αυτές.

    Η σκηνοθεσία από τη Λίνα Ζαρκαδούλα είναι επίσης πολύ καλή και δίνει τη δυνατότητα στις δύο ηθοποιούς να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους.

    Οι πολύ καλοί φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου βοηθάνε πολύ το κοινό να διακρίνει ξεκάθαρα τις εναλλαγές του έργου.

    Τα σκηνικά και τα κουστούμια από τον Κωνσταντίνο Ζαμάνη κάνουν το κείμενο ακόμα πιο ρεαλιστικό και ο θεατής «μπαίνει» αμέσως στο έργο.

    Η μουσική από τη Φωτεινή Μπαξεβάνη μας αποκάλυψε μια ακόμα πτυχή του ταλέντου της και η φωνή της Νατάσας Μποφίλιου στο τραγούδι της παράστασης ολοκληρώνει άρτια το όλο εγχείρημα.

    Κατά τη γνώμη μου είναι επιβεβλημένο να δείτε την παράσταση έτσι ώστε να βρει ο καθένας την δική του «εποχή του κυνηγιού» , αυτή που έχει κρύψει βαθιά μέσα του μαζί με όλα αυτά που τον πληγώνουν και τον κρατάνε εγκλωβισμένο στον ίδιο του τον εαυτό.

    Είναι από τις παραστάσεις που εκτός από τέχνη παράγουν και δράση.

  35. Πολύ ωραία παράσταση με πολύ καλές ερμηνείες και μουσική υπόκρουση η οποία ταίριαζε απόλυτα.Ήταν βαθυστόχαστη και στο τελος σου άφηνε ένα γλυκόπικρο συναίσθημα με το ερώτημα. ..άραγε πόσοι άνθρωποι της σύγχρονης κοινωνίας ταυτίζονται και μέχρι ποιο βαθμό. ...με την μοναχική κατά τα άλλα πρωταγωνίστρια?

  36. Πολύ ωραία παράσταση με πολύ καλές ερμηνείες και μουσική υπόκρουση η οποία ταίριαζε απόλυτα.Ήταν βαθυστόχαστη και στο τελος σου άφηνε ένα γλυκόπικρο συναίσθημα με το ερώτημα. ..άραγε πόσοι άνθρωποι της σύγχρονης κοινωνίας ταυτίζονται και μέχρι ποιο βαθμό. ...με την μοναχική κατά τα άλλα πρωταγωνήστρια?

  38. Τρομερή παράσταση που αναφέρεται στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα για το πόσο σημαντική είναι η Έποχή του Κυνηγιού΄για τον καθένα μας και η οποία σου άφηνε ένα γλυκόπικρο συναίσθημα. Εξαιρετικές ερμηνείες και από τις δυο ταλαντούχες ηθοποιούς, οι οποίες έδωσαν την ψυχή τους για μιάμιση ώρα πάνω στη σκηνή. Υπέροχη η σκηνοθεσία καθώς και το τραγούδι με τη φωνή της Νατάσας Μποφίλιου που ακούστηκε στο δραματικό και συνάμα ελπιδοφόρο φινάλε! Μια παράσταση που αξίζει να δείτε!!! Μπράβο σε όλους τους συντελεστές!!!

  40. Καταπληκτική παράσταση με πολύ βαθυστόχαστα μηνύματα και βέβαια μοναδικές ερμηνείες από Μπαξεβάνη και Μαξίμου,στο ρόλο της Πηνελόπης Δέλτα τον οποίο απογείωσε....σκηνικά και κουστουμιά απλά και λιτά...
    με άριστα το 10 βάζω ένα 8...

  41. Eίναι η πρώτη φορά που κάνω απόπειρα να γράψω κριτική για θεατρικό έργο με δεδομένο ότι το μόνο μου κριτήριο είναι η αίσθηση του κοινού - μέσου θεατή που έχει δει κάποιες παραστάσεις και διαθέτει ένα στοιχειώδες μέτρο σύγκρισης. Αν και οι σπουδές μου, άπτονται των ανθρωπιστικών επιστημών, ειδικές γνωσεις θεατρολογίας δεν διαθέτω, το τονίζω!
    Η γενικότερη αίσθηση που αφήνει το έργο είναι ένα γλυκόπικρο συναίσθημα, το οποίο στην ουσία είναι η αντανάκλαση της ίδιας της ζωής πάνω στο θεατρικό σανίδι. Πρόκειται για μια αποτύπωση της δραματικής πάλης του ναυαγού με τα κύματα, που πασχίζει να δει ή έστω να επινοήσει μια ακτή κάπου στην άκρη του οπτικού του πεδίου, ώστε να κρατηθει ζωντανός. Η λέξη "κυνήγι" στον τίτλο του έργου προφανώς αποδίδει αυτή την πάλη του ανθρώπου για επιβίωση και την αέναη προσπάθεια για την κατάκτηση του θηράματος, ήτοι του στόχου του!
    Η επιτυχία του έργου είναι ότι αποδίδει ένα σοβαρότατο θέμα με μια σχετικά ελαφριά διάθεση, αφού το χιούμορ δεν λείπει καθόλη τη διάρκεια της παράστασης, προσφέροντας ευχάριστα διαλείμματα, κατορθώνοντας να προβληματίσει γόνιμα τους θεατές. Κορυφαία στιγμή η κάθαρση, που επέρχεται στο τέλος όταν πια διαπιστώνεται περίτρανα ότι "τίποτα δεν κατακτάται χωρίς θυσία", κάτι που λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε αλλά αρνούμαστε να δεχθούμε.
    Οι ερμηνείες των ηθοποιών συγκλονιστικές. Δύο ταλαντούχες ηθοποιοί (με σειρά εμφάνισης ; Φωτεινή Μπαξεβάνη και Αθηνά Μαξίμου), προερχόμενες από διαφορετικά είδη, κατορθώνουν να έχουν την απόλυτη ισορροπία πάνω στη σκηνή, διατηρώντας ταυτόχρονα την αυτονομία τους. Το τραγούδι της Νατάσσας Μποφίλιου ντύνει το δραματικό φινάλε, τονίζοντας την αχτίδα φωτός, που το ίδιο το έργο φροντίσει να αφήσει!
    Θα ήθελα να γράψω κάτι αρνητικό για να είναι πιο αντικειμενική η κριτική μου, αλλά πραγματικά θεωρώ ότι αν το κάνω θα είμαι άδικος, οπότε γι' αυτό δεν το κάνω.