Τα λόγια της πλώρης μου

Ωστόσο, μέσα από την εμβάθυνση και την έρευνα η διασκευή του εμπλουτίστηκε με μνήμες των δημιουργών του. Αναζητήσεις και ερωτήματα, που απασχολούν τον άνθρωπο προσωπικά και οικουμενικά.

«Άγνωστος και αδοξολόγητος μένει ο ναύτης που μας έκαμε το μεγάλο καλό. Άγνωστος και αδοξολόγητος, όπως γίνεται με τους φτωχούς αγίους.»

 Τα «Λόγια της Πλώρης μου» κατά την διάρκεια του καλοκαιριού θα παρουσιαστούν στα νησιά Πάρος, Αμοργός, Σαντορίνη, Ανάφη και στα Λεχαινά Ηλείας, μπροστά από το σπίτι του Α. Καρκαβίτσα.

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Κάπου ανάμεσα σε Κόλαση και σε Παράδεισο....

Μέσα σε ένα μουσείο.

Ένας Ξεναγός μας παρουσιάζει ένα σπάνιο έκθεμα. Τον Ναύτη.

Εκεί απ’ όπου ξεκινάει ένα ταξίδι σε πελάγη μνήμης και φαντασίας. Μέσα σε μια θάλασσα, πότε άγρια και πότε όχι, ξεπηδάνε σαν σκιές οι μνήμες και τα μυθικά τέρατα, οι φόβοι και τα πάθη, οι παλιές κι οι νέες αγάπες. Έχοντας ως οδηγό τη ζωή του ναύτη, με τον Ξεναγό να ρίχνει άγκυρες της δικής του ζωής και σκέψης, το παρελθόν συνδέεται με το παρόν και το μέλλον. Ξεναγός και ναύτης μας μιλούν για ταξίδια, για στάσεις, για λιμάνια, για ζωές. Διακαής τους πόθος να ανακαλύψουν τι σημαίνει ελευθερία και πώς χαράσσει κάποιος τη δική του ρότα στη ζωή… γιατί όχι και στο θάνατο. Αυτό το ταξίδι  αποτελεί έναν ναυτικό κόμπο που συνδέει τον μύθο με την πραγματικότητα, το αληθινό με το φαντασιακό. Το έκθεμα αυτό δεν είναι απλώς μια εικαστική εγκατάσταση: είναι  ένα σπίτι, ένα πλοίο, ένα ναυάγιο, είναι ο χώρος συνάντησης με τη θαλπωρή, τη μητρική γλώσσα, τη συλλογική μνήμη, αλλά και ένας τόπος ανάπαυσης, όλων αυτών που δεν ανήκουν, ή δεν θέλουν να ανήκουν, ούτε στην Κόλαση ούτε στον Παράδεισο. (Γιάννης Βαρβαρέσος)