Ο σημαιοφόρος

Αρχείο Παίχτηκε από 21/04/2018 έως 27/05/2018
στο 104
Διάρκεια: 65'
Κείμενο: βασισμένη στο ποίημα “Το τραγούδι του έρωτα και του θανάτου του σημαιοφόρου Χριστόφορου Ρίλκε” του Rainer Maria Rilke
Μετάφραση: Αλεξάνδρα Ρασιδάκη
Δραματουργική επεξεργασία: Ελεάνα Τσίχλη, Άρης Λάσκος
Σκηνοθέτης: Ελεάνα Τσίχλη
Σκηνογραφία: Τίνα Τζόκα
Κοστούμια: Τίνα Τζόκα
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής
Ερμηνεύουν: Άρης Λάσκος, Ελεάνα Καυκάλα

Περιγραφή

Μετά την βράβευσή της με το Βραβείο Ένωσης Ελλήνων Κριτικών ως "πρωτοεμφανιζόμενος καλλιτέχνης (2013-2014)" η θεατρική ομάδα Ubuntu επιστρέφει στα θεατρικά δρώμενα της Αθήνας, παρουσιάζοντας επί σκηνής για πρώτη φορά στην Ελλάδα το νεανικό αριστούργημα του Rainer Maria Rilke «Το τραγούδι του έρωτα και του θανάτου του σημαιοφόρου Χριστόφορου Ρίλκε».

Περισσότερα

Oμάδα Ubuntu

Το δημοφιλέστερο έργο του Rilke - «ένα πεζό μολυσμένο από στίχους», όπως ο ίδιος ο ποιητής το χαρακτήριζε - γραμμένο το 1906, με αφορμή τον θάνατο στο πεδίο της μάχης ενός μακρινού προγόνου του ποιητή, μας αφηγείται μια λυρική ιστορία ενηλικίωσης και ηρωισμού, μια πορεία από τον φόβο στη γενναιότητα, θέτοντας σε διαπραγμάτευση την έννοια του «ήρωα».

Το 1662, ο δεκαοχτάχρονος ιππότης Χριστόφορος Ρίλκε οδεύει προς το μέτωπο, ενάντια σε έναν εχθρό που δεν ξέρει, μην ξέροντας όμως ούτε ο ίδιος ποιος είναι. Καλπάζοντας «πάνω από σκοτωμένους χωρικούς», σε ένα ζοφερό τοπίο, μέσα σε καπνούς και συντρίμμια, θα ψάξει να βρει γύρω του την ομορφιά για να αντισταθμίσει την ασχήμια και τη βιαιότητα του πολέμου. Στο τέλος όμως, ο σημαιοφόρος – πια - Χριστόφορος Ρίλκε, θα πέσει νεκρός και θα είναι σαν να κάηκε από την ίδια αυτή φλόγα για ζωή που φούντωνε μέσα του. Μόνος του. Ένας διάττων αστήρ.

Ήταν λοιπόν αυτός ο θάνατος ηρωικός; Γνώριζε ο ίδιος ότι πέθαινε ως ήρωας; Τι μας κάνει να χαρακτηρίσουμε μια πράξη ηρωική;  Το μέγεθός της; Η συνάρτησή της από το κοινωνικό όφελος; Κι αν αυτά τα ερωτήματα φαίνεται να έχουν εύκολα απάντηση σε μια μεσαιωνική ιστορία, πως θα μπορούσαν να απαντηθούν σήμερα;

Πιστή στην θεατρική απόδοση μεγάλων λογοτεχνικών έργων και την αφηγηματικότητα, όπως στις προηγούμενες δουλειές της («Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ» - Bios, «Διαβολιάδα» του Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ» - Bios), και εισάγοντας για πρώτη φορά στοιχεία του θεάτρου - ντοκουμέντου, η ομάδα UBUNTU θα επιχειρήσει μια επί σκηνής ανασύσταση όσων συνειδητά ο Ρίλκε δεν άρθρωσε στις 26 στροφές – εικόνες του ποιήματός του: μαρτυρίες επιζώντων πολέμου θα δημιουργήσουν το τοπίο μέσα στο οποίο, δύο ηθοποιοί – αφηγητές θα ερμηνεύσουν το ποίημα, ενώ συνεντεύξεις και αποσπάσματα από βιογραφίες σημερινών «ηρώων» θα προσπαθήσουν να ανοίξουν διάλογο της ιστορίας του τότε με την ζωή του σήμερα.

Γιατί τελικά, αν «έναυσμα του ηρωισμού είναι η Δυσχέρεια» και ήρωας αυτός που «ανατρέπει τους εις βάρος του συσχετισμούς χωρίς ο ίδιος να καθίσταται φορέας του υπερφυσικού», ποιος από μας σήμερα θα μπορούσε να είναι σημαιοφόρος; Υπερασπιζόμενος τι; Και ενάντια σε τι;

ΒΟΗΘΟΙ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΥ - ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΥ: ΤΖΕΛΑ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΜΑΙΡΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ
MAΚΙΓΙΑΖ: ΕΜΥ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΑΠΑΚΗ, ΝΩΝΤΑΣ ΔΟΥΖΙΝΑΣ

Facebook/UbuntuTheatreGroup

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

8 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Ευχαριστούμε ΘΕΑΤΡΟΜάΝΙΑ για την πρόσκληση που μας χάρισε μία υπέροχη ποιητική βραδιά. Το έργο ήταν εξαιρετικό οι δύο ηθοποιοί μας μετέφεραν στον άγριο κόσμο του πολέμου και του θανάτου με μια αφήγηση που μας συγκλόνισε. Ευχαριστούμε και πάλι.

  2. Παρακολούθησα την παράσταση μετά από πρόσκληση του theatromania.gr το Σάββατο 12-05-18.
    Για να είμαι ειλικρινής η παράσταση δεν μπόρεσε να με κρατήσει συγκεντρωμένο. Δε λέω σπουδαίος ο Ρίλκε, τώρα που τον μελοποίησε- έστω κατ’ όνομα- ο Θανάσης θα γίνει ακόμα σπουδαιότερος στο εγχώριο κοινό, αλλά δεν με έπεισε η δραματοποίηση του κειμένου. Αρκετά ρηχά τα αφηγηματικά μέρη και η αλληλεπίδραση των δύο ηθοποιών εν είδη συντάγματος πολεμιστών δεν έδινε τον τόνο του πολέμου, ούτε καν την αύρα της πολεμικής προέλασης για την οποία ήμουν προετοιμασμένος ότι θα παρακολουθήσω.
    Σε μια συνέντευξη της σκηνοθέτη είχα διαβάσει για μια άλλη ματιά στο ηρωικό κομμάτι, με παρεμβολές άλλων έργων προκειμένου να αναδειχτεί αυτός ο προβληματισμός του ποιητή αλλά αυτό μου φάνηκε μόνο στο τέλος συμβαίνει με την κατ’ απαγγελία αναφορά σε ενθύμια ανθρώπων που έχουν περάσει στο συλλογικό ασυνείδητο της αριστεράς ως κοινωνικοί αγωνιστές- έστω και αν το cigarillo του Φορτίνο Σαμάνο- είναι μια άλλη ματιά μπρος στο θάνατο και όχι η μέθοδος που κάνει τους ήρωες. Δεν είναι κάτι διαδραστικό με το κοινό που θα εγείρει προβληματισμό και κουβέντα επί του ηρωισμού σήμερα, αλλά μάλλον ένας φόρος τιμής της σκηνοθέτη σε ένα δικό της ηρωικό πάνθεον. Εννοώ ότι δεν φάνηκε δραματουργικά σωστά ενταγμένο στο ριλκεϊκό κείμενο.
    Πάντως είναι αξιέπαινη προσπάθεια να κοινωνηθούν σπουδαία ποιητικά κείμενα στο κοινό. Ακόμα και μόνο για μια ανάγνωση του έργου από έναν θεατή που το αγνοούσε, οφείλουμε το μπράβο στη σκηνοθέτη. Θα κάνω κι εγώ μια επανανάγνωση από την έκδοση του Ηριδανού! Εύχομαι τα επόμενα να είναι ακόμα καλύτερα.
    Ευχαριστώ Θεατρομάνια!
    Νικήτας Μ.

  3. Ωραία και συγκινητική παράσταση.Μπράβο στους νέους ηθοποιούς για τις ερμηνείες.Κορυφαία στιγμή είναι όταν αφήνουν να πέσουν κάτω τα γυάλινα ποτήρια και σπάνε.Όλοι μας πάθαμε ένα 'σοκ',μας έπιασαν απροετοίμαστους.Ωραίο και απλό σκηνικό με τον τάφο,το χώμα και τα λουλούδια.Ευχαριστώ πολύ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ.

  8. Δυνατο, ωραιο, συγκλονιστικο, συγκινητικο !! Συγχαρητηρια κ στους δυο ηθοποιους!! Ο ενας συμπληρωνε τον αλλο !! Απλο, λιτο σκηνικο , υπεροχες και ξεχωριστες ερμηνειες .. Κρυβει νοηματα κ προβληματισμους !! Αξιζει !!!
    Σας ευχαριστω πολυ !