Ο Συγγραφέας

“Απόψε, λέει, θα χρειαστεί ο καθένας μας να υποδυθεί τον εαυτό του.

Σου έχει ξανασυμβεί αυτό;”

Αυτό το έργο απευθύνεται σε τολμηρούς θεατές.

Μη ρωτήσετε. Μην γκουγκλάρετε. Απλώς πηγαίνετε.

Ένα έργο το οποίο ένας δημοσιογράφος περιέγραψε ως: «αηδιαστικό, πορνογραφικό, σεξιστικό και μισογυνιστικό».

Ένα έργο για το οποίο γράφτηκαν αρκετά οργισμένα γράμματα.

Ένα έργο που απέσπασε κάποιες κριτικές πέντε αστέρων.

Ένα έργο που έχει κερδίσει το John Whiting Award και το Total Theatre Award, το 2010.

Ένα έργο, κατά τη διάρκεια του οποίου, ένα 10% του κοινού αποχώρησε από την αίθουσα κατά τη διάρκεια της παράστασης.

 Ένα έργο, κατά τη διάρκεια του οποίου, ένας θεατής λιποθύμησε.

 Αλλά κι ένα έργο όπου περισσότεροι από 13.000 θεατές έμειναν να το παρακολουθήσουν μέχρι τέλους, άκουσαν και σκέφτηκαν και ένιωσαν και ασχολήθηκαν με τις δυσκολίες του.

 Ένα έργο όπου έσπασε ταμεία όπου κι αν πήγε.

 Ένα έργο αγενές, χωρίς τηλεοπτικούς ηθοποιούς.

 Ένα έργο που προκάλεσε συζητήσεις, διαμάχες και έντονους χρονοβόρους διαπληκτισμούς.

ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ:

“Ο Συγγραφέας” μιλάει για τη βία και για την ενδοοικογενειακή κακοποίηση. Στην ουσία όμως, μιλάει για τη βία που κρύβει ο καθένας μας μέσα του και για την ηδονοβλεπτική διάθεση του θεατή. Μιλάει για την ευθύνη μας ως θεατές απέναντι σε αυτό που επιλέγουμε και μας αρέσει να βλέπουμε, όσο δυσάρεστο, όσο βίαιο, όσο σοκαριστικό κι αν είναι. Είναι μία ιστορία ελπίδας, βίας και εκμετάλλευσης. Μία θεατρική εμπειρία που δεν αφήνει κανένα να γλιτώσει, ανοίγοντας τα μάτια των θεατών και δείχνοντάς τους αυτό που θα έπρεπε να βλέπουν ήδη, το αυτονόητο: Όλοι έχουμε επιλογή.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΙΜ ΚΡΑΟΥΤΣ:

«Ο Πιραντέλο της Μεγάλης Βρετανίας» Αυτό είναι το παρατσούκλι του 54χρονου Τιμ Κράουτς, ενός ηθοποιού που βαρέθηκε την ανεργία αλλά και τα τηλεοπτικά σίριαλ όπου έπαιζε για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Και κάποια στιγμή, γύρω στα 40 του, ανέβασε ένα δικό του σόλο, το «Μy Arm». Αυτό ήταν. Η παράστασή του ήταν το απόλυτο γεγονός του Φεστιβάλ Εδιμβούργου 2003.  «Δεν έχουμε ξαναδεί κάτι τέτοιο!» δήλωναν σύσσωμοι θεατές και κριτικοί. Μόνος του, σε μια άδεια σκηνή, με το ένα χέρι πάνω από το κεφάλι του, ο Κράουτς σχολίασε, όπως ο Πιραντέλο στο παρελθόν, το πόσο σκληρό μπορεί να είναι το τίμημα της τέχνης. «Καλλιτέχνης εννοιολογικός, δίχως όμως να καταντά δυσνόητος, πειραματιστής δίχως να χάνει την ουσία, ο Κράουτς επαναφέρει στο θέατρο την πίστη ότι οι λέξεις μπορούν από μόνες τους να συγκινήσουν», σημειώνει το λονδρέζικο «Time Out». Η διεθνής αναγνώριση δεν άργησε να έρθει. Στην Ελλάδα τον γνωρίσαμε το 2011 όταν επισκέυφτηκε το Bios για να παρουσιάσει τα σόλα του «My Arm» και «An Oak Tree», αποδεικνύοντας πως είναι καθηλωτικός ως ηθοποιός αλλά και πρωτοποριακός ως θεατρικός συγγραφέας, ο Κράουτς έγινε σε χρόνο-ρεκόρ ένας από τους πιο περιζήτητους δημιουργούς της χώρας του. Ο ίδιος, πάντως, απαρνείται τον τίτλο του «πειραματιστή»: «Κάθε εμπλοκή μας στο θέατρο είναι αυτόματα κι ένα πείραμα, διαφορετικά γιατί διάολο το κάνουμε;»

Φωτογραφίες παράστασης: Γιώργος Στριφτάρης
Trailers: Θοδωρής Θεοδώρου, Γιώργος Στριφτάρης
Αφίσα παράστασης : Come back studio
Επιμέλεια προγράμματος: Εκδόσεις Άπαρσις
Παραγωγή: Vault

FB page : https://www.facebook.com/provatheatreorganization/

Περιέχει υλικό που μπορεί να ενοχλήσει. Συνιστάται για ηλικίες 18+.

*Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2011 από το “Θέατρο του Νέου Κόσμου”.

Μετά την έναρξη της παράστασης δεν επιτρέπεται η είσοδος στην αίθουσα.