Παρασκευή παλιμπαιδισμού

Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή.

Βράδυ Παρασκευής μετά τα μεσάνυχτα, η παράσταση αρχίζει ενώ οι ηθοποιοί μιλούν σε μικρόφωνο, χορεύουν ή τραγουδούν ή και διηγούνται σκηνές συνεύρεσης, με το αντίστοιχο , πολλές φορές προκλητικό λεξιλόγιο. «ναι,ναι,ναι…» « Ουπς το έκανα πάλι.[…] Μ’ αρέσει ζεστό. Με κοιτάει και με κάνει να λιώνω. Θέλω…» Στο χώρο υπάρχει μόνο ένα γυάλινο μεγάλο τραπέζι με πολλά ποτά, που φωτίζεται. Πίνουν όλοι και συντονίζει ή ενορχηστρώνει ο μπάρμαν, ο οποίος βέβαια συμμετέχει στο όργιο.

Όλοι οι ηθοποιοί ανεβαίνουν προς το κοινό με ποτά στα χέρια προσέχοντας και πατώντας στα χερούλια των καθισμάτων. Η παράσταση αφορά όλους. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Η παράσταση προκύπτει από το κοινό, το κοινό είναι μέρος της παράστασης, οι ηθοποιοί «παίζουν» το κοινό.

Όλα γίνονται μέσα σε απόλυτη μέθη και καπνό. « Έχετε τεκίλα ;» «Το μικρό με φόρτωσε φιλιά και πως φιλάει έτσι ;» « Θα πιω όσο μπορώ !»

Παρασκευή, η ημέρα της ασυδοσίας, της ελευθεριότητας, του ξεφαντώματος, του άκρατου πάθους, του έρωτα. Το βράδυ είναι έτοιμο να εκραγεί.

Η κίνηση των ηθοποιών μελετημένη, υποστηρικτική του θέματος, με αισθητική, ρυθμό , τραγούδι.

Η μέθη οδηγεί στο φιλοσοφικό στοχασμό. Ακούγονται διάφορες απόψεις όπως ότι ο ιδεαλισμός απέκλισε τον άνθρωπο από τη φύση του, ότι δεν θα βρούμε ποτέ την αλήθεια. Αυτό είναι το δράμα της επιστήμης ! Επίσης ότι ο κόσμος εκτείνεται ως εκεί που φτάνουν οι αισθήσεις μας. Γνώριμες σε κάποιους αυτές οι σκηνές μέθης, σε παρέα νεαρών ενηλίκων, όπου η αναζήτηση της ωριμότητας θέτει ερωτήματα. Όμως η ανωριμότητα του παλιμπαιδισμού δράττει κάθε ευκαιρία συνεύρεσης με οποιοδήποτε ταίρι , μέσα σε μια άκρατη, φιλήδονη , ελαστική , ελευθεριάζουσα ατμόσφαιρα , όπου κάθε αφορμή για ανεξέλεγκτη λάγνα συμπεριφορά δεν πάει χαμένη.

Ξαφνικά το ενθουσιώδες κάλεσμα « Σεξ !!!» πυροδότησε αναζήτηση συντρόφου από όλους. Libido είναι θα περάσει. Όλοι ξέρουν το βραχύ αυτής της ασύδοτης συμπεριφοράς , όμως το απολαμβάνουν ή κιόλας βυθίζονται σε μια ατέρμονη μοναξιά, σε ένα αδιέξοδο από έλλειψη συντροφικότητας. Leitmotiv για μια σχέση που έχει ξεκινήσει κάποιος με μια νεαρή « Και η μικρούλα σου ; »

Σκηνές οργίου. Η πράξη για την πράξη. Σώματα σε κάθε περίπτυξη, σε κάθε σχηματισμό. Μέσα σε αυτό το συνονθύλευμα ακούγεται ότι όταν κάτι έχει προσωπικότητα δεν κρύβεται.

Μετά το όργιο, συνωστισμός στην τουαλέτα. Ήχος ούρων. Το ποτό που έχουν πιει. Μια πινακίδα ανάβει στο σκηνικό LUST - ΛΑΓΝΕΙΑ.

Παίζουν παιχνίδι σαν το RPG, σαν τη μπουκάλα, σαν ένα απλό παιχνίδι ερωτήσεων με διαιτητή (GM) τον μπάρμαν. Σε κάθε ερώτηση πίνουν όλοι μαζί και μετά πετούν τα ποτήρια τους και συνεχίζουν με κέφι, μεθύσι και χαρά. Στόχος να κρατήσουν το βράδυ πολύ !!!! Παιγνιώδες, ερωτικό, χωρίς αντέρεισμα, χωρίς περιεχόμενο. Νεολαίοι , που επιδίδονται στην εξερεύνηση των ορίων τους και της απόλαυσής τους.

Ωραία κίνηση, καλά στημένη παράσταση, με σαφείς αναφορές στον Jan Fabre . Πίσω από το ξεφάντωμα διαβλέπει κανείς την μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου, την έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας , κατανόησης και συντροφικότητας.