Τα Δέντρα Ανθίζουν ακόμα

«Επιβίωνε κλέβοντας ψωμί ή κάνοντας δουλειές που εξαντλούσαν το πεινασμένο σώμα του, κι υποχρέωναν παρά το ακατάβλητο κουράγιο που χαροπάλευε στο στήθος του αδίκως να υποκλίνεται μπροστά στην εκμετάλλευση - καμπύλη επώδυνη για την οποία μετάνιωνε - και παρόλα αυτά, είχε στιγμές που δεν ντρεπόταν για την αδίστακτη απλότητα στην οποία ζούσε, που δεν είχε στο όνομα του τιποτένια υλικά ή φρικαλέα έπιπλα να διακοσμούν το καταφρονεμένο σπίτι του»

Μια παράσταση για έναν άνθρωπο της Αθήνας που σκέφτεται για την τέχνη, τον θάνατο, το θεό, τον σχιζοφρενή πατέρα του, τα κορόμηλα, τα δέντρα, τον Σούμπερτ, τα παιδικά του χρόνια και τη μοναξιά αναρωτώμενος για ποιο λόγο να πιει νερό λίγο πριν αποφασίσει αν θα πάρει τη ζωή του ή όχι.

Φωτογραφίες: Αντώνης Χρήστου