Το Κάλεσμα της Λορίν

Αρχείο Παίχτηκε από 22/09/2018 έως 20/01/2019
στο 104
2ος χρόνος πραστάσεων
Διάρκεια: 75' (χωρίς διάλειμμα)
Συγγραφέας: Παλόμα Πεδρέρο
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθέτης: Φένια Αποστόλου
Σκηνογραφία: Άση Δημητρολοπούλου
Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Ερμηνεύουν: Ιωάννης Αθανασόπουλος (Πέδρο), Βιργινία Ταμπαροπούλου (Ρόζα)

Περιγραφή

Ύστερα από την περσινή τεράστια επιτυχία του έργου της πολυβραβευμένης Ισπανίδας συγγραφέως Παλόμα Πεδρέρο, «Το Κάλεσμα της Λορίν», σε σκηνοθεσία της Φένιας Αποστόλου,  στο A Small Argo Full of Art, η παράσταση επιστρέφει από το Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2018 και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων,  στο Θέατρο 104.

Περισσότερα

Το βραβείο Τρανς Ορατότητας των Queer Theatre Awards 2018|για την περηφάνια της Ζackie Oh  απονεμήθηκε στον πρωταγωνιστή Ιωάννη Αθανασόπουλο

Λίγα λόγια για το έργο

Κεντρικό θέμα του έργου αποτελεί η καταπίεση που αισθάνεται ένας φυλομεταβατικός άνδρας, στην προσπάθειά του να βρει την πραγματική του ταυτότητα, την ταυτότητα που, για πολλά χρόνια, είχε καταπνίξει, λόγω κοινωνικών και οικογενειακών συμβάσεων.  Η αποκάλυψη έρχεται, μία βραδιά Αποκριάς, όπου ο ίδιος (Πέδρο)  μεταμφιέζεται σε Λορίν Μπακόλ, ενώ η γυναίκα του (Ρόζα) σε Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, στο πλαίσιο ενός παιχνιδιού ρόλων και καταστάσεων…

 

Λίγα λόγια για την συγγραφέα Παλόμα Πεδρέρο

Η Παλόμα Πεδρέρο είναι ηθοποιός, σκηνοθέτις και θεατρική συγγραφέας. Σπούδασε Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης και Ψυχολογία στο Διεθνές Ινστιτούτο της Φλωρεντίας. Σπούδασε θέατρο με μερικούς από τους σημαντικότερους δασκάλους και δραματουργούς τόσο στην Ισπανία όσο και στο εξωτερικό. Έχει γράψει περισσότερα από 30 θεατρικά έργα, που έχουν παρασταθεί εντός και εκτός Ισπανίας. Μερικά από τα σημαντικότερα είναι: « Το κάλεσμα της Λορίν », « Το χρώμα του Αυγούστου », « Φιλιά λύκου », «Το κίτρινο νησί », « Τρελά ερωτευμένες », « Ένα αστέρι », « Νύχτες εφήμερου έρωτα », « Ένα πουλί στο τούνελ » , « Το πρώτο φιλί » , « Άννα 11 Μαρτίου », « Ουρανοκατέβατοι».  Τα έργα της έχουν μεταφραστεί και δημοσιευθεί σε δώδεκα γλώσσες κι έχουν ανέβει στις ΗΠΑ, την Αυστραλία, την Γαλλία, την Πορτογαλία, την Γερμανία, την Μεγάλη Βρετανία, την Ιταλία, την Γκάνα, την Σλοβακία, την Τσεχία, τις περισσότερες χώρες της Νότιας Αμερικής και την Ελλάδα. Έχει τιμηθεί με πολλά εθνικά και διεθνή βραβεία, μεταξύ αυτών με το Βραβείο Tirso de Molina (1987), το Βραβείο για τον καλύτερο συγγραφέα στο Φεστιβάλ του Φθινοπώρου στην Μαδρίτη (1994), το Βραβείο Κριτικών της Κούβας (2003) και το Βραβείο Κριτικών στο Διεθνές Φεστιβάλ της Ρώμης «Ηθοποιοί αναζητούν συγγραφέα» το 2004. Είναι η πρώτη γυναίκα δραματουργός που τιμήθηκε με αφιέρωμα στο έργο της στη Μόστρα Σύγχρονου Ισπανικού Θεάτρου του Αλικάντε, το 2005. Τα έργα της περιλαμβάνονται σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές ανθολογίες της Ισπανίας, της Ευρώπης και της Αμερικής. Είναι από τις Ισπανίδες συγγραφείς, το έργο των οποίων έχει μελετηθεί περισσότερο. Κατέχει μια θέση ανάμεσα στους σημαντικότερους Ισπανούς συγγραφείς του μετα-φρανκικού θεάτρου.

Μουσική Επιμέλεια-Ηχητικό Τοπίο: Μιχάλης Τσίχλης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Παρισσινού
Ειδικές Κατασκευές: Αλέξανδρος Λόγγος
Φωτογράφιση: Αθηνά Σαρηγιαννίδη
Μακιγιάζ Φωτογράφισης: Βασίλειος Πίκουλας
Video Trailer 1: Μιχαήλ Μαυρομούστακος
Video Trailer 2: Θεοφύλακτος Αργυρού
Παραγωγή: Λυδία Λίθος ( https://www.lydialithosdancetheatre.com/ )
Προβολή-Επικοινωνία: Νατάσα Παππά

 

Βίντεο

46 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Μια παράσταση με βαθύ νόημα που αφορά σε ένα κοινωνικό θέμα με ψυχολογικές προεκτάσεις, επίκαιρες και δυνατές. Λιτά σκηνικά αλλά έντονα εκφραστικά μέσα. Το μείον σε αυτήν την παράσταση ήταν η υπερβολή σε ορισμένα σημεία της σκηνοθεσίας και ιδιαίτερα στην αρχή που συνοδεύοταν με κάποιες παύσεις των κινήσεων.

  3. Το σκηνικό απλό χωρίς να χρειάζεται τίποτα παραπάνω. Οι ερμηνείες ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ, το θέμα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ, ο χρόνος της παράστασης ακριβώς όσο έπρεπε. ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ στους ηθοποιούς, ειδικά στον Ιωάννη Αθανασόπουλο. Πραγματικά τη συστήνω ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ. Μπράβο!

  4. Εξαιρετική παράσταση, εξαιρετικές ερμηνείες, εξαιρετικό θέμα. Σκληρό Δράμα. Απλή σκηνοθεσία αλλά δεν ήθελε κάτι παραπάνω. Θα μπορούσε αδιαμφισβήτητα να παρουσιαστεί η παράσταση και σε μεγαλύτερο χώρο. Μπράβο στους συντελεστές.

  5. Ενδιαφέρουσα παράσταση. Οι ηθοποιοί, αν και με μια πρώτη ματιά δεν φάνταζαν έτσι, ταίριαζαν μεταξύ τους. Ένιωσα την ένταση του ζευγαριού καθ' όλη την διάρκεια του έργου. Την απορία εκείνης, την διαίσθησή της ότι κάτι δεν πάει καλά, τον τρόμο της όταν το παιχνίδι το οποίο ξεκινούν ξεφεύγει, την βαθιά θλίψη εκείνου όσο σκέφτεται πως όλη του την ζωή προσποιείται, την παραίτησή του αλλά και την ριζωμένη ανάγκη για τον διαφορετικό, για τον εαυτό που πάντα ήθελε και δεν είχε.

    Τα σκηνικά μου έκαναν επίσης θετική εντύπωση, καθώς ήταν πρωτότυπα και έξυπνα φτιαγμένα, σε έναν μικρό, αλλά όχι κλειστοφοβικό χώρο. -Να σημειώσω εδώ ότι οι υπάλληλοι του θεάτρου ήταν ευγενέστατοι.

    Το μόνο μου μείον, ήταν κάποια σημεία της σκηνοθεσίας, στην αρχή της παράστασης, για παράδειγμα κάποια στιγμιαία "σταματήματα" της ροής του έργου, με αντίστοιχη ηχητική υπόκρουση, στα σημεία όπου η Ρόζα αντιλαμβάνεται ενδόμυχα αυτό το κάτι σκοτεινό που της κρύβει ο σύζυγός της. Μου φάνηκε πως έδιναν έναν αχρείαστο, κάπως κωμικό (άθελα μάλλον) τόνο.

    Το κείμενο ήταν αρκετά έντονο και δίκαιο. Μου άρεσε το γεγονός ότι έγινε προσπάθεια προσέγγισης και των δύο πλευρών, του ίδιου νομίσματος καταπίεσης και περιοριστικών κοινωνικών πλαισίων.

    Ευχαριστώ για την ευκαιρία να δω την παράσταση.

  7. Η παράσταση ήταν εξαιρετική όπως και οι ερμηνείες των ηθοποιών. Το κείμενο, εκτός από την προφανή σύγκρουση του Πέδρο με την ταυτότητα του, δίνει μια ευρύτερη διάσταση στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και μας κάνει να αναρωτιόμαστε: Μήπως όλοι μας δεν υποδυόμαστε πολλές φορές ρόλους για να είμαστε αρεστοί στους άλλους? Πως αντιδρούμε όταν κάποιος φανερώνει μια διαφορετική πτυχή του χαρακτήρα του από αυτήν που έχουμε πλάσει στον μυαλό μας και αποδεχόμαστε?Ο φόβος της απόρριψης μας κάνει όλους να υιοθετούμε έναν χαρακτήρα ξένο προς εμάς? Δεν οδηγούμαστε αναπόφευκτα σε υπαρξιακές συγκρούσεις που εξωτερικεύονται όσο και να θέλουμε να τις καταπιέσουμε? Τελικά πόσο ανεκτικοί είμαστε με τον εαυτό μας και τους άλλους?
    Ευχαριστώ πολύ Θεατρομανία για την υπέροχη θεατρική εμπειρία

  17. Μετα από παραχωρηση της Αθηνας Τριαδη ειδα αυτή την πολύ ωραια παρασταση στο υπεροχο θεατρο 104 που παντα ανεβαζει προσεγμενα εργα.Και οι 2 ηθοποιοι δωσανε τον εαυτο τους,την ψυχη τους.Σας ευχαριστω θεατρομανια για την προσκληση

  30. Απογοητεύτηκα.......Δεν μου άρεσε καθόλου. Κάτω του μετρίου με κακό κείμενο, αλλά πολύ  γυμνό... για να καλύψει τα κενά της όλης παράστασης??  Επειδή ειναι μια ιδιαίτερη πολύ ενδιαφέρουσα η υπόθεση του έργου περίμενα κάτι πιο ουσιαστικό να μου πει αυτή η παράσταση.....δυστυχώς δεν είχε ωραίο αποτέλεσμα !!!

  31. Εργο πάρα πολύ διδακτικό,καθώς μπορεις να το δεις πέρα από το κομμάτι της σεξουαλικότητας,υπό το πρίσμα μιας καταπιεσμένης ύπαρξης από κοινωνικες νόρμες κ ταμπού.Ποσο να αντέξει μια τέτοια υπαρξη να εθελοτυφλει ,για πόσο καιρό θα κάνει δυστυχισμενη τόσο την ίδια,όσο κ αυτούς που την αγαπανε...;;;Το θέατρο για άλλη μια φορά καθρέφτης μας,αλλά κ σφυρί να σπάσουμε αρρώστους αντικατροπτισμους...

  39. Εξαιρετική παράσταση ! Αν και το θέμα ήταν ,κατά μια άποψη, ιδιαίτερο, το ωραίο κείμενο , η σκηνοθεσία και οι υπέροχες ερμηνείες των ηθοποιών κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή έως το τέλος της παράστασης.Πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές!!!
    Ευχαριστούμε θεατρομάνια !

  40. Από την θεατρολόγο Μαρία Μαρή

    Πολύ σύνθετο το θέμα που θίγει το έργο αυτό της Παλόμα Πεδρέρο. Τι γίνεται όταν οι κοινωνικές συνθήκες καταπιέζουν την ερωτική προτίμηση ενός ατόμου; Αν το ζητούμενο για τον καθένα είναι η προσωπική του ευτυχία, πόσο Ιαβέρηδες μπορούμε να γίνουμε για να ευνουχίσουμε ερωτικά αλλά και γενικότερα ψυχολογικά αυτό το άτομο;

    Ένα πατρικό χαστούκι, μια κοινωνική νόρμα, εγκλωβίζουν εύκολα έναν άνθρωπο σε μια συγκεκριμένη θέση, με συγκεκριμένη κοινωνική αποστολή, αποδεκτή και επιδοκιμασμένη πλήρως από το σύνολο.

    Όμως σε αυτό το καρναβάλι, όπως και σε εκείνο στο οποίο γνωρίστηκε το ζευγάρι του έργου, η εσωτερική, πανίσχυρη φύση, δεν τιθασεύεται.

    Αν και ο ήρωας είναι πνιγμένος στη δουλειά, στο σχολείο, μιας και είναι καθηγητής, εγκλωβισμένος στις καθημερινές υποχρεώσεις του, κρατώντας όμηρο τη γυναίκα του στο σπίτι να μη δουλεύει, εξασφαλίζοντας έτσι την ανοχή της και ίσως την εθελοτυφλία της, η μέσα φωνή δεν καταπνίγεται. Βρίσκει διέξοδο να εκφραστεί και διοχετευθεί διεκδικώντας το δικαίωμά της να υπάρχει κι αντιμετωπίζοντας τα ενδεχόμενα είτε της διάλυσης μιας σχέσης είτε της συνενοχής του έτερου μέλους ακολουθώντας μ’ αυτό βίους παράλληλους. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω!

    Η αποκάλυψη έρχεται μια βραδιά Αποκριάς, όπου ο ίδιος (Πέδρο) μεταμφιέζεται σε Λορίν Μπακόλ, ενώ η γυναίκα του (Ρόζα) σε Χάμφρεϋ Μπόγκαρτ, στο πλαίσιο ενός παιχνιδιού ρόλων και καταστάσεων.

    Τα σκηνικά απλά, με δύο αναδιπλούμενες σκάλες, πολλά αντικείμενα και κυρίως τρεις αφίσες στο βάθος: Του Χάμφρεϋ Μπόγκαρτ και της Λορίν Μπακόλ δεξιά και αριστερά της σκηνής, ενώ στο κέντρο η φωτογραφία του ζευγαριού η οποία καθώς περιστρέφεται εμφανίζει τον Πέδρο σε μια ανδρόγυνη απεικόνισή του όπου αποτυπώνονται η δυστυχία και το αδιέξοδό του.

    Εξαιρετικός ο Ιωάννης Αθανασόπουλος (Πέδρο), ντύνεται στην αρχή Λορίν Μπακόλ με κάθε λεπτομέρεια στην κίνηση και μεταμφιέζει την σύζυγό του σε Χάμφρεϋ Μπόγκαρτ, για να του είναι σαν άνδρας πιο ελκυστική και ποθητή. Στη συνεύρεσή τους ο Πέδρο εμφανίζεται ιδιαίτερα πιεστικός και επιθετικός με αποτέλεσμα να χάνεται ο έλεγχος και η γυναίκα του σοκαρισμένη να αποτραβιέται για να ξανασυμφιλιωθεί στη συνέχεια μαζί του προχωρώντας σε έναν εύθραυστο συμβιβασμό, καθώς στο τέλος ο Πέδρο «το σκάει» για να εμπλακεί στις εορταστικές εκδηλώσεις και να αφομοιωθεί απ’ τους καρναβαλιστές. Η Βιργινία Ταμπαροπούλου (Ρόζα), φαίνεται να υποχωρεί και να σωπαίνει αποδεχόμενη την ακατανίκητη ροπή του συντρόφου της, χαμογελώντας συνωμοτικά στη φωτογραφία της μεγάλης ντίβας, όνειρο κάθε άνδρα, τώρα ίνδαλμα ενός διαφορετικού άνδρα που παραπαίει ανάμεσα στον ρόλο που του έχει φορέσει η κοινωνία και στον άλλο που επιλέγει ο ίδιος για τον εαυτό του.

    Έξοχη η αλληλεπίδραση των δύο πρωταγωνιστών επί σκηνής με την οποία αποδίδεται ανάγλυφα το αδιέξοδο μιας σχέσης, όπου ο άνδρας χάνει το ενδιαφέρον για τη γυναίκα του, ενώ εκείνη είναι όμορφη και θελκτική, ηττημένος από την εσωτερική του πάλη, αγωνιζόμενος για την κατάκτηση της προσωπικής του ευτυχίας. Οι ρόλοι και των δύο διαθέτουν στοιχεία ανδρόγυνου και έτσι «πετούν το μπαλάκι» στον θεατή να αποφασίσει για το δέον συμβείν, πώς να τελειώσει αυτό το παιχνίδι.

    Δύο οικείοι και συμπαθείς χαρακτήρες που πάσχουν παγιδευμένοι στη δίνη ενός καθημερινού αδιεξόδου για τον σύγχρονο άνθρωπο που η συγγραφέας πολύ επιτυχημένα και με μια φρέσκια ματιά κατορθώνει να μεταδώσει στο κοινό.

    «Εγώ δε μπορώ να δω τον εαυτό μου και εσύ δε θέλεις να με δεις!» Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα για τον εγκλωβισμό πολλών ανθρώπων στο λάθος κοστούμι που συχνά γίνεται καταστροφικό όπως ο δηλητηριασμένος μανδύας του Ηρακλή. Πόσο απίθανη κι απόμακρη μοιάζει η αποδοχή !

    Η σκηνοθεσία της Φένιας Αποστόλου μοντέρνα, λιτή και ουσιαστική, υπηρετεί την εξαιρετική μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ. Οι φωτισμοί της Ευδοκίας Βεροπούλου και η μουσική του ΜιχάληΤσίχλη έδωσαν έμφαση στην εναλλαγή των καταστάσεων και των ρόλων και στο αδιέξοδο των ηρώων.

    Η κατάληξη, στην οποία εκείνος δηλώνει ότι την αγαπά αλλά δεν την ποθεί, κρατώντας τη στο κλουβί που της έχει φτιάξει, με το θύμα να γίνεται θύτης, σε μια αέναη διαδοχή, συνοψίζει αυτό το σύγχρονο δράμα σε μια άκρως ενδιαφέρουσα παράσταση.

  43. Παρακολούθησα το Σάββατο τη παράσταση στο θέατρο 104!Ενα πολύ καλό έργο, με πολύ καλή σκηνοθεσία και δυνατές ερμηνείες.Ως θεατής έλαβα καθ'ολη τη διάρκεια της παράστασης μηνύματα και κυρίως τα δυνατά συναισθήματα των ηθοποιών.Το σίγουρο είναι πως αυτή η παράσταση θα προβλημάτισει τον καθένα μας! Συγχαρητήρια παιδιά και καλή επιτυχία μιας και το Σάββατο ήταν η πρεμιέρα σας.. Ευχαριστουμε πολύ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ!!!!!