Κου-κουτί!

Μικροί και μεγάλοι υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό τη νέα θεατρο- βρεφική δράσητου ΚΘΒΕ με τίτλο «Κου-κουτί!», σε σύλληψη ιδέας Ελένης Γιαννούση, Σωτήρη Ρουμελιώτη και Ιόλης Ρώσσιου ενώ στη σκηνοθεσία υπογράφουν η Ελένη Γιαννούση και ο Σωτήρης Ρουμελιώτης.

Μια παράσταση που παρασύρει τους μικρούς θεατές σε ένα παιχνίδι ανακάλυψης και δημιουργίας, καθώς ένα άσπρο μικρό "κου-κουτάκι!" κρύβει μέσα του απεριόριστες δυνατότητες.

Μετά το τέλος της παράστασης η οποία βοηθάει στην ανάπτυξη της φαντασίας, τα παιδιά, μαζί με τους γονείς τους, είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε ένα προαιρετικό παιχνίδι που ακολουθεί.

Η παράσταση

Ένα ανθρωπάκι βρίσκεται ανάμεσα σε λευκά χαρτόκουτα. Όταν προκύψει η ανάγκη να φτιάξει σπιτάκια για το ίδιο αλλά και τους φίλους του, ένας ολόκληρος κόσμος ξετυλίγεται μπροστά του, αφού με τη φαντασία του τα κουτιά αποκτούν χρώμα, μορφή, κίνηση. Η παράσταση υπενθυμίζει την ανάγκη κάθε πλάσματος να φτιάξει τη φωλίτσα του, να κατοικήσει το δικό του «σπίτι» και τελικά να νιώσει ασφάλεια στο καταφύγιο που πλάθει μέσα στον μεγάλο κόσμο.

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Δεν είναι εντυπωσιακό πώς όταν οι μεγάλοι προσφέρουμε ένα δώρο στα παιδιά, αυτά ενδιαφέρονται περισσότερο για το περιτύλιγμα παρά για το περιεχόμενο του -κατά τα άλλα ακριβού και διαλεγμένου με φροντίδα από εμάς- ρούχου, παιχνιδιού, αντικειμένου; Ο ήχος που κάνει το χαρτί περιτυλίγματος, τα χρώματα της σακούλας, η χάρτινη συσκευασία που κάτι καλύπτει, κάτι αποκρύπτει, κάτι μέσα της χωράει, κάτι από μέσα της βγαίνει μοιάζει να είναι στα μάτια τους πιο ελκυστική, γεμάτη δυνατότητες και εκπλήξεις.

Κάπως έτσι αποφασίσαμε η παράστασή μας φέτος να ξεκινάει με ένα απλό κουτί, καθόλου εντυπωσιακό εκ πρώτης όψεως! Ένα κουτί όμως που μπορεί να μεταμορφωθεί σε χιλιάδες άλλα πράγματα, ένα κουτί στο οποίο μπορείς να κρυφτείς από πάνω έως κάτω και να φτιάξεις μια φωλιά. Θέλαμε ταυτόχρονα η παράσταση να είναι χρωματιστή: αφεθήκαμε λοιπόν σε μια περιπέτεια αναζήτησης του χρώματος, μέσα από δημιουργικούς πειραματισμούς με υλικά, φωτισμούς, μουσικούς και σωματικούς αυτοσχεδιασμούς, προσθέτοντας στο παιχνίδι μας μια εικαστική διάθεση για κάτι «μικρό μεγάλο πολύ χρωματιστό».

Κάτι όμως μας έλειπε! Μας έλειπε η συνάντηση του «εγώ» με το «εσύ», αυτή η μαγική στιγμή που κάνει το «εγώ και εσύ» να γίνεται «εμείς» και τελικά «το δικό μου κου-κουτί» να μπορέσει να γίνει «το δικό μας κου-κουτί», βρίσκοντας έτσι το «δικό μας σπίτι» μέσα στον μεγάλο κόσμο. Ελπίζουμε η παράστασή μας να γίνει ένα πολύχρωμο «κου-κουτί» μέσα στο οποίο θα συγκατοικήσουμε παρέα με πλασματάκια φανταστικά ή πραγματικά.

Ελένη Γιαννούση, Σωτήρης Ρουμελιώτης