Περιγραφή
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΞΕΝΟΣ; ΠΟΣΟ ΜΟΝΙΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΡΟΙ «ΟΙΚΟΔΕΣΠΟΤΗΣ» ΚΑΙ «ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΟΣ» ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΟΙ ΟΡΟΙ ΑΥΤΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΧΕΡΙΑ; Ο θεατής με την είσοδό του στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά θα παίρνει ένα χάρτη, και θα ξεκινάει τη δική του περιήγηση στους διάφορους χώρους του θεάτρου, από τα υπόγεια έως το Θόλο, μέσα στην οποία μπορεί να δει, να θυμηθεί, να μάθει και να γίνει ο ίδιος μέρος των όσων θα συμβαίνουν. Στο τέλος θα υπάρχει ένας κοινός τόπος- ένα τραπέζι - με φαγητά από γυναίκες μετανάστριες αλλά και προσφυγικής καταγωγής, όπου θεατές και συντελεστές θα συνυπάρξουν, μέσα σε ένα αλλιώτικο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά που θα ανοίξει τις πόρτες του τα μεσάνυχτα της 23ης προς 24η Δεκεμβρίου 2015 και θα μείνει ξάγρυπνο έως τις 4:00 τα ξημερώματα.
Περισσότερα
[ΞΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ]
ΜΙΑ ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΚΤΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
23 ΠΡΟΣ 24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015
ΩΡΑ: 24:00 – 04:00
Ο Κωνσταντίνος Ντέλλας, γνωστός από τις παραστάσεις «Ο Έλλην Βρυκόλαξ» και «Ηλέκτρα, το τελευταίο αίμα» που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών 2015, δημιουργεί με φίλους καλλιτέχνες το BOUΛOUKI PROJECT και παρουσιάζει σε συμπαραγωγή με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά μία μεταμεσονύκτια εμπειρία, το: INSOMNIA GRECA
Τρεις αγρυπνίες σε τρεις χρονικές στιγμές, εμπνευσμένες από τρεις σημαντικές γιορτές (ξημερώνοντας Παραμονή Χριστουγέννων, ξημερώνοντας Καθαρά Δευτέρα, ξημερώνοντας Μεγάλη Παρασκευή)
THE NATIVITAS INSOMNIA - Η ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ
[ΓΙΟΡΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΑ]
Ιδού, άγγελος Κυρίου εμφανίζεται στο όνειρο του Ιωσήφ και λέει: «σήκω, πάρε το παιδί και τη μητέρα του και φύγε για την Αίγυπτο... γιατί ο Ηρώδης ζητάει το παιδί για να το σκοτώσει».
Εκείνος σηκώθηκε , πήρε το παιδί και τη μητέρα του μέσα στη νύχτα και έφυγε για την Αίγυπτο
[Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφ. 2,13-14]
Η πρώτη από τις τρεις αυτές Αγρυπνίες, θα πραγματοποιηθεί τα μεσάνυχτα της Τετάρτης 23ης προς Πέμπτη 24η Δεκεμβρίου 2015, σε συνεργασία με το Δίκτυο Μεταναστριών Ελλάδας «ΜΕΛΙΣΣΑ».
Ένας κόσμος με Εγκαταστάσεις, διαδραστικές και όχι μόνο, αλλά και performances με βασικό άξονα την έννοια του «ΞΕΝΟΥ».
Με μια ομάδα σκηνογραφών (Ανδρέας Σκούρτης, Κωνσταντίνα Μαρδίκη, Νεφέλη Σωτηράκη), αλλά και με τη συμβολή και συμμετοχή διαφόρων καλλιτεχνών (ανάμεσα τους η ορχήστρα κλασικής αραβικής μουσικής AL MAHABBA, ο κινηματογραφιστής Γιάννης Βάκρινος και ο μουσικός Αλέξανδρος Κτιστάκης), o Κωνσταντίνος Ντέλλας επιχειρεί να δημιουργήσει μια μεταμεσονύκτια εμπειρία στους διάφορους χώρους του Θεάτρου.
Ο θεατής μέσα από την περιήγησή του στις εγκαταστάσεις που θα υπάρχουν,μπορεί να συμβάλλει βιωματικά στη δράση του Δικτύου Μεταναστριών Ελλάδας «ΜΕΛΙΣΣΑ»: με τη συνδρομή διαφόρων φορέων, οι οποίοι θα προσφέρουν χρήσιμα και απαραίτητα αντικείμενα, ο καθένας θα έχει τη δυνατότητα να ετοιμάσει σακίδια που θα δοθούν στα παιδιά των προσφύγων για το ταξίδι τους στην υπόλοιπη Ευρώπη. Μία δράση που η «Η ΜΕΛΙΣΣΑ» πραγματοποίει εδώ και πολύ καιρό ανάμεσα σε άλλες και θα συνεχίσει για όσο υπάρχει ανάγκη.
Ο ΘΕΑΤΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΛΘΕΙ ΟΠΟΙΑ ΩΡΑ ΘΕΛΕΙ, ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΙ, ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΘΕΛΕΙ.
Συντελεστές:
Σύλληψη ιδέας - Καλλιτεχνική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ντέλλας
Δημιουργική ομάδα: Ανδρέας Σκούρτης, Κωνσταντίνα Μαρδίκη, Νεφέλη Σωτηράκη
Μουσική σύνθεση – sound desigh: Αλέξανδρος Κτιστάκης
Οργάνωση παραγωγής: Μαρία Κωνσταντοπούλου
Από τον Κωνσταντίνο Πλατή.
Το να πηγαίνεις σε παράσταση στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με ώρα ένα έναρξης από τις δώδεκα τα μεσάνυχτα και λήξη στις τέσσερις το πρωί δεν είναι κάτι το συνηθισμένο. Άλλωστε και η παράσταση δεν ήταν μια κλασσική σε φόρμα παράσταση. Περιείχε δρώμενο και εγκατάσταση σε όλους τους χώρους του θεάτρου από το υπόγειο μέχρι πάνω στο χώρο του θόλου. Συνοδοιπόρους δεν βρήκα καθώς η επόμενη μέρα ήταν εργάσιμη αλλά δεν το έβαλα κάτω.
Έφτασα κατά τις 01.30πμ και πρόλαβα να δω όλες τις δράσεις . Στο ισόγειο σου δίνουν ένα χάρτη και μετά ακολουθείς τα σημάδια στο έδαφος. Σου προξενεί το ενδιαφέρον από την αρχή να δεις τι είναι αυτό που έχει φτιάξει ο Κωνσταντίνος Ντέλλας και οι συνεργάτες του μέσα σε αυτό το χώρο.
Στη κεντρική σκηνή μπορούσες να γεμίσεις ένα σακίδιο με είδη πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγές, Στους πάνω ορόφους υπήρχαν projectors με βίντεο-ντοκουμέντα από τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας αλλά και από τους τωρινούς εδώ στην Ελλάδα.
Σε ένα άλλο χώρο μπορούσες να φωτογραφηθείς φορώντας ρούχα εποχής όπως αυτά που φορούσαν οι πρόσφυγες-μετανάστες πηγαίνοντας από την Ελλάδα στην Αυστραλία.
Στο χώρο του θόλου υπήρχε ζωντανή αφήγηση και ένας χορευτής-δερβίσης. Στο υπόγειο μπορούσες να ξαπλώσεις σε ένα από τα κρεβάτια που υπήρχαν και να διαβάσεις παραμύθια από αυτά που σου διάβαζε ή γιαγιά και που τώρα σου έχουν αφήσει τόσες αναμνήσεις.
Στο τέλος λίγο πριν τις τρεις τα ξημερώματα μαζευτήκαμε όλοι στο ισόγειο και υπήρχε ζωντανή μουσική με μουσικό όργανο κανονάκι. Ύστερα όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε στο φουαγιέ του πρώτου ορόφου όπου μας περίμεναν διάφορα φαγητά και γλυκά μαγειρεμένα από μετανάστριες και γυναίκες προσφυγικής καταγωγής.
Η ανταπόκριση του κόσμου και κυρίως των νέων ήταν πολύ ενθαρρυντική και το εγχείρημα αυτό χρήστηκε με απόλυτη επιτυχία για τη συνέχεια αφού θα επαναληφθεί πάλι την Καθαρά Δευτέρα και την Μεγάλη Παρασκευή του Πάσχα .
Κατά τη γνώμη μου ήταν μια εξαιρετική δράση κατά την οποία ο Κωνσταντίνος Ντέλλας με απόλυτα κατανοητό-διαδραστικό τρόπο έκανε τη σύνδεση μεταξύ των προσφύγων του παρελθόντος που έφυγαν από την Ελλάδα και αυτών που ήρθαν από τον Μικρά Ασία με τους πρόσφυγες που έρχονται τώρα στην Ελλάδα από ξένες χώρες. Και βέβαια αυτό που αφήνει να εννοηθεί είναι ότι τέτοιες καταστάσεις δεν απέχουν και πολύ από το δικό μας μέλλον και σε βάζει έτσι σε μια διαδικασία αν όχι για δράση τουλάχιστον για σκέψη και συνειδητοποίηση των καταστάσεων που ζούμε έξω από τη καμουφλαρισμένη καθημερινότητα της υπερκατανάλωσης και του «φαίνεσθαι» .