Ο θεός της σφαγής

Αρχείο Παίχτηκε από 05/10/2016 έως 09/04/2017
στο Αθηνών
Διάρκεια: 90'
Συγγραφέας: Γιασμίνα Ρεζά
Μετάφραση: Γιώργος Βούρος
Σκηνοθέτης: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Ερμηνεύουν: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Στεφανία Γουλιώτη, Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλος, Λουκία Μιχαλοπούλου

Περιγραφή

Έχει λοιπόν χαθεί «η τέχνη της ειρηνικής συνύπαρξης»; Είναι μάταιο να προσπαθούμε να ζήσουμε πολιτισμένα; Υπάρχει άλλος θεός στην δυτική κοινωνία σήμερα, εκτός απ’ τον Θεό της Σφαγής;

Περισσότερα

Η μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία της περσινής χρονιάς, «Ο Θεός της Σφαγής» της Γιασμίνα Ρεζά, επανέρχεται από τις 5 Οκτωβρίου στο θέατρο «Αθηνών». Μετά από 192 παραστάσεις και πάνω από 51000 θεατές, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, η Στεφανία Γουλιώτη, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος και η Λουκία Μιχαλοπούλου συναντιούνται ξανά στην εξαιρετική και πολυβραβευμένη κοινωνική κωμωδία που ενθουσίασε κοινό και κριτικούς, δίνοντας το δικό της στίγμα στη θεατρική Αθήνα.

_pdz5735

Το έργο

Δύο εντεκάχρονα αγόρια τσακώνονται στο πάρκο και το αποτέλεσμα του καβγά τους είναι μώλωπες, σκισμένα χείλη και δυο κατεστραμμένα δόντια. Οι γονείς του θύματος καλούν τους γονείς του θύτη στο σπίτι τους. Τέσσερις ενήλικες, καλλιεργημένοι και πολιτισμένοι, συζητούν το πρόβλημα κι αναζητούν ευγενικά μια λύση. Λίγη ώρα μετά, τους βρίσκουμε να συμπεριφέρονται πιο ανώριμα και βάρβαρα από τα παιδιά τους. Τα ζευγάρια επιτίθενται το ένα στο άλλο, οι γυναίκες στους άνδρες, οι άνδρες στις γυναίκες, ώσπου στο τέλος είναι όλοι εναντίον όλων. Ο Θεός της Σφαγής εμφανίζεται, ένα χάμστερ εξαφανίζεται, και κάθε ενήλικη, πολιτισμένη συμπεριφορά δίνει τη θέση της στον ανήλικο εαυτό και στα ζωώδη ένστικτα που οι τέσσερις ήρωες κρύβουν μέσα τους.

_pdz6501

Τέσσερις άνθρωποι πολύ διαφορετικοί και πολύ αναγνωρίσιμοι.

Ένας μεγαλοδικηγόρος, πραγματιστής και κυνικός, που σίγουρα θα ήθελε να βρίσκεται αλλού και είναι συνέχεια στο κινητό του. (Κ. Μαρκουλάκης). Η γυναίκα του, μια μπίζνες - γούμαν, ενοχική και αξιοπρεπής, που η απελπισία της από την αδιαφορία του άντρα της, της δημιουργεί διάφορα ψυχοσωματικά και…γαστρεντερικά προβλήματα (Στ. Γουλιώτη). Ένας έμπορος ειδών κιγκαλερίας, συναινετικός και φιλικός, που προσπαθεί μάταια να προσαρμοστεί στην εικόνα που θέλει η γυναίκα του να φτιάξει γι΄αυτούς (Οδ. Παπασπηλιόπουλος). Μια φιλότεχνη ακτιβίστρια, που έχει σκοπό να επιβάλλει τους κανόνες του πολιτισμού με το ζόρι, σαν ιεραπόστολος (Λ. Μιχαλοπούλου).

Η Ρεζά, με εξαιρετική ακρίβεια και καυστικό, ακραίο χιούμορ, ανατέμνει τον δυτικό άνθρωπο, φανερώνει το ζώο στην ψυχή του και διαλύει ένα σαλόνι όπως ακριβώς διαλύεται η κοινωνία μας, σαρώνοντας κάθε έννοια πολιτικής ορθότητας. Αυτό που μένει, όταν υποχωρήσει ο Θεός της Σφαγής, είναι η ανάγκη μας να βρούμε «μια ηθική αντίληψη του κόσμου» η προσπάθεια μας να βρούμε έναν τρόπο να ζούμε μαζί.

Το έργο έκανε πρεμιέρα στη Ζυρίχη το 2007 και τον Ιανουάριο του 2008 στο Παρίσι, σε σκηνοθεσία της Ρεζά, με την Ιζαμπέλ Υπέρ σ’ έναν από τους τέσσερις ρόλους. Ακολούθως ανέβηκε στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, με πολύ μεγάλη εμπορική επιτυχία, κερδίζοντας το 2009 μια σειρά από βραβεία, μεταξύ των οποίων βραβείο Ολιβιέ καλύτερης κωμωδίας και βραβείο Τόνυ καλύτερου έργου.

Το 2011 έγινε ταινία από τον Πολάνσκι με τίτλο Carnage με τη Ρεζά να συνυπογράφει το σενάριο μαζί με τον σκηνοθέτη, κερδίζοντας δύο υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία α' γυναικείου ρόλου για τις Τζόντι Φόστερ και Κέητ Γουίνσλετ.

_pdz6087

Οι συντελεστές:
Μετάφραση: Γιώργος Βούρος
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Αθανασία Σμαραγδή
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Μουσική: Μίνως Μάτσας
Βοηθός σκηνοθέτη: Μανώλης Δούνιας
Παραγωγή: Κάρολος Παυλάκης

Βίντεο

20 ΣΧΟΛΙΑ

  6. Ο Θεος της σφαγης ειναι μια απο τις καλυτερες παραστασεις που εχω δει. Ρεσιταλ ερμηνειας απο ολους τους ηθοποιους! Χιουμορ, σαρκασμος. Μια παρασταση δουλεμενη ως την τελευταια λεπτομερεια. Εξαιρετικη η σκηνοθεσια και τα σκηνικα! Σας ευχαριστω πολυ για την προσκληση.

  8. Ενθουσιάστηκα! Εξαιρετικές ερμηνείες και από τους τέσσερις ηθοποιούς. Στην ερμηνεία τους, εξάλλου, βασίζεται η επιτυχία κάθε φορά που παίζεται η εν λόγω παράσταση. Σίγουρα θα το ξανάβλεπα.
    Απλά, το μόνο που με ξένισε, είναι η αίσθηση ότι τελείωσε απότομα το έργο.
    Περνάει πολύ βαθιά μυνήματα, όπως τα πρότυπα που οι ίδιοι προβάλλουμε στα παιδιά μας και το χάσμα ανάμεσα στους ανθρώπους, που ξεκινά από τις αγεφύρωτες διαφορές ανάμεσα στους γονείς.
    Η ατάκα που μου έχει μείνει από την παράσταση:
    ¨Γάμος: η μεγαλύτερη δοκιμασία που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο¨
    Ευχαριστώ Θεατρομάνια!

  10. ΔΙΚΑΙΑ Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΕΖΟΝ .ΕΧΕΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ .ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΣΥΝΤΕΛΟΥΝ ΣΤΗ ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ.ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ ΠΟΥ ΧΛΕΥΑΖΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥΣ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΝΙΚΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ..

  11. Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ

    Ο Θεός της σφαγής δίνει το παρόν και εκβαρβαρίζει όλες τις σύγχρονες, δυτικές, νευρωτικές κοινωνίες....Θύματά του...τέσσερις ενήλικες-γονείς, συνηθισμένοι αστοί με διαφορετικούς χαρακτήρες που καλούνται να επιλύσουν με ήρεμο και ειρηνικό τρόπο τη βίαιη αντιδικία των εντεκάχρονων γιων τους και καταλήγουν να ξεσκίζουν οι ίδιοι τις σάρκες τους!!
    Ο καθωπρεπισμός τους καταρρέει, οι πολιτισμένες μάσκες πέφτουν και στη θέση τους έρχονται ο εξευτελισμός, οι διαλεκτικές συγκρούσεις και η εκδήλωση βάρβαρων ενστίκτων!! Το σαλόνι μετατρέπεται σε αρένα όπου αδημονούν να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλον ξεχνώντας την ηλικία τους, το ρόλο τους και τον σκοπό τους....γίνονται και οι ίδιοι σαν τα παιδιά τους και η διάθεση αλληλοεξόντωσης ευνοείται από την κατανάλωση αλκοόλ, η οποία δρα καταλυτικά στην απογύμνωσή τους και στην αποκάλυψη του αληθινού τους εαυτού!! Καθοριστικό ρόλο βέβαια παίζει ο "εμετός" σαν αποτέλεσμα ψυχοσωματικής ανάγκης και κάθαρσης!!!
    Η παράσταση είναι δεμένη αρμονικά με ρυθμό, παλμό, ένταση, ρεαλιστικότητα, χιούμορ καθώς οι κωμικές σκηνές εναλλάσσονται δεξιοτεχνικά με τις δραματικές διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον μας και δημιουργώντας διαρκώς μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα!! Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης σκηνοθετεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το έργο της Γιασμίνα Ρεζά και προσθέτει τις δικές του πινελιές ώστε να προσαρμοστεί στις ανάγκες του ελληνικού κοινού!!
    Και οι τέσσερις ηθοποιοί λειτουργούν άψογα σαν καλοκουρδισμένο ρολόι με υποκριτικές διακυμάνσεις που αρμόζουν στη θεατρική τους οντότητα!!!
    Το σκηνικό εξαίσιο με φόντο πέτρα που παραπέμπει σε σπήλαιο όπου εκεί θα φανερωθούν οι σύγχρονοι άνθρωποι των σπηλαίων....Επίσης, οι κίτρινες τουλίπες στα βάζα σύμβολο συμφιλίωσης αλλά και μίσους!!!
    Η μουσική και οι εξαιρετικοί φωτισμοί απογειώνουν το θέαμα....όλα ήταν φανταστικά....μία άρτια, καλοδουλεμένη παράσταση μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια!!!!
    Άξιζε το χειροκρότημά μας αντικειμενικά!!!!Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ

    Ο Θεός της σφαγής δίνει το παρόν και εκβαρβαρίζει όλες τις σύγχρονες, δυτικές, νευρωτικές κοινωνίες....Θύματά του...τέσσερις ενήλικες-γονείς, συνηθισμένοι αστοί με διαφορετικούς χαρακτήρες που καλούνται να επιλύσουν με ήρεμο και ειρηνικό τρόπο τη βίαιη αντιδικία των εντεκάχρονων γιων τους και καταλήγουν να ξεσκίζουν οι ίδιοι τις σάρκες τους!!
    Ο καθωπρεπισμός τους καταρρέει, οι πολιτισμένες μάσκες πέφτουν και στη θέση τους έρχονται ο εξευτελισμός, οι διαλεκτικές συγκρούσεις και η εκδήλωση βάρβαρων ενστίκτων!! Το σαλόνι μετατρέπεται σε αρένα όπου αδημονούν να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλον ξεχνώντας την ηλικία τους, το ρόλο τους και τον σκοπό τους....γίνονται και οι ίδιοι σαν τα παιδιά τους και η διάθεση αλληλοεξόντωσης ευνοείται από την κατανάλωση αλκοόλ, η οποία δρα καταλυτικά στην απογύμνωσή τους και στην αποκάλυψη του αληθινού τους εαυτού!! Καθοριστικό ρόλο βέβαια παίζει ο "εμετός" σαν αποτέλεσμα ψυχοσωματικής ανάγκης και κάθαρσης!!!
    Η παράσταση είναι δεμένη αρμονικά με ρυθμό, παλμό, ένταση, ρεαλιστικότητα, χιούμορ καθώς οι κωμικές σκηνές εναλλάσσονται δεξιοτεχνικά με τις δραματικές διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον μας και δημιουργώντας διαρκώς μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα!! Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης σκηνοθετεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το έργο της Γιασμίνα Ρεζά και προσθέτει τις δικές του πινελιές ώστε να προσαρμοστεί στις ανάγκες του ελληνικού κοινού!!
    Και οι τέσσερις ηθοποιοί λειτουργούν άψογα σαν καλοκουρδισμένο ρολόι με υποκριτικές διακυμάνσεις που αρμόζουν στη θεατρική τους οντότητα!!!
    Το σκηνικό εξαίσιο με φόντο πέτρα που παραπέμπει σε σπήλαιο όπου εκεί θα φανερωθούν οι σύγχρονοι άνθρωποι των σπηλαίων....Επίσης, οι κίτρινες τουλίπες στα βάζα σύμβολο συμφιλίωσης αλλά και μίσους!!!
    Η μουσική και οι εξαιρετικοί φωτισμοί απογειώνουν το θέαμα....όλα ήταν φανταστικά....μία άρτια, καλοδουλεμένη παράσταση μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια!!!!
    Άξιζε το χειροκρότημά μας αντικειμενικά!!!!

  17. Είδα την παράσταση τις πρώτες ημέρες που άρχισε να παίζεται. Δίνει με τραγελαφικό τρόπο στοιχεία την σύγχρονης αγχωτικής ζωής των ανθρώπων παρ' όλα αυτά δεν τη βρήκα αρκετά ρεαλιστική όσο θέλει να προβάλλεται. ήταν σίγουρα μια ευχάριστη παράσταση.