Η Βεγγέρα

Αθήνα, τέλη 19ου αιώνα,

Στο σπιτικό της οικογένειας Νερουλού, η οικογένεια Στενού κάνει βεγγέρα, με σκοπό να παντρέψει τον, ώριμο γάμου, ανιψιό της Νίκο.

Ποιάν θα διαλέξει ο Νίκος τελικά, για νύφη, την Κατίνα ή την Μαρίκα; Θα βρει, άραγε ποτέ, η Ελένη Νερουλού, υπηρέτρια αντάξιά της; Υπάρχει σωτηρία για την Δημήτρω; Θα επικρατήσει, τελικά, στην ρητορική δεινότητα ο κος Στενός; Πότε θα χωνέψει ο Νερουλός τελικά την παλαμίδα; Τι ρόλο παίζει η μυστηριώδης και ελκυστική Φρόσω; Ποιά είναι η γνώμη της κας Στενού για όλα αυτά; Αλήθεια, τι συμβαίνει με τον Πίπη; Αυτά και άλλα πολλά θα ξετυλιχθούν επί σκηνής, σε μια ανεξέλεγκτη πορεία προς το Χάος.

Η Βεγγέρα είναι μία από τις κλασσικότερες ελληνικές κωμωδίες. Βασισμένη στην κωμική ηθογραφία, εξελίσσεται μέσα από συγχρονική δράση. Χτισμένη πάνω σε σφικτό λόγο και ακολουθώντας έναν έντονο ρυθμό στην πλοκή της, η Βεγγέρα, είναι ένα έργο που χαρίζει το γέλιο με έναν σωρευτικό και καθολικό τρόπο, δίχως να προσπαθεί να το εκβιάσει από τον θεατή, χρησιμοποιώντας φθηνά τεχνάσματα.

Το έργο, αν και γραμμένο το 1893, παραμένει επίκαιρο, μιας και η ενσάρκωση των χαρακτήρων της νεοελληνικής κοινωνίας είναι τόσο πλήρης, όσο και αρχετυπική. Το αποτέλεσμα, πέρα από την προφανή διασκεδαστική του πλευρά, προκαλεί -μέσω της σατυρικής του ουσίας- και την ανάγκη για αυτοκριτική και βελτίωση.

Η γλώσσα του έργου αναπτύσσεται ανάμεσα από την σύγκρουση μιας ελιτίστικης καθαρεύουσας και μιας -γεμάτης κομπορρημοσύνες- δημοτικής. Ο λόγος είναι ασύλληπτα δουλεμένος και πλήρης και στις δύο περιπτώσεις, ενώ αυτή ακριβώς η πληρότητά του και η τήρηση ενός μέτρου στην αποφυγή της καρικατούρας δημιουργεί μια βαθιά κωμική αυθεντικότητα στο "χτίσιμο" των χαρακτήρων.

Τεχνικός: Γιώργος Σηφάκης
Ήχος: Ντούβρας Δημήτρης
Βοηθός οργάνωσης παραγωγής: Μάνθος Σιδηρόπουλος
Γραφιστική/Μακέτες: Ιωάννα Σπανογιάννη

Σελίδα στο facebook: Εδώ