Διασκευή: Λίλλυ Μελεμέ
Σκηνοθέτης: Λίλλυ Μελεμέ
Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Μουσική: Μίνως Μάτσας
Ερμηνεύουν: Μαρία Κίτσου (Τερέζ), Κώστας Βασαρδάνης (Καμίγ), Θανάσης Πατριαρχέας (Λοράν), Σοφία Σεϊρλή (κυρία Ρακέν)
Περιγραφή
«Τερέζ Ρακέν». Το εμβληματικό μυθιστόρημα του Εμίλ Ζολά, μία επιστημονική ανάλυση της ανθρώπινης λειτουργίας -όπως ο ίδιος το χαρακτήρισε-, ανεβαίνει στο Θέατρο “Ροές”, σε σκηνοθεσία και διασκευή Λίλλυς Μελεμέ, από την Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2019. Τον ομώνυμο ρόλο ερμηνεύει η Μαρία Κίτσου. Μαζί της ο Κώστας Βασαρδάνης και ο Θανάσης Πατριαρχέας. Στον ρόλο της κυρίας Ρακέν, η Σοφία Σεϊρλή.
Περισσότερα
Το σκοτεινό μυθιστόρημα «Τερέζ Ρακέν» δημοσιεύτηκε το 1867 και χάραξε την πορεία της λογοτεχνίας. Το κοινό των Παρισίων θεώρησε το έργο πορνογραφικό για την ασυμβίβαστη απεικόνιση του γυναικείου ερωτισμού. Η ακρότητά του έργου μεταμορφώνει τη θεατρική τέχνη, ανοίγοντας την γκάμα της προς ακραίες συμπεριφορές, που μέχρι τότε αποτελούσαν ταμπού. Το θέμα της Τερέζ Ρακέν, έγινε αγαπημένο αντικείμενο της μετέπειτα λογοτεχνίας του θεάτρου άλλα και του κινηματογράφου, δίνοντας αρκετά αριστουργήματα, που απασχόλησαν κοινό και κριτικούς. Στην ιστορία του Ζολά, βασίστηκαν πολλές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, από την «βωβή» Τερέζ Ρακέν του Ζακ Φέηντερ, την ταινία “InSecret”του Τσάρλυ Στράτον, με την βραβευμένη με 2 Όσκαρ, Τζέσικα Λανγκ και την κορεάτικη “Δίψα” του Παρκ Τσαν Γουκ.
Εμίλ Ζολά. Γαλλία, 19ος αιώνας: Ανάμεσα σε τοίχους που στάζουν απ’ την υγρασία, εγκλωβισμένη σε μια ασφυκτική καθημερινότητα, η Τερέζ μεγαλώνει με τον ασθενικό Καμίγ, σύζυγο και ξάδερφό της, και την υπερπροστατευτική θεία της, κυρία Ρακέν. Ο χρόνος κυλά και εκείνη βυθίζεται σε μία ανυπόφορη στασιμότητα μέσα στον παγερό“οικογενειακό τάφο”, που είναι αναγκασμένη να ζει.Η απρόσμενη γνωριμία της με τον Λοράν, παιδικό φίλο του συζύγου της, ξυπνάει ακαριαία το πάθος μέσα στην σκοτεινή άβυσσο των ματιών της. Παραδίδεται στην αιματώδη ιδιοσυγκρασία του στιβαρού άντρα και η ακόρεστη λαχτάρα της για ζωή γίνεται παραφορά. Η παρουσία του κυριεύει τους νευρώνες της, λυγίζοντας και υπερνικώντας κάθε δισταγμό προς την απαγορευμένη έλξη του.
Τα ζωώδη ένστικτα απελευθερώνονται. Γεννούν ένα εφιαλτικό παιχνίδι απόλυτης ηδονής και οδύνης. Ο εραστής προσφέρει το αίμα του και η ερωμένη τα νεύρα της. Οι δυο τους προκαλούν την πιο επικίνδυνη χημική ένωση, που ρυθμίζει τον μηχανισμό της ύπαρξής τους. Τα όνειρα γίνονται μια εφιαλτική πραγματικότητα. Το κορίτσι που ανατράφηκε για να δίνει φάρμακα, τώρα θα εθιστεί στον κίνδυνο και την ωμότητα.
«Έκανα απλούστατα μια ψυχολογική μελέτη δύο σωμάτων.
Ακριβώς σαν τον χειρουργό πάνω από τα νεκρά σώματα».
Εμίλ Ζολά
Η Λίλλυ Μελεμέ σε μία ακόμα συνεργασία με την Μαρία Κίτσου (βραβευμένη με το βραβείο Μελίνα Μερκούρη, 2012), μετά την μεγάλη επιτυχία τους “Δεσποινίδα Τζούλια”του Στρίντμπεργκ, στο Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου, το 2016. Μαζί με την Μαρία Κίτσου, βρίσκονται επί σκηνής, ο βραβευμένος με βραβείο Χορν, Κώστας Βασαρδάνης και ο πολλά υποσχόμενος νέος ηθοποιός Θανάσης Πατριαρχέας.
Τον εμβληματικό ρόλο της κυρίας Ρακέν επισφραγίζει με την εμπειρία της, η -για μια ακόμη φορά- συγκινητική Σοφία Σεϊρλή. Η θεατρική διασκευή της Λίλλυς Μελεμέ, κινείται πάνω στην λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αφήγηση και την δράση. Τέσσερις ηθοποιοί, συνεχώς επί σκηνής, ξετυλίγουν το νήμα της ιστορίας και βουτούν στον σκληρό κόσμο του Ζολά, μέσα από το ευρηματικό σκηνογραφικό πρίσμα του Κωνσταντίνου Ζαμάνη και τους αριστοτεχνικούς φωτισμούς της Μελίνας Μάσχα, συνθέτοντας μοναδικά την σκοτεινή αισθητική της εποχής του Έργου.
Κυρίαρχο ρόλο στην παράσταση, διαδραματίζει η πρωτότυπη μουσική σύνθεσή του Μίνου Μάτσα, ολοκληρώνοντας την απόκοσμη ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος του Ζολά.
Μια μοναδική παράσταση που πρέπει να παρακολουθήσετε.
Γοητεύεσαι από τις έξοχες ερμηνείες που κράτησαν τους θεατές σε εγρήγορση σε όλη τη διάρκεια της παράστασης!
Η σκηνοθεσία ευρηματική που απογείωσε το έργο!
Θεατρική εμπειρία!
Το έργο θεωρήθηκε αιρετικο και πορνό για την εποχή που γράφτηκε αλλά δεν είναι διόλου τυχαίο που η Τερέζ Ρακεν έχει επηρεάσει μετέπειτα τον κόσμο του θεάτρου του κινηματογράφου και την λογοτεχνία καθιστωντας το διαχρονικό με το πάντα επίκαιρο τρίπτυχο έρωτας -εγλημα - τιμωρία. Αποτελεί κατάδυση στον ανθρώπινο ψυχισμό και τη γυναικεία ψυχοσύνθεση. Η Κίτσου απέδωσε δεξιοτεχνως τις ψυχολογικές μεταπτώσεις που υφίσταται η ηρωίδα από μια αθόρυβη και αόρατη γυναίκα μεγαλωμένη σε ένα στείρο περιβάλλον , μεταλλάσσεται σε μια παθιασμένη γυναίκα με αχαλίνωτο πάθος που οδηγηγειται στην καταστροφη στο έγκλημα και στη συνέχεια στο θάνατο μέσα από τις ενοχές και τις τύψεις. Η χημεία των πρωταγωνιστών στην σκηνή είναι φοβερή . Η αφήγηση σε τρίτο πρόσωπο που εναλλάσσεται με το πρώτο βοηθάει στην δραματουργία και ο φωτισμός η σκηνογραφία κ η μουσική υπόκρουση εντείνουν το μυστήριο.