Το καινούργιο παιδί

Αρχείο Παίχτηκε από 07/10/2021 έως 12/12/2021
στο Κάτια Δανδουλάκη
Συγγραφέας: Θανάσης Παπαθανασίου και Μιχάλης Ρέππας
Σκηνοθέτης: Θανάσης Παπαθανασίου και Μιχάλης Ρέππας
Ερμηνεύουν: Κάτια Δανδουλάκη

Περιγραφή

Το καινούργιο παιδί των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα με την Κάτια Δανδουλάκη από 6 Οκτωβρίου στο Θέατρο ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ

Περισσότερα

Το καινούργιο παιδί είναι η ιστορίας μιας γυναίκας που γεννήθηκε το 1950. Της Δάφνης. Η Δάφνη δεν έχει κάτι ξεχωριστό, κάτι που να την διαφοροποιεί από το μεγάλο πλήθος. Η Δάφνη είναι μια γυναίκα της γενιάς μας. Είναι μια από μας. Και από μια μεριά, η Δάφνη είμαστε εμείς. Εμείς που νοιώσαμε τον εαυτό μας στην μεταπολίτευση. Που επαναστατήσαμε (έστω και στη φαντασία μας) ενάντια στο κατεστημένο, στην οικογένεια μας, στον παραδοσιακό τρόπο ζωής και αργότερα στήσαμε τα δικά μας σπίτια με μοντέρνο τρόπο και με πολύ παλιά υλικά. Εμείς που ονειρευτήκαμε την εξέγερση στα ταβερνάκια των Εξαρχείων και στηρίξαμε την κατανάλωση στα ρεστοράν με σεφ και γαλλικά κρασιά. Από τον Μάο Τσε Τουνγκ μέχρι τον Τζόρτζιο Αρμάνι η Δάφνη ακολουθεί τη γενιά της στην άνοδο, την ευμάρεια και την άνεση του ‘90 και του 2000 και στη συνέχεια γκρεμίζεται μαζί της στην οικονομική κρίση του 2010. Αλλά συνεχίζει. Το καινούργιο παιδί είναι η δύναμη της να ξεπερνά ό,τι έγινε και να τραβάει τον δρόμο της προς τα μπρος. Εκεί που την καλεί η ζωή και οι πιο βαθιές πρωταρχικές της δυνάμεις. Γιατί μέσα απ’ όλες αυτές τις απώλειες αναδύθηκε μια καινούργια Δάφνη. Χρειάστηκε να χάσει μια ζωή αλλά τώρα πια ξέρει ακριβώς πως να αγαπάει. 

Η παράσταση είναι ένας μονόλογος της Δάφνης (Κάτια Δανδουλάκη) που αφηγείται περιστατικό που όλοι με τον ένα η τον άλλο τρόπο έχουμε ζήσει.  Ο συντηρητικός μπαμπάς, η μαμά που διαβάζει ακόμα και τη σκέψη της κόρης της, οι έρωτες, οι γάμοι, οι προδοσίες, οι γέννες, τα παιδιά που δεν μπορεί κανείς να καταλάβει, ο χρόνος που κυλάει αδυσώπητα, τα μπότοξ και οι απώλειες. Η ζωή όπως ξετυλίγεται -άλλοτε σαν δράμα, άλλοτε σαν κομεντί κι άλλοτε σαν φάρσα ενταγμένη μέσα σε ένα  τόσο κινηματογραφικό σκηνικό του Γιώργου Γαβαλά, που είναι σίγουρο ότι ο θεατής φεύγοντας θα έχει την αίσθηση ότι είδε μια κινηματογραφική υπερπαραγωγή. Ένα έργο με μουσική του Αντώνη Παπακωσταντίνου, σχεδιασμό φωτισμών του Αλέκου Αθανασίου, κοστούμια της  Έβελιν Σιούπη και σκηνοθεσία των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα.   

FACEBOOK: Θα μας βρείτε εδώ

Φωτογραφίες

231 ΣΧΟΛΙΑ

  3. Παρακολουθήσαμε την παράσταση με ευγενική πρόσκληση από το Θεατρομάνια. Καταπληκτική ερμηνεία από την all time classic Κάτια Δανδουλάκη. Πολύ άμεση, πολύ ζεστή, πολύ προσεγμένη προσέγγιση του ρόλου! Το κείμενο εξαιρετικό. Η σκηνοθεσία μοναδική! Συστήνεται ανεπιφύλακτα!

  4. Παρακολούθησα την παράσταση στις 10/12 και τη βρήκα εξαιρετική! Αν και μονόλογος μπροστά σε ένα μίνιμαλ σκηνικό, η ερμηνεία της κυρίας Δανδουλάκη μας μετέφερε νοερά στην εκάστοτε εποχή που διηγούνταν, οι εικόνες που δημιουργούσε ήταν τόσο ζωντανές, που δεν χρειαζόταν κανένα σκηνικό και κανένας άλλος ηθοποιός για να συμπληρώσει το έργο. Κρίμα που είδα ότι ολοκληρώθηκαν οι παραστάσεις και δεν έχω τη δυνατότητα να τη συστήσω.

  7. Καταπληκτικη παρασταση, ενα συγκλονιστικο κειμενο, επικαιρο που καταπιανεται με ολα τα συγχρονα θεματα με ενα τροπο τοσο ξεχωριστο. Η κυρια Δανδουλακη το αποθεωσε. Εξαιρετικη, μοναδικη σε μια ερμηνεια μεστη μας ξυπνησε τοσα διαφορετικα συναισθηματα. Φοβερη παρασταση, καθολου κουραστικος ο μονολογος. Περασαμε θαυμασια, φυγαμε απο το θεατρο με γεματη την ψυχη μας

  8. Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση. Μέσα σε 1 1/2 ώρα παρακολουθείς όλη την πολιτική και όχι μόνο ζωή της Ελλάδας. Πολύ καλή ερμηνεία της κυρίας Δανδουλάκη χρωματισμένη με πινελιές χαρούμενες, αστείες μα και λυπηρές.

  9. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση! Πραγματικά θαύμασα την κ. Δανδουλάκη για την απόδοση ενός τόσο μεγάλου κειμένου. Λιτή, εκφαστική και πολύ άμεση υπηρέτησε πολύ καλά το σενάριο και τη σκηνοθεσία του έργου. Το ίδιο το έργο ισορροπεί κάπως επικίνδυνα θα έλεγα μεταξύ ρεαλισμού και υπερβολής, σίγουρα δεν μπορεί να εστιάσει και να εμβαθύνει σε γεγονότα ενός τόσο μεγάλου χρονικού διαστήματος και ενδεχομένως να κουράσει λίγο πριν το τέλος. Όλα αυτά είναι πολύ υποκειμενικά, ωστόσο. Μέσα σε όλη την πλοκή σίγουρα θα βρουν οι θεατές κάτι που θα τους αγγίξει, κάπου θα γελάσουν, κάπου θα συγκινηθούν. Και στο τέλος δε μπορεί κανείς να αποφύγει να σκεφτεί τη δική του ζωή (σε όποιο στάδιο και αν βρίσκεται) και το δικό του "καινούριο παιδί" που νοημαδοτεί κάθε φορά την πορεία της.

  15. Μια καταπληκτική παράσταση, αν και μονόλογος σε κρατάει σε μια εγρήγορση και όλα αυτά αποδίδονται εξαιρετικά από μια υπέροχη ερμηνεία από την κ. Δανδουλάκη!!!
    Πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές.

  18. Ευχαριστώ το θεαυρομανια για τις προσκλήσεις και την ευκαιρία να παρακολουθήσω έναν μονόλογο τόσο παραστατικό και τόσο αληθινό που ηταν λες και μεσα απο την αφηγηση τα ζουσες και εσυ μαζι με την Δαναη (την οποια ενσαρκώνει η Κάτια Δανδουλάκη) ..πολυ καλοδουλεμενη όλη η παράσταση σε ένα ωραίο σενάριο.. την συστήνω ανεπιφύλακτα.

  20. Καλημέρα
    Ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση αλλά δυστυχώς έτυχε κάτι δυσάρεστο και δεν μπορώ να έρθω να παρακολουθήσω την παράσταση
    Μπορεί να δοθεί η πρόσκληση μου σε κάποιον άλλο;
    Ευχαριστώ και πάλι

  23. Ευχαριστούμε για την πρόσκληση, αλλά δυστυχώς πολύ μέτρια παράσταση. Κείμενο χωρίς βάθος, στεγνή περιγραφή μιας ζωής χωρίς καμία ουσία, με απαρίθμηση χρονολογιών και ασήμαντων γεγονότων, που σώθηκε μόνο και μόνο από την ερμηνεία της κ. Δανδουλάκη.

  24. Μια παράσταση, δυστυχώς, τόσο προβλέψιμη. Επίπεδη και προκλητικά κενή. Η συνεχής αρίθμηση των χρονολογίων στην αφήγηση εξαντλεί. Οι ελάχιστες στιγμές με χιούμορ, απλες μονόχρωμες πινελιές που κυριολεκτικά εκβίαζαν το γέλιο και τόσο συνηθισμένες μέσα από την τηλεόραση. Απαράδεκτο. Μετά βίας, μέτρια παράσταση. Και πραγματικά ξαφνιάστηκα στο τέλος από τα ξέφρενα χειροκροτηματα, κατ'αποκλειστικοτητα γυναικών, ενώ μάλιστα και κάποιες ούρλιαζαν. Μάλλον βλέπαμε άλλη παράσταση. Δεν θα την προτείνω σαν θεατρική επιλογή για την φετινή χρονιά, ούτε κατά διάνοια. Παρόλα αυτά, ευχαριστώ για την πρόσκληση.

  27. Δραματουργικά άρτιο κείμενο, με ανατροπές και ψυχογραφικά στοιχεία που κρατούν το ενδιαφέρον. Η κ. Δανδουλάκη ελκυστική στην αφήγηση. Χωρίς σκηνικά, αλλά με λειτουργική κίνηση, κρατούσε τους θεατές προσηλωμένους και στο τέλος το παρατεταμένο χειροκρότημα ήταν γεμάτο συγκίνηση.

  28. Καταρχάς, ευχαριστώ τη ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ για την πρόσκληση. Ως προς την παράσταση, απορώ πώς η κατά τα λοιπά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ κυρία Δανδουλάκη δέχθηκε να ανεβάσει ένα τέτοιο έργο - αποθέωση του υλισμού και της δεξιάς "ιδεολογίας". Κείμενο κενό νοημάτων, υπερφίαλο, μετράει τα χρόνια της ηρωίδας με τα αμάξια που οδηγούσε και τα τετραγωνικά των σπιτιών της. Κρίμα.

  34. Kαλησπέρα! Σε ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια για την πρόσκληση που κέρδισα, αλλά δυστυχώς για προσωπικούς λόγους δεν θα καταφέρω να πάω. Όποιος θα ήθελε να πάει του παραχωρώ την προσκλησή μου! Καλά να περάσετε!

  37. Η παράσταση ήταν πολύ ωραία. Στην αρχή μου φάνηκε αργή αλλά όσο πήγαινε γινόταν πιο δυνατή, με τρομερή κλιμάκωση. Είδα θεατές να κλαίνε όταν έφευγα. Πραγματευόταν θέματα περί έρωτος ("Είμαστε μια γενιά ηλιθίων, μου φαίνεται, που δώσαμε στον έρωτα τόση αξία"), οικογένειας, κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις, αναζήτησης προσωπικής πληρότητας και νοήματος, γενικά. Αναφορά σε όσα βίωσε η ελληνική κοινωνία από το 70 που η ηρωίδα ήταν περίπου 18. Πολυτεχνείο, επιστράτευση, μεταπολίτευση, άνοδος ΠΑΣΟΚ, σκάνδαλο Κοσκωτά, οικονομική άνθηση, οικονομική καταστροφή, brain drain λόγω κρίσης κλπ. Το τέλος ήταν απρόσμενο και δυνατό. Η Δανδουλάκη ήταν απίστευτη. Εξαιρετική εννοείται. Ευχαριστούμε Θεατρομάνια για την πρόσκληση και το θέατρο για τη φιλοξενία.

  38. Δεν περίμενα κάτι λιγότερο από την κυρία Δανδουλάκη! Συγκινητικη, αστεία,γεμάτη πληροφορίες για τα τελευταία 50-60 χρόνια της Αθήνας. Με ταξίδεψε πολύ ευχάριστα στα νιάτα των γονιών μου... Υπέροχο και απλό κείμενο, πολύ ευχάριστη εμπειρία!

  41. Μία απλή αλλά με ουσία παράσταση και πολύ καλή ερμηνεία. Η αφήγηση αποτελεί ένας είδος αντανάκλασης της ελληνικής κοινωνίας με ιστορικές αναφορές και κάποιες πολιτικές νύξεις. Περνάει με λιτό και απέριττο τρόπο κάποια μηνύματα.

  42. Από τους ωραιότερους μονολόγους που είχαμε την τύχη να δούμε, κερδίζοντας τις προσκλήσεις μας στην " Θεατρομανία".... απολαυστική Κάτια Δανδουλάκη.... δεν έκανε κοιλιά ούτε λεπτό.... υπέροχο, συγκινητικό, τρυφερό...ευχαριστούμε πολύ..

  46. Εξαιρετική η κ. Δανδουλάκη σε έναν μονόλογο - αναδρομή στη ζωή μιας σημερινής γυναίκας, με ταυτόχρονη αναδρομή σε νοσταλγικές και συνταρακτικές στιγμές της Αθήνας και της Ελλάδας. Πραγματικά, δεν καταλαβαίνεις πώς περνάνε τα 90 λεπτά! Ευχαριστούμε πολύ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ 🙂

  50. Μια ειλικρινής και συγκινητική αναδρομή στη ζωή μιας γυναίκας της εποχής μας, που θα μπορούσε να είναι φίλη και γνωστή, σαράντα χρόνια της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας στον καμβά της αφήγησης, μια υπέροχη ερμηνεία -με στιγμές, συγκίνησης, χιούμορ, σαρκασμού- από μια μεγάλη κυρία του θεάτρου μας. Δεν είναι εύκολο ένας ηθοποιός, μόνος του, να κρατά επί 90 λεπτά αμείωτη την προσοχή του κοινού του. Η κυρία Δανδουλάκη το κατάφερε για μια ακόμη φορά! Ευχαριστώ τη "ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ" γι' αυτήν την ευκαιρία.

  51. Παρακολούθησα σήμερα την παράσταση! Η Κυρία Δανδουλάκη εξαιρετική για μια ακόμη φορά! Καθηλωτική ερμηνεία που σε κρατάει από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό! Το κείμενο συγκινητικό , αληθινό αλλά και σε πολλά σημεία με δόσεις χιούμορ που το αναδεικνύει με το μοναδικό ταλέντο της !Θα το ξαναέβλεπα, το προτείνω , σ ευχαριστώ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ!

  56. Πολύ ωραίος μονόλογος που αξίζει πραγματικά να το δείτε γιατί όλοι σχεδόν θα βρείτε πολλά κοινά στοιχεία με την πρωταγωνίστρια που θα σας βάλουν σε σκέψεις για αυτοκριτική .
    Η Δανδουλάκη υπέροχη όπως πάντα !!

  66. Εξαιρετική ερμηνεία από την ανεπανάληπτη Κάτια Δανδουλάκη. Ζωντανός μονόλογος που δεν σε κάνει να βαριέσαι ποτέ. Σε αυτον παριλαμβάνεται μια ιστορική αναδρομή της πρωταγωνίστριας από τα χρόνια της χούντας, την χρυσή εποχή του πασοκ εως την οικονομική κρίση, ενώ ταυτόχρονα εντυπωσιάζει, ψυχαγωγεί και συγκινεί τον θεατή. Ευχαριστώ θεατρομάνια για την πρόσκληση!

  67. Εξαιρετική ερμηνεία απο την κυρία Δανδουλάκη. Η παράσταση σε ταξιδεύει μοναδικά κάνοντας μια πολιτικοκοινωνική αναδρομή στην Αθήνα απο τα χρόνια της δικτατορίας μέχρι τα μέσα του 2015 με κεντρικό πρόσωπο τη ζωή της πρωταγωνίστριας και της οικογενειάς της. Τα 90 λεπτά περνάνε χωρίς την παραμικρή κοιλιά!

  74. Η ιστορία μιας γυναίκας μέσα στα χρόνια... Και μέσα από την ιστορία της, τα πολιτικά γεγονότα και η ιστορία της χώρας μας.
    Εξαιρετική ερμηνεία από την κυρία Δανδουλάκη! Ακούραστη στον μονόλογο της!
    Σ' ευχαριστώ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ!

  83. Ένας μεστός και ισορροπημένος μονόλογος που δεν κουράζει αντιθέτως κρατά το ενδιαφέρον του κοινού ζωντανό μέχρι το τέλος.Η ερμηνεία της κας. Δανδουλάκη ήταν καθηλωτική.
    Σε ευχαριστώ πολύ θεατρομάνια !

  102. Θα μπορούσε να είναι αριστούργημα... αν η έμφυτη χάρη και η αδιαπραγμάτευτη φινέτσα της Κάτιας Δανδουλάκη δεν ''έβγαιναν πάνω'' από την (τουλάχιστον) ανατρεπτική Δάφνη που ζωντανεύει και τη θυελλώδη ζωή της.

  105. ΤΟ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΞΕΙΣ ΤΟ ΜΟΝΟΛΟΓΟ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΗΘΟΠΟΙΟ. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ Η ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ ΣΟΥ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ. ΡΕΠΠΑΣ - ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΑΛΟΔΟΥΛΕΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ.

  106. Μπαίνοντας σε μία Στοά που δεν θυμίζει σε τίποτα την αίγλη των προηγούμενων χρόνων, συναντάς ένα θέατρο φροντισμένο και απολαμβάνεις μία παράσταση από εκείνες που γνωρίζουν καλά να σέβονται το θεατή!
    Η Κάτια Δανδουλάκη, ξετυλίγει όλη την ερμηνευτική της δεινότητα πατώντας σε ένα δυνατό κείμενο από εκείνα που μας έχουν συνηθίσει οι Ρέππας–Παπαθανασίου.
    Μονόλογος -καθόλου κουραστικός- που σε όλους όσοι έχουμε περάσει τα πρώτα -ήντα επαναφέρει μνήμες από εποχές της πρώτης νεότητας και όχι μόνο, θυμίζοντάς μας παράλληλα τα σημαντικά της ζωής.
    Αξίζει σίγουρα τον κόπο και τον χρόνο μας…
    Θεατρομάνια ευχαριστώ θερμά!

  107. Πολύ καλή παράσταση. Πήγα με αμφιβολίες λόγω του ότι πρόκειται για μονόλογο, η κα Δανδουλάκη όμως φρόντισε να με καθησυχάσει από το πρώτο πεντάλεπτο. Ωραίο κείμενο κυλάει σαν νεράκι, δεν κάνει κοιλιά πουθενά, δεν είναι στιγμή βαρετό. Φύγαμε ικανοποιημένοι και γεμάτοι. Ευχαριστούμε πολύ.

  109. Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή

    « Το παιδί ρωτά πολλά. Κάποιοι λένε στο παιδί να τα λες όλα, Εγώ ούτε στον εαυτό μου!»

    «Το καινούργιο παιδί» ένα καταπληκτικό κείμενο των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα, είναι ένας μονόλογος της Δάφνης (Κάτια Δανδουλάκη), η ιστορίας μιας γυναίκας που γεννήθηκε το 1950. Η Δάφνη δεν έχει κάτι ξεχωριστό, κάτι που να την διαφοροποιεί από το μεγάλο πλήθος. Η Δάφνη είναι μια γυναίκα της γενιάς αυτής που μετά την μεταπολίτευση καθόρισε την ελληνική πραγματικότητα και επηρέασε την επικαιρότητά μας. Από τη μια μεριά, η Δάφνη είναι καθένας από τους ανθρώπους αυτούς που αντρώθηκαν μέσα στην μεταπολίτευση και επαναστάτησαν ενάντια στο κατεστημένο, στην οικογένεια, στον παραδοσιακό τρόπο ζωής όπως η Ντόρα, αδελφή της. Μέσα σε ένα εντυπωσιακό κινηματογραφικό σκηνικό του Γιώργου Γαβαλά εξελίσσεται η ζωή ανεμπόδιστα, οι συντηρητικοί γονείς, οι έρωτες τα παιδιά, οι επιλογές τους, τα διαζύγια, ο χρόνος και τα σημάδια του, τα μπότοξ, η αποδοχή των αλλαγών, η αναπότρεπτη συνθηκολόγηση μαζί τους σκηνοθετούνται από τους Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα, χαίρουν τον δυναμικό και λειτουργικό φωτισμό του Αλέκου Αναστασίου και ανασαίνουν με την μουσική του Αντώνη Παπακωσταντίνου.

    Διαφορετικές πορείες, και πολλοί επαναστάτες. Ο καθένας γινόταν επαναστάτης στο βαθμό που μπορούσε να γίνει ακόμα και μέσα στη φαντασία του. Τα παιδιά που κρύφτηκαν σε ένα σπίτι την εποχή του Πολυτεχνείου, όταν ξέσπασε η εξέγερση των φοιτητών και αργότερα έστησαν τα δικά τους μεγάλα μοντέρνα σπίτια βασιζόμενοι πάνω στο κατεστημένο που κάποτε πολεμούσαν. Ο παλιός επαναστάτης, ο μετέπειτα σοσιαλιστής, μετά ο βολεμένος, που κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση χρημάτων και μπήκε φυλακή. Ένα ολόκληρο όνειρο και η εκπνοή του.

    Ακολουθούμε όλη τη γενιά αυτή μαζί με τη Δανάη ( Κάτια Δανδουλάκη) από τον Μάο Τσε Τουνγκ μέχρι τον Τζόρτζιο Αρμάνι. Από το ταγάρι στην άχρηστη πολυτέλεια και την κατακρήμνισή της, από το Πολυτεχνείο, την άνεση του ‘90 και του 2000 και στη συνέχεια την οικονομική κρίση του 2010. Η Δανάη ακολουθεί τον καιρό της, τον μονόδρομο του χρόνου, με την αγωνιστικότητα, την αποκατάσταση, τις απογοητεύσεις, τους καινούργιους και παλιούς έρωτες ως το σημείο που εμφανίζεται ένα «καινούργιο παιδί», μια άλλη ιδέα, ένα φως, μια διέξοδος, η ελπίδα μέσα από την πτώση των αξιών και την απογοήτευση, η αναγέννηση, που την καλεί να αναγεννηθεί σαν τον φοίνικα που αναγεννιέται από τις στάχτες του. Γιατί τι άλλο είναι η ζωή από αυτόν τον αγώνα της επιβίωσης και της αναγέννησης.

    Σ’ ένα κείμενο τόσο άμεσο και πραγματικά βιωματικό που μας δίνει την εντύπωση ότι βλέπουμε μια γενιά επί σκηνής, ακούμε τις προσδοκίες της, τους ματαιωμένους αγώνες της, τα πάθη της, τα ξεφαντώματά της, τα κόμπλεξ της, τις εμμονές, τις προκαταλήψεις της, την απομυθοποιήσή της με μια ερμηνεία μαγική της Κάτιας Δανδουλάκη. Η ματιά της ενεργοποιούσε τον θεατή, του απευθυνόταν άμεσα όπως το κείμενο της παράστασης. Ζητούσε την δική του συμμετοχή, συναισθηματικό, αισθησιακά, με μνήμες αρωμάτων, όπως το Paco Rabanne, και εγκεφαλικά, ανακινώντας σε πολλούς μνήμες ακόμα ζωντανές.

    Μια παράσταση τεκμήριο μιας εποχής, με μια εκπληκτική ερμηνεία με ωραίο λόγο και κίνηση.

  114. Ωραία παράσταση που σου κρατά το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Ένας μεστός μονόλογος που συμπυκνώνει την πορεία μιας ζωής. Η κα Δανδουλάκη απέδωσε πολύ ωραία το χαρακτήρα χωρίς να γίνεται μελό ή να καταφεύγει σε υπερβολές για να κερδίσει το θεατή. Ευχαριστώ για την πρόσκληση.

  122. ΑΡΧΙΚΑ ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑΤΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΩ ΤΗΝ κ.ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ. ΟΠΟΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΑΝ ΠΟΛΥ.
    Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ,ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ κ.ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ.
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ.

  127. Παρακολούθησα την παράσταση με πρόσκληση από το Θεατρομανια. Η κυρία Κάτια Δανδουλάκη πάντα εξαιρετική, σε κρατά με την ερμηνεία της μέχρι το τελευταίο λεπτό. Το κείμενο αποτελεί μια εξιστόρηση της ιστορίας της σύγχρονης Ελλάδας μέσα από προσωπικά βιώματα, στα οποία ο καθένας θα εντοπίσει κοινά στοιχεία. Αξίζει να την παρακολουθήσετε. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.

  128. Το έργο συνοψίζει τη σύγχρονη ιστορία της χώρας μέσα από τη ζωή και τη ματιά μιας Αθηναίας και της οικογένειάς της, μέσα από εναλλαγές κωμικού και μελαγχολίας, πότε εκφράζοντας την επιδερμική αντιμετώπιση των πραγμάτων και πότε κάνοντας την ενδοσκόπησή της. Οι περισσότεροι θα βρούμε κοινά στοιχεία με πρόσωπα που αναφέρονται στο μονόλογο ή θα αναγνωρίσουμε σε αυτά άτομα του περιβάλλοντός μας. Εξαιρετική η ερμηνεία της κας Δανδουλάκη!!Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!

  129. Μας άρεσε πάρα πολύ η παράσταση! Καταπληκτική η κυρία Δανδουλάκη και πολύ ωραίος μονόλογος. Ανθρώπινος πολύ αληθινή και όμορφη! Φοβερό το κείμενο!!! Πολλά συγχαρητήρια!!! Ευχαριστούμε πολύ για το όμορφο θέαμα που μας προσφέρατε!!!

  131. Μου άρεσε πολύ η ερμηνεία της κ. Δανδουλάκη. Βάζει τον θεατή δε μια συναισθηματική κατάσταση είτε λογω παρόμοιων βιωμάτων είτε ακούγοντας με ενδιαφέρον την πορεία της ζωής ενός άλλου ανθρώπου. Συγχαρητήρια.

  139. Πολύ ωραία η ερμηνεία και η παρουσία της κας Δανδουλάκη, ακόμα και στο χωρίς σκηνικά θέατρο εντυπωσίαζε (μου έλειψαν προσωπικά βέβαια)! Το σενάριο ίσως θα μπορούσε να είναι πιο σύγχρονο, υπήρχαν κάποιες κοινοτυπίες (πράγματα που έχουν ξαναειπωθεί) αλλά γενικά είναι μια παράσταση που αξίζει να δείτε!

  141. Αν και είμαι καινούρια σε αυτό το σπορ ( θέατρο) θα παραθέσω την εμπειρία μου και την γνώμη μου για την παράσταση. Ο χώρος πολύ προσεγμένος έγιναν κανονικά οι έλεγχοι, κρατήθηκαν οι αποστάσεις και όλοι φορούσαν τις μάσκες. Οπότε όσον αφορά το υγειονομικό όλα πολύ καλά . Ως ηθοποιός η Κάτια Δανδουλάκη πολύ καλή ! Επίσης μου άρεσε ιδιαιτέρως το πόσο όμορφος ήταν ο φωτισμός της παράστασης. Το σενάριο το βρήκα κάπως βαρετό . Μου αρέσει που έθιγε κάποια κοινωνικά ζητήματα ωστόσο εν συνόλω μου άφησε ένα αίσθημα κούρασης και βαρεμάρας δυστυχώς. Τέλος, θεωρώ πως οι προβολές από πίσω ήταν περιττές. Ωστόσο, να ξανά πω η Κάτια Δανδουλάκη ως ηθοποιός ήταν άρτια!

  143. Εξαιρετική παράσταση με την κα Δανδουλακη να σε αφήνει άφωνο. Κάθεσαι και όσο την παρατηρείς, τόσο πιο πολύ σε συνεπαίρνει η αφήγηση της. Μια αναπόληση, με ταυτόχρονη άσκηση κριτικής στον εαυτό της. Αξίζει να την παρακολούθησεις.

  148. Παρακολούθησα την παράσταση την Κυριακή 31/10/21 με διπλή πρόσκληση από το theatromania το οποίο για ακόμα μία φορά ευχαριστώ πολύ.
    Θεωρώ ότι το έργο θα το απολαύσουν περισσότερο γυναίκες 60+ ετών και ειδικότερα αν έχουν ζήσει στην Αθήνα ώστε να ταυτιστούν περισσότερο με τις καταστάσεις που περιγράφει(μαγαζιά,περιοχές, περιοδικά της εποχής κτλ).
    Το έργο ουσιαστικά είναι μια ιστορική ανασκόπηση των τελευταίων 50+ χρόνων της Ελλάδας με τα πάνω και τα κάτω της. Μου άρεσε πως υπήρχαν αυτά τα σκαμπανεβάσματα και οι εναλλαγές μεταξύ χαράς και λύπης, όπως ακριβώς δηλαδή είναι και στην πραγματικότητα η ζωή μας.
    Όμως... στα αρνητικά, εκτός από την κυρία Δανδουλάκη μετά είμαστε στο μηδέν. Ίσως "έγινε για να τονιστεί ο μονόλογος και να μείνουμε στην εξιστόρηση της πρωταγωνίστριας" αλλά κατά τη γνώμη μου δεν μπορεί να μην υπάρχουν ΚΑΘΟΛΟΥ σκηνικά. Θα μπορούσε η πρωταγωνίστρια να μας πει την ιστορία σε ένα σαλόνι (στο πατρικό σπίτι της ιστορίας). Επίσης θα μπορούσαν οι προτζέκτορες να προβάλλουν πίσω φωτογραφίες από τις ιστορίες που εξιστορούνταν. Με ξένισε το απόλυτο μηδέν στα σκηνικά και σίγουρα δεν ήταν κινηματογραφικό σκηνικό/κινηματογραφική υπερπαραγωγή καθώς και δεν υπήρχαν "κοστούμια" όπως έλεγε η περιγραφή. Διαβάζοντας αυτά τώρα αναρωτιέμαι αν για κάποιο λόγο δεν έγινε κανονικά η παράσταση τη συγκεκριμένη ημέρα.
    Συνοψίζοντας απόλαυσα την 1μιση ώρα που το παρακολούθησα και η ερμηνεία της κυρίας Δανδουλάκη ήταν πολύ καλή αλλά συνολικά ως παράσταση πιστεύω θα μπορούσε και καλύτερα γιατί ένιωσα σαν να είδα πρόβα.
    Η κυρία Δανδουλάκη φοβερή στην ερμηνεία της κάτι το οποίο φάνηκε και στο χειροκρότημα. Φυσικά το συγκεκριμένο θέατρο λόγω του μεγάλου μεγέθους του δείχνει "κάπως" όταν δεν έχει πολύ κόσμο.

  150. Η κυρία Δανδουλάκη, για ακόμα μία φορά, ήταν καθηλωτική, υπέροχη, λαμπρή! Με έκανε να πιστέψω ότι ήμουν στο σαλόνι του σπίτι της και μου διηγούνταν την ιστορία της Δάφνης πίνοντας τσάι. Δεν μπορώ να θυμηθώ καλύτερο μονόλογο! Συγχαρητήρια! Εύχομαι η παράσταση να σκίσει! Το αξίζει!

  156. Συνήθως διαβάζουμε ή βλέπουμε την ιστορία μίας γυναίκας, με φόντο τον πόλεμο του 40-41, τον εμφύλιο, μέχρι και την επταετία!
    Εδώ βλέπουμε την δική μας γενιά την δική μας ζωή να υπάρχει πίσω από την ιστορία της Δάφνης!
    Ένα έργο για την γενιά των 60 σήμερα!
    Ή κ. Δανδουλάκη εξαιρετική! Με χιούμορ με συγκίνηση με αλήθεια, υπηρέτησε πάρα πολύ καλά αυτό το που <> κείμενο!
    Ευχαριστούμε θεατρομανια, για την πρόσκληση σε μια καλή παράσταση

  157. Εκπληκτικός μονόλογος, μια πραγματική αφήγηση ζωής.
    Λίγο υπερβολή στο σενάριο ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε μία μόνο οικογένεια, ωστόσο η Κάτια Δανδουλάκη με την (ως συνήθως) εκπληκτική ερμηνεία της τα κάνει να φαίνονται φυσικά και εναλλάσσει διαρκώς τη διάθεση του θεατή από τη συγκίνηση στο γέλιο.

  159. Παρακολουθήσαμε την παράσταση στις 24/10. Συγχαρητήρια στην κα Κάτια Δανδουλάκη. Ανάλαφρη κ αεικίνητη σαν παιδούλα κατάφερε σε έναν μονόλογο 90 λεπτών να φέρει επί σκηνής όλα τα πρόσωπα της ιστορίας σαν να πρωταγωνιστούν. Εναλλαγή έντονων συναισθημάτων, που σίγουρα ξύπνησαν μνήμες των θεατών από πεπραγμένα της γενιάς του 50 ως κ σήμερα, αφήνοντας στο τέλος σαν μήνυμα πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο η ζωή σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις! ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ ευχαριστούμε πολύ για τις προσκλήσεις!!!!

  164. Η κυρία Δανδουλάκη ήταν για μια ακόμη φορά συναρπαστική. Το έργο μέσα από την προσωπική ιστορία της πρωταγωνίστριας εξιστορεί το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι της Ελλάδας τα τελευταία 50 χρόνια αλλά και των νοοτροπιών που επικράτησαν. Η Παράσταση σε καθηλώνει από την αρχή μέχρι το τέλος. Τη συνιστώ ανεπιφύλαχτα.

  179. Η παράσταση αποτελεί τοιχογραφία μιας ολόκληρης εποχής όχι μόνο από άποψη ιστορικών γεγονότων που τη σημάδεψαν αλλά και νοοτροπιών, δοσμένη μέσα από τη μοναδική ερμηνεία της Δανδουλάκη, η οποία εκπλήσσει με τις εναλλαγές των διαθέσεων που απαιτεί κάθε φορά η αφήγηση, παρασύροντας τον θεατή πότε στη συγκίνηση και πότε στο γέλιο.

  181. Τι ζωντανή παράσταση! Βλέπαμε θέατρο ή μια πραγματική αφήγηση μιας ζωής; Η πρωταγωνίστρια μας εξιστόρησε μια ζωή οικεία, τη δική της, μιας φίλης της, δεν το ξέρουμε.. Διότι το ζούσε!. Διότι ήταν τόσο εκφραστική, τόσο άμεση, τόσο φαινόταν να γνώριζε καλά αυτή τη γυναίκα.. Μας συνεπήρε ως το τέλος, με το ύφος της,τις κινήσεις της και το χρωματισμό της φωνής της.. Μπορεί τελικά κανείς να βρει ένα νόημα να συνεχίσει να ζει και όχι να επιβιώνει. Πίσω της άλλαζε το βάθος του σκηνικού μαγικά θαρρείς και ασπρόμαυρα..

  183. Πρόκειται για μία ιστορία με την οποία αδιαμφισβήτητα άνθρωποι μέσης ή και μεγαλύτερης ηλικίας δύνανται ευκολότερα να ταυτιστούν και να συγκινηθούν. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η "διαπλοκή" των προσωπικών εμπειριών της ηρωίδας με τα μεγάλα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Καλή ερμηνεία από την κα Δανδουλάκη και λιτά σκηνικά όπως αναδειχθεί περαιτέρω η δύναμη του λόγου - μονολόγου!

    • Ένας μονόλογος βγαλμένος από την ζωή, ένας ρόλος υποδειγματικά ερμηνευμένος όπως πάντα εξαιρετικά από την Μεγάλη Κυρία του Θεάτρου μας Κάτια Δανδουλάκη. Οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας θα ταυτιστούν αλλά θα έλεγα ότι τα προβλήματά που αντιμετωπίζει η ηρωίδα μας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όλοι μας τα έχουμε ζήσει λίγο πολύ. Καλή παράσταση και μικρή η διάρκεια της , άνετα καθίσματα. Ευχαριστώ πολύ την Θεατρομανια για την παραχώρηση των προσκλήσεων.

  188. Η παράσταση είναι ένας μονόλογος της Δάφνης (Κάτια Δανδουλάκη) που παρουσιάζει τα τελευταία 50 χρόνια της Ελλάδας μέσα από την ζωή της. Ενας μονόλογος που δεν σε κουράζει ούτε στιγμή με εναλλαγή συναισθημάτων. Με μια Κάτια Δανδουλάκη που από την πρώτη στιγμή που ανεβαίνει στη σκηνή δημιουργεί μία υπέροχη ατμόσφαιρα και με απλότητα ξετυλίγει τη ζωή της. Ευχαριστώ πολυ Θεατρομάνια για τις προσκλήσεις!!!

  191. ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ Η ΚΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΜΗΝΙΑ ΤΗΣ Κ ΠΟΛΥ ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΗ, ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΝΑΣ ΚΑΘΗΛΩΣΕΙ ΚΑΘΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΟΛΟΓΟΥ ΤΗΣ Κ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΡΑΣΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ. ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΙΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ Κ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΟΝΟ ΤΗΣ. ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ-ΡΕΠΠΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ, ΘΥΜΗΣΕ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΤΕΡΟΥΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ!

  192. Εξαιρετική η κα Δανδουλάκη όπως πάντα!! Ο μονόλογος ήταν τόσο παραστατικός! Μέσα από την ζωντανή αφήγηση της κας Δανδουλάκη, είδαμε όλη την ιστορία να ξεδιπλώνεται μπροστά μας, σαν να βλέπαμε πραγματικά τους ήρωες! Μεγάλο μπράβο! Αξίζει!!

  194. Παρακολουθήσαμε την παράσταση στις 16/10/2021. Η μοναδική κ.Δανδουλάκη ερμηνεύει με αμεσότητα έναν μονόλογο χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις. Πρόκειται για ένα κείμενο στο οποίο η πρωταγωνίστρια αφηγείται τη ζωή της, χρησιμοποιώντας εντέχνως αναφορές από την πρόσφατη ελληνική ιστορία. Έτσι, προσπαθεί να ξυπνήσει στον θεατή μνήμες, να δημιουργήσει το αίσθημα της νοσταλγίας και να τον κάνει να δεθεί με την ηρωίδα. Προσωπικά, θεωρώ ότι οι πιο νέοι θεατές ίσως δυσκολευτούν να συνδεθούν με ονόματα πολυκαταστημάτων, είδη διασκέδασης ή πολιτικούς του '70, του '80 και του '90, αλλά σίγουρα θα μαγευτούν από την φυσικότητα του παιξίματος της ηθοποιού. Ευχαριστούμε ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ για το όμορφο βράδυ!

  196. Στις 16-10 είδα την παράσταση, με πρόσκληση από τη Θεατρομάνια. Η κυρία Δανδουλάκη, με απόλυτη μαεστρία, παρουσιάζει έναν μονόλογο, με ένα σχετικά ανιαρό κείμενο είναι η αλήθεια. Ισορροπεί με τέχνη ανάμεσα στο κωμικό και το δραματικό στοιχείο. Ο χώρος θα πρέπει να ανανεωθεί λίγο.

  197. Υπέροχη παράσταση, εξαιρετική η ερμηνεία της κας Δανδουλάκη.
    Ενα ταξιδι στο παρελθον της Ελλαδας, κοινωνικοί προβληματισμοι, τα ανθρώπινα πάθη, οι αλλαγές και η προσαρμοστικότητα μας μέσα στο πέρασμα του χρόνου... Ευχαριστούμε πολυ.

  200. Πρόκειται για έναν θαυμάσιο αφηγηματικό μονόλογο! Στο κείμενο είναι σχεδόν αδύνατο να μη βρεις μικρές ιστορίες που είτε έχεις ζήσει, είτε σου έχουν αφηγηθεί κάποια στιγμή στη ζωή σου! Με τρόπο λιτό και αβίαστα η κα. Δανδουλάκη κατάφερε με την ερμηνεία της να μας μεταφέρει συμπυκνωμένα 50 χρόνια ζωής σαν να ήταν όλα- γεγονότα και συναισθήματα- σφραγισμένα σε ένα μπουκάλι με το πιο νοσταλγικό άρωμα...και το άνοιξε!!! Ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση!

  201. Παρακολούθησα την παράσταση στις 16/10. Ήταν μία εξαιρετική παράσταση τόσο λόγω του κειμένου, που αναφερόταν σε κομμάτια της ιστορίας και της ζωής μας την τελευταία 50ετια με πολύ απλό και συναισθηματικό τρόπο, όσο και για την ερμηνεία της Κας Δανδουλάκη. Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!

  204. Ένα υπέροχο κείμενο για τα τελευταία 51 χρόνια της Ελλαδιτσας μας.Η άνοδος και η πτώση...Μια γυναίκα αφηγείται την ζωή της αυτά τα 51 τελευταία χρόνια σε 95 λεπτά.1970-2021.Εξαιρετικος μονόλογος,υπέροχο κείμενο,καθηλωτικη η ερμηνεία της Κυρίας Δανδουλάκη.Μια καταπληκτική παράσταση, γλυκόπικρη όπως άλλωστε είναι και η ζωή μας.Δεν πρέπει να την χάσει κανείς.

  205. Μια εξαιρετική ερμηνεία από την κ,. Δανδουλακη. Απλή, εκφραστική, συγκινητική μας ταξίδεψε από το '70 στο σήμερα. Δεν είναι και πολύ εύκολο να κρατήσεις το κοινό με μόνο εργαλείο τον λόγο και την έκφραση. Πολλά συγχαρητήρια!

  207. Πολύ ωραία ερμηνεία της κας Δανδουλάκη που απογείωσε ένα όχι ιδιαίτερα πρωτότυπο κείμενο που όμως κράταγε το ενδιαφέρον του θεατή και ακουμπούσε όλη την ιστορία των τελευταίων 40 χρόνων. Ευχαριστώ πολύ Θεατρομανια για το όμορφο απόγευμα.