Συγγραφέας: Χένρικ Ίψεν
Σκηνοθέτης: Γιώργος Σκεύας
Ερμηνεύουν: Αμαλία Μουτούση, Άρης Λεμπεσόπουλος Μαρία Ζορμπά, Γιώργος Συμεωνίδης, Νικόλας Παπαγιάννης
Περιγραφή
Το Κουκλόσπιτο. H απόλυτη θεατρική επιτυχία της περσινής σεζόν επιστρέφει στις 7 Οκτωβρίου στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα, με την Αμαλία Μουτούση και τον Άρη Λεμπεσόπουλο στους κεντρικούς ρόλους.
Περισσότερα
Εκατόν σαράντα χρόνια σχεδόν, μετά την πρώτη του εμφάνιση στην ευρωπαϊκή θεατρική σκηνή, το αριστούργημα του Χένρικ Ίψεν, διατηρεί αναλλοίωτη τη δύναμή του, χάρη στην ανατρεπτική του φύση και την εκρηκτική του ένταση. Ο ήχος της πόρτας, που κλείνει πίσω της η Νόρα, αφήνοντας σύζυγο και παιδιά, φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Γραμμένο το 1879, το έργο του μεγάλου Νορβηγού συγγραφέα, συντάραξε την εποχή του και υπήρξε καταλυτικό για την εξέλιξη της θεατρικής τέχνης. Η Νόρα - πρόσωπο μυθικό για τη σύγχρονη δραματουργία — γίνεται στην εποχή μας, ένα σύμβολο όχι μόνο για την γυναίκα, αλλά γενικότερα για τον άνθρωπο.
Μέσα από την ποιητική διάσταση του λόγου, ο Ίψεν μας καλεί σ’ ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Η Νόρα αναζητά και προσμένει το “θαύμα” κι όταν γυρεύεις το θαύμα πρέπει να σπείρεις το αίμα σου στις οκτώ γωνιές των ανέμων, γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά παρά κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες του ανθρώπου.
ΔΙΑΝΟΜΗ:
Αμαλία Μουτούση: Νόρα
Άρης Λεμπεσόπουλος: Τόρβαλντ Χέλμερ
Μαρία Ζορμπά: Κριστίνα Λίντε
Γιώργος Συμεωνίδης: Νιλς Κρόγκσταντ
Νικόλας Παπαγιάννης: Γιατρός Ρανκ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ – ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ: Γιώργος Σκεύας
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιώργος Σκεύας
ΣΚΗΝΙΚΑ: Εύα Μανιδάκη
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Άγγελος Μέντης
ΜΟΥΣΙΚΗ – ΣΥΝΘΕΣΗ ΗΧΩΝ: Σήμη Τσιλαλή
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Σύλβια Λιούλιου
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΥ: Φιλάνθη Μπουγάτσου
ΒΟΗΘΟΣ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΥ: Βέρικο Μγκελάτζε
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΧΤΕΝΙΣΜΑΤΩΝ: Αλέξανδρος Μπαλαμπάνης
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Κώστας Ορδόλης
ΓΡΑΦΙΣΤΙΚΑ: Γιώργος Ρυμενίδης
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Λυκόφως – Γ. Λυκιαρδόπουλος
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Κατερίνα Μπερδέκα
Μια συμπαραγωγή της Λυκόφως με το Θέατρο Οδού Κυκλάδων - Λευτέρης Βογιατζής
Εχοντας μη διαβάσει το έργο, η παράσταση ήταν ό,τι καλύτερο έχω δει τον τελευταίο χρόνο. Από το πρώτο δεκάλεπτο δεν ήθελα να τελειώσει. Εξαιρετικές οι ερμηνείες των ηθοποιών.
Ευχαριστώ!
Δεν κατάλαβα γιατί τόσο χαμός για αυτή την παράσταση. προσωπικά έχοντας διαβάσει και το έργο δεν μου άρεσε.ισως φταίει η σκηνοθετική άποψη του κ.Σκευα. Με κούρασε και ήταν η πρώτη φορά που είδα την κ.Μουτουση πάνω στη σκηνή (έχοντας ακούσει τα καλύτερα) δεν μου άρεσε θα θελα να την δω και σε άλλο έργο για να καταλήξω καλύτερα. Ο Παπαγιανης ως γιατρός ήταν ίσως ο καλύτερος και ο μόνος που δεν κούρασε η ερμηνεία του!!
ειναι αληθεια οτι με κουρασε λιγο η παρασταση,συμφωνω περιπου με την κριτικη του κ. Κωστα ειδικα για την ερμηνεια του γιατρου Ρανκ.
μια λεπτομερεια που μου αρεσε προσωπικα,ηταν μια χαρακτηριστικη κινηση της κ. Μουτουση,αυτη η κατι σαν κουνια που επανελαβε 3 φορες.
ευχαριστω για την προσκληση.
ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΗ Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.ΑΝΕΥΡΗ Η ΕΡΜΗΝΕΊΑ ΤΟΥ ΛΕΜΠΕΣΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΕΥΘΑΛΙΑ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ.....ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΤΗΝ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ.Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΗΤΑΝ ΚΑΛΗ.....ΞΕΧΩΡΗΖΕΙ Η ΑΜΑΛΙΑ ΜΟΥΤΟΥΣΗ
Καλή παράσταση,την παρακολούθησα ευχάριστα
Ο πιο καλοπροαίρετος θεατής θα τη χαρακτήριζε ελληνική ηθογραφία. Ο πιο φλεγματικός , ελληνική μελούρα της δεκαετίας του 60 μάλιστα,και με πιασάρικο τίτλό "Δεν μ'αγάπησες ποτέ". Πάντως αυτή η παράσταση που έστησε ο κ. Γιώργος Σκεύας δεν ήταν σε καμία περίπτωση Ίψεν, πόσο μάλλον το έργο-σταθμός του Νορβηγού δραματουργού "Ενα κουκλόσπιτο (Νόρα)"..Σε ανάλογου ύφους (αδιάφορα και σχεδόν ανύπαρκτα) σκηνικά που στήθηκαν από την Εύα Μανιδάκη (και εδώ ας μου εξηγήσει κάποιος το νόημα του τοίχου σε σχήμα Γ με τα εκατερωθεν κουφώματα στη μέση της σκηνής) στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής η κ.Αμαλία Μουτούση μας σύστησε μια Νόρα που μυξόκλαιγε και νιαούριζε επί τρεις ώρες, αλλάζοντας τη χροιά της φωνής της έτσι ώστε να μοιάζει με γκρινιάρικο κακομαθημενο κορίτσι. Ο κ. Άρης Λεμπεσόπουλος έπαιζε τον...Άρη Λεμπεσόπουλο (όπως εύστοχα παρατήρησε ο διπλανός μου), και όχι το ρόλο του Τόρβαλντ, συζύγου της Νόρας. Ήταν ένας Τόρβαλντ στα όρια του φαιδρού, με τις υπερβολικές κινήσεις και με την εκφορά του λόγου σχολης Μιμής Ντενίση σαν μονίμως να ΄έχει αποριες και να ρωτά ("είναι όμορφη μέρα σήμερα?" αντί για "είναι όμορφη μέρα σήμερα!"). Η Μαρία Ζορμπά, εντελώς ανύπαρκτη στο ρόλο της Κριστίνα, φίλης της Νόρα. Ικανοποιητικός ο Γιώργος Συμεωνίδης στο ρόλο του εκβιαστή. Άφησα τελευταίο τον Νικόλα Παπαγιάννη ο οποίος ερμήνευσε ΜΟΝΑΔΙΚΑ το ρόλο του γιατρού Ρανκ. Έδειξε εξαιρετική εσωτερικότητα, και είναι χωρίς υπερβολή ο μοναδικός λόγος που αξίζει να δει κανείς αυτήν την παράσταση. Θαύμασα τον τρόπο με τον οποίο ξεδίπλωνε τον κρυφό και απαγορευμένο του έρωτα για τη Νόρα με τα βλέμματα και μόνο.
Σε γενικές γραμμές πολύς κόσμος που τυχόν έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τον Ίψεν, διαλέγοντας αυτήν την παράσταση, φεύγει με εντελώς λάθος γνώμη για το έργο του σπουδαίου συγγραφέα. Και αυτό είναι πολύ κρίμα....(όπως είναι και κρίμα να κατακρεουργείται μια πολύ καλή κατά τα άλλα ηθοποιός όπως είναι η κ. Αμαλία Μουτούση)