Οι Δούλες

Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή

H Σολάνζ (Μαρία Δρακοπούλου) και η Κλαίρη (Ζωή Τριανταφυλλίδη) είναι δύο κορίτσια σε μια καταναγκαστική συμβίωση, υπηρεσία της κυρίας ενός πλούσιου σπιτιού. Μια παράσταση σε μια γωνιά της ταράτσας του αυτοδιαχειριζόμενου χώρου Nosotros, στα Εξάρχεια, με τα απαραίτητα αντικείμενα για να εννοηθεί το μπουντουάρ της κυρίας, μέσα στο οποίο, εν απουσία της, οι δυο κοπέλες, μπαίνουν σε ρόλους, ντύνονται τα ρούχα της, ασκώντας εξουσία η μια στην άλλη. Μια εξουσία, που όσο την υποκρίνονται είναι εξουσία καθαρτική κι ανακουφιστική της άρρωστης ψυχής τους , που έχει συσσωρεύσει τόσο καιρό όλο το μίσος για την αφεντικίνα τους, που είναι υποχρεωμένες να υπηρετούν. Με κοστούμι υπηρεσίας, μια ποδιά για τις δουλειές, με κίνηση καμιά φορά κούκλας, καθώς προβάρουν τα ρούχα και κοιτιούνται στον υποθετικό καθρέφτη, με σύντομους εναγκαλισμούς επιβράβευσης, στήριξης ή φόβου. Τα κορίτσια αυτά προετοιμάζουν το έγκλημα. Το έργο είναι διαχρονικό. Όπου φτωχός και η μοίρα του. Δεν υπάρχει διαφυγή παρά μόνο στο θάνατο. Η ιδιαίτερη επιλογή του προσώπου της Κυρίας, κάνει το θέμα, ζήτημα ταξικό, σεξιστικό, υπεροχής του άντρα, του ισχυρού, της εικόνας που ο άντρας επιβάλει στη γυναίκα, της αλλοιωμένης εικόνας της γυναίκας για τον εαυτό της.

Κάποια αντικείμενα σε συνδυασμό με την κατάλληλη ερμηνευτική προσέγγιση και η παράσταση μπορεί να μεταφερθεί σε κάθε μέρος όπως ο συγκεκριμένος χώρος στην ταράτσα του Nosotros, κάτι που θα επαναληφθεί και στον Κόμη, την Τρίτη 16 Ιουλίου.

Μέχρι πότε θα μπορούσε να τους ικανοποιήσει αυτό το παιχνίδι; Μέχρι πότε θα μπορούσε να εξιλεώσει τον θυμό μέσα τους; Ο Μάνος Τσιβιλής, υποδυόμενος την κυρία σε έναν ρόλο αποκάλυψη, με όλη τη συμπεριφορά της αδιαπέραστης ματαιοδοξίας, φιλαρέσκειας, εγωισμού και αδιαφορίας. Ο ήχος του τηλεφώνου, το κουδούνι της πόρτας, αρκούν να ταράξουν τα κορίτσια αυτά, που με τη συμπλεγματική αυτή συμπεριφορά, διαμορφωμένη από μια κοινωνία, που μετουσιώνεται στο πρόσωπο της Κυρίας.

Αδιέξοδο! Ο θάνατος είναι μια κάποια λύση για όσους δε νομίζουν ότι μπορούν να αλλάξουν τα κοινωνικά δεδομένα. Οι ερμηνείες των τριών ηθοποιών πολύ ενδιαφέρουσες, με μεγάλη εσωτερική διεργασία και οι τρεις. Οι Ζωή Τριανταφυλλίδη και Μαρία Δρακοπούλου απέδωσαν την ασφυκτική κατάσταση των δούλων και τη θανατική παγίδα. Μια πειραματική παράσταση, που εμπεριέχει όλη την ανησυχία του συγγραφέα, την απελπισία τη δική του και των ηθοποιών, άρα μοιραία και του θεατή.