Ιππόκαμπος

Δεν υπάρχει φόρμα συμμετοχής για τον διαγωνισμό

πολύ ωραία η παράσταση!
μίλαγε για τον ιππόκαμπο το τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνος για την μνήμη και ονομάστηκε έτσι γιατί μοιάζει με τον θαλάσσιο οργανισμό
Η Βερόνικα και ο Δημήτρης αποφάσισαν να χωρίσουν και μέσα από μια διαδικασία θυμούνται ευχάριστα και δυσάρεστα γεγονότα από την σχέση τους τα οποία σιγά σιγά σβήνονται παράλληλα μπροστά τους αυτό οδηγεί σε κάποιες εντάσεις και γέλια

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΠΑΡΆΣΤΑΣΗ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟΝ ΈΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ.ΑΡΙΣΤΗ Η ΠΡΟΣΠΆΘΕΙΑ ΌΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΏΝ.

Πόσο απογοητεύτηκα που τελείωσε.. Ένα εξαιρετικό εγχείρημα, και οι πρωταγωνιστές θα μπορούσε να είμαστε εμείς, το κοινό, όλοι μας!! Και ποιός δεν έχει ζήσει τέτοια ιστορία.. Τόσο οικείο, τόσο ανθρώπινο, τόσο συναισθηματικό, τόσο αληθινό.. Σκηνοθεσία πολύ ξεχωριστή και πρωτότυπη, ηθοποιία (ιδίως ο άνδρας) φανταστική! Φαινόταν να ζούσε τη σχέση! Και μαζί τους τη γευόμαστε κι εμείς. Και αντίθετα μ'εκείνους, οι θεατές είχαν αναμνήσεις.. Σενάριο πανέξυπνο, και μουσική -που παιζόταν ζωντανά επί σκηνής- υπέροχη. Ένα διαμαντάκι μικρής διάρκειας..

Η παράσταση ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ γεμάτη συναίσθημα. Δεν ήθελες να τελειώσει! Η ευρυματική σκηνοθεσία σε συνδυασμό με την αισθαντική και υπέροχη μουσική και φωνή του Βασίλη Ράλλη άγγιξαν πολλές ευαίσθητες χορδές. Πραγματικά με μάγεψε ο "αστροναύτης".Τα παιδιά ήταν τέλεια, παραστατικά, είχαν άριστη χημεία και αστείρευτο ταλέντο επί σκηνής! Ο φωτισμός υποδειγματικός! Ο χώρος καθώς και οι άνθρωποι πολλοί θετικοί. ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ σε όλους τους συντελεστές για την άριστη παράσταση που μας προσέφεραν. Ευχαριστώ πολύ θεατρομάνια για την πρόσκληση!

Από τη θεατρολόγο Ραφαέλα Χαμπίπη

Τι συμβαίνει όταν η Σάρα Κέιν συναντά το Eternal Sunshine of the Spotless Mind? Τι συμβαίνει όταν ο Δημήτρης και η Βερόνικα χωρίζουν; Επιβιώνει μία ερωτική σχέση χωρίς τη μνήμη; Στον «Ιππόκαμπο», σε σκηνοθεσία και κείμενο Κωνσταντίνου Διαμάντη και Κώστα Κουτρούλη, μία σχέση καθορίζεται από τις στιγμές της και καθώς αυτές σβήνουν το συναίσθημα χάνεται. Χάνεται όντως;

Λένε πως όταν πέφτεις με στόχο να τερματίσεις τη ζωή σου, απευθείας το μετανιώνεις. Η συνειδητή απόφαση του Δημήτρη και της Βερόνικα να τερματίσουν τη σχέση τους σε αυτό το σύμπαν αναστέλλεται αμέσως, με την υπενθύμιση των μοναδικών στιγμών τους. Κάθε στιγμή, αστεία, ρομαντική ή επίπονη, αποτελεί δομικό στοιχείο, ενεργό κύτταρο της κοινής τους ζωής. Υπό τις μελωδίες ενός αστροναύτη, οι δύο εραστές κυνηγούν αστερισμούς με μνήμη που τρεμοπαίζουν, κάθε άστρο και ένα κομμάτι του εαυτού τους που πεθαίνει μαζί με τη σχέση. Όμως η ενέργεια των άστρων, της μνήμης και του συναισθήματος δε χάνεται, μόνο μετουσιώνεται.

Η Βερόνικα Μπακόλα και ο Δημήτρης Μπούρας ταξιδεύουν στο σύμπαν και προσπαθούν να ελέγξουν τον ιππόκαμπο του εγκεφάλου τους με εσωτερίκευση και συναισθηματική εμπλοκή, δίχως περιττή προσπάθεια για εντυπωσιασμό και με πλήρη εμπιστοσύνη στον πυρήνα της παράστασης. Αναδεικνύονται ισότιμα αφήνοντας τον απαραίτητο χώρο και χρόνο ο ένας στον άλλον μακριά από εγωισμούς και με υποδειγματική αλληλεπίδραση.

Ο επί σκηνής μουσικός, Βασίλης Ράλλης, δημιουργεί με μαεστρία μια αισθαντική ατμόσφαιρα που προσδίδει στη βασική αφήγηση το ανάλογο υφολογικό στοιχείο ενώ δημιουργεί μία οικεία κινηματογραφική συνθήκη μουσικής υπόκρουσης. Μεταφράζει με ακρίβεια τα συναισθήματα ηρώων και κοινού σε μελωδία.

Συνολικά πρόκειται για ένα εγχείρημα που καταφέρνει να μιλήσει με τρόπο ονειρικό και φαντασιακό για τα πιο γνώριμα συναισθήματα και τις πιο οικείες καταστάσεις. Μία γλυκόπικρη, ξεκαρδιστική, αισιόδοξη ιστορία αιώνιας διασυμπαντικής αγάπης.