Iερά οδός 343. μαρτυρίες από το Δρομοκαΐτειο

Αποσπάσματα από μαρτυρίες που αντλήθηκαν μέσα από τα βιώματα των ίδιων των πρωταγωνιστών που έζησαν μέσα στο Δρομοκαΐτειο από την περίοδο του Βιζυηνού, του Μητσάκη και του Φιλύρα, καθώς και πολλών άλλων ψυχικά ασθενών που έμειναν  στο Ίδρυμα και που πολλές φορές εγκαταλείφθηκαν από τις οικογένειές τους.  Οι αφηγήσεις εναλλάσσονται και έρχονται να αναδείξουν εκτός από τα βιώματα των ίδιων των ασθενών, τις απόψεις, τις εμπειρίες  και τα στερεότυπα που κουβαλούν συγγενείς, φίλοι, νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό καθώς και όλοι  οι «σημαντικοί άλλοι» των οποίων η στάση διαδραματίζει  καθοριστικό ρόλο στην πορεία και την εξέλιξη της ένταξης των ψυχικά ασθενών στην κοινωνία των «υγιών».

Οι δύο αφηγητές έρχονται  να ζωντανέψουν το λόγο όλων αυτών των προσώπων , αλλά να προβάλουν και κάποιες χρήσιμες πληροφορίες για την αντιμετώπιση των  ψυχικά ασθενών   ξεκινώντας από την εποχή της ίδρυσης του ψυχιατρείου από τον Ζωρζή  Δρομοκαΐτης μέχρι και την περίοδο της δεκαετίας του 90. Με τον δεύτερο αφηγητή να επωμίζεται- επί σκηνής- και τον ρόλο του μουσικού δημιουργώντας έναν ισότιμο διάλογο μεταξύ λόγου και ήχων.

Τι είναι «τρέλα»; Γράφει ο 1+1=1: «Τρέλα είναι να ξυπνάς τη νύχτα με το μυαλό σου να σφυροκοπιέται από φωνές που σε απειλούν. Να ζητάς βοήθεια και να βρίσκεσαι καθηλωμένος με λουριά. Τιμωρημένος. Καταδίκη χωρίς αδίκημα. Χωρίς δικαστές. Χωρίς συνήγορο υπεράσπισης!»

Εγκλεισμός, μέσα και έξω. Οδύνη ανείπωτη.

Φωτογραφίες: Κατερίνα Αρβανίτη

Υπεύθυνη επικοινωνίας: Χρύσα Ματσαγκάνη