Ίσια δικαιώματα

Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, μόλις ένα χρόνο πριν, τον Οκτώβριο του 2015, στο Φεστιβάλ Θεατρικού Αναλογίου του Θεάτρου Τέχνης και κέρδισε αμέσως την προσοχή του κοινού, ενώ έκανε πρεμιέρα μετά από μερικούς μήνες στον Πολυχώρο VAULT. Τα θέματα που πραγματεύεται, η γραφή και η ευαισθησία της ματιάς της συγγραφέως αλλά και της σκηνοθέτιδος το καθιστούν ένα άκρως σύγχρονο και συγκινητικό θέαμα που ακριβώς λόγω αυτών των αρετών του γέμισε από τις πρώτες παραστάσεις το χώρο του VAULT.

Το έργο

Η δραματουργική επεξεργασία του υλικού έγινε αφορµή, για να γραφτούν κείµενα µυθοπλασίας εμπνευσμένα από τις αληθινές ιστορίες. Έτσι η συνάντηση με τη Λορέτα από τη Σιέρρα Λεόνε, την Οξάνα από την Λιθουανία, την Κλάρα από την Πολωνία, τη Μαρίνα από τη Γεωργία και την Κριστέλα από την Αλβανία πραγματοποιείται εκ νέου στον ποιητικό χώρο του μύθου, δίνοντας την ευκαιρία για μια καινούργια σχέση με το «ξένο» και το «ανοίκειο» που συνοδεύει αυτές τις γυναίκες.

Η Παράσταση:

Η παράσταση είναι ένας αναστοχασµός στην ετερότητα, το γήρας, τη μοναξιά, αλλά ταυτόχρονα και στα νέα ξεκινήματα, τη μητρότητα, την αισιοδοξία και την γυναικεία ταυτότητα. Ένας αναστοχασµός µε φωτεινή χροιά, που αναπόφευκτα πυροδοτεί συνειρμούς σχετικούς µε την κρίση στην Ελλάδα, τη μετανάστευση των νέων Ελλήνων σε χώρες του εξωτερικού, την έκρηξη των προσφυγικών ροών προς την Ελλάδα λόγω του πολέμου και τον επανασχεδιασμό του χάρτη των κρατών της υφηλίου, όπως ακριβώς αυτός συμβαίνει αυτή τη στιγμή.

Βασική θεματική της παράστασης η Χώρα (εθνικότητα, ενδοχώρα) και ο Χώρος (δημόσιος, εθνικός, προσωπικός, μεταφυσικός). Μέσα από τις έννοιες της Χώρας και του Χώρου, η de facto αλλαγή των συνθηκών που ζούµε καθημερινά, είτε συναναστρεφόσαστε µε μετανάστες, είτε γινόμαστε μετανάστες οι ίδιοι, διαβάζονται εκ νέου, δείχνοντας τελικά προς έναν εσωτερικό χώρο ελευθερίας, τον μόνο ικανό να δημιουργήσει μια καινούργια πραγματικότητα.

Η επιλογή του γυναικείου καστ ερμηνευτών και συντελεστών δεν είναι τυχαία. Αντίθετα αναζητούμε μέσα από τη μετανάστευση αυτών των γυναικών να εξερευνήσουμε τη σχέση της γυναίκας με το ταξίδι και την μετακίνηση από τον οίκο, την πατρίδα, την εστία. Αν ο άντρας (Οδυσσέας) φεύγει αναζητώντας μέσα από το ταξίδι την ταυτότητα του και τον ίδιο του τον προορισμό, πώς είναι άραγε όταν μετακινείται η ίδια η εστία, το σπίτι, η ταυτότητα, ή ο προορισμός;

ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

...«Έφτιαξε μια δυνατή, φορτισμένη συναισθηματικά ατμόσφαιρα, μεταφέροντας δραματοποιημένες τις ιστορίες των ηρωίδων της που ενσαρκώθηκαν από ηθοποιούς και όχι ερασιτέχνες μετανάστες, όπως σε άλλες παραγωγές. Και είχε επιτυχία... Στέλλα Ράπτη, στη γυναίκα από τη Σιέρα Λεόνε που δεν επιθυμούσε τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από «Ίσια δικαιώματα», Αναστασία Κατσιναβάκη, Ανδρομάχη Μαρκοπούλου, Μαρίνα Παηγυράκη, όμορφες, τρυφερές και δυνατές στις ερμηνείες τους, μας καθήλωσαν»…

Όλγα Μοσχοχωρίτου (Eφημ. Ημερησία /imerisia.gr)

 ...«Ίσια Δικαιώματα: Ιστορίες που καθηλώνουν επί σκηνής. Η σκηνοθεσία της Ελένης Γεωργοπούλου επιλέγει να ρίξει μια διεισδυτική ματιά στους λόγους που αλλοδαπές γυναίκες καταλήγουν να βρίσκονται κλεισμένες σε σπίτια φροντίζοντας ηλικιωμένους. Εντρυφεί στην ανιαρή καθημερινότητά τους προτάσσοντας την αυταπάρνηση ως λύτρωση αλλά και ως βασανιστική επιλογή»...

 Ελισάβετ Σταμοπούλου (in.gr)

...«Η Ελένη Γεωργοπούλου και έμπειρη και ικανή φρόντισε να δέσει (με τη συνεργασία στη δραματουργία και του Νίκου Φλέσσα) μεταξύ τους μονόλογους των γυναικών αυτών παίζοντας κυρίως με την αίσθηση, το συναίσθημα και την ατμόσφαιρα. Με το τίποτα σχεδόν, χωρίς σκηνικά, με μηδαμινά φροντιστηριακά, μόνο με στοιχεία (σκηνογραφική επιμέλεια: Μικαέλλα Λιακατά) και με σωστά υπαινικτικά κοστούμια (Κλαιρ Μπρέϊσγουελ), με φωτισμούς που ακολουθούν και υπογραμμίζουν αχνά (Μαρία Γοβαζίνου), με έναν ανάλαφρο ρυθμό και μια θετική ενέργεια, οργάνωσε τις πέντε γυναίκες και τις άφησε να αφηγηθούν τις ιστορίες τους. Να μιλήσουν ελεύθερα για τη ζωή τους έχοντας βρει όμως το σωστό κλειδί: Την ιστορία της η καθεμιά τη ζει και τη νιώθει αλλά συνάμα τη βλέπει και με μια απόσταση, σαν να μην είναι μόνο η δική της ιστορία αλλά η ιστορία του κάθε ανθρώπου επί της γης»...

Ειρήνη Μουντράκη (The Greek play project)

...«Πέντε ηθοποιοί, απεικόνισαν σκηνικά το χαρακτήρα τους, δημιουργώντας ένα ισορροπημένο, τρυφερό και ανθρώπινο σύνολο»...

Γιώργος Χριστόπουλος (Onlytheater)

...«Οι ερμηνείες και των πέντε ηθοποιών ήταν εξαιρετικές και κατάφεραν να απεικονίσουν εξαιρετικά το συναισθηματικό κόσμο των γυναικών αυτών... Πρόκειται για μια παράσταση που πετυχαίνει απόλυτα το στόχο της αφού φεύγοντας από το θέατρο, δύσκολα θα αντικρίσεις και πάλι με την ίδια ματιά μια τέτοια γυναίκα αν βρεθεί στο δρόμο σου»...

Κωνσταντίνος Πλατής (ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ)

Μαρία Τσιμά - Βιογραφικο

Γεννήθηκε στην Κεφαλονιά. Σπούδασε  Ιστορία- Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Ιδρυτικό μέλος του θεατρικού οργανισμού Στιγμή. Εργάζεται στο θέατρο, στο σινεμά και στην τηλεόραση. Έχει πραγματοποιήσει διασκευές για το θέατρο και έχει γράψει διηγήματα.

Για το διήγημα «Κριστέλα» που κυκλοφορεί στη συλλογή Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ κέρδισε το Γ’ Βραβείο Διηγήματος από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΧΜΙΟ.

Για την ΑΙΟΛΙΚΗ ΓΗ του Η.Βενέζη(2014) τιμήθηκε με το Β’ Βραβείο Διασκευασμένου Σεναρίου της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος.

Ελένη Γεωργοπούλου - Βιογραφικο

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Γ. Κιμούλη το 1999 , από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο (τμήμα Τ.Ε.Α.Π.Η.) το 2002, και από το  μεταπτυχιακό  πρόγραμμα: «Σχεδιασμός - Χώρος – Πολιτισμός» του τμήματος αρχιτεκτόνων μηχανικών – ΕΜΠ το 2009, όπου πραγματοποίησε διπλωματική διατριβή με θέμα «Ο ρόλος του Άδειου Χώρου στη Θεατρική Πράξη». Παράλληλα παρακολουθεί πλήθος σεμιναρίων σκηνοθεσίας με εξειδίκευση στην «απελευθέρωση της φυσικής φωνής» στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Από το 2002 δουλεύει ως σκηνοθέτης.  Ιδρύει μαζί με ηθοποιούς τη Θεατρική Εταιρεία Πόλις με έδρα την Ερμούπολη – Σύρος. Για τη Θεατρική Εταιρεία Πόλις έχει σκηνοθετήσει 14 παραγωγές που έχουν παρουσιαστεί στην Ερμούπολη, στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.  («Ούτος είναι ο Αστήρ μου» -2003, «Stabat Mater – Μόνη Γυναικών» -2003, «Αριάδνη ή Φαίδρα;» -2004, «Φωτοχυσία Ερμουπόλεως - η πορνεία στην Ερμούπολη τον 19ο αιώνα» -2004, «Λες και μάγια μου’ χεις κάνει» -2005, «Έρωτας στα χρόνια του χαρτιού» -2006, «Δωδέκατη νύχτα ή ό,τι θελήσετε» -Δεκέμβριος 2006 - Απρίλιος 2007, «Των ήχων πανσπερμία» -2007, «Οδηγός Επιβίωσης-Τόποι εξορίας γυναικών στο Αιγαίο» -2007,«Κοραή 4- Προσβάσιμος Χώρος» Χώρος Ιστορικής μνήμης 1941-44- Μάιος 2008 ,«Ο Υμπύ και η Επιτροπή Αλήθειας» -2009, «Το σώμα – υλικό από την ποίηση του Γ. Ρίτσου» -2009, «Τσέχωφ -Κνίπερ: Η αλληλογραφία» - 2011 ,«Οικιακή Οικονομία» - 2012, «Νύχτες Νόστιμες» -2014.

Το 2003 η εταιρεία εκπροσωπεί την Ελλάδα στο παγκόσμιο φεστιβάλ πειραματικού θεάτρου στο Κάιρο μετά από πρόταση του ΥΠΠΟ. Την ίδια χρονιά είναι υποψήφια για το βραβείο σκηνοθεσίας  από την Ένωση Ελλήνων θεατρικών κριτικών, αλλά και για τη προσφορά της εταιρείας στην ανάπτυξη της τέχνης του θεάτρου στην περιφέρεια. Το 2008 η παράσταση «Κοραή 4- Προσβάσιμος χώρος»  βραβεύεται από την Ένωση Κριτικών (για τον τρόπο που θεατρικά η ιστορία ενός ιδιαίτερου χώρου - Χώρος Ιστορικής μνήμης 1941-44 - συνομίλησε με τη σύγχρονη πραγματικότητα.)

Οι συντελεστές:
Δραματουργική επεξεργασία: Άγγελος Σκασίλας (Νίκος Φλέσσας) – Ελένη Γεωργοπούλου
Σκηνικά: Μικαέλα Λιακατά
Κοστούµια: Κλαιρ Μπρέισγουελ
Φωτισμοί: Μαρία Γοζαδίνου
Μουσική Επιμέλεια - Διδασκαλία: Αναστασία Κατσιναβάκη – Στέλλα Ράπτη

 *H παράσταση δεν θα πραγματοποιηθεί στις 5 και 6 Δεκεμβρίου του 2016.