Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα

Αρχείο Παίχτηκε από 11/07/2015 έως 12/07/2015
στο Πειραιώς 260
Διάρκεια: 80'
Συγγραφέας: Θεατρική ομάδα «Εν δυνάμει»
Σκηνοθέτης: Ελένη Ευθυμίου
Ερμηνεύουν: Κλειώ Αντωνοπούλου, Βάσω Ασίκογλου, Μαρία Δαχλύθρα, Ελευθερία Δρακουλίδου, Θέμης Θεοχάρογλου, Μαργαρίτα Καϊναδά, Δημήτρης Καλαγκάνης, Κίμων Καλαγκάνης, Άννα Καλίντσεβα, Αναστασία Καρυοφύλλη, Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη, Μαρία Κολτσίδα, Βαγγέλης Κοσμίδης, Ηλίας Κουγιουμτζής, Γιώτα Κουϊτζόγλου, Νίκος Κυπαρίσσης, Παρμενίων Κυριακούλης, Ευτέρπη Κώστα, Λωξάνδρα Λούκας, Δημήτρης Μέξης, Αγγελική Μούσιου, Θάνος Νανάσης, Μιχάλης Ντολόπουλος, Χρύσα Παπαδοπούλου, Βασίλης Πέτρου, Αλέξανδρος Χάτσιος, Anna Hege, Χρήστος Χριστακόπουλος.

Περιγραφή

Η παράσταση «Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα» μετά από τις ιδιαίτερα επιτυχημένες εμφανίσεις της και τα κολακευτικά σχόλια που απέσπασε από κοινό και κριτικούς, παρουσιάζεται ξανά στην Αθήνα το Σάββατο 11 και την Κυριακή 12 Ιουλίου στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

Περισσότερα

Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2015

Η παράσταση «Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα» μετά από τις ιδιαίτερα επιτυχημένες εμφανίσεις της και τα κολακευτικά σχόλια που απέσπασε από κοινό και κριτικούς, παρουσιάζεται ξανά στην Αθήνα το Σάββατο 11 και την Κυριακή 12 Ιουλίου στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

 

Παράξενος - Ξεχωριστός.
"Ειδικά" ικανός - Ανίκανος.
Περίεργος - Ανοίκειος.
Μη αποδεκτός - Ιδιαίτερος.
Απροσάρμοστος - Εκπαιδεύσιμος.
Υστέρηση - Διαφορετικότητα.
Γνωστή ιστορία - Ανείπωτη ιστορία.

 

«Ποιος είμαι αλήθεια;»

Αποτέλεσμα πολύμηνης συλλογικής δουλειάς, η παράσταση των «Εν δυνάμει» μιλά για τη διαφορετικότητα ως κάτι φυσιολογικό και γυρνά την πλάτη στα στερεότυπα και τις διακρίσεις. Η παράσταση «Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα» είναι βασισμένη σε μια σειρά από καθημερινές, "ξεχωριστές" ιστορίες για την αναπηρία, τη διαφορετικότητα και τους ανθρώπους γύρω από αυτήν.

Όλα τα στιγμιότυπα που διαρθρώνουν την αφήγηση της παράστασης είναι εμπνευσμένα από τις αληθινές ιστορίες των ανθρώπων που τις αναπαριστούν. Η καθημερινότητα, μέσα από τραγούδια, ποιήματα και εικόνες παρουσιάζεται με έναν ποιητικό τρόπο. Ο τρόπος αυτός γίνεται η γέφυρα να ειπωθεί το ανείπωτο. Η θεατρική φόρμα αναμειγνύεται με στοιχεία ντοκιμαντέρ και οι ήρωες συστήνονται με το πραγματικό τους όνομα, προσπαθώντας να απαντήσουν στο κρίσιμο ερώτημα “ποιoς αλήθεια είμαι;”.

Μέσα από τη διαδρομή προς την παράσταση δόθηκε μεταξύ των μελών ο κοινός τόπος να δημιουργήσουν από την αρχή μία νέα γλώσσα επικοινωνίας, μία γλώσσα που θα ωθήσει τον θεατή να αποστασιοποιηθεί από τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπά του, να σκεφτεί τα σημεία που τον ενώνουν με το "αλλιώτικο" και να ξεχάσει για λίγο αυτά που τον χωρίζουν. Η τελική σύνθεση δεν αποτελεί προϋπάρχουσα θεατρική δραματουργία αλλά προέκυψε από τα μέλη της ομάδας, η οποία συνέθεσε μια ολοκληρωμένη δραματουργικά και αισθητικά παράσταση, πάντα με βάση τις δυνατότητες όλων των ηθοποιών - έτσι ώστε να κινητοποιούν το κάθε άτομο για το “παραπάνω” και ταυτόχρονα να μην το αποκλείουν από την ομάδα.

Η ολοκληρωμένη συνεργασία των μελών με δυνητικές ικανότητες και των συνομήλικων νέων αποκαλύπτει τη δύναμη που έχει το σύνολο να προσπεράσει τα εμπόδια και να ενσωματώσει αρμονικά την κάθε διαφορετική πτυχή της ανθρώπινης φύσης.

Ήταν ένα άνθρωπος,
ο άνθρωπος ανεμιστήρας.
Αντί για σώμα είχε ένα χοντρό άκαμπτο σίδερο.
Μία προπέλα για πρόσωπο,
ένα κουμπί στη θέση της καρδιάς,
και στο μυαλό αέρα.
Αέρα στο μυαλό.
Πετούσε με τη σκέψη μακριά.
Αντί για λέξεις έβγαζε ένα βουητό.
Ένα βουητό αντί για λέξεις.
Ενοχλητικό.
Και ακατάληπτο.
Κι αυτός ο άνθρωπος,
ο άνθρωπος ανεμιστήρας,
φυσούσε μακριά όποιον τον πλησίαζε.
Όποιον τον πλησίαζε φυσούσε μακριά.
Μακριά.
Μόνο λίγοι.
Λίγοι.
Πολύ λίγοι κάθονταν σε κοντινή απόσταση.
Κάθονταν για να δροσίζονται.
Τους μήνες τους καλοκαιρινούς.

 

Το “κανονικό” είναι σίγουρα μία λέξη καταδικασμένη. Μία λέξη που αναγκάζεται να προσδιοριστεί από τον μέσο όρο. Ύστερα ακολουθεί η αντικειμενική αλήθεια - ό,τι δεν είναι “κανονικό” είναι “διαφορετικό”, είναι “άλλο”. Ποιός όμως φόρτισε το “άλλο” με αρνητικό πρόσημο; και γιατί;

Ελένη Ευθυμίου (σκηνοθεσία και μουσική)

 

* ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ «Εν δυνάμει»

Οι «Εν δυνάμει» είναι μια ανεξάρτητη ομάδα ξεχωριστών νέων, συνομήλικων εθελοντών, γονιών και φίλων. Συστάθηκε από την Ελένη Δημοπούλου και τη Μαρία Ιωαννίδου το 2008 με σκοπό να στηρίξει και να διευκολύνει τα μέλη της να ενταχθούν ισότιμα στο κοινωνικό σύνολο. Η ομάδα δημιουργίας «Εν δυνάμει» οργανώνει, αναπτύσσει και προωθεί μεικτές καλλιτεχνικές, πολιτιστικές, κοινωνικές και εκπαιδευτικές δράσεις, δίνει βήμα σε δημιουργικούς ανθρώπους, υποστηρίζει την ανοιχτή πρόσβαση στην τέχνη και ενισχύει τη διάθεση για συμμετοχή, προσφορά και συνεργασία.

Επιθυμία του θεατρικού συνόλου «Εν δυνάμει» είναι η συμβολή του σε μια Τέχνη (εν προκειμένω τη θεατρική) που επιδιώκει τη ρήξη με την παραδοσιακή αντίληψη του κοινώς αποδεκτού, μια Τέχνη που συνειδητά απομακρύνεται από τις συμβατικές φόρμες κατανόησης της κοινωνικής ζωής. Η ομάδα, με την καλλιτεχνική διεύθυνση της Ελένης Δημοπούλου, έχοντας ως τώρα παρουσιάσει μεταξύ άλλων τα έργα: «Πρωινό άστρο» του Γιάννη Ρίτσου (2011), «Νόμιζα ήσουν ξένος» (μαρτυρίες προσφύγων και αποσπάσματα θεατρικών και λογοτεχνικών κειμένων, 2013), «Η Κυράνη του δάσους» της Φωτεινής Φραγκούλη (2013). Εκτός από τη Θεσσαλονίκη, οι παραστάσεις της ομάδας έχουν παρουσιαστεί σε Αθήνα, Κωνσταντινούπολη και Χαλκιδική.

Η παράσταση «Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα» προέκυψε από την ασφυκτιούσα ανάγκη των μελών της ομάδας Εν δυνάμει να μοιραστούν ανοιχτά τις προσωπικές τους ιστορίες μέσα από το πρίσμα ενός καλλιτεχνικού γεγονότος.

 

Συντελεστές

Η τελική σύνθεση δεν αποτελεί προϋπάρχουσα θεατρική δραματουργία αλλά προέκυψε μέσα από τις πρόβες από τα μέλη της ομάδας.
Η τελική σύνθεση και επιμέλεια έγινε από την Ελένη Ευθυμίου.

Σκηνοθεσία-Μουσική: Ελένη Ευθυμίου

Σκηνικά-Κοστούμια: Ελισάβετ Αντάπαση

Φωτισμοί: Richard Anthony

Βίντεο: Δημήτρης Ζάχος

Οργάνωση Παραγωγής-Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Δημοπούλου

Φωτογραφία: Ομάδα Light 16/ Διονύσης Μεταξάς

Επικοινωνία: BrainCo

 

Παίζουν: Κλειώ Αντωνοπούλου, Βάσω Ασίκογλου, Μαρία Δαχλύθρα, Ελευθερία Δρακουλίδου, Θέμης Θεοχάρογλου, Μαργαρίτα Καϊναδά, Δημήτρης Καλαγκάνης, Κίμων Καλαγκάνης, Άννα Καλίντσεβα, Αναστασία Καρυοφύλλη, Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη, Μαρία Κολτσίδα, Βαγγέλης Κοσμίδης, Ηλίας Κουγιουμτζής, Γιώτα Κουϊτζόγλου, Νίκος Κυπαρίσσης, Παρμενίων Κυριακούλης, Ευτέρπη Κώστα, Λωξάνδρα Λούκας, Δημήτρης Μέξης, Αγγελική Μούσιου, Θάνος Νανάσης, Μιχάλης Ντολόπουλος, Χρύσα Παπαδοπούλου, Βασίλης Πέτρου, Αλέξανδρος Χάτσιος, Anna Hege, Χρήστος Χριστακόπουλος.

Στην παράσταση ακούγονται κείμενα των Ξαβιέ Ντυρενζέ, Νικηφόρου Βρεττάκου, Τέλλου Φίλη καιΤζ. Μ. Κουτσί.

 

Η ομάδα ευχαριστεί θερμά όσους βοήθησαν στην πραγματοποίηση του promo βίντεο: τον Ιορδάνη Θεοδοσιάδη για την κινηματογράφηση, τον Κώστα Βόμβολο για τη συνεισφορά του στην ενορχήστρωση και ηχογράφηση, τον Αχιλλέα Μεσσάικο που έπαιξε τρομπέτα, την Λώρα Λούκας για την ενδυματολογική επιμέλεια και το Fix in Art για την παραχώρηση χώρου για τα γυρίσματα. Επίσης ευχαριστεί για τη συνεισφορά τους στη δημιουργία της παράστασης: τον Δημήτρη Τσάκα, τους Εύα Κούκα, Νίκο Κουσούλη και Βασίλη Πέτρου για τη δημιουργική συμμετοχή τους στις πρόβες και το promo video καθώς και το Δήμο Πυλαίας Χορτιάτη και το Fix in art για την παραχώρηση αίθουσας για τις δοκιμές.