Συγγραφέας: Φράνκα Ράμε - Ντάριο Φο
Διασκευή: Εμμανουήλ Γ. Μαύρος & Θεατρική Ομάδα ΜΗΔΕΙΑ
Απόδοση: Εμμανουήλ Γ. Μαύρος & Θεατρική Ομάδα ΜΗΔΕΙΑ
Σκηνοθέτης: Εμμανουήλ Γ. Μαύρος
Σκηνογραφία: Ρένα Σαντανούρη
Κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη
Φωτισμοί: Πάνος Μπέσης
Μουσική: Δημήτρης Ευαγγελινός
Ερμηνεύουν: (αλφαβητικά) Ήρα Δαμίγου, Στυλιανή Κλείδωνα, Ελένη Φαλατάκη
Περιγραφή
Η Θεατρική Ομάδα ΜΗΔΕΙΑ αφιερώνει τις οκτώ (8) Πέμπτες που ακολουθούν, στις γυναίκες. Η Πέμπτη λοιπόν είναι μια γυναικεία υπόθεση που αφορά σαφώς και τους άντρες. Από όλο το έργο της Φράνκα Ράμε που αριθμεί 9 μονολόγους θα παρουσιαστούν 3 μονόλογοι και 1 “πρόζα”: ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ, ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ ΣΤΟ ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟ, ΕΓΩ, Η ΟΥΛΡΙΚΕ ΜΑΪΝΧΟΦ, ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ, ΜΗΔΕΙΑ, προχωρώντας σε μια σύνδεση των ιστοριών μεταξύ τους παρουσιάζοντας ένα ενιαίο έργο που εξελίσσεται στο μακρινό μέλλον…
Περισσότερα
ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΜΗΔΕΙΑ
2222μ.Χ.
Οι γυναίκες εδώ και χιλιάδες χρόνια κλαίνε, γελάνε, υποδουλώνονται, αγνοούνται, διαχωρίζονται, δολοφονούνται… Σε ένα μακρινό κόσμο σε μια άλλη διάσταση, σε μια άλλη εποχή με τις κοινωνίες να έχουν διαμορφωθεί περισσότερο τρομακτικές και ανεπιθύμητες, τρεις γυναίκες βρίσκουν την δύναμη να αντισταθούν, Ο λόγος τους εκτοξεύει σιδερένια καρφιά στους εγκεφάλους όλου του κόσμου.
Το έργο των Φράνκα Ράμε και Ντάριο Φο πραγματεύεται την κατάσταση της γυναίκας και τη θέση της, όχι μόνο στις “σύγχρονες” αλλά και στις μελλοντικές κοινωνίες, θίγοντας ζητήματα κοινωνικής, πολιτικής και οικογενειακής καταπίεσης και απόγνωσης.
Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά το φθινόπωρο του ’77 από τη Φράνκα Ράμε σε μουσική Di Capri αλλά τότε δεν είχαν παιχτεί όλοι οι μονόλογοι λόγω της μεγάλης τους διάρκειας.
Όταν η Φράνκα Ράμε έγραψε το έργο, στο σημείωμά της είχε αναφέρει:
“Το “Όλα για το σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία”, είναι ένα θεατρικό έργο με θέμα την κατάσταση της γυναίκας, και ιδίως την σεξουαλική δουλεία της. Η παράσταση βλέπει τα πάντα μέσα από ένα κωμικό, γκροτέσκο πρίσμα. Επιλέξαμε ηθελημένα αυτό το πρίσμα: κυρίως επειδή εμείς οι γυναίκες εδώ και 2.000 χρόνια κλαίμε, αλλά αυτήν την φορά γελάμε μαζί και ίσως να κρυφογελάμε και μετά, επειδή ένας κύριος που γνώριζε πολλά για το θέατρο, κάποιος Μολιέρος, έλεγε: “Όταν πηγαίνεις στο θέατρο και βλέπεις μια τραγωδία, ταυτίζεσαι, συμμετέχεις, κλαις, κλαις, κλαις, κι ύστερα γυρίζεις σπίτι και λες: πόσο πολύ έκλαψα απόψε! …και κοιμάσαι ανακουφισμένος. Ο πολιτικός λόγος πέρασε από πάνω σου όπως το νερό πάνω στο γυαλί. Ενώ αντίθετα για να γελάσεις -μιλά πάντα ο Μολιέρος- χρειάζεται ευφυΐα, εξυπνάδα. Το γέλιο ανοίγει διάπλατα το στόμα σου αλλά και το μυαλό σου, και στο μυαλό σου χώνονται τα καρφιά της λογικής!”. Ευχόμαστε κι απόψε κάποιοι να γυρίσουν σπίτι τους με το κεφάλι τους γεμάτο καρφιά!”
Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Trailer: Εμμανουήλ Γ. Μαύρος
Video Post Production: Μανώλης Πετρής
Σχεδιασμός Αφίσας: Ρένα Σανταμούρη
Ψιμυθιολόγος: Γιώτα Κουτσάφτη
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: Medea Pictures
Πρόγραμμα συζητήσεων:
Σάββατο 5 Φεβρουαρίου
18:00 | Παράσταση «Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία» των Φ. Ράμε και Ντάριο Φο
20:00 | Συζήτηση
Θέμα: Η Πατριαρχία και τα έμφυλα στερεότυπα ως σύστημα εξουσίας και ιεράρχησης σχέσεων
Συμμετέχουν
Ήρα Κατσούδα, stand - up comedian
Φωτεινή Κοκκινάκη, δημοσιογράφος, γενική γραμματέας Ελληνικής Ένωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Βασιλίκα Σαριλάκη, δημοσιογράφος, ιστορικός τέχνης
Συντονίζει η Νόρα Ράλλη, δημοσιογράφος (Εφημερίδα των Συντακτών)
Σάββατο 12 Φεβρουαρίου
18:00 | Παράσταση «Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία» των Φ. Ράμε και Ντάριο Φο
20:00 | Συζήτηση
Θέμα: #METOO
Συμμετέχουν
Δώρα Χρυσικού, ηθοποιός
Ειρήνη Γεωργή, συγγραφέας
Βασίλης Νανούρης, εκπαιδευτικός
Μαρία Κωνσταντοπούλου, δημοσιογράφος (ραδιόφωνο ερτόπεν), Μέλος ΔΣ ΕΣΠΗΤ
Ελισάβετ Φαρφαλλίνα Βακόλα, Κινηματογραφίστρια / Φωτορεπόρτερ
Συντονίζει η Μαρία Θανασούλια, ραδιοφωνική παραγωγός (105,5 Στο Κόκκινο)
Σάββατο 19 Φεβρουαρίου
18:00 | Παράσταση «Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία» των Φ. Ράμε και Ντάριο Φο
20:00 | Συζήτηση
Θέμα: Η θέση της γυναίκας στην Τέχνη, από τη Μήδεια μέχρι σήμερα
Συμμετέχουν
Αναστασία Κουμίδου, σκηνοθέτις
Εύα Σπαθάρα, κοινωνιολόγος, ποιήτρια
Γεωργία Δρακάκη, δημοσιογράφος, συγγραφέας
Εμμανουήλ Μαύρος, σκηνοθέτης
Αθηνά Αλαμανή, απόφοιτος δραματικής σχολής
Συντονίζει η Ειρήνη Δρίβα, δημοσιογράφος (Documento)
Κυριακή 20 Φεβρουαρίου
18:00 | Παράσταση «Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία» των Φ. Ράμε και Ντάριο Φο
20:00 | Συζήτηση
Θέμα: Η Πατριαρχία και τα έμφυλα στερεότυπα ως σύστημα εξουσίας και ιεράρχησης σχέσεων
Συμμετέχουν
Ήρα Κατσούδα, stand - up comedian
Φωτεινή Κοκκινάκη, δημοσιογράφος, γενική γραμματέας Ελληνικής Ένωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Βασιλίκα Σαριλάκη, δημοσιογράφος, ιστορικός τέχνης
Συντονίζει η Νόρα Ράλλη, δημοσιογράφος (Εφημερίδα των Συντακτών)
Διοργάνωση Συζητήσεων: Χρύσα Ματσαγκάνη, υπεύθυνη επικοινωνίας – Θέατρο Δρόμος
Οι συζητήσεις θα μεταδοθούν και Live Streaming μέσα από τα κανάλια:
Facebook: Θέατρο “Δρόμος” https://www.facebook.com/dromostheatre
Youtube: ΘΕΑΤΡΟ ΔΡΟΜΟΣ
https://www.youtube.com/channel/UCmEKlJu1kU5YAecPzM64kkQ
Για την είσοδό τους στην παράσταση οι θεατές πρέπει να επιδεικνύουν είτε πιστοποιητικό πλήρους εμβολιασμού είτε πιστοποιητικό νόσησης. καθώς και πιστοποιητικό ταυτοπροσωπίας (αστυνομική ταυτότητα, διαβατήριο, δίπλωμα οδήγησης). Επίσης υποχρεούνται να φορούν μάσκα κατά την παραμονή τους σε όλους τους χώρους του θεάτρου.
Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή
Μια παράσταση, μια συρραφή κειμένων που αφορούν γυναίκες που έχουν δεχτεί βία, κάθε είδους βία, ψυχολογική, σωματική, σεξουαλική, απιστία, οικονομική εκμετάλλευση. Το θέμα είναι καίριο και απασχολεί την παγκόσμια επικαιρότητα καθημερινά. Η βία κατά των γυναικών υπονομεύει τα βασικά θεμελιώδη δικαιώματα της γυναίκας όπως την αξιοπρέπεια, την πρόσβαση στη δικαιοσύνη και την ισότητα των φύλων. Οι γυναίκες εδώ και χιλιάδες χρόνια κλαίνε, γελάνε, υποδουλώνονται, αγνοούνται, διαχωρίζονται, δολοφονούνται. Το ποσοστό γυναικοκτονίας συνεχώς ανεβαίνει αλματωδώς. Η βία πια έχει ξεπεράσει κάθε όριο και οι άνδρες την εκδηλώνουν στον πιο κοντινό αδύναμο, τη γυναίκα ή τα παιδιά, γεγονός που βέβαια αναδύει θέμα ψυχιατρικής διερεύνησης και οπωσδήποτε τιμωρίας. Είναι πολλές οι περιπτώσεις και ακόμα περισσότερες που αποσιωπούνται ή ακόμα μένουν ατιμώρητες.
Ο σκηνοθέτης Εμμανουήλ Γ. Μαύρος, στο Θέατρο Δρόμος, προς τιμή του έθιξε αυτό το φλέγον ζήτημα παρουσιάζοντας το έργο των Φράνκα Ράμε και Ντάριο Φο που πραγματεύεται την κατάσταση της γυναίκας και τη θέση της, όχι μόνο στις “σύγχρονες” αλλά και στις μελλοντικές κοινωνίες, θίγοντας ζητήματα κοινωνικής, πολιτικής και οικογενειακής καταπίεσης και απόγνωσης.
2222μ.Χ. Σε ένα μακρινό κόσμο σε μια άλλη διάσταση, σε μια άλλη εποχή με τις κοινωνίες να έχουν διαμορφωθεί περισσότερο τρομακτικές και ανεπιθύμητες, τρεις γυναίκες βρίσκουν την δύναμη να αντισταθούν. Ο λόγος τους σιδερένια γροθιά, εκτοξεύει βέλη προς γνώση και συμμόρφωση. Είναι πια καιρός να αλλάξουν όλα. Τέρμα η εκμετάλλευση και ο διασυρμός των γυναικών.
Ο χορός εκλιπαρεί τη Μήδεια να μην σκέφτεται τον εαυτό της, παρά να σκέφτεται τα παιδιά της. «Φέρσου σαν άξια μητέρα και όχι σαν περήφανη γυναίκα!». Εκείνη είναι απλά έξαλλη. Έχει τόσα προσφέρει για αυτόν τον άνδρα και τώρα θα πρέπει να δεχτεί εκείνο τον νόμο που θέλει τους άνδρες να κυνηγούν τις νεώτερες γυναίκες. Πρέπει να το δεχτεί και αυτό ; «Καλύτερα να με θυμούνται σαν άγριο κτήνος, παρά σαν ήρεμη προβατίνα, που την πουλούν στη αγορά». Ο σύζυγος κάνει παιδιά στη γυναίκα του για να την ορίζει. «Αυτόν τον επαίσχυντο δεσμό θέλω να σπάσω!». Σκοτώνει τα παιδιά και μαζί με αυτά και τους αισχρούς νόμους.
Η ενδοοικογενειακή βία. Παρενόχληση, βιασμός. Γυναίκα μέσα στο σπίτι, σκεύος ηδονής κατορθώνει να στρέψει στο ανδρικό φύλο όλη τη βία που έχει δεχτεί. Η βία παράγει βία. Εκδίκηση προς τον άλλον και προς τον εαυτό.
Οι τρεις ηθοποιοί, η Ήρα Δαμίγου ως πουτάνα στο φρενοκομείο, η Στυλιανή Κλείδωνα ως Μήδεια και Ουλρίκε Μάινχοφ και η Ελένη Φαλατάκη ως μια γυναίκα μόνη, ερμηνεύουν δυναμικά τους ρόλους τους σε αυτή την ακραία κατάσταση που έχουν περιέλθει αυτές οι γυναίκες και όλες αυτές που κακοποιούνται καθημερινά.
Η καρέκλα του σκηνικού γίνεται ηλεκτρική καρέκλα για την Ουλρίκε Μάιχοφ, στέλεχος της ακροαριστερής τρομοκρατικής οργάνωσης Φράξια Κόκκινος Στρατός (RAF), που έδρασε στη Δυτική Γερμανία και συμμετείχε σε τρομοκρατικές βομβιστικές επιθέσεις. Η απομόνωσή της, εξόντωση των αισθήσεών της, ήταν σαν να την έθαβαν ζωντανή όπως την Αντιγόνη. Η Μάινχοφ επελέγει στην παράσταση για τις απόψεις της. «Διαμαρτυρία είναι όταν λέω πως αυτό κι αυτό δεν μου αρέσει. Αντίσταση είναι όταν φροντίζω αυτό που δε μου αρέσει, να μη συνεχίζεται.»
Αυτή είναι η λύση για τη βία κατά των γυναικών και μόνο. Το όχι είναι όχι και θα πρέπει να γίνεται σεβαστό. Κάθε παραβατική συμπεριφορά θα πρέπει ν α τιμωρείται και ο νόμος θα πρέπει να υπερασπίζεται τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων.
Μια επαναστατική , συγκινητική, ροκ παράσταση με έντονη κίνηση, κατάλληλες μουσικές επιλογές του Δημήτρη Ευαγγελινού και άρτια σκηνοθεσία του Εμμανουήλ Γ. Μαύρου. Εξαιρετικός ο φωτισμός του Πάνου Μπέση.