Το δέντρο του Οιδίποδα

Αρχείο Παίχτηκε από 02/10/2017 έως 04/12/2017
στο Άλφα
3ος χρόνος παραστάσεων
Κείμενο: Ομάδα Ιδέα με την συνεργασία των: Μαρίνα Αργυρίδου, Έκτορα Λίατσο, Γιώργο Βουρδαμή, Νεφέλη Μαρκάκη
Σκηνοθέτης: Κώστας Γάκης
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Ερμηνεύουν: Γάκης Κώστας, Γκόνη Μυρτώ, Δαρμουσλή Μάρα, Λιλικάκης Σταύρος, Λώλος Κώστας, Μαγκλάρας Κώστας, Μουστάκα Αθηνά, Μπιμπής Κωνσταντίνος, Φουντά Ανθή.

Περιγραφή

«Το Δέντρο του Οιδίποδα» μετά την περσινή επιτυχία στο Θέατρο Άλφα.Ιδέα,  στην Lousada της Πορτογαλίας (Φεστιβάλ  FOLIA ΄17) και στη Νότιο Κορέα (Busan και Daegou) και με ένα Βραβείο Χόρν 2017 (Κων-νος Μπιμπής) στις αποσκευές του, συνεχίζει για λίγες παραστάσεις και τη Χειμερινή σεζόν 2017 - 2018.

Περισσότερα

Ένα μεθυστικό πανηγύρι πάνω στην υπέροχη ιστορία του Οιδίποδα. Η ιστορία μιας καταραμένης γενιάς από την πρώτη άνθιση ως το μαρασμό που βασίζεται σε υλικό από 5 τραγωδίες (Οιδίποδας Τύραννος, Οιδίποδας επί Κολωνώ, Επτά επί Θήβας, Αντιγόνη, Φοίνισσες). Μια μυσταγωγία που αναζητά τις βαθιές, χοϊκές, αιμάτινες ρίζες. Τις δικές μας ρίζες. Οι ηθοποιοί για ένα μεγάλο μέρος της παράστασης αιωρούνται σε πανιά, καταβροχθίζουν άπληστα τον εναέριο χώρο του θεάτρου. Πίσω από αυτές τις εναέριες δράσεις κρύβεται μια απλή αρχή: ο τραγικός ήρωας δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μαριονέτα στα χέρια των θεών...

Οκτώ ηθοποιοί και ο σκηνοθέτης, ως μουσικός επί σκηνής, σκαρφαλώνουν το δέντρο του Οιδίποδα ξεκινώντας απ' την εποχή του Κάδμου, την ίδρυση της Θήβας, την αρχή του Ανθρώπου.

Ένας 8μελής χορός σε μια αρχέγονη μοναξιά, σ' έναν ου-τόπο, σκαρώνει μια αφηγηματική τελετή προσκαλώντας όλους τους ήρωες να περιπλανηθούν μαζί με το τραγικό τους φορτίο άλλοτε σε ερήμους, άλλοτε στα ερείπια του Οίκου τους, άλλοτε σε κάποιο ρημαγμένο τσίρκο κι άλλοτε σ' αυτήν την ίδια τη θεατρική αίθουσα.

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ίριδα Κανδρή
Μουσική Σύνθεση: Κ. Γάκης
Εικαστική επιμέλεια: Βασ. Σύρμα
Δ/νση Παραγωγής: Λευτέρης Πλασκοβίτης
Παραγωγή: K2L Άλφα . Ιδέα Ε.Ε

44 ΣΧΟΛΙΑ

  5. Μια ενδιαφέρουσα παράσταση με πολλα σκηνοθετικά ευρήματα και δυναμικές ερμηνείες.μου άρεσαν τα πανιά που χρησιμοποιήθηκαν σαν σκηνικά αντικείμενα.σε πολλά σημεία συγκινήθηκα.όμως μου φάνηκε κάπως ρηχό το κωμικό μέρος και παλαική η μουσική.ευχαριστώ για την πρόσκληση

  10. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ. ΥΠΕΡΟΧΗ-ΕΥΡΗΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΊΑ. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΣΕΝΑΡΙΟ. ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ. Είναι ένα έργο που πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει στο θέατρο για να το δουν όσοι περισσότεροι γίνεται. Αυτά τα παιδιά σίγουρα θα τα ξαναδούμε. Είναι ταλέντα που μπορούν να κάνουν καριέρα. Το σενάριο είναι απίστευτης έμπνευσης και δένει καταπληκτικά τις 3 τραγωδίες. Οιδίπους τύραννος-Οιδίπους επι κολωνώ-Αντιγόνη. Ακόμα και τα κωμικά στοιχεία του έργου έκρυβαν μέσα τους την τραγωδία. Δεν θέλω να αναφέρω σκηνές αλλά είναι ένα έργο που μας ενθουσίαε. Καταπληκτικά και τα δύο παιδιά που έπαιζαν μουσική. Οτι καλύτερο έχουμε δει τον τελευταιο χρόνο. ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. Ευχαριστούμε θεατρομάνια για τις προσκλήσεις.

  15. Συγγνώμη που θα αποκαλύψω μία σκηνή από την παράσταση, αλλά ήταν για μένα κάτι πολύ ιδιαίτερο: Συγκινήθηκα με τον Οιδίποδα όταν αγκάλιασε και φίλησε το βοσκό που του είχε σώσει τη ζωή αλλά και που άθελά του τον είχε οδηγήσει στην εκπλήρωση της τραγικής του μοίρας. Σημασία δεν έχει αν κλαίνε καλά οι ηθοποιοί, αλλά να φτάσουν στο σημείο να δακρύσουν οι θεατές.

    Επίσης, μου φάνηκε καταπληκτική (εκθαμβωτική!) η Ιοκάστη, ο δε Πολυνείκης-βοσκός φαινόταν ότι είχε δουλέψει τους διαφορετικούς ρόλους ουσιαστικά. Θα αδικήσω τους υπόλοιπους ηθοποιούς λέγοντας ότι προς το τέλος της παράστασης είχα κουραστεί τόσο πολύ από τα νερά, τα ουρλιαχτά, τα κρεμάσματα, που δυσκολεύτηκα να εστιάσω πάνω στην ερμηνεία τους.

    Η λέξη «βλαμμένα» ειπώθηκε πέντε φορές για να βγάλει γέλιο. Και έβγαλε (από πολλούς άλλους). Χαμογελάω κι εγώ τώρα που το γράφω, εκείνη την ώρα όμως μπορώ να πω ότι μάλλον είχα συγχυστεί.

    Παρωδία ή κακοποίηση;
    Ζούμε ή δεν ζούμε σε τσίρκο;

    Θεατρομανία, πρώτη φορά με μπέρδεψες τόσο πολύ! Το έζησα λοιπόν κι αυτό.
    Επομένως, σε ευχαριστώ.

  19. Παρα πολυ καλη παρασταση με πολυ καλες ερμηνειες και μια ωραια σκηνοθεσια. Ιδανικη για μαθητες γυμνασιου - λυκειου. Ηταν η τραγωδια του Οιδιποδα με δοσεις χιουμορ.Ειχε καποιες κωμικες καταστασεις που στο δευτερο μισο της παραστασης θεωρησα οτι ηταν παραταιρες στην τραγικοτητα του εργου και το υποβαθμιζαν. Οι ηθοποιοι αιωρουνταν επι σκηνης και εδιναν το μαγικο στοιχειο στο εργο το οποιο σε συνεπαιρνε. Εδειχνε τη μοιρα που καθοριζε τις ζωες των ανθρωπων και δη του Οιδιποδα.

  21. Θα μπορούσα να μην γράψω τίποτα απολύτως, αν γινόταν απλά να καταθέσω χωρίς γραφή το συναίσθημα της πληρότητας που είχα φεύγοντας από το θέατρο.
    Γνωρίζοντας τι θα δω, λίγο πριν την παράσταση, φρέσκαρα τις όποιες γνώσεις μου για το γενεαλογικό δέντρο του Οιδίποδα και μπορώ να πω οτι εμένα με βοήθησε να παρακολουθώ με περισσότερη προσήλωση τα πάντα (Μουσική Κίνηση Ερμηνεία Ακροβατικά) και να μην εστιάζω στο να κατανοήσω παράλληλα με όλα όσα συμβαίνουν στην σκηνή και το παράλογο της ζωής… της γνωστής οικογενείας των «Λαβδακιδών».
    Παρ’ όλα αυτά την παράσταση την παρακολουθείς άνετα χωρίς κανένα υπόβαθρο, χωρίς κανένα φρεσκάρισμα, όντας τελείως κενός, καθώς η ομάδα δεν θυσιάζει τίποτα στον βωμό του: «Η τέχνη είναι για λίγους» και σου τα δίνει όλα όσα χρειάζεσαι, με μοναδικό τρόπο.
    Την σκηνοθεσία ΠΡΕΠΕΙ να την δει κανείς που αγαπάει το θέατρο. Κάτι πρωτόγνωρο και ίσως μοναδικό για τα δεδομένα μας και όχι μόνο. Οπότε, είτε αποδειχθείς υποστηρικτής της, είτε όχι, είναι κάτι που αξίζει να το έχεις δει… απλά.
    Οι εναλλαγές μεταξύ κωμικού και τραγικού είναι τόσο αρμονικές που φεύγεις με συναισθηματική πληρότητα έχοντας γυμνάσει όλους τους εκφραστικούς μυς του προσώπου σου.
    Η υπερβολή των ηθοποιών όταν τα λόγια τους είναι πιστά στις αρχαίες τραγωδίες και ο μοντερνισμός τους, η σάτιρα τους και η άνεση τους όταν το new age στοιχείο εισβάλει σε αυτές είναι κάτι το οποίο εμένα μου δημιούργησε θαυμασμό και μια αίσθηση προσμονής να δω «τι μπορεί να κάνουν παρακάτω».
    Και όλα τα παραπάνω μέσα από μια αέναη κίνηση, χορού και ακροβατικών και με συνεχείς εναλλαγές ρόλων όπως ο Κάδμος, ο Τειρεσίας, ο Οιδίποδας, η Ισμήνη, η Αντιγόνη, η Ιοκάστη, ο Πολυνίκης , ο Ετεοκλής, ο Φρουρός της Αντιγόνης, ο Θησέας ο Βοσκός κ.ο.ξ(και ότι ξέχναω).
    Η παρουσία του σκηνοθέτη πάνω στην σκηνή ως μουσικός αφηγητής είναι καίριας σημασίας καθώς βοηθάει στην ομαλή ροή του έργου και στην αρμονική μεταπήδηση από τραγωδία σε τραγωδία, με υπέροχη μουσική επένδυση της παράστασης.
    Σκαλίζοντας πολύ την μνήμη μου για να βρω αρνητικά ως κάτι μικρό θα πω ότι υπήρξαν στιγμές που η ερμηνεία κάποιων ηθοποιών μου θύμισε ρόλους τηλεοπτικούς. Κατά την διάρκεια όμως δεν με ενόχλησε καθόλου.
    Τελικά αυτή η μάχη για την ισοπέδωση της παιδείας κερδίζεται μόνο με έρωτα… Κερδίζεται με καταστάσεις που ξεπερνάνε τον ενθουσιασμό της ενασχόλησης με κάποιον, με κάτι, με την τέχνη και γίνονται έρωτας για αυτόν, για αυτό για την Τεχνη! Έρωτες από αυτούς τους ανίκητους στην μάχη, στην κάθε μάχη… έρωτες σαν του Αίμονα και της Αντιγόνης
    «Ερως ανίκατε μάχαν…»
    Επιβάλλεται η θέαση της!

  22. Αρχικα με εντυπωσίασε η παρασταση. Οταν ομως ο Οιδίποδας μεταλλαχθηκε σε φυλακα της Αντιγονης που επαιζε σαν τον κομμωτη απο τους Δεκα μικρους Μητσους με απογοητευσε τελείως. Ταλαντουχα παιδια που ομως παρεπαιαν αναμεσα στο τραγικο και το κωμικο, ανευ λογου.

  23. Μου αρεσε η παράσταση γενικα. Με σπογοητευσαν τα κωμικα στοιχεια της παραστασης αλλα κσι το γελιο μερους του κοινου που συμπεριφερόταν σαν να εβλεπε επιθεώρηση. Δεν ταιριαζαν καθολου με την παρασταση.

  24. Η παράσταση ήταν πάρα πολύ καλή. Παρουσιάζεται η ιστορία του Οιδίποδα από την βασιλεία του μέχρι την εξορία του, η συκρουση των δύο παιδιών του Ετεοκλή και Πολυνίκη για την εξουσία, η βασιλεία του Κρέοντα και η στάση της Αντιγόνης. Οι ηθοποιοί ήταν μέσα στο πνεύμα των έργων και απέδωσαν εξαιρετικά. Δεν υπάρχει αυστηρός διαχωρισμός μεταξύ χορού και πρωταγωνιστών καθώς όλοι συμμετέχουν και στο χορό αλλά υποδύονται και μια πληθώρα ρόλων (Κάδμος, Οιδίποδας, Ιοκάστη, Αντιγόνη, Ισμήνη, Ετεοκλής, Πολυνίκης, Τειρεσίας, Φρουρός, Βοσκός, Θησέας, Ερυνίες, κ.ά. ). Ένα άλλο στοιχείο της παράστασης είναι η μουσική που τη συνοδεύει με εξεαιρετικό τρόπο, με πιάνο, βιολί, κιθάρα δίνοντας πότε δραματικό και πότε χαρούμενο τόνο. Οι ηθοποιοί κρεμιούνται από σεντόνια και αναπαριστούν το δέντρο του Οιδίποδα αλλά όχι μόνο. Υπάρχουν και κάποια λίγα κωμικά στοιχεία κατά τη διάρκεια της παράστασης που σπάνε λίγο την τραγική εξέλιξη της ιστορίας, κάτι που προσωπικά μου άρεσε αρκετά. Τέλος, η μεγάλη διάρκεια της παράστασης (110 λεπτά) δεν είναι ανασταλτικός παράγοντας καθώς δεν βαρέθηκα σε κανένα σημείο της.

    Θερμό χειροκρότημα σε ηθοποιούς και συντελεστές! 🙂

  27. Πρωτότυπη σύλληψη, και εξαιρετική απόδοση αυτής! Όλοι ήταν εξαιρετικοί, απλά.

    Εάν κάποιος γνωρίζει την ιστορία του οίκου των Λαβδακιδων, σίγουρα βοηθάει στο να παρακολουθήσει καλύτερα την παράσταση, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι απαραίτητο.

  28. Είναι χωρίς υπερβολή η καλύτερη παράσταση που είδα εδώ και πολύ καιρό- κι έχω δει πολλές!
    Ευρυματική, δυναμική, με ρυθμό, πρωτοτυπία, απίστευτες ερμηνείες και μοναδικό στήσιμο και σκηνοθεσία. Δε περίμενα να δω κάτι τόσο ολοκληρωμένο και φρέσκο και ειλικρινά σε πολλές στιγμές ανατρίχιασα.
    Θα ξαναπάω οπωσδήποτε!

  29. Είδαμε τη Δευτέρα 16/1/2017 την παράσταση "το δέντρο του Οιδίποδα"και μείναμε απόλυτα ικανοποιημένοι.Αληθινό, ευρηματικό θέατρο, έξοχη χρήση μουσικής του κ.Γάκη, ευφάνταστη η χρήση ακροβατικών με όλους τους ηθοποιούς να υπηρετούν εξαιρετικά την αφήγηση της συνταρακτικής ιστορίας του Οιδίποδα.Πολλοί καλοί υποκριτικά και φωνητικά όλοι οι ηθοποιοί νέοι ορεξάτοι και ταλαντούχοι.Κορυφαίος υποκριτικά ηθοποιός ο Κ.Μπιμπής και στα κωμικά του μέρη, ως φρουρός στην τραγωδία της Αντιγόνης, ενώ ξεχώριζε για την πολύ ωραία φωνή της η Αθηνά Μουστάκα.Ο Γάκης με την παρουσία του πάνω στη σκηνή παίζοντας πολλά όργανα και κιθάρα,τραγουδώντας και συννετέχοντας μάς συγκίνησε με τις μουσικές του.Πολύ ωραίος ο λόγος του κειμένου.λιτή η σκηνή άκρως λειτουργική, άψογη η ΙΔΕΑ να καταπιαστεί με τον μύθο του Οιδίποδα.Θα πρότεινα σε όλα τα Λύκεια της Αθήνας να δούνε την παράσταση και να απολαύσουν αληθινό θέατρο στηριγμένο σε όλες τις συναφείς τραγωδίες που κάποιες διδάσκονται μέρη τους ή και ολόκληρες.
    ΜΠΡΑΒΟ και πάλι ΜΠΡΑΒΟ στην ομάδα ΙΔΕΑ και την έμπνευση του κυρίου Γάκη.Πραγματικά χαρήκαμε που βρήκαν στέκι το Θέατρο ΑΛΦΑ -αγαπημένο θέατρο από τον κύριο Ληναίο- να εκφραστούν και εμείς να τους παρακολουθούμε στις ευφάνταστες αναζητήσεις τους!!!

  30. Πολύ καλή παράσταση!Οι ηθοποιοί εξαιρετικοί συνδυασμός υποκριτικής,χορού,ακροβατικών.Στο δεύτερο μέρος με κούρασε λίγο με ΄τους παλιάτσους.Αλλά γενικά μια εξαιρετική παράσταση με νέους ηθοποιούς με πολύ καλή χημεία μεταξύ τους!!Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση!

  31. Πρωτότυπη σύλληψη, απόδοση, σκηνοθεσία!Ολα τα παιδιά εδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους.Μια παράσταση λίγο μεγάλη σε διάρκεια, που όμως αξίζει να τη δεις, για να δεις ένα διαφορετικό θέατρο. Μπράβο σε όλους. Ευχαριστώ τη θεατρομανία που μου έδωσε την ευκαιρία να την παρακολουθήσω.

  32. Πολύ καλή παράσταση με εξαιρετικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς! Η σκηνοθεσία ιδιαίτερα πρωτότυπη και ευρηματική, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει η ομάδα Άλφα Ιδέα! Ευχαριστούμε πολύ τη Θεατρομάνια για τις προσκλήσεις και την ευκαιρία που μας δίνετε να παρακολουθούμε ωραίες παραστάσεις!

  35. Ευχαριστώ πολύ το Θεατρομάνια για την διπλή πρόσκληση!! Από τις πιο ωραίες κι ευφυείς παραστάσεις που έχω δει!! Εκπληκτικοί όλοι οι ηθοποιοί!! Με πολύ ωραίες δόσεις χιούμορ κι άπλετη συγκίνηση!! Αξίζει να ναι συνέχεια γεμάτο το θέατρο!! Να την δείτε οπωσδήποτε!!!

  39. Μια πολύ προσεγμένη παράσταση, με καλές ερμηνείες, ωραίες ιδέες και σκηνοθεσία.
    Την βρήκα λίγο κουραστική σε κάποια σημεία σε συνδιασμό με τα τραγούδια τυπου musical, και αφαιρούσε λίγο απο το ενδιαφέρον αποτέλεσμα και την σύνδεση των ιστοριών.

  40. Τι να πρωτοπει κανεις για αυτη την παρασταση! το θεατρο τελειο με αρμονικη διακοσμηση του φουαγιε. οι ηθοποιοί όλοι πανεμορφοι, νεοι, φωνάρες, χορευταράδες, μα πανω απο όλα παθιασμένοι με αυτό που κάνουν!! καταπληκτικές ερμηνείες, πολύ τραγούδι και κίνηση, μέχρι και χρήση aerial yoga, βιολια, κιθάρες και πνευστά!Ενα πολυ μαγάλο μπραβο στην ομάδα που ανεβασε την παρασταση αυτή!!!!!! Ευχαριστώ πολύ Θεατρομανια!!

  41. Από την θεατρολόγο Μαρινέλλα Φρουζάκη

    Το Δέντρο του Οιδίποδα, το «αιμομικτικό» αυτό δέντρο, όπως αναφέρεται και στην ίδια την παράσταση, μας ταξιδεύει στις «ρίζες» του μύθου του γένους των Λαβδακιδών, συνοψίζοντας σε 2 περίπου ώρες την τριλογία του Σοφοκλή που προέρχεται από τον Θηβαϊκό κύκλο, «Οιδίπους Τύραννος», «Οιδίπους επί Κολωνώ» και «Αντιγόνη». Μολονότι τα «γεγονότα» της «Αντιγόνης» είναι μεταγενέστερα χρονολογικά από εκείνα των τραγωδιών για τον Οιδίποδα, η «Αντιγόνη» παρουσιάστηκε πριν από αυτές, πιθανότατα στα Μεγάλα Διονύσια του 441 π. Χ.

    Από πού λοιπόν προερχόταν η κατάρα που καταδίκασε τη δυναστεία των Λαβδακιδών σ' αυτό τον τραγικό χαμό; Μόνο ένα έργο μπορεί να μας δώσει κάποιες απαντήσεις , γιατί φωτίζει το μακρινό παρελθόν της οικογένειας. Πρόκειται για την τριλογία του Ευριπίδη "Οινόμαος", "Χρύσιππος" και "Φοίνισσες". Το πρώτο στοιχείο για την προέλευση της κατάρας που μας δίνουν οι "Φοίνισσες" είναι παραπλανητικό. Ο Λάιος, πατέρας του Οιδίποδα, παράκουσε τη θέληση των θεών που είχε εκφράσει επίσημα ο Απόλλωνας και μάλιστα τρεις φορές ότι δεν έπρεπε να αποκτήσει παιδί. Ωστόσο, η θέληση των θεών δεν είναι απόλυτα δεσποτική. Μια περισσότερο πειστική απάντηση για την προέλευση της κατάρας πρεόρχεται από την τραγωδία «Χρύσιππος» . Ο Λάιος δεν έπρεπε να αποκτήσει παιδί, γιατί είχε προκαλέσει άθελά του τον θάνατο του Χρύσιππου, γιου του Πέλοπα, όταν ερωτεύτηκε το νεαρό αγόρι (δεν αναφέρονται οι συνθήκες του θανάτου του παιδιού που ίσως συνέβη κατά τη διάρκεια της αρπαγής του). Ο Πέλοπας τον καταράσθηκε ζητώντας από τους θεούς να μην αποκτήσει γιους ή να πεθάνει εξαιτίας των γιων του. Πάντως η ερμηνεία του αφανισμού της δυναστείας εξαιτίας ενός λάθους του Λάιου παραμένει ανεπαρκής, καθώς για τους αρχαίους Έλληνες ένας ακούσιος φόνος αυτού του είδους ανανεώνει απλώς μια παλαιότερη κατάρα, δεν προξενεί όμως την καταστροφή ολόκληρης οικογένειας Μια ένδειξη υποδηλώνει ότι για να βρούμε την αληθινή αιτία της κατάρας πρέπει να εξετάσουμε τους προγόνους του Λάιου: ο πατέρας του Λάβδακος (χωλός) έχει ένα όνομα που προλέγει την αναπηρία του εγγονού του. Από αυτόν πήρε το όνομά της ολόκληρη η δυναστεία: Λαβδακίδες.

    Ένα συμπέρασμα είναι βέβαιο: οι Αθηναίοι του 5ου αι. π.Χ. ενδιαφέρονταν για τον μύθο του Οιδίποδα (έξι τραγωδίες από τις 31 που σώθηκαν), αλλά αυτό που τους ενδιέφερε ήταν διαφορετικό απ' ό,τι μας εντυπωσιάζει σήμερα. Τα έργα αυτά παρουσιάζουν διαφορετικές εκδοχές της ιστορίας του ήρωα (π.χ. άλλοτε επιζεί των γιων του και άλλοτε όχι), αλλά όλα συμφωνούν σε ένα σημείο, στον σημαντικό ρόλο της κατάρας που κληροδότησε ο πατέρας στους γιους του.

    Στο Δέντρο του Οιδίποδα, λοιπόν, ξεκινάμε παρακολουθώντας τη ζωή του Κάδμου, μέσα από την εικαστική επιμέλεια της Βασιλικής Σύρμα και της ομάδας «Ιδέα», αλλά και την ζωντανή μουσική από τον Κώστα Γάκη σε πιάνο, κιθάρα και ξυλόφωνο, το οποίο μας παρέπεμπε σε μια άλλη, αθώα και παιδική εποχή με τον ήχο του. Εξαιρετική επίσης ήταν και η Νεφέλη Μαρκάτη με το βιολί της.
    Η τεχνική της αιώρησης από τα υφάσματα αποτέλεσε ένα πολύ εντυπωσιακό στοιχείο, που εξυπηρετούσε διάφορους σκοπούς στη διάρκεια της παράστασης, κυρίως δίνοντας «σώμα» στη μεταφορά του «δέντρου», αλλά και διαμορφώνοντας αστραπιαία το δωμάτιο του Οιδίποδα και της Ιοκάστης, και ακόμη περισσότερο δίνοντας σάρκα και μορφή στον απαγχονισμό της αιωρούμενης τραγικής μορφής της Ιοκάστης ωστόσο, από κάποιο σημείο, έγινε ένα στοιχείο μόνο εντυπωσιασμού.

    Η ομάδα ενσωμάτωσε με επίσης μοναδικό τρόπο στοιχεία του βωβού κινηματογράφου και της comedia dell’ arte, με γρήγορες μεταμφιέσεις και χαρακτηριστική μουσική, καθώς επίσης και τη χρήση της κόκκινης μύτης διακωμωδώντας, όμως με τον πιο σεβαστό τρόπο, το «αιμομικτικό» δέντρο. Με απαράμιλλο τρόπο λειτούργησε επίσης και η φωνή του Κώστα Γάκη, τόσο κατά τη διάρκεια, όσο και κατά την έναρξη της , ενδυναμώνοντας την ατμόσφαιρα της πλήρους συσκότισης. Ερμηνευτικά, θα ξεχωρίσω την ερμηνεία της Μαρίας Αργυρίδου, ως μια εξαιρετική Ιοκάστη, που μας μετέφερε απόλυτα τον εσωτερικό κραδασμό της ηρωίδας, όπως επίσης και τον εσωτερικό παλμό της Ευρυδίκης. Ο Γιώργος Βουρδούμης- Μαυρογένης ήταν πολύ καλός, όπως και η Αθηνά Μουστάκα σε μια πολύ εκφραστική ερμηνεία της Αντιγόνης. Η ερμηνεία του Κώστα Μπιμπή, στο κωμικό μέρος, θεωρώ ήταν λίγο «προκατασκευασμένη», προσπαθώντας να επαναλάβει την μορφή – καρικατούρα της παραμάνας της Ιουλιέτας, η οποία ήταν πράγματι ανυπέρβλητη, ωστόσο, η επανάληψή της, δεν ήταν και τόσο επιτυχημένη. Οι κρεμάστρες με τα κοστούμια στο τέλος του έργου παρέπεμπαν αρμονικά στα άδεια πλέον «κουφάρια» των ηρώων, και η χρήση του νερού ως στοιχείο «κάθαρσις» όπως και το χώμα που βρισκόταν διαρκώς στη σκηνή, και ως στοιχείο της σκηνής αλλά και ως σκηνικό αντικείμενο. Η σκηνή κατά τα άλλα ήταν λιτή, θα ήθελα ωστόσο να υπήρχε κάτι στο πίσω μέρος. Σε κάθε περίπτωση, έχουμε να κάνουμε για άλλη μια φορά με μία ακόμη πολύ καλή προσπάθεια της ομάδας Ιδέα.