Προσωπική Συμφωνία

Πολύ καλή παράσταση! Ερμηνευτικά ξεχώρισαν Τσακίρογλου σε συνδιασμό με την ηλικία του ταιριάζει απίστευτα στο ρόλο και ο απίστευτος κ.Βαλαβανιδης(όλο το θέατρο περίμενε τις στιγμές που έβγαινε και γελούσε μόνο με την ύπαρξη του στη σκηνή). Καλή σκηνοθεσία καθώς και η μετάφραση του κειμένου. Πολλά μηνύματα σε βάζουν σε σκέψεις μετά την παράσταση. Ευχαριστούμε τη θεατρομανια

Θέλω τόσο πολύ να την παρακολουθήσω! Μακάρι να σταθώ τυχερή! Θα είναι υπέροχη!!!

Είναι μια εξαιρετική παράσταση,με πολυ καλές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς. Ευχαριστώ πολύ Θεατρομανια

Ευχαριστούμε πολύ Θεατρομάνια για την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μια υπέροχη παράσταση με καλούς πρωταγωνιστές σε δυνατές ερμηνείες!!!Αξίζει!!!

Υπέροχη παράσταση με εξαιρετικές ερμηνείες.. Πολύ συναίσθημα και δουλειά από τους ηθοποιούς και αυτό φάνηκε. Συγχαρητήρια. Είναι μια παράσταση που αξίζει να δει κανείς.

Μία αξιόλογη παράσταση, η «Προσωπική Συμφωνία» (Taking sides) του Ρόναλντ Χάργουντ, παρουσιάζεται στο «Από Μηχανής» Θέατρο. Ένα θεατρικό έργο που μεταφέρει το μεγεθυντικό φακό της τέχνης στα θραύσματα της μεγάλης εικόνας, με μικρο-προσσεγίσεις που τονίζουν την ποικιλομορφία και τον λεγόμενο ιστορικό αναθεωρητισμό. Η ιστορία της ανάκρισης του μεγάλου μαέστρου Βίλχελμ Φουρτβένγλερ [Νικήτας Τσακίρογλου] από τους Αμερικανούς στο κατεχόμενο Βερολίνο, με κατηγορία τη συνεργασία με τους ηγέτες των Ναζί και την αντι-εβραϊκή δράση, ξετυλίγεται με βάση τα πραγματικά ημερολόγιά του. Ο ανακριτής, Ταγματάρχης Άρνολντ [Αλέξανδρος Μπουρδούμης] κάνει τα πάντα για την καταδίκη του. Δίπλα στον ανακριτή, βοηθός αλλά με θετική προδιάθεση για την αθώωση του μαέστρου, ο «καλλιεργημένος μουσικά», ο Υπολοχαγός Ντέιβιντ Γουίλς [Παναγιώτης Γουρζουλίδης]. Κι ακόμη η γραμματέας Έμμυ Στράουμπε [Άννα Ελεφάντη], κι ο Χέλμουτ Ρόντε [Χρήστος Βαλαβανίδης], «δεύτερο βιολί» στη φιλαρμονική του Βερολίνου και θαυμαστής του μαέστρου που θα μετατραπεί σε βασικό μάρτυρα κατηγορίας. Η Ταμάρα Ζαχς [Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου] παρεισφρέει στην ανακριτική διαδικασία, παρά τα εμπόδια που της βάζει ο Ταγματάρχης Άρνολντ, προκειμένου να υπερασπίσει μαχητικά το μαέστρο για τη βοήθεια στη διαφυγή του πιανίστα άνδρα της και άλλων εβραίων. Τέλος, το καστ ολοκληρώνεται με τους δύο φαντάρους που υποδύονται οι Κώστας Κουτρούλης και Δημήτρης Μπούρας.
Σε μια εποχή που ένας νέος μεταπολεμικός κόσμος οικοδομείται μέσα από τα ερείπια και τις θηριωδίες του ναζισμού, ο φωτισμός της προσωπικής ιστορίας προσφέρει πεδία για προβληματισμό αλλά ενέχει και κινδύνους αποσιώπησης – παραποίησης ενός κοινωνικού φαινομένου, όπως ήταν η εδραίωση και κυριαρχία του ναζισμού στη Γερμανία. Αφενός, στο έργο θίγεται το ζήτημα ότι στελέχη και μέλη του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος έφυγαν μεταπολεμικά στις ΗΠΑ ως επιστημονικό δυναμικό (που, βέβαια, εντάχθηκε κανονικά στα εξοπλιστικά και διαστημικά της προγράμματα), ότι κατασκευάστηκαν ένοχοι που δεν υπήρχαν, όπως, ενδεχομένως, στην περίπτωση του Φουρτβένγλερ. Παράλληλα, όμως, αποσιωπάται η σχέση της πολιτικής με την οικονομία, με τα ισχυρά συμφέροντα που οι Αμερικανοί βοήθησαν να ανακάμψουν από την πρώτη στιγμή. Η μόνη, ίσως, μνεία για την ανάγκη προσέγγισης ενός δυναμικού από την τέχνη και γενικότερα, γίνεται από τον Υπολοχαγό Ντέιβιντ Γουίλς, που μεταφέρει άλλο πλαίσιο εντολών από τους υψηλά ιστάμενους προς τον Ταγματάρχη Άρνολντ. Εξάλλου, ο συγγραφέας τοποθετείται στο τέλος, πως η τακτική του Άρνολντ παίζει το «παιχνίδι» των σοβιετικών… Δεν έχει, ωστόσο, άδικο ο Χάργουντ, στα λόγια που βάζει στο στόμα του μαέστρου, όταν ρωτά τον Άρνολντ για το ποιες αρχές διέπουν τον νέο κόσμο που οικοδομούν. Πράγματι, είναι ένας νέος δυτικός κόσμος που, στα λόγια, καυτηριάζει τις δικτατορικές μεθόδους, τον εκβιασμό, την παραβίαση του ανθρώπινου δικαιώματος σε μια δίκαιη δίκη και στην υπεράσπιση ακόμη και του χειρότερου κακούργου, αλλά που, στην πράξη, στηρίζεται στις ίδιες αρχές.
Το έργο παρουσιάζει έναν πλούτο διακυμάνσεων. Το θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά ο Φουρτβένγλερ, να φύγει από τη χώρα του, να πάρει μέρος σε μια πράξη «ηρωική», όπως ο πατέρας της Έμμυ, που πήρε μέρος σε απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ, να ξεκόψει από κάθε σχέση με τους ναζί, να στηρίξει ανοικτά τους εβραίους; Μέσω του Φουρτβένγλερ, ο αναθεωρητικός λόγος του Χάργουντ, φαίνεται να «γλυκαίνει» το να μιλάς (εξ ανάγκης;) τη γλώσσα του «σατανά» για να κάνεις το καλό ή το να αξιοποιείς (αξιοπρεπώς;) τη σχέση σου με τους ναζί για να βοηθάς στη διαφυγή των εβραίων. Το στοιχείο αυτό τονίζεται με δεδομένο ότι και η Έμμυ παραδέχεται πως ο πατέρας της δεν ήταν κανένας ήρωας αλλά έκανε απόπειρα κατά του Χίτλερ όταν όλα είχαν κριθεί πια αλλά και, κυρίως, από το πώς παρουσιάζεται ο Χέλμουτ Ρόντε. Κατακεραυνώνει τους ναζί, διατηρώντας άσβεστη την απέχθεια για τους εβραίους (όσο κι αν προσπαθεί να την κρύψει), δικαιολογεί το συμβιβασμό το δικό του (αλλά και ενός μεγάλου κομματιού του γερμανικού έθνους) με το καθεστώς αλλά και προσαρμόζεται στη νέα κατάσταση, παίρνει συναλλάσσεται και παίρνει ανταλλάγματα, χειραγωγούμενος πλήρως, τελικά, από τον Ταγματάρχη Άρνολντ σε βάρος του Φουρτβένγλερ. Μόνο που η ιστορική αλήθεια για τη Γερμανία δείχνει πως υπήρχε μέσα στη χώρα και άλλου είδους αντίσταση στο ναζισμό, πολιτική και με μεγάλο τίμημα για όσους συμμετείχαν. Και αυτό «ξεχνιέται» από το συγγραφέα…
Τέλος, στο ζήτημα της τέχνης και της σχέσης της με την πολιτική, που αποτελεί ένα από τα κεντρικά ζητήματα που θίγονται. Ο ίδιος ο Φουρτβένγλερ μιλά για αυταπάτη που είχε πως κάτι τέτοιο μπορούσε να συμβεί. Η τέχνη για τον ίδιο (και, μάλλον, και για το συγγραφέα του έργου) αποτελεί όπλο που εξευγενίζει και είναι «ueber alles» αλλά, δυστυχώς κατ΄ αυτόν, όταν παρεισφρήσει η πολιτική, την εκτροχιάζει. Βεβαίως, επειδή το έργο αυτό όπως και συνολικά η τέχνη, είναι τα ίδια βαθιά πολιτικά, παίρνουν, δηλαδή αντικειμενικά θέση, ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Καταπληκτική παράσταση με εξαιρετικές ερμηνειες! Ευχαριστούμε για τις προσκλήσεις!

Το συγκεκριμένο θέατρο είναι ένας πολύ "ζεστός" χώρος καθώς ο θεατής βρίσκεται σχεδόν μέσα στη σκηνή-διαχωρίζει μόνο ένας διάδρομος..Είναι μια ατμοσφαιρική παράσταση με ωραία σκηνικά κ κουστούμια και όλοι πραγματικά δίνουν τα πάντα πάνω στη σκηνή. Ο κος Μπουρδούμης-πρώτη φορά τον βλέπω στο θέατρο-εξαιρετικός. Με εσωτερικότητα και εντάσεις όποτε χρειάζεται. Ο κος Τσακίρογλου, ο κος Βαλαβανίδης εξαιρετικοί-αυθεντικοί-γνήσιοι.
Η κριτική της θεατρολόγου Κ. Μαρή κατατοπίζει και διευκολύνει όσους θέλουν να τη δουν αλλά και όσους την είδαν και δεν εισέπραξαν το σύνολο των μηνυμάτων.
Πολλά μπράβο στους συντελεστές. Μια παράσταση με πολλά μηνύματα και διαχρονικά.

Θέλω πολύ να δω την παράσταση!!!!Ν Τσακίρογλου λατρεύω!!!!

Όλοι είναι υπέροχοι Σίγουρα θα μου αρέσει Θα χαρώ πολύ να δωτην παράσταση!!!!

Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή

Ο Βίλχελμ Φούρτβενγκλερ ένας από τους μεγαλύτερους μαέστρους του 20ου αιώνα, ήταν μόνιμος αρχιμουσικός της Φιλαρμονικής του Βερολίνου στις χρονικές περιόδους 1922 - 1945 και 1952 - 1954. Ήταν επίσης αρχιμουσικός της ορχήστρας Gewandhaus (1922–26) και προσκεκλημένος μαέστρος άλλων μεγάλων ορχηστρών όπως η Φιλαρμονική της Βιέννης. Ήταν ο κορυφαίος μαέστρος στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ωστόσο υπάρχουν αμφιβολίες γύρω από το πρόσωπό του αναφορικά με το εάν ήταν ή όχι προσκολλημένος στο Ναζιστικό καθεστώς καθώς έχαιρε της εκτίμησης και της εύνοιας του Αδόλφου Χίτλερ. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στο κατεχόμενο Βερολίνο, ο Φουρτβένγκλερ θα κατηγορηθεί για τη σχέση του με το Ναζιστικό καθεστώς και θα υποβληθεί σε ανάκριση από τους Αμερικανούς.

Ο Φουρτβένγκλερ διέθετε έναν προσωπικό τρόπο ερμηνείας των συνθέσεων των μεγάλων ευρωπαίων δημιουργών - μουσουργών, που ήταν αναγνωρίσιμος. Πολλοί μεταγενέστεροι μαέστροι επηρεάστηκαν από αυτόν αναφερόμενοι συχνά στο δικό του ερμηνευτικό στυλ.

Ο Ρόναλντ Χάργουντ στο έργο του Προσωπική Συμφωνία (Taking Sides) με αφορμή τη δίκη του κορυφαίου μαέστρου Βίλχεμ Φούρτβενγκλερ (Νικήτας Τσακίρογλου) θίγει το ζήτημα της θέσης του καλλιτέχνη στα κρίσιμα πολιτικά διακυβεύματα ενός τόπου. Όταν δεν αντιστέκεται σημαίνει ότι συνθηκολογεί; Πόσο νομιμοποιούμαστε να χρεώνουμε δειλία σε έναν άνθρωπο, ακόμα κι αν αυτός είναι καλλιτέχνης; Δεν έχει δικαίωμα αυτός να λιποψυχήσει; Μήπως όλοι έχουμε πολλές απαιτήσεις από ανθρώπους που μπορεί να είναι σπουδαίοι σε έναν τομέα οι οποίοι όμως παραμένουν εντέλει άνθρωποι τρωτοί και ευάλωτοι;

Σε ένα σκηνικό διάλυσης, με ένα σωρό πράγματα εδώ κι εκεί, σπασμένα, τοποθετείται το γραφείο του ταγματάρχη Άρνολντ (Αλέξανδρος Μπουρδούμης), του επικεφαλής της επιτροπής αποναζιστικοποίησης της Γερμανίας. Η γραμματέας του, η Έμμυ, βάζει στο γραμμόφωνο την 8η του Μπετόβεν. Εκείνος εκνευρίζεται, αλλά τον συμβουλεύει να ακούσει όλους τους δίσκους για να μπορέσει να καταλάβει. Ο Ταγματάρχης προετοιμάζεται για να αντιμετωπίσει τον μαέστρο και να τον ρίξει στην παγίδα με την ανάκριση στην οποία θα τον υποβάλει. Δεν δείχνει να έχει καμία ευαισθησία για το μέγεθος της αξίας αυτού του ανθρώπου, ξεπερνά το όριο, τον προσβάλλει, του ασκεί ψυχολογική και σωματική βία, ενώ εκείνος εμφανίζεται αξιοπρεπής και πάντα στο ύψος του. Η στρατηγική του είναι να κάνει πρώτα το φίλο στον ανακρινόμενο για να φτάσει σταδιακά στην ερώτηση όπου δε μπορεί ν΄απαντήσει ο κατηγορούμενος οδηγώντας τον σε μια ομολογία ενοχής. Ωστόσο ο Μαέστρος απαντά και σ’ αυτή.

Αντίβαρο στον ταγματάρχη αποτελεί ο λοχαγός Γουίλς. Σαφώς πιο ευαίσθητος, προσπαθεί να τον συγκρατήσει. Έχει βέβαια και άλλες προσλαμβάνουσες καθώς είναι νεώτερος και λάτρης της μουσικής. Ο ταγματάρχης όταν ο λοχαγός τον αποκαλεί «κύριο ταγματάρχη» τον απειλεί ότι την άλλη φορά που θα τον αποκαλέσει κύριο θα τον βάλει να ακούσει Μπετόβεν. Δεν είναι ένας απλός ανακριτής, που τον ενδιαφέρει η δικαιοσύνη, όπως δηλώνει αλλά «θέλει να τσακίσει τον μπάσταρδο», είναι εμπαθής και αυτό δεν τον αφήνει να σκεφτεί ψύχραιμα, εξομοιώνεται σταδιακά με το τέρας στο οποίο εναντιώνεται.

Ο ρόλος του είναι άκαμπτος και απαιτεί μια προφορά που παραπέμπει στον Τζον Γουέιν. Όταν μιλά για την Έμμυ Στράουμπε, τη γραμματέα του, τη συστήνει σαν καλή Γερμανίδα, γιατί ο πατέρας της συμμετείχε σε μία από τις πολλές αποτυχημένες απόπειρες δολοφονίας του Αδόλφου Χίτλερ.

Μια γυναίκα μάρτυρας υπεράσπισης η Ταμάρα Ζακς (Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου) έρχεται οικειοθελώς και δηλώνει πως μόνο ο Βίλχεμ Φούρτβενγκλερ μπορεί να αποδείξει ότι υπήρξε ο άντρας της, ο Βάλτερ Ζακς, μεγάλος πιανίστας, εβραίος, μιας και τον βοήθησε, μαζί με άλλους εβραίους, να διαφύγουν στο Παρίσι, όπου αργότερα όμως ο άντρας της συνελήφθη για να μην τον ξαναδεί έκτοτε αφού πέθανε στο Άουσβιτς, στην Πολωνία. Είναι ευγνώμων για τη βοήθεια του μαέστρου και το καταθέτει. Εξαιρετική η ερμηνεία της ηθοποιού, σπαρακτική στην απώλειά της και θεωρεί απότιση τιμής στον άνδρα της την υπεράσπιση αυτού του ανθρώπου, που προσπάθησε να τον σώσει. Η αντίδρασή της είναι ακραία. «Αν κάψετε έναν καλό άνθρωπο κάνετε κακό στο μέλλον», λέει στον ταγματάρχη , ενώ τον απειλεί κρατώντας μια λάμα ξυρίσματος.

Στο αντίποδα του μαέστρου ο Ρόντε (Χρήστος Βαλαβανίδης), το δεύτερο βιολί της Φιλαρμονικής του Βερολίνου. Μιλά με τρόπο ευγενικό για τον Φουρτβένγκλερ και αναφέρεται στην μπαγκέτα του την οποία κατόρθωσε να του αποσπάσει σαν ενθύμιο και την οποία, καθώς είπε, ο μαέστρος χρησιμοποιούσε σαν ξίφος. Όταν έπαιξε για τα γενέθλια του Χίτλερ προκειμένου να αποφύγει τον χαιρετισμό προς εκείνον πρότεινε την μπαγκέτα με το δεξί του χέρι σα να ήθελε να του βγάλει το μάτι. Αφήνει κάποιες αιχμές του για να κάνει τον καλό ώσπου τελικά αποδεικνύεται η σκαιότητά του. Ωραίο η αντίστιξη στην προσωπικότητα του μαέστρου, θυμίζοντας εκείνη του Αντόνιο Σαλιέρι απέναντι στον Μότσαρτ. Η μεταστροφή αυτού του ήρωα είναι εντυπωσιακή. Από κάποιος που μισούσε, καθώς δηλώνει, το ναζιστικό κόμμα, καταγγέλοντας τον τρόμο κάτω από τον οποίο ζούσαν τότε, γίνεται κάποιος που προσχωρεί σ’ αυτό. Ένας βιολιστής , που δεν ήταν ποτέ πρώτος, ένας άνθρωπος που με γλοιώδη μέσα προσπαθεί να επιπλεύσει σε οποιοδήποτε περιβάλλον και καθεστώς. Μιλά με θαυμασμό για το μέγεθος του μαέστρου, για τη διάνοιά του, για το μέγεθος, που θα ήθελε ίσως να διαθέτει αλλά δεν έχει. Καταπληκτικός ο Χρήστος Βαλαβανίδης στην ερμηνεία των μεταπτώσεων, τονίζοντας τον αγώνα μια μετριότητας να επιβιώσει.

Ο Βίλχεμ Φούρτβενγκλερ (Νικήτας Τσακίρογλου), μπαίνει αγέρωχος ενώ ο ταγματάρχης λυσσάει να τον εξοντώσει, αυτόν που ήταν επί Χίτλερ αντιπρόεδρος του Σωματείου Μουσικών, που τον χαιρετούσαν ο Γκέμπελς και ο Γκέρινγκ. Η αντίστιξη του θρασύ ταγματάρχη έναντι του ευγενούς μουσικού είναι τεράστια και υπέρ του μουσικού.

Όπως τονίζει άλλοι διακεκριμένοι καλλιτέχνες και επιστήμονες διέφυγαν στην Αμερική, ενώ αυτός που αγαπούσε την πατρίδα του προτίμησε να παραμείνει σ’ αυτή αφού δεν ήθελε να την εγκαταλείψει.

Η ισορροπία κρατείται στο κείμενο από τους δεύτερους ρόλους και κάθε ένας έχει τη δική του συμβολή. Οι δυο φρουροί, Ντύλαν και Τόμας, (Κώστας Κουτρούλης, Δημήτρης Μπούρας),που έχουν ακόμα και το κωμικό στοιχείο, η γραμματέας, που αποκαλύπτεται με την τραγική της κατάληξη στο τέλος, η κυρία Ζακς, που εκθειάζει τον μεγάλο μαέστρο εκφράζοντάς του την ευγνωμοσύνη της, ο Ρούντε, που συνθηκολόγησε από τρόμο με το απάνθρωπο καθεστώς, που του έδωσε το μανδύα, τη θέση στη Φιλαρμονική, καλύπτοντας έτσι την ένδειά του.

Ακούγεται το τραγούδι «Satan your Kingdom come down.[…] The voice of Jesus said Satan your Kingdom come down.» Ο Ρόντε φέρνει την περίφημη μπαγκέτα του μαέστρου, ο ταγματάρχης τον κερνά ψωμί, το οποίο αυτός τρώει πρόθυμα, ενώ ο ταγματάρχης ψελλίζει τη μουσική από την Όπερα της Πεντάρας του Μπρεχτ. Ο συνειρμός είναι ξεκάθαρος για έναν άλλο καλλιτέχνη, εβραίο, που έκανε άλλες επιλογές και τόλμησε να εγκαταλείψει τη χώρα του διαφεύγοντας από την βία και την απανθρωπιά, κάνοντας πάντα τέχνη καταφερόμενος ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή εκμετάλλευσης και ανελεύθερης κατάστασης. Ενώ ακούγεται η 9η με διεύθυνση του Φουρτβένγκλερ και ενώ παίζει με την μπαγκέτα ο ταγματάρχης προσπαθώντας να τη λυγίσει, γίνεται τρομερά επιθετικός, απέναντι στο Ρόντε λέγοντας ότι κάτι τέτοια κομματόσκυλα σαν αυτόν θα έπρεπε να αυτοκτονούν.

Ο βιολιστής δικαιολογείται λέγοντας ότι δεν μπορεί να καταλάβει κανείς, πώς είναι να ζει κάποιος κάτω από καθεστώς τρόμου. Αρχικά « ξεκινά να λογοκρίνει τα λόγια του , μετά τη σκέψη του, τα αισθήματά του και τελικά ολόκληρη την ύπαρξή του.» Βρήκε τη θέση του βιολιστή στη Φιλαρμονική όταν « ξεφορτώθηκαν» τους εβραίους μουσικούς. Μια δήλωση που αυτόματα τον ενοχοποιεί. Ο Ρόντε είναι από αυτούς που επιζούν. Αυτός ωφελήθηκε από το καθεστώς του Χίτλερ, πήρε τη θέση ανθρώπων που « έφυγαν» με οποιοδήποτε τρόπο. Αποδέχτηκε την εμπλοκή του στους μηχανισμούς του ναζιστικού καθεστώτος, την προσυπέγραψε και έτσι η ανακριτική αρχή που ενδιαφέρεται για την αποναζιστικοποίηση του δίνει και θέση στην υπηρεσία, καθώς της βρίσκει πληροφορίες για να ενοχοποιήσει τον μαέστρο. Ο Άρνολντ μαθαίνει για την 7η συμφωνία του Bruckner που διηύθυνε στα γενέθλια του Χίτλερ.

Μόνο η Έμμυ (Άννα Ελεφάντη) και ο λοχαγός Γουίλς (Παναγιώτης Γουρζουλίδης) είναι η φωνή της σύνεσης. Η Έμμυ κάποια στιγμή ξεσπά, μιας και εκείνη διαφωνεί με κάποια απ΄όσα συμβαίνουν στην ανάκριση, όμως είναι υποχρεωμένη μόνο να τα δακτυλογραφεί στη γραφομηχανή της, χωρίς να τα λογοκρίνει. Ο Γουίλς θυμάται τον Φούρτβενγκλερ να διευθύνει κάποια φορά που ο πατέρας του τον είχε πάει όταν ήταν μικρός στη Φιλαρμονική και αυτή η εμπειρία του άλλαξε τη ζωή, κάνοντάς τον να αγαπήσει τη μουσική. Αυτό και μόνο είναι πράξη αντίστασης σύμφωνα με την αντίληψη του μαέστρου. Βέβαια το αντεπιχείρημα εδώ είναι ότι οι ναζί άκουγαν κλασική μουσική, όμως έκαιγαν ανθρώπους. Ο Άρνολντ βρίσκεται σε πυρετό μανίας και θέλει να τιμωρήσει όλους αυτούς που προέβησαν στα φριχτά αυτά εγκλήματα και όλους εκείνους που συντάχθηκαν ή έστω δεν είχαν το σθένος να σηκώσουν το ανάστημά τους. Για εκείνον « η ανοχή είναι συνενοχή». Έπειτα καταλαβαίνει ότι υπήρχε και ένας ανταγωνισμός με τον Κάραγιαν, οπότε για να μην τον υποσκελίσει ο «μικρούλης» όπως συνήθιζε να αναφέρεται σε αυτόν ο γηραιότερος Φουρτβένγκλερ συντάχθηκε με το ναζιστικό κόμμα. Ο Φούρτβενγκλερ του επεσήμανε ότι μέσω της μουσικής μπορούσε να διαφυλάξει τις αξίες της ελευθερίας, της ισότητας και της δικαιοσύνης. Ακολουθεί έναν άγριος αγώνας σε όλα τα μέτωπα, επαγγελματικό, προσωπικό, ηθικό. Αντιπαραβολή του πολιτισμού, της μουσικής, της τέχνης, απέναντι στη μυρωδιά της καμένης σάρκας. Ο ταγματάρχης του το λέει ξεκάθαρα: «Σε κατηγορώ γιατί δεν αυτοκτόνησες!»

Η παράσταση αποκαλύπτει έναν άτεγκτο ανακριτή, με τον εξαιρετικό Αλέξανδρο Μπουρδούμη να εμφανίζεται υβριστής, απεχθής, εκδικητικός, παρά το γεγονός ότι ξεκινά με καλές προθέσεις. Στην πορεία ωστόσο εξελίσσεται σε δολοπλόκο που με κατασκευασμένα στοιχεία προσπαθεί να ενοχοποιήσει τον κατηγορούμενο. Από την άλλη ο αμφίβολης ηθικής Φούρτβενγκλερ, ο Νικήτας Τσακίρογλου, σε μια μεστή ερμηνεία, με εσωτερικό ρυθμό, αυτοσυγκράτηση, ψυχική ποιότητα και εξωτερική κομψότητα.

Η μετάφραση της Αθανασία Καραγιαννοπούλου είχε ροή και ρυθμό που εξυπηρετήθηκε πλήρως από τη σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά. Τα σκηνικά της Αγγελικής Αθανασιάδου, λειτουργικά, επιτείνουν με την επιτηδευμένη διάλυση που αποτυπώνεται στο χώρο την κρίση των αξιών, την ταραχή του πνεύματος και της συμπεριφοράς, τα αποκαΐδια του πολέμου. Τα κοστούμια της Λήδας Σπερελάκη απόλυτα ενταγμένα στην εποχή και στις συνθήκες. Πρέπει να γίνει λόγος για τον φωτισμό του Γιώργου Αγιαννίτη. Ένας φωτισμός που σχολιάζει το κείμενο, φωτίζοντας στοιχεία του σκηνικού, ανάλογα με τη συνθήκη κάθε φορά.

Μια εξαιρετική παράσταση που οδηγεί σε έντονο προβληματισμό, βασισμένη σε ένα σπουδαίο κείμενο, με πολλές αιχμές, υποστηριζόμενο από έξοχες ερμηνείες.

Ίσως η καλύτερη θεατρική παράσταση της χρονιάς και μεγάλη θετική έκπληξη για εμένα ο κος Βουρδούμης. Ενα έργο βαθύτατα πολιτικό, κοινωνικό, διαχρονικό αφού αγγίζει σε διαφορετικό επίπεδο και τη σημερινή κοινωνία έτσι όπως διαμορφώνεται. Μπορεί ο καθένας να έχει διαφορετικές απόψεις για το θεατρικό κείμενο όμως η θεατρικότητα των ηθοποιών σε καθήλωνε κυριολεκτικά.
Ευχαριστώ τη κα Αναστασοπούλου που μου παραχώρησε τη πρόσκληση και λυπάμαι που έχασε τη παράσταση

Μοναδική παράσταση. Από τις καλύτερες των τελευταίων ετών. Ο ρόλος της τέχνης σε σκοτεινές για την ανθρωπότητα εποχές. Είναι άραγε η τέχνη ανεξάρτητη από την πολιτική; Μπορεί κανείς φτάνοντας στο αποκορύφωμα της καλλιτεχνικής δημιουργίας να συμπορεύεται με τον φασισμό ακόμα και αν κρυφά βοηθά Εβραίους μουσικούς να ξεφύγουν από τα γρανάζια της χιτλερικής κτηνωδίας; Η παράσταση διαδραματίζεται πάνω στα αποκαΐδια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, μας μιλά για τη θηριωδία του ναζισμού, θίγει ηθικά διλλήμματα καθώς και προσωπικές εμμονές. Τρεις γενιές ηθοποιών συναντώνται επί σκηνής δίνοντάς μας μοναδικές ερμηνείες. Νικήτας Τσακίρογλου, γλυκύτατος, λιτός, δωρικός θα έλεγε κανείς υποδύεται άψογα τον Φούρτβενγκλερ, Χρήστος Βαλαβανίδης εξαιρετικός, με τη γνωστή ζωντάνια που τον χαρακτηρίζει, πολύ καλός στον ρόλο του καιροσκόπου Χέλμουτ, Αλέξανδρος Μπουρδούμης σε εξαιρετική ερμηνευτική στιγμή στον ρόλο του άμουσου Αμερικανού ανακριτή. Σε καμία περίπτωση δεν θα ξεχάσουμε τις ερμηνείες των δύο γυναικών Άννα Ελεφάντη και Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου. Θεατρομάνια ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ για τη διπλή πρόσκληση.

Ευχαριστώ πολύ μου δώσατε την ευκαιρία να παρακολουθήσω μια τόσο δυνατή παράσταση. Πολύ δυνατές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς με έντονα συναισθήματα όπως αρμόζει μετά τό τέλος αυτής της φρικιαστικης περιόδου που έζησαν. Πολύ καλοί όλοι οι ηθοποιοί, ξεχωριστή θέση για μένα έχουν ο κύριος Τσακίρογλου οποίος δίνει απλόχερα την υποκριτική του μαεστρία και εμπειρία στον θεατή, ο κύριος Βαλαβανίδης και τέλος ο κύριος Μπουρδούμης οποίος είχε μια ερμηνεία έκπληξη για μένα. Ευχαριστώ πολύ και πάλι.

Εξαιρετική παράσταση καταπληκτικές ερμηνείες αξίζει πραγματικά να τη δείτε. Ευχαριστούμε την θεατρομάνια για τις προσκλήσεις!!

Έχω δει πολλές παραστάσεις τον τελευταίο καιρό. Ήταν αναμφίβολα η καλύτερη!!! Την συνιστώ ανεπιφύλακτα, οι ερμηνείες είναι καθηλωτικές! Ευχαριστούμε θεατρομάνια.

Καταπληκτική παράσταση!

Υπέροχη !!!

Πάρα πολύ καλή παράσταση, με εξαιρετικούς ηθοποιούς,ρεσιτάλ ερμηνείας από όλους του ηθοποιούς, άψογη σκηνοθεσία.Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.

Η παράσταση ήταν εξαιρετική . Πολύ ωραίες ερμηνείες από όλουςΕυχαριστώ πολύ!!

Με παραχώρηση της Νατάσας Κακνου παρακολούθησα την παράσταση και μου άρεσε πολύ. Καθώς πρόκειται για πολύ δυνατό κείμενο, που ερμηνεύεται από εξαιρετικούς ηθοποιούς. Ευχαριστώ τη Νατάσα και τη Θεατρομανία για την προσκληση

Εξαιρετική, καλοσκηνοθετημένη παράσταση με πολύ καλές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς-με εξαίρεση κάποια σημεία overacting του Α. Μπουρδούμη-, βασισμένη σ' ένα δυνατό πολυεπίπεδο ψυχογράφημα με σύνθετους χαρακτήρες που θέτει διαχρονικά ερωτήματα.

Ευχαριστω πολυ την Θεατρομανια για την ευκαιρια που μου εδωσε να παρακολουθησω την εξαιρετικη αυτη παρασταση!!!!

Καλη παρασταση,αλλα πολλες φορες οι ερμηνειες καποιων ηθοποιων ηταν υπερβολικες.ευχαριστω για την προσκληση.

Παρακολούθησα την παράσταση Προσωπική Συμφωνία.Η παράσταση ήταν εξαιρετική . Πολύ ωραίες ερμηνείες από όλους.Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές

Η Προσωπική Συμφωνία είναι μια καταπληκτική παράσταση βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα με έντονο αντιπολεμικό χαρακτήρα.Οι ηθοποιοί είχαν θαυμάσιες ερμηνείες ΟΛΟΙ όπως επίσης ΟΛΟΙ είχαν "τσακισμένη" ψυχολογία ως επακόλουθο του τι είχαν βιώσει...
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε όλους και ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ για το ωραίο απόγευμα!

Εξαιρετικός Αλέξανδρος Μπουρδούμης, που στην ουσία είναι όλη η παράσταση. Σπουδαίος δε και ο Νικήτας Τσακίρογλου, ειδικά αν αναλογιστούμε την προχωρημένη ηλικία του (81)! Ευχαριστώ πολύ τη Θεατρομάνια για τις προσκλήσεις!

Καταπληκτική παράσταση. Εξαιρετικές ερμηνείες!!! Συγχαρητήρια σε όλους. Ευχαριστούμε πολύ θεατρομάνια!

Εξαιρετική παράσταση! Καταπληκτικές ερμηνείες! Ευχαριστώ για την πρόσκληση!

Είναι μία καταπληκτική παράσταση η οποία σου προσφέρει τη δυνατότητα να μάθεις σημαντικά στοιχεία του Β' Παγκόσμιου Πολέμου αλλά και μια δραματική αληθινή ιστορία. Επίσης είναι εξαιρετικοί και οι ηθοποιοί της με χιούμορ.

Μία αξιολογότατη, άρτια παράσταση με ενδιαφέρον θέμα και προβληματισμούς πολλών επιπέδων. Ιδίως το δεύτερο μέρος είναι εξαιρετικό. Ο Τσακίρογλου συναρπαστικός. Αξιόλογες οι ερμηνείες των υπόλοιπων ηθοποιών με Βαλαβανίδη, Μπουρδούμη να ξεχωρίζουν. Η Ελεφάντη εξαιρετική στις εκφράσεις και τη γλώσσα του σώματος. Πολύ ωραίο σκηνικό. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση Θεατρομάνια!

Ευτυχής που την παρακολούθησα.Είναι πραγματικά άχαστη.

Μακάρι να είμαι από τους τυχερούς.απο ότι διάβασα ολα τα σχόλια προβείτε για εκπληκτική δουλειά

Μια από τις ωραιότερες παραστάσεις για φέτος.
εξαιρετική σκηνοθεσία και υπέροχες ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς
μπράβο σε όλους τους συντελεστές!!

εξαιρετική παράσταση απίθανες ερμηνείες μη τη χάσετε!!!!!!

Καταπληκτική παράσταση!!!!!

Καταπληκτικό. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν περιττό. Και έχω δει πολύ και καλό θεατρο

Οτι και να πω ειναι λιγο!!Υπεροχη συγκλονιστικη!Μην το χασετε.Αυτη τη παρασταση θα την θυμαμαι για χρονια!Σας ευχαριστω πολυ πολυ για την ευκαιρια που μου δωσατε!

Εξαιρετική παράσταση, ίσως κ η παράσταση της χρονιας!!!!!
Η "προσωπική συμφωνία" του σκηνοθέτη (μαέστρος) με τους ηθοποιούς (μουσικοί ορχήστρας) πέτυχε κ μάλιστα με πανηγυρική επιτυχία!!
Θερμα συγχαρητήρια σε ολους τους συντελεστές!
Ο κ.Τσακιρογλου ήταν πραγματικα έξοχος...αληθινός "μαεστρος" της υποκριτικής...!
Ο κ.Βαλαβανιδης ως "δεύτερο βιολι" απέδειξε για αλλη μια φορα το ανυπέρβλητο ταλεντο του..!
Κ Φυσικά ο πρωταγωνιστής ο κ.Μπουρδουμης ένας εκπληκτικός "ανακριτής" ξεδιπλωσε αριστοτεχνικα το υποκριτικό του ταλέντο, υπέροχος, ομορφος, άλλοτε σκληρός κ αλλοτε ευαίσθητος, σε εκανε να νιωθεις οτι ειναι ενας αληθινός ανακριτής κ όχι ενας απλός ηθοποιός που υποκρίνεται εναν ανακριτή!!
Θερμά Συγχαρητήρια!!

Πολύ δυνατή παράσταση, καλοστημένη και στις λεπτομέρειές της, την παρακολούθησα με αμείωτο ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος.
Οι χαρακτήρες καλοδουλεμένοι, ξεδιπλώνονταν έξοχα, πολύ καλή η κίνησή τους μέσα στο τόσο επιτυχημένο σκηνικό. Ο καθένας επιτελούσε το σκοπό του ακριβώς όπως έπρεπε, προκειμένου να φανερωθούν οι διαφορετικές πτυχές του έργου: ο απαίδευτος μουσικά ανακριτής λειτουργεί με πάθος για δικαιοσύνη που φτάνει μέχρι και την εμμονή, το δεύτερο βιολί φοβάται και προσπαθεί με χιούμορ να γλυτώσει, ο βοηθός ανακριτή έχει σοβαρότητα και ισορροπία,  η χήρα του μουσικού θυμό και πόνο, η γραμματέας επαγγελματισμό αλλά και ευαισθησία. Και ο μαέστρος, υπηρέτης της μουσικής, φιλτράρει τα πάντα μέσα από την αγάπη για την τέχνη.
Συγχαρητήρια. Παράσταση που απόλαυσα.
Προσωπικά δεν θα στεκόμουν σε κάποιες "υστερικές" ερμηνείες για τις οποίες διάβασα, βρισκόμαστε μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο και η Ευρώπη είναι κομμάτια, οι αξίες έχουν γκρεμιστεί, οι άνθρωποι έχουν πονέσει από την καταστροφή και τον θάνατο και προσπαθούν να ορθοποδήσουν ξανά. Οι ερμηνείες έδωσαν αυτό ακριβώς.
Θεατρομάνια ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση!

Συγκλονιστική παράσταση, με καταπληκτική σκηνοθεσία και καθηλωτικές οι ερμηνείες όλων!
Διάβασα αρκετές κριτικές πριν πάω να το δω και περίμενα να δω κάποιες υπερβολές.....όμως δεν διαπίστωσα κάτι τέτοιο.
Η παράσταση διαδραματίζεται σε ένα ανακριτικό γραφείο στη Γερμανίας μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου πολέμου!!! και όχι σε κάποιο γραφειάκι του 2019!
Όλα ήταν τότε όπως και το ωραίο σκηνικό, ΑΝΑΚΑΤΕΜΕΝΑ, χρήσιμα και άχρηστα μαζί, χαρά και πόνος, αγάπη και μίσος,.....
Προσωπικά το μόνο που με κούρασε ήταν οι αναφορές πολλών ονομάτων και τα Γερμανικά που δεν γνωρίζω.
Σπεύσατε.....
Οι θεατρόφιλοι δεν πρέπει να τη χάσουν!!!

Ήταν από τις πιο ωραίες παραστάσεις που έχω δει. Οι ερμηνείες των ηθοποιών μοναδικές με εξαιρετικά μηνύματα. Ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια που μου έδωσες την ευκαιρία να δω αυτή την υπέροχη παράσταση.

Η παρασταση απογειωθηκε στο δευτερο μερος της, το οποιο ηταν καταπληκτικο. Μιλουσε στην ψυχη.. Η τεχνη και οι καλλιτεχνες απεναντι στην πολιτικη, στην κτηνωδια, στον θανατο, στα ερειπια, στις δολοφονιες και στην "τρελλα". Η αντισταση των ανθρωπων του πολιτισμου, στον παραλογισμο της βιας του πολεμου και της εξουσιας..Ο ταγματαρχης τα εδινε "ολα για ολα". Ο μαεστρος θαυμαζοταν για την ερμηνεια του, ως υπηρετης της τεχνης..Πολυ καλο και το υπολοιπο καστ των ηθοποιων.. Δυνατο θεατρικο, μονο που η διαρκεια του ηταν 155' με το διαλειμμα.

Τα λόγια είναι περιττά. Είναι όλοι και όλα υπέροχα .Εξαιρετικοί Τσακίρογλου, Βαλαβανίδης ενώ ο Μπουρδούμης τα δίνει όλα (με λίγη παραπάνω ένταση μερικές φορές).Συγχαρητήρια. Ευχαριστούμε θαετρομάνια.

ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΔΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ!!!!!ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΟΜΑΔΑ!!!!!

Θα συμφωνήσω πλήρως με τον κύριο Δημήτριο Καππάτο που σχολίασε από κάτω. Εάν δεν ήταν τόσο υπερβολική η ερμηνεία του Μπουρδούμη η παράσταση θα ήταν υπέροχη!!

Μια από τις καλύτερες παραστάσεις που έχω δει. Αριστουργηματική! Υπέροχη σκηνοθεσία και μουσική, άριστες, υψηλής ποιότητας ερμηνείες! Ευχαριστώ πολΰ Θεατρομάνια για την ευκαιρία που μου έδωσες!!!

Εξαιρετικα καλοστημενη παρασταση. Ο σκηνοθετης εχει λειτουργησει ως μαεστρος κι οι ηθοποιοι ως μελη ορχήστρας, κατ' αντιστοιχια των αναφορων του εργου.
Ισορροπια, ρυθμος, κορυφωσεις, παυσεις ολα λειτουργουν αρμονικα. Υπεροχες ερμηνειες απο ολους ανεξαιρέτως. Ο κυριος Τσακιρογλου παντα με εντυπωσιαζει με τη φωνη και την αρθρωση του, ειναι ευτυχημα και σπανιο να ακουμε ετσι το θεατρικο λογο. Συγχαρητήρια και στο απο μηχανης θεατρο, οπου γινεται πραγματικα σημαντικη δουλεια.

Εξαιρετική παράσταση,τέλειοι ηθοποιοί.Συγχαρητήρια.!!!Αξίζει.!!! Σπεύσατε.!!! Ευχαριστώ πολύ Θεατρομανια.!!!

Η Προσωπική Συμφωνία είναι μια εξαιρετική παράσταση , που δεν αφήνει κανένα θεατή ασυγκινητο. Είναι ένα έργο που σε καθηλωνει απο την αρχή μέχρι το τέλος με έντονες αναφορές στο φρίκη του πολέμου καθώς και στις ακροδεξιες πρακτικές του Ναζιστικού κόμματος. Είναι επίσης τρομακτικα επικαιρο λόγω της ανόδου των σημερινών ακροδεξιων κομμάτων στην Ευρώπη, αποδεικνυοντας ότι όταν οι ηθικές αξίες ευτελιζονται και η δημοκρατία καταπαταται, η ιστορία κινδυνεύει να επαναληφθεί. Εκπληκτικες οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών με ιδιαίτερα ξεχωριστή εκείνη του Νικήτας Τσακιρογλου στο ρόλο του μαεστρου που ενθερμα υπερασπίζεται την μουσική, τις τέχνες και τον πολιτισμό απέναντι στις θηριωδιες του πολέμου, που μπορούν να γιατρεψουν τις ψυχές των ανθρώπων. Μπράβο θεατρομανια, συνεχειστε έτσι δυναμικά! !!

Εξαιρετική παράσταση με δυνατές ερμηνείες από όλους τους πρωταγωνιστές! Ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση!

Παρακολούθησα μια καλή παράσταση με αξιόλογους ηθοποιούς. Στα αρνητικά, οι υπερβολικές εξάρσεις κάποιων ηθοποιών. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.

παρακολούθησα την παράσταση χθες και ακόμα νιώθω ένα σφίξιμο στο στομάχι, καταπληκτική παράσταση που σε "μεταφέρει" σε εκείνη την εποχή και σε κάνει να διχάζεσαι στο ποιος τελικά είναι ο καλός και ποιος ο κακός της υπόθεσης. ρεσιτάλ ερμηνείας από όλους του ηθοποιούς, άψογη σκηνοθεσία και πολύ σωστά τεχνικά μέσα (φωτισμοί, μουσική κλπ). Μην την χάσετε.

Πάρα πολύ καλή παράσταση, με εξαιρετικούς ηθοποιούς που κατάφεραν να μας μεταδώσουν την εικόνα εκείνης της περιόδου και να μας βάλουν στο κλίμα και το πως βίωνε ο καθένας τις καταστάσεις.
Σίγουρα ξεχώριζε ο Τσακίρογλου, εμπειρότατος και με στόφα μεγάλου ηθοποιού μας συγκίνησε.
Από τις λίγες παραστάσεις φέτος που σε κάνουν να τις θυμάσαι και να σκέφτεσαι μετά από μέρες.
Αξίζει!!!

Παρακολουθήσαμε προχθές την παράσταση!
Υψηλής ποιότητας από όλες τις πλευρές, σκηνοθετικής προσέγγισης, υποκριτικής από πλευράς ηθοποιών.Και αρκετά επίκαιρης , σε προβληματίζει με την άνοδο ακροδεξιών τάσεων.
Κατάφερε να μας μεταφέρει στην ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής δημιουργώντας μας ανάμικτα συναισθήματα.
Θίγονται θέματα, πόλεμος, προδοσία, τέχνη, επιβίωση και της ''θέσης'' που παίρνει κάποιος σε τέτοιες καταστάσεις.
Ο Τσακίρογλου αριστουργηματικός, μας άφησε αποσβολωμένους με την εξαιρετική του ερμηνεία και η εκφορά του λόγου του συναρπαστική.
Ο Μπουρδούμης εξαιρετικός στο ρόλο του ανακριτή αν και έβγαζε υπερβολικές εκρήξεις και ''γαυγίσματα''.
Η παράσταση ίσως αδικείται από το μικρό θέατρο και δεν έχει την προβολή που θα έπρεπε.
Την συνιστώ!!!

Πολύ ωραία παράσταση με το δεύτερο μέρος να είναι ρεσιτάλ ηθοποιίας.Ευχαριστώ πολύ για τις 2.5 ώρες που μου χαρίσατε θεατρομάνια!

ΙΣΩΣ Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ!!!

Απο τις καλυτερες παραστασεις και ερμηνειες συγχαρητηρια σε ολους.

Συγχαρητήρια πραγματικά στους εξαιρετικούς ηθοποιούς .Για τον Νικήτα Τσακιρογλου δεν χρειάζονται λόγια γιατί η αξία του είναι αναμφισβήτητη αλλά και οΑλεξανδρος Μπουρδούμης πραγματικά είναι άξιος συγχαρητηρίων .Ειναι απίστευτη η προσπάθεια που καταβάλλει και πραγματικά στηρίζει το έργο.Ο κύριος Βαλαβανίδης εξαιρετικός όπως πάντα.Ειναι κρίμα που το θέατρο αυτό δεν έχει προβληθεί και διαφημιστεί όπως θα του άξιζε.