Σκηνογραφία: Γιώργος Γαβαλάς
Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Ερμηνεύουν: ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Σταμάτης Φασουλής, Δήμητρα Ματσούκα, Κατερίνα Παπουτσάκη, Μέμος Μπεγνής, Ευγενία Δημητροπούλου, Αγησίλαος Μικελάτος
ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΑ: Γιάννης Αθητάκης, Μανώλης Γεραπετρίτης, Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Δημήτρης Καραμπέτσης, Τατιάνα Μελίδου, Δέσποινα Πολυκανδρίτου, Ελένη Ρουσσινού, Τζένη Σκαρλάτου, Νίκος Σταυρακούδης, Κοραλία Τσόγκα, Κώστας Φαλελάκης
Περιγραφή
Η μεγάλη θεατρική επιτυχία, «Ωνάσης: Τα θέλω όλα», με την σφραγίδα του Σταμάτη Φασουλή και έναν θίασο πρωταγωνιστών, θα είναι διαθέσιμη διαδικτυακά on-demand για το κοινό, από την Τετάρτη 23/12 έως και την Κυριακή 27/12, μέσω της πλατφόρμας του VIVA.gr
Περισσότερα
Το πρώτο θεατρικό έργο που γράφτηκε για τη ζωή και το έργο του κορυφαίου Έλληνα Αριστοτέλη Ωνάση κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις και να μαγνητίσει το θεατρόφιλο κοινό.
Στο ρόλο του Αριστοτέλη Ωνάση ο Σταμάτης Φασουλής. Σε ό,τι αφορά τις γυναίκες της ζωής του, τη Τζάκι Κένεντι υποδύεται η Δήμητρα Ματσούκα, την Μαρία Κάλλας, η Κατερίνα Παπουτσάκη και την Τίνα Λιβανού, η Ευγενία Δημητροπούλου. Στο ρόλο του δαιμόνιου δημοσιογράφου που ερευνά και καταγράφει τη ζωή του, ο Μέμος Μπεγνής. Τον Ωνάση σε νεαρή ηλικία ερμηνεύει ο Αγησίλαος Μικελάτος. Αλέξανδρος Ωνάσης ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος. Μαζί τους 20 ακόμα ηθοποιοί.
Σε μια περίοδο που το ζωντανό θέατρο δεν επιτρέπεται, η θεατρική πράξη βρίσκει νέους τρόπους να προσεγγίσει το κοινό και να προσφέρει στην ψυχή και στο πνεύμα μας, μέχρι να επιστρέψει στον φυσικό της χώρο.
Με την σκέψη αυτή, οι Θεατρικές Σκηνές δίνουν την δυνατότητα στο κοινό όλης της χώρας, αλλά και στους Έλληνες του εξωτερικού να παρακολουθήσουν την παράσταση που τίμησαν με την παρουσία τους πάνω από 60.000 θεατές, στο Θέατρο Παλλάς.
Βοηθός σκηνοθέτη: Παύλος Σαχπεκίδης
Φωτογραφίες: Γιώργος Καβαλλιεράκης
ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΑΝΑΔΕΙΚΝΎΕΙ ΜΕ ΡΕΑΛΙΣΜΟ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΖΩΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ, ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΣΤ. ΦΑΣΟΥΛΗ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΤΑ ΧΩΡΕΣΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ ΜΕ ΣΕΝΑΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΜΑΕΣΤΡΙΑ: ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ, ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΥΑ Η ΜΗΠΩΣ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΑ; ΕΝΑΣ ΠΑΜΠΟΝΗΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΝΤΑΣ ΒΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ, ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΑΣ, Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ! ΚΑΤΟΡΘΏΝΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΛΙΤ, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ:ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΤΙΝΑ ΛΙΒΑΝΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΣΙΤΉΡΙΟ ΕΙΣΟΔΟΥ ΣΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ, ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ ΠΟΥ ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΩΣ ΤΡΟΠΑΙΟ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΕΛΥΣΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΜΕΤΕΤΡΕΨΕ ΣΕ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΧΩΡΙΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΤΑΡΡΑΚΏΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΖΑΚΥ ΠΟΥ ΜΑΛΛΟΝ ΣΤΑΘΗΚΕ ΠΙΟ ΠΟΝΗΡΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΝΤΑΛΛΑΓΉΣ ... Ο ΣΤ. ΦΑΣΟΥΛΗΣ ΣΕ ΕΝΑ ΡΕΣΙΤΑΛ ΗΘΟΠΟΙΑΣ ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΗΣ. ΜΙΚΕΛΑΤΟ (ΝΕΑΡΟΣ ΩΝΑΣΗΣ) ΠΛΑΙΣΙΩΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΞΙΟΥΣ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΣΕ ΡΟΛΟΥΣ ΜΕ ΕΝΤΟΝΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΩΝΤΑΣ ΤΟ ΡΕΑΛΙΣΜΟ ΠΟΥ ΕΠΙΔΊΩΞΕ Ο ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΖΩΕΣ ΕΚΑΣΤΟΥ! ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥ ΩΝΑΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΔΏΣΕΙ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ ΟΙ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΚΟΡΑΛΙΑ ΤΣΟΓΚΑ. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΩΣ Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ ΣΕ ΕΝΑ ΡΟΛΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΉΝΕΙ ΤΑ ΕΝΔΌΜΥΧΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΤΙΒΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΕΙ, ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ,Ο ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΩΝΑΣΗ, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΘΕΣΕΙ ΕΝΑΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ! ΜΑΓΕΥΤΙΚΗ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑ, ΕΥΡΗΜΑΤΙΚΆ ΤΑ ΣΚΗΝΙΚΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡ ΓΑΒΑΛΑ, ΕΞΟΧΑ ΤΑ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙΑ ΤΗΣ ΝΤΕΝΗ ΒΛΑΧΙΩΤΗ. ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ!
Από τον Ιωάννη Λάζιο
Η παράσταση δεν έχει αρχίσει και σ΄ένα τεράστιο ταμπλό είναι γραμμένη μία ημερομηνία. Άλλοι τη βλέπουν και καταλαβαίνουν, άλλοι απορούν και σ΄άλλους περνά απαρατήρητη. Τρίτο κουδούνι και η παράσταση αρχίζει! Οι αριθμοί στο ταμπλό τρέχουν ως τη μοιραία εκείνη μέρα της καταστροφής της Σμύρνης. Εκεί εμφανίζεται ο παθιασμένος με τον Ωνάση δημοσιογράφος (Μέμος Μπεγνής) που έχει -μάλλον- ρόλο αφηγητή, που τη μια περιγράφει τη ζωή του Ωνάση σκαλίζοντας παλιές εφημερίδες με σκοπό να γράψει ένα βιβλίο γι΄αυτόν και την άλλη παίρνει ενεργητικό ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης ως δρών πρόσωπο. Ζει μια περίπλοκη ιστορία, αδιάφορη για το κοινό που μένει ανολοκλήρωτη, με μόνο σκοπό να αναδείξει την επιρροή του Ωνάση στους ανθρώπους που συναντούσε. Επιρροή «ούτε προς το καλύτερο, ούτε προς το χειρότερο».
Κατόπιν, ο νεαρός Αριστοτέλης (Αγησίλαος Μικελάτος), αλλά και ο γηραιός Ωνάσης (Σταμάτης Φασουλής) εμφανίζονται επί σκηνής. Με τον δεύτερο να θυμάται και να διηγείται στον γιο του Αλέξανδρο και τον πρώτο να ζει τη καταστροφή της Σμύρνης και μαζί της οικογένειάς του. Η ιστορία τρέχει με εκπληκτικά γρήγορους ρυθμούς και μέσα σε λίγα λεπτά περνάμε από την καταστροφή στη Μυτιλήνη και από εκεί στην Αργεντινή. Ήδη από την αρχή φαίνεται ότι ο συγγραφέας (Σταμάτης Φασουλής) προσεγγίζει τον ήρωα ψυχαναλυτικά τονίζοντας τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του. Είναι εμφανής η προσπάθεια να δοθεί η πλήρης εικόνα του, χωρίς να πρόκειται για μια αγιογραφία, αλλά ούτε και ένα λιβελλογράφημα. Ωστόσο, το κείμενο αν και περιέχει τεράστιο όγκο πληροφοριών για τον Ωνάση, σε πολλά σημεία στέκει αδύνατο να ενθουσιάσει ή να συγκινήσει το κοινό.
Σκηνοθετικά ο Σταμάτης Φασουλής έφερε τον ήρωα να έρχεται σε σύγκρουση, αρχικά, το παρόν με το παρελθόν, με την ταυτόχρονη παρουσία του νέου και ηλικιωμένου Ωνάση στη σκηνή. Κατόπιν, έφερε τον Ωνάση προ των ευθυνών του αρκετές φορές με συναισθηματικά δυνατές σκηνές, οι οποίες όμως δεν κατάφεραν να περάσουν απόλυτα το μήνυμα που ήθελαν στον θεατή. Εύρημα της παράστασης ήταν η χορευτική διαπραγμάτευση του Ωνάση με την Τζάκι. Στους αντίποδες, υποδεέστερη ήταν η σκηνή όπου ο Ωνάσης διαπραγματευόταν το διαζύγιο της Κάλλας με τον Μενεγκίνι. Ενώ η σκηνή του θανάτου του Ωνάση ήταν αδιάφορη και αναμενόμενη. Στο πεδίο της υποκριτικής όλος ο θίασος λειτουργούσε επικουρικά. Ο Αγησίλαος Μικελάτος ερμήνευσε τον ρόλο με τον δέοντα σεβασμό, μένοντας πιστός στο κείμενο, ενώ ταυτόχρονα έδινε ψήγματα αυθεντικότητας ζωγραφίζοντας το προφίλ του ήρωα όπως όλοι τον φανταζόμαστε: φιλόδοξος, νέος, παθιασμένος αλλά και αδίστακτος να κάνει ό,τι χρειαστεί για να κερδίσει αυτό που θέλει.
Δια μέτρου αντίθετος ο Σταμάτης Φασουλής ερμήνευσε τον ρόλο του Ωνάση επιδερμικά. Ο τρόπος ομιλίας, η κίνηση, η στάση και το ύφος δεν θύμιζαν σε τίποτα τον διάσημο γυναικοκατακτητή. Μπορεί, μεν να ήταν γυναικοκατακτητής, αλλά κάποιες γυναίκες τον σημάδεψαν.
Πρώτη, ήταν η Τίνα Λιβανού (Ευγενία Δημητροπούλου), η οποία ήταν και η πρώτη του σύζυγος. Η ερμηνεία της Ευγενίας Δημητροπούλου, ήταν άνευρη και αδιάφορη. Θα έπρεπε να φαίνεται ο λόγος που ο Ωνάσης την ήθελε για μητέρα των παιδιών του. Να είναι εμφανή τα χαρακτηριστικά της μεγαλοαστικής φινέτσας και καλλιέργειας, συνάμα με την αθωότητα της απειρίας της ζωής.
Δεύτερη, είναι η la Divina Μαρία Κάλλας (Κατερίνα Παπουτσάκη). Η σπουδαιότερη τραγουδίστρια όπερας σ΄όλο τον κόσμο, που εισήγαγε την δραματουργία, το συναίσθημα και την έκφραση στην όπερα εκτελέσθηκε από την Κατερίνα Παπουτσάκη. Από την αρχή έως το τέλος έπαιξε επιφανειακά, επιπόλαια και πλησίασε την Ντίβα με ασέβεια. Οι κινήσεις της ήταν απότομες και υπερβολικές. Η ομιλία της επιτηδευμένη! Οι εκφράσεις της πληθωρικές. Η Κάλλας σε οποιανδήποτε γλώσσα και αν μιλούσε είχε ευγένεια ύφους, οι κινήσεις της δήλωναν ότι είχε τον έλεγχο, το ύφος της ήταν μπλαζέ, αλλά όχι ειρωνικό και αλαζονικό. Ήταν προσβλητικό να βλέπεις την Κάλλας κατά αυτό τον τρόπο. Σχεδόν εξοργιστικό και ταυτόχρονα απαράδεκτο. Το παίξιμο θύμιζε τραβεστί(η γνωστή τραβεστί Μαρία Κάλλας, γνωστός και ως Αντώνης Νικολάου) της δεκαετίας του ’80, ψεύτικη, πλαστή, κίβδηλη! Δεν μετέφερε ούτε το ερωτικό πάθος, ούτε την φλόγα της ηδονής παρά με λόγια που δεν πίστευε. Το θέαμα ήταν φρικτό!
Τελευταία, γυναίκα που σημάδεψε τη ζωή του Ωνάση ήταν η Ζακλίν Μπουβιέ "Τζάκι" Κέννεντυ Ωνάση (Δήμητρα Ματσούκα). Η διάσημη χείρα, γυναίκα τρόπαιο για τον Ωνάση. Σ΄όλη τη διάρκεια του έργου φάνηκε έντονα η δολιότητα των αισθημάτων της. Ο ρόλος ερμηνεύτηκε με γυναικεία φινέτσα άλλης εποχής και αρκετό νάζι, τόσο στη φωνή, όσο και στο ύφος. Όσο το έργο απαιτούσε την ηρεμία ενός κυρίαρχου θηλυκού, η Δήμητρα Ματσούκα, ήταν ιδανική. Όταν, όμως, ήταν αναγκαία μια έκρηξη θυμού ή η έκφραση της απόγνωσης αυτό που βλέπαμε ήταν κενοί λόγοι, χωρίς συναίσθημα και εσωτερικότητα.
Όλα αυτά πλαισιώνονται από τα εντυπωσιακότατα σκηνικά σε μινιμαλιστικές γραμμές Bauhaus και αποχρώσεις που θυμίζουν το χρυσό και γκρι του Ζωρζ Μπρακ, του Γιώργου Γαβαλά, με αποκορύφωμα την ιδιοφυή σύλληψη του σκηνικού της συντριβής του αεροπλάνου του Αλέξανδρου. Όμως, αν και τα σκηνικά ήταν θαυμάσια η μινιμαλιστική Bauhaus προσέγγιση δεν ταίριαζε στον αναμφισβήτητα πληθωρικό Ωνάση.
Αρμονικά συνταιριαγμένος με τα σκηνικά ήταν και ο φωτισμός του Λευτέρη Παυλόπουλου. Επίσης, η παράσταση είχε ντυθεί με την μουσική του Κωστή Μαραβέγια θεσπέσια, ενώ οι ηθοποιοί ντύθηκαν τα κοστούμια της Ντένη Βαχλιώτη, με μόνο ατόπημα το νυχτικό της Κάλλας. Δε γίνεται η Divina να εμφανίζεται σαν κυράτσα, ακόμα και όταν είναι στο δωμάτιο του ξενοδοχείου της. Κοντολογίς, πρόκειται για μια παράσταση καλών προθέσεων, αλλά μετριότατου αποτελέσματος.
Διατείνομαι ότι το ενδιαφέρον του κοινού δεν εντοπίζεται στο περιεχόμενο της παράστασης, αλλά στον μύθο των ονομάτων Ωνάσης-Κάλλας. Σίγουρα δεν είναι μια παράσταση για μικρά παιδιά, καθώς περιέχει έντονα υβριστικό λεξιλόγιο. Ταπεινά φρονώ, πως πρόκειται για μια πολυτελή παράσταση.
Αξίζει να την δεις μόνο αν έχεις την πολυτέλεια να πληρώσεις κάτι μέτριο ακριβά. Τόσο σε χρόνο, όσο και χρήμα.
Πολύ ωραία άρτια παράσταση που σε μαγεύει η σκηνοθεσία της και η μουσική της επένδυση.
Η έλλειψη συναισθηματικής φόρτισης στις ερμηνείες πιθανολογώ ότι ήταν στοχευμένη και επιτηδευμένη.
Αξίζει να την δείτε. Είναι απο τις παραστάσεις που θυμάσαι για πολύ καιρό!
Εχει μεγάλη διάρκεια με το διάλειμμα 3,5ώρες.