Μαζί

Η καλύτερη εκδοχή μας βρίσκεται «Μαζί» με τους άλλους

Η Ιζαμπέλα ζει με το μοναχογιό της Μικέλε. Οι δυο τους έχουν μια λιτή και ήρεμη ζωή γεμάτη από μικρές καθημερινές δυσκολίες, αλλά και πολλή αγάπη: μοιράζονται τις δουλειές του σπιτιού, λύνουν σταυρόλεξα, πίνουν καφέ, παίζουν χαρτιά με τη γειτόνισσα. Ο Μικέλε είναι ένας νέος άνδρας διαφορετικός από τους άλλους: γλυκός, αστείος, παρορμητικός και τρυφερός. Ο Μικέλε είναι ένας άνθρωπος με νοητική αναπηρία και ζει στην προστατευμένη ρουτίνα που η Ιζαμπέλα έχει διαμορφώσει για εκείνον. Η ζωή τους κυλά ήρεμα μέχρι που η απροσδόκητη επιστροφή της κόρης της οικογένειας Σάντρα έπειτα από 10 χρόνια, θα προκαλέσει αναταράξεις στα ήρεμα νερά της καθημερινότητάς τους. Η παρέμβασή της θα αναστατώσει το οικογενειακό οικοδόμημα, θα το αποσυνθέσει για να επανασυντεθεί στο τέλος με περισσότερη ειλικρίνεια, αγάπη και ουσιαστική αποδοχή. Όλα τα ανείπωτα έρχεται η ώρα που θα ειπωθούν, τα μυστικά θα αποκαλυφθούν και όλοι θα έρθουν αντιμέτωποι με το βασικό ερώτημα: Τι σημαίνει άραγε να είναι κανείς φυσιολογικός;

Ο Φάμπιο Μάρρα στήνει μια γλυκόπικρη οικογενειακή ιστορία με απλά καθημερινά υλικά γεμάτη χιούμορ και τρυφερότητα, για να μιλήσει για ένα σύνθετο και μέχρι πρότινος θέμα ταμπού, την διαχείριση και κοινωνική συμπερίληψη των ατόμων με νοητική αναπηρία.

Μια δυνατή, ανθρώπινη ιστορία που με συναισθηματική ένταση και αμεσότητα, μας προσκαλεί να αναλογιστούμε και ν’ απαντήσουμε:

-Υπάρχουν ζωές που δεν αξίζει να ζήσει κανείς και ποιος μπορεί να αποφασίσει γι’ αυτό;

-Τι σημαίνει αγαπώ; Και ποια είναι η αξία της αυτοθυσίας σε μια κοινωνία με περιχαρακωμένα «εγώ»;

-Στη σύγχρονη ηθική όπου το «εγώ» θεοποιείται, πώς μπορεί να υπάρξει ουσιαστική συμπερίληψη στις κοινωνίες;

-Πότε σταματήσαμε να κάνουμε πράγματα «μαζί»; Κι εν κατακλείδι, πώς μπορούμε να γίνουμε «η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας» χωρίς την πολύτιμη ανταλλαγή που μας προσφέρει η ζωή «μαζί» με τους άλλους;

Για το έργο

Το έργο του Μάρρα, σύγχρονο, φρέσκο, τρυφερό, ανθρώπινο και αληθινό εκτυλίσσεται γύρω από ένα θέμα τόσο άγνωστο όσο και καθολικό: την κανονικότητα, θέτοντας  σε πρώτο πλάνο ένα άτομο με νοητική αναπηρία. Διερευνά τις άρρητες επιθυμίες του, την πολυπλοκότητα των συναισθημάτων του, τη δυσκολία επικοινωνίας με το περιβάλλον του και τις αναπόφευκτες συγκρούσεις στις οποίες οδηγούνται όλοι όσοι σχετίζονται μαζί του.

Το «Μαζί» δημιουργήθηκε στο πλαίσο του φεστιβάλ Avignon Off 2015, με την υποστήριξη του Théâtre le Moulin des muses de Breuillet, όπου και έκανε πρεμιέρα με τον τίτλο “Ensemble” . Παρουσιάστηκε ξανά στο Φεστιβάλ του 2016 και κατόπιν περιόδευσε σε πολλές πόλεις της Ευρώπης μέχρι το 2018, ενώ απέσπασε δυο υποψηφιότητες για τα βραβεία Moliere, μία για το έργο και μία για την πρωταγωνίστρια Catherine Arditi, που ερμήνευσε τον ρόλο της μητέρας. Μεταφράστηκε στα ισπανικά, τσέχικα, γερμανικά, ιταλικά και βουλγαρικά και ελληνικά. Στην Ισπανία, ανέβηκε σε σκηνοθεσία του γνωστού στο ελληνικό κοινό συγγραφέα Χουάν Κάρλος Ρούμπιο, αποσπώντας θερμές κριτικές. To 2022 μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη με τον τίτλο Spolu σε σκηνοθεσία των David Lanka και MartinMϋller (χώρα παραγωγής: Τσεχία).

Επεξεργασία ήχων: Νίκος Κριτσέλης - Διονύσης Μανιώτης

Κατασκευή σκηνικού: Στέφανος Λώλος