Μετάφραση: 'Eλλη Παπακωνσταντίνου – Αθηνά Μαξίμου
Σκηνοθέτης: Έλλη Παπακωνσταντίνου
Ερμηνεύουν: Αλέκος Συσσοβίτης, Μάνια Παπαδημητρίου
Περιγραφή
Ο Φελίς κι η Κλαιρ, ηθοποιοί και αδέλφια στη ζωή, βρίσκονται σε ένα παραμελημένο θέατρο όταν πληροφορούνται ότι ο θίασος τούς παράτησε. Εγκαταλελειμμένοι από τους συνεργάτες τους, χωρίς σκηνικό, σχεδόν χωρίς έργο, αντικρίζουν το κοινό τους να παίρνει τις θέσεις του στο θέατρο και να περιμένει να αρχίσει η παράσταση. Αναγκαστικά, δεν παίζουν το προγραμματισμένο έργο, αλλά το «Έργο των Δύο Χαρακτήρων», έργο για δύο εγκαταλελειμμένα αδέλφια. Καθώς οι ηθοποιοί αυτοσχεδιάζουν μέρη του έργου που δεν θυμούνται ή δεν έχουν ακόμα γραφτεί, χάνονται τα όρια ανάμεσα στον ρόλο και τον ηθοποιό, στην πραγματικότητα και την ψευδαίσθηση.
Περισσότερα
Επαναλαμβάνεται από την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου και μόνο για λίγες παραστάσεις η Κραυγή του Τένεσι Ουϊλλιαμς που παρουσιάστηκε την προηγούμενη σεζόν στο Faustσε σε σκηνοθεσία Έλλης Παπακωνσταντίνου με τον Αλέκο Συσσοβίτη και τη Μάνια Παπαδημητρίου. Πρόκειται για ένα έργο άγνωστο σχεδόν στο αθηναϊκό κοινό, το οποίο ο συγγραφέας χαρακτήριζε ως «το καλύτερο έργο μου μετά το Λεωφορείο ο Πόθος» και χρειάστηκε δέκα χρόνια για να το ολοκληρώσει.
Ο Αλέκος Συσσοβίτης και η Μάνια Παπαδημητρίου, που υποδύονται αντίστοιχα τον Φελίς και την Κλαίρ, αναμετριούνται με την εθιστική ευφορία και τις δυσκολίες της θεατρικής πράξης σε μια παράσταση - κλειδαρότρυπα στο making off του θεάτρου, όπου ο συγγραφέας εκθέτει τις στιγμές που το προσωπικό τραύμα του καλλιτέχνη μετουσιώνεται σε τέχνη.
Το έργο
Το έργο Out Cry του Τένεσσι Ουίλλιαμς, παίχτηκε για πρώτη φορά στο Hampstead Theater Club του Λονδίνου το 1967 με τον τίτλο «The Two Character Play». Το 1971 ανέβηκε στο Σικάγο μια άλλη εκδοχή του έργου με τον τίτλο «Out Cry» και με αυτόν τον τίτλο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ν. Υόρκη το 1975.
Η Έλλη Παπακωνσταντίνου αναμετριέται για δεύτερη φορά με τον κόσμο του έργου καθώς μας το είχε συστήσει το 2014 στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας.
Σκηνογραφία – Κοστούμια: Τέλης Καρανάνος, Αλεξάνδρα Σιάφκου
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Μουσική – Σχεδιασμός ήχου: Τηλέμαχος Μουσάς
Βοηθός σκηνοθέτη: Νίκος Αναστασόπουλος
Αχ αυτός ο Τενεσι Ουιλιαμς. Αριστουργηματα έχει γραψει μονο.
Για το έργο ειναι περιττα τα λόγια.
Οι ερμηνειες ειναι συγκλονιστικες. Συγχαρητήρια σε όλη την ομαδα που εργαστηκε.
Είναι πραγματικά δύσκολο έργο, η "Κραυγή" που παίζεται στο "Φάουστ" στον δεύτερο όροφο.Ίσως το δυσκολότερο έργο του Τένεσι Ουίλιαμς, που απαιτεί πραγματικά, ηθοποιούς με αξιώσεις, υποκριτική αυταπάρνηση και ολοκληρωτικό δόσιμο στους ρόλους. Δύο αδέρφια, ηθοποιοί, χάνονται στο φανταστικό όταν η συνειδητοποίηση του πραγματικού γίνεται πολύ σκληρή. Στήνουν θεατρικές παραστάσεις για να ξεφύγουν από τη πραγματικότητά τους, όμως όλες έχουν θέμα την ίδια τους τη ζωή τους και επιστρέφουν σε αυτή μην αντέχοντας πια τις παραστάσεις τους. Ο πατέρας έχει σκοτώσει στο ακαθόριστο παρελθόν τη μητέρα και έχει αυτοκτονήσει, το σπίτι που ζουν είναι εγκατελειμμένο, οι ίδιοι ζουν από προσφορές γειτόνων και έχουν πλέον τη βούλα των τρελών της γειτονιάς, όπου σύντομα θα πρέπει να παρέμβουν οι αρμόδιες κοινωνικές υπηρεσίες για να προωθήσουν τον εγκλεισμό τους σε αρμόδια ιδρύματα....όμως "εμείς ήμασταν πάντα μαζί....πώς θα ζήσουμε πλέον σε διαφορετικές πτέρυγες, εσύ φρουρούμενος από γιατρούς και εγώ από νοσοκόμες..."
Η Έλλη Παπακωνσταντίνου μελέτησε βαθιά το έργο και αυτό φάνηκε στον τρόπο που έστησε την παράσταση πετυχαίνοντας να μας μεταφέρει μέσα στο μυαλό και τη ψυχοσύνθεση του συγγραφέα.Τα σκηνικά και κοστούμια των Τέλη Καρανάνου και Αλεξάνδρας Σιάφκου όπως και οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου έφτιαξαν την ατμόσφαιρα του παλιού, ξεθωριασμένου, ξεχαρβαλωμένου σπιτιού και ηρώων.
Ο Αλέκος Συσσοβίτης πραγματικά κάνει μεγάλο άθλο να ανταπεξέλθει στην απαιτητικότητα του ρόλου. Κάποιες στιγμές το καταφέρνει, κάποιες όχι, ωστόσο μένεις με την ικανοποίηση ότι πρόκειται για έναν ηθοποιό που "το προσπαθεί". Οφείλω όμως να παραδεχτώ ότι δεν τον βοηθάει και ο σωματότυπός του σε αυτόν το ρόλο.
Η Μάνια Παπαδημητρίου είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ. Είχα την τύχη να καθίσω πρώτη σειρά και έβλεπα να δίνεται ολοκληρωτικά στην παράσταση ψυχή τε και σώματι...έπαιζε μέχρι και η τελευταία τριχούλα από τα φρύδια της. Επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για μια πολύ σπουδαία αν όχι για τη σπουδαιότερη ηθοποιό που διαθέτει το Ελληνικό Θέατρο.