Συγγραφέας: Samuel Beckett
Σκηνοθέτης: Απόστολος Πελεκάνος
Σκηνογραφία: Aγγέλα Μανδηλάρη
Κοστούμια: Aγγέλα Μανδηλάρη
Φωτισμοί: Απόστολος Τσατσάκος
Μουσική: Δημήτρης Πάντος
Ερμηνεύουν: Μαρία Κακούρου (Λούλου - Άννα), Απόστολος Πελεκάνος (Αφηγητής)
Περιγραφή
Ο «Πρώτος έρωτας» είναι ένα διήγημα του Samuel Beckett, που γράφτηκε το 1946 και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην αρχική γαλλική εκδοχή του το 1970 και μετέπειτα, στην αγγλική μετάφραση του από τον ίδιο τον Beckett το 1973.
Ο αφηγητής, ο οποίος έχει μείνει άστεγος μετά το θάνατο του πατέρα του, διηγείται για την ανακάλυψή του σε ένα παγκάκι ενός πάρκου από μια πόρνη, η οποία του προσφέρει φιλοξενία στο σπίτι της. Από την περίεργη «ένωσή τους», προκύπτει η γέννηση ενός παιδιού, γεγονός που οδηγεί τον αφηγητή, στην άμεση εγκατάλειψη και των δυο τους.
Περισσότερα
Από την ομάδα Uni-Arts
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ:
Ο Σάμιουελ Μπέκετ (αγγλ.: Samuel Barclay Beckett, 13 Απριλίου 1906 – 22 Δεκεμβρίου 1989) ήταν Ιρλανδός λογοτέχνης, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Το έργο του είναι βασικά μινιμαλιστικό, και σύμφωνα με ορισμένους ερμηνευτές, βαθιά απαισιόδοξο για την ανθρώπινη φύση. Η απαισιοδοξία αυτή αντανακλάται από την εκτενή και περίεργη αίσθηση του χιούμορ στο έργο του, καθώς και από το γεγονός ότι η περιγραφή των εμποδίων στην ανθρώπινη ζωή εξυπηρετεί την επιθυμία του Μπέκετ να δείξει ότι το ταξίδι είναι που αξίζει, παρά τις δυσκολίες του. Το 1969, τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενώ το 1984 εκλέχθηκε επικεφαλής της Aosdána, ένωσης ανθρώπων των Καλών Τεχνών της Ιρλανδίας.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ:
…Επέλεξα το αγγλικό πρωτότυπο όχι από υπερβολική εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου, αλλά γιατί εκείνο υπήρξε ή αφετηρία και το πεδίο συνάφειας με τον συγγραφέα. Εκεί ήταν πού οι επανειλημμένες αναγνώσεις μου αποκάλυψαν την αμεσότητα ενός λόγου πού τον ένιωθα να ταλαντεύεται στο όριο του απλού, του απογυμνωμένου, της επιτήδευσης, της παραίτησης, μιας δηκτικής αμεσότητας, μιας βουβής προκλητικότητας και μιας υφέρπουσας, αλλά πανταχού παρούσας, τρυφερότητας.
Με μοτίβα και θέματα βασανιστικά επαναλαμβανόμενα, πού με έκπληξη ανακάλυψα την αυτοβιογραφική τους καταγωγή. Σε κατασκευές του λόγου πού, παρά τη φαινομενική τους δυσκολία, ουδέποτε θεώρησα ψυχρές. Σε ένα σύνολο που επιπλέον έπιανα τον εαυτό μου να το διαβάζει και να το ακούει συνάμα. Με μάτια προσηλωμένα και αυτιά τεντωμένα. Αυθαιρεσίες πιθανόν μιας καθ' όλα υποκειμενικής ανάγνωσης, πού προσπάθησε ωστόσο, από την πλευρά του νεοελληνικού λόγου, να παρακολουθήσει τις περιπετειώδεις μετακινήσεις και μεταμορφώσεις του κειμένου. Γιατί οι πρόζες του Σάμιουελ Μπέκετ, πίσω από μια φαινομενική στασιμότητα ή και ακινησία θανάτου, διαπνέονται από κίνηση και περιπέτεια…
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ:
Ένα παιχνιδιάρικο και παρωδιακό λογοτεχνικό πείραμα του Beckett, μετά από την απόφασή του να αλλάξει γλώσσα, μια απόφαση που προκάλεσε η επιθυμία του να γράψει, όπως το έθεσε περίφημα, "χωρίς στυλ", στην προσπάθειά του να επαναπροσδιορίσει - ή να ξεκινήσει έναν επαναπροσδιορισμό - της σχέσης του με την ψυχανάλυση.
Ήχος: Απόστολος Τσατσάκος
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Κακούρου
