Κι εγώ σ’αγαπώ

Αρχείο Παίχτηκε από 16/10/2020 έως 31/10/2020
στο Χυτήριο
Συγγραφέας: Dough Lucie
Μετάφραση: Βάσια Παναγοπούλου
Σκηνοθέτης: Γιάννης Αϊβάζης
Σκηνογραφία: Μαρία Φιλίππου
Κοστούμια: Ελένη Μπλέτσα
Φωτισμοί: Νίκος Βούλγαρης
Μουσική: Βασίλης Κουμεντάκης
Ερμηνεύουν: Βασίλης Κούκουρας, Παναγιώτης Καρμάτης, Χριστίνα Δαλαμάγκα, Φωτεινή Λεβογιάννη

Περιγραφή

Το έργο του σημαντικού Βρετανού συγγραφέα Doug Lucie, που σημείωσε μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία, ανεβαίνει ξανά στον μοναδικό θεατρικό κήπο του θεάτρου Χυτήριο – Σημείο Πολιτισμού , για να δώσει ακόμα μία φορά το δικό του στίγμα πολιτισμού σε ανοικτό χώρο , σεβόμενο πλήρως τους κανόνες ασφαλείας και τα περιοριστικά μέτρα. Κάτω από τα αστέρια, αποχαιρετούμε το καλοκαίρι με θέατρο κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00

Περισσότερα

Μια δυναμική παράσταση με ένα θίασο που απαντά στα ερωτήματα των σχέσεων φιλίας και έρωτα . Ό,τι πιο σημαντικό στις μέρες μας το « σ ‘ αγαπώ » και καθόλου ευνόητο το « κι εγώ σ’αγαπώ » .. όλοι τρέχουμε με κεκτημένη ταχύτητα και συμπαρασύρουμε σχέσεις, αισθήματα, όρκους φιλίας και πίστης. Με πρωταρχικό κριτήριο την αλήθεια και τη συνέπεια λόγων και πράξης, σε αυτό το έργο καλούμαστε ως θεατές να κοιτάξουμε στον καθρέφτη της ψυχής μας και να μπούμε στη διαδικασία να θυμηθούμε πόσες  φορές προδώσαμε το  «σ’αγαπώ» που είπαμε.

Το Έργο:

Η πρεμιέρα του έργου Love You, Too δόθηκε στις 27 Μαίου 1998 στο Bush Theatre του Λονδίνου.

Παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη στο θέατρο Αχίλλειον το 2003 σε σκηνοθεσία Πέρη Μιχαηλίδη με τη Βάσια Παναγοπούλου, τη Βερόνικα Αργέντζη, τον Νίκο Γεωργάκη και τον Κωνσταντίνο Καζάκο

Έγραψαν οι κριτικοί για το έργο

«Το αστραφτερά πικρό έργο του Doug Lucie, μιλά για εκμετάλλευση και προδοσία.. είναι ένα μείγμα συναισθηματικής αγριότητας και ψυχολογικής αντικειμενικότητας που σε χτυπάει ύπουλα..» - The Sunday Times

«… ο συγγραφέας βάζει το μάτι (και το αυτί του) σε εντάσεις που φτάνουν στα όρια του σπαραγμού. Το αποτέλεσμα είναι βίαιο και άγρια σκληρό.. η συναισθηματική φόρτιση προέρχεται από την αίσθηση που έχει κάποιος ότι είναι μάρτυρας ενός διαδραματιζόμενου τραύματος.. ενός εφιάλτη που ποτέ δεν κατευνάζει και αένεα επαναλαμβάνεται.

Ο συγγραφέας έχει τη βίαιη και συνάμα τραυματική επίγνωση ότι γνωρίζει την απελπισία των ηρώων του από πρώτο χέρι.

Μεταβλητοί όρκοι πίστης και αφοσίωσης.. μυστικά που πολύ προσεκτικά αποσιωπούνται.. κρατάνε το ενδιαφέρον του κοινού σε αυτό που σίγουρα είναι πολύ προσωπικός πόνος.. κι όμως, υπάρχει η προσπάθεια από κάπου ν’ αρπαχτείς, από κάπου να στηριχθείς, να αντέξεις..» - Variety

«... η καυστική ειρωνεία του τίτλου του έργου.. ο Doug Lucie τολμάει να υπαινιχθεί ότι οι γυναίκες μπορούν να είναι και ανεύθυνες και άσπλαχνες.. εδώ όλοι πυροβολούν τους ίδιους τους  εαυτούς μέχρι τα όρια των συναισθημάτων τους..» - Daily Mail

Βοηθός Σκηνοθέτη : Κωνσταντίνος Φρίγγας

Για την φωτογράφιση :
Φωτογραφίες : Παναγιώτης Μάλλιαρης
Ηαir Stylist : Στάθης Λίτσας – Cut_n_chemistry team
Mακιγιάζ : Dionysia_Protos
Eνδυματολόγος : Ελένη Μπλέτσα
Backstage video :  AIKOR PRODUCTION
Kαλλιτεχνική επιμέλεια : ΑIKOR PRODUCTION

Η φωτογράφιση πραγματοποιήθηκε στο στούντιο της ΑΙΚΟR

Ευχαριστούμε θερμά την MAC cosmetics για την χορηγία των καλλυντικών της στους ηθοποιούς της παράστασης.

Επικοινωνία και προβολή της παράστασης : Νταίζη Λεμπέση
Παραγωγή : Βάσια Παναγοπούλου

Φωτογραφίες

Βίντεο

9 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Δυστυχώς διαβάζοντας τις υπόλοιπες κριτικές της παράστασης αισθάνομαι ότι εγώ είδα κάποια άλλη. Αυτή που είδα χτες ήταν μια μέτρια παράσταση βασισμένη σε ένα μέτριο κείμενο. Όσαν αφορά στην σκηνοθεσία του κ. Αϊβάζη μου φάνηκε αδιάφορη με πολλές αστοχίες.
    Ο κήπος του θεάτρου ήταν υπέροχος.