Σονέτο

Ο Θανάσης Ακοκκαλίδης και η ομάδα ΕΑΝ επιχειρούν μία ποιητική διαδρομή στο ελληνικό σονέτο, αναζητώντας την αντανάκλασή του στη σύγχρονη πραγματικότητα. Ελληνικά σονέτα από τα μέσα του 19ου μέχρι και το Μεσοπόλεμο με βασικούς άξονες τον έρωτα, την απώλεια, την κοινωνία, αποτελούν τον καμβά μιας σπονδυλωτής αφήγησης, μιας πολυδιάστατης σύνθεσης λόγου, εικόνας, μουσικής, χορού.

Μια πρωτότυπη σύλληψη που αποπνέει τον στίχο του Παλαμά: «Και στ’ ασημένια σας κλουβιά, σονέτα, κελαηδάτε…».

Υμνώντας τον έρωτα

Σονέτο σημαίνει «τραγουδάκι», αυτό που βγαίνει μέσα από την ψυχή για να εκφράσει κυρίως συναισθήματα της χαράς ή του πόνου και αποτελεί μία από τις πιο αγαπημένες ποιητικές μορφές της νεοελληνικής λογοτεχνίας.

Ο έρωτας στα σονέτα είναι κυρίαρχος. Ο έρωτας ως βασική, πρωταρχική και καθοριστική ανάγκη του ανθρώπου. Ως οδηγός του, ως ένας δίαυλος επιστροφής στη φύση του, αποδεσμευμένος  από  τους ρυθμούς της δικής μας εποχής. Μια επίκληση στα αισθήματα του ανθρώπου, χωρίς τις διαμεσολαβήσεις των τεχνολογικών επιτευγμάτων που τον καθιστούν δέσμιο τους.

Στην παράσταση «Σονέτο», η ομάδα ΕΑΝ εστιάζει στο πώς αυτό το κομμάτι της κληρονομιάς μας μπορεί να μεταφερθεί στο σήμερα και στο τι έχει να μας πει. Πώς μπορεί να παρασταθεί  χωρίς να γίνει ένα φολκλόρ θέαμα μουσειακού χαρακτήρα, αλλά μια σύγχρονη αφήγηση που συνδιαλέγεται με το τώρα.

Όπως σημειώνει ο Θανάσης Ακοκκαλίδης: «Προσπαθήσαμε τα ίδια τα σονέτα να μας αποκαλυφθούν και να μας αποκαλύψουν τους νέους τρόπους ώστε να συναντηθούμε, μέσω μιας πολυδιάστατης σύνθεσης λόγου, εικόνας, μουσικής και κίνησης. Πώς επαναπροσδιοριζόμαστε μέσα από το υλικό του χθες; Υπάρχει στο τώρα αυτός ο έρωτας, με τη ρομαντική διάθεση; Μήπως όλο αυτό δεν είναι συμβατό με την πραγματικότητά μας ή μήπως είναι κάπου βαθιά κρυμμένο μέσα μας και το έχουμε ξεχάσει; Πιστεύουμε ότι αυτή η ποίηση έχει να μας μιλήσει, να μας πει κάτι για το δικό μας σήμερα».

*Μια παραγωγή της ΕΑΝ με την επιχορήγηση του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού.

Η παράσταση εστιάζει στο πώς το μπορεί να μεταφερθεί στο σήμερα και στο τι έχει να μας πει. Πώς μπορεί να παρασταθεί χωρίς να γίνει ένα φολκλόρ θέαμα μουσειακού χαρακτήρα, αλλά μια σύγχρονη αφήγηση που συνδιαλέγεται με το τώρα. Μέσω μιας πολυδιάστατης σύνθεσης λόγου, εικόνας, μουσικής και κίνησης, η ομάδα εξερευνά τις δυνατότητες αυτού του είδους ποίησης, που αποτέλεσε μία από τις πιο αγαπημένες ποιητικές μορφές της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Στα σονέτα, ανάμεσα σε άλλα λυρικά θέματα, κυρίαρχος είναι ο έρωτας, ως βασική, πρωταρχική και καθοριστική ανάγκη του ανθρώπου, ως οδηγός του και ως δίαυλος επιστροφής στη φύση του.

Η παράσταση μεταφέρει το ποιητικό είδος του νεοελληνικού σονέτου στο σήμερα μέσω μιας πολυδιάστατης σύνθεσης λόγου, εικόνας, μουσικής και κίνησης, με κύρια θεματική τον έρωτα ως καθοριστική ανάγκη του ανθρώπου.