Μη χορέψεις

Είδα την παράσταση την περασμένη Κυριακή. Αρκετά καλές οι ερμηνείες, ειδικά της Άρτεμις Γρύμπλα. Η παράσταση μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα, καθώς παρά το καλό θέμα του σεναρίου, για τις ανθρώπινες σχέσεις, και τα μηνύματα που περνούσε και αποτελούσαν τροφή για σκέψη στο θεατή, μου άφησε την αίσθηση ότι ήταν ένα ημιτελές έργο. Σε αυτό συντέλεσε και η μικρή διάρκεια της παράστασης. Συμπερασματικά θα έλεγα πως ήταν μία καλή προσπάθεια!
Θεατρομάνια σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!!!

ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΒΡΑΔΙΑ.ΤΟ ΕΡΓΟ ΗΤΑΝ ΜΙΚΡΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ.Η ΑΡΤΕΜΙΣ ΓΡΥΜΠΛΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΗ . .ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ

Το έργο προσπαθεί να περάσει μηνύματα αλλά το σενάριο είναι ανεπαρκές, φτωχό, σύντομο. Ωστόσο από το να κάθονται σπίτι χίλιες φορές καλύτερα να κα

Η παράσταση μου άφησε μια περίεργη αίσθηση, καθώς δεν ήξερα τελικά να απαντήσω αν μου άρεσε ή όχι. Είχε ένα πολύ όμορφο θέμα και κάποιες ωραία δοσμένες ιδέες. Η πρωταγωνίστρια είχε πάθος και ταλέντο. Τα αρνητικά, που εν τέλει μάλλον υπερτερούσαν, ήταν η μικρή διάρκεια, που δεν επαρκούσε για να ξεδιπλωθεί η ιστορία και η σκηνική παρουσία του συμπρωταγωνιστή, που μου φάνηκε κάπως μηχανική. Παρόλα αυτά ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δόθηκε!

Μη χορέψεις. Αρκετά καλή παράσταση στο υπόγειο του Bios. Μία γοητευτική στρίπερ συναντιέται με έναν πελάτη που της ζητάει να (μη) του χορέψει και το παρελθόν τους ξετιλίγεται μέσα από τον έντονο διάλογό τους. Η Α. Γρύμπλα ήταν πολύ καλή στην ερμηνεία της και με ωραία φωνή. Σε κάποια σημεία πρόσθετε ευχάριστες πινελιές χιούμορ. Η σκηνοθεσία ίσως να με μπέρδεψε λίγο καθώς ανατρέχαμε από το παρόν στο παρελθόν και υπήρχε πολύς έρωτας για 50 λεπτά. Επίσης δε φαινόταν να υπάρχει χημεία μεταξύ των δύο χαρακτήρων και δε ταιριάζαν τόσο. Μου άρεσαν όμως πολύ οι μονόλογοι που έκαναν: "αγάπα τον καλλιτέχνη που αν τον αποκαλέσεις καλλιτέχνη θα γελάσει", "πιες στο παιδί που βιάστηκε να μεγαλώσει και σκότωσε ό,τι πίστεψε". Γενικά ήταν μια ευχάριστη παράσταση και αυτό που θα μου μείνει είναι ότι: "Όλοι στον ίδιο υπόνομο γεννιόμαστε, απλά κάποιοι κοιτούνε τ'άστρα." Θεατρομάνια σ'ευχαριστώ τόσο πολύ!

ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΛΟΚΗ, ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ 4.1. ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΣΕ ΣΤΡΙΠ ΚΛΑΜΠ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΕΛΑΤΗΣ ΤΗΣ..
ΠΑΡΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΘΕΜΑ ΤΗΣ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΟΥ ΑΦΗΣΕ ΕΝΑ ΕΝΤΟΝΟ ΙΧΝΟΣ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΣΜΟΥ...ΠΟΛΛΕΣ ΙΔΕΕΣ ΔΙΑΣΠΑΡΤΕΣ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΚΕΙ, ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΝΩΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΕΝΙΑΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ... ΟΙ 2 ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΧΗΜΕΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, ΕΝΩ ΚΑΙ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ ΗΤΑΝ ΕΜΦΑΝΕΣΤΑΤΗ..Η Α. ΓΡΥΜΠΛΑ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΗ ΣΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΗΣ, ΕΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ Χ.ΚΑΡΑΣΑΒΒΙΔΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΕΠΕΙΣΕ ΣΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ.. ΕΠΙΣΗΣ, ΣΕ 50 ΛΕΠΤΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΕΠΑΡΚΩΣ...

Παρακολούθησα την παράσταση την Κυριακή 31/01/2016 και ευχαριστώ τη ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ για την πρόσκληση που μου παραχώρησε !
Μια νεαρή γυναίκα που θέλει να ζήσει... Έχει γνωρίσει την απόρριψη, την απογοήτευση και την αποτυχία της σχέσης της με τον πρώην σύζυγο της και σήμερα σ’ ένα "υπόγειο" στριπ-κλαμπ, έχοντας γλύψει τις πληγές της, προσπαθεί να συνεχίσει τη ζωή της ψάχνοντας τα όρια στο κατά πόσο πολύ μπορεί ν’ ανυψωθεί ή να ταπεινωθεί περεταίρω...
Κατά την απρόβλεπτη συνάντηση τους και υπό τον ατμοσφαιρικό φωτισμό του prive room θα ξεδιπλώσουν τα λάθη και τα πάθη τους, μπλέκοντας τον έρωτα τους, με το θέατρο, την ποίηση και το στριπτίζ, πότε με απόγνωση, πότε με οργή και πότε με δόσεις χιούμορ...
Όμως λίγο το καταθληπτικό υπόγειο του Bios με το δήθεν ατμοσφαιρικό σκηνικό,
λίγο η απειρία του νεαρού συμπρωταγωνιστή να αντιληφθεί επαρκώς το θέατρο ως ολότητα και να ανταποκριθεί παράλληλα ως ηθοποιός, ως σκηνοθέτης και ως συγγραφέας,
λίγο η ανώριμη προσέγγιση του ρόλου της ανερχόμενης ενζενύ,
λίγο η φευγαλέα (πενηντάλεπτη) διάρκεια του εγχειρήματος
μου άφησαν συνολικά μια επιεικώς μετριότατη εντύπωση & την οσμή της "ημιτελούς" καύσης !
Ο Jim Jarmusch κάποτε είπε :
" Γρήγορα, φτηνά και καλά. Διάλεξε δύο ...
Αν είναι γρήγορα και φτηνά δε θα είναι καλά.
Αν είναι φτηνά και καλά δε θα είναι γρήγορα.
Αν είναι γρήγορα και καλά δε θα είναι φτηνά.
Γρήγορα, φτηνά, καλά... διάλεξε δύο και ζήσε με αυτά ! "

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.ΔΥΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΠΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΜΠΡΟΣΤΑ.Η ΑΡΤΕΜΙΣ ΓΡΥΜΠΛΑ ...ΑΣΤΕΡΙ ....ΜΠΡΑΒΟ!!!!!

Πολύ καλή παράσταση με καλή σκηνοθεσία.
Ευχαριστώ την αγαπημένη μου Θεατρομάνια !!

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΚΑΒΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΕΡΟΛΟΓΙΕΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΧΑΜΗΛΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ.Η ΑΡΤΕΜΙΣ ΓΡΥΜΠΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΣΑΝ ΗΘΟΠΟΙΗΟΣ

Από τον Κωνσταντίνο Πλατή.

Τον Χρήστο Καρασαββίδη τον πρωτοάκουσα πέρυσι λόγω του έργου «Περσινές βροχές» στο θέατρο 104 αλλά και στο «Μαύρη ζάχαρη» που ανέβηκε στην «Ακαδημία Πλάτωνος» και μου έκανε πολύ καλή εντύπωση.

Φέτος δείχνει ότι έχει πολλά ακόμα να μας πει και επανέρχεται συγγραφικά με το έργο « «Μη χορέψεις», το οποίο σκηνοθετεί ο ίδιος και συμπρωταγωνιστεί. Δύσκολο το εγχείρημα αλλά στο χώρο αυτό χρειάζεται και άγνοια κινδύνου για να προχωρήσεις μπροστά.

Το έργο αυτό είναι μια μάχη μεταξύ των δύο φύλλων σε διαφορετικά επίπεδα και το πρώτο είναι ένα strip club όπου βλέπουμε το αφεντικό να προσπαθεί να επιβληθεί στην χορεύτρια χρησιμοποιώντας την επαγγελματική του θέση ως μοχλό πίεσης. Οι δύο ηθοποιοί δείχνουν να έχουν πολύ καλή χημεία μεταξύ τους.

Η Άρτεμις Γρύμπλα ενσαρκώνει με επιτυχία το ρόλο της και καταφέρνει να μεταμορφωθεί από θύμα σε θύτη που είναι το ζητούμενο και το ενδιαφέρον κομμάτι του ρόλου.

Ο Χρήστος Καρασαββίδης έχοντας επωμιστεί το ρόλο του συγγραφέα αλλά και του σκηνοθέτη επίσης ,δεν ερμηνεύει το ρόλο του έτσι όπως θα περίμενε ο θεατής για το αφεντικό ενός strip club αλλά ίσως έτσι προσπαθεί να οδηγήσει το κοινό πιο γρήγορα στην ουσία του ρόλου του.

Γενικά είδαμε μια φρέσκια σκηνοθετική ματιά από ένα νέο καλλιτέχνη που δεν σταματά να αναζητά την έκθεση στο κοινό με όποιο τρόπο μπορεί και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει.