Τα περιστέρια δεν τιτιβίζουν

Μέσα από τους φαινομενικά παράδοξους διαλόγους των ηρώων, προσπαθεί να μελετήσει την δυσκολία του ανθρώπου να δεχθεί την αλλαγή. Είτε αυτή προκύπτει λόγω ενός κόσμου που αλλάζει, είτε γιατί κάτι μέσα του, πεθαίνει.

Η παρορμητικότητα της άγνοιας καθώς και ο κυνισμός που γεννάται από το φόβο του τέλους, συνδιαλέγονται καθόλη τη διάρκεια του έργου, δημιουργώντας ένα κράμα αλλοπρόσαλλων και αντιφατικών συμπεριφορών, ενώ ταυτόχρονα χτίζεται το τραγικό της ανθρώπινης ύπαρξης.

Μέσα στο έργο συναντάμε συνεχείς θανάτους, όπως και στη ζωή μας και ο ερχομός του ξένου, πολλές φορές είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.

Η Μπεκ και η Σάμι στο διαμέρισμα τρία, του πέμπτου ορόφου μιας πολυκατοικίας. Ενός ξένος μπαίνει.

Δε φεύγει ποτέ.