Σκηνοθέτης: Μάνια Παπαδημητρίου
Ερμηνεύουν: Ιουλία Γεωργίου, Καίτη Ιωαννίδου, Θεοφάνης Μιλλεούνης
Περιγραφή
"Το όνομά μου είναι Rachel Corrie", σε σκηνοθεσία Μάνιας Παπαδημητρίου, συνεχίζεται για 2η χρονιά στο Θέατρο Παραμυθίας, με την Ιουλία Γεωργίου στον ομώνυμο ρόλο, σε μία ερμηνεία που ξεχώρισε τη χρονιά που μας πέρασε. Μαζί της οι Καίτη Ιωαννίδου, Βασιλίνα Κατερίνη και Θεοφάνης Μιλλεούνης.
Περισσότερα
Το έργο είναι μια σύνθεση του Alan Rickman και της δημοσιογράφου Katharine Viner και βασίζεται στα emails που έστελνε η Rachel Corrie από τη Γάζα προς τους δικούς της αλλά και στο ημερολόγιο που κρατούσε απ’ όταν ήταν παιδί.
Ένα μικρό κορίτσι, μιά Αμερικανοεβραία ακτιβίστρια δολοφονείται στα 23 της χρόνια στις 16 Μαρτίου του 2003, από μια ισραηλινή μπουλντόζα που κατεδάφιζε σπίτια παλαιστινίων στη Γάζα και γίνεται ηρωίδα του παλαιστινιακού αγώνα. Η νεαρή "Αντιγόνη" κατεβαίνει στον τάφο, μόνο που μέσα εκεί βρίσκεται ένας ολόκληρος λαός.
Η ιστορία της νεαρής Αμερικανοεβραίας ακτιβίστριας παραμένει ζωντανή και μας διδάσκει ήθος, ενώ παράλληλα μας διεγείρει το ενδιαφέρον για έρευνα σε σχέση με την αλήθεια και το δικαίωμα των λαών στην αξιοπρέπεια.
Σημείωμα Μάνιας Παπαδημητρίου
Ένα μικρό κορίτσι, μια Αμερικανοεβραία ακτιβίστρια, δολοφονείται στα 23 της χρόνια το 2003 από μια ισραηλινή μπουλντόζα στη Γάζα και γίνεται ηρωίδα του παλαιστινιακού αγώνα. Οι ισραηλινές αρχές αποφαίνονται ότι δεν υπάρχει δολοφονία, το κορίτσι βρέθηκε "στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή". Οι μαρτυρίες όλων των αυτόπτων μαρτύρων όμως, λένε ότι ο οδηγός την είδε και όχι μόνο δεν έκανε πίσω, αλλά αντιθέτως γύρισε και ξαναπέρασε από πάνω της. Η νεαρή "Αντιγόνη "κατεβαίνει στον τάφο, μόνο που μέσα εκεί βρίσκεται ένας ολόκληρος λαός. Ένας λαός που μας διδάσκει το ένστικτο της επιβίωσης . Που έχει ταλαιπωρηθεί όσο κανένας άλλος και αδικείται για 60 χρόνια. Η Rachel Corrie διαλέγει να πάει εκεί για να δει την αλήθεια της άλλης πλευράς, "της άλλης πλευράς από αυτήν που χρηματοδοτεί ο αμερικανικός στρατός" όπως λέει η ίδια στα emails της. Θέλει λέει να μάθει πως ζουν οι άνθρωποι εκεί, γιατί θέλει να γίνει συγγραφέας και "δεν μπορεί να γίνει συγγραφέας αν δεν μπορεί να πιστέψει σε μία αλήθεια... ".
Σε αυτήν την κοινωνία που ζούμε σχεδόν απαγορεύεται ο ρομαντισμός μιας τέτοιας σκέψης. Τότε γιατί ακόμα διδάσκουν τα παιδιά στο σχολείο να λένε την αλήθεια; Η Rachel Corrie δεν έκανε τίποτε άλλο από το να ζήσει τη ζωή της με απόλυτη συνέπεια. Kαι ζώντας το μικρό αυτό διάστημα με αυτήν την καθαρότητα, μας επιτρέπει και εμάς να δούμε την αλήθεια της άλλης πλευράς.
Και στην Ελλάδα, οι ευκαιρίες για να δούμε την αλήθεια ίσως είναι ακόμα πολύ περισσότερες απ' όσες είχε η Rachel Corrie στην Ολύμπια της Ουάσινγκτον όπου μεγάλωσε
Η παράσταση μας και πάλι με όνομα " Το όνομά μου είναι Rachel Corrie" (η προηγούμενη ανέβηκε στο Θέατρο του Νέου Κόσμου με την Δήμητρα Συρου στον ρόλο της Rachel), ελπίζουμε να είναι ξανά μια ευκαιρία να συναντηθούμε με την αλήθεια της άλλης πλευράς που με τις μνημονιακές και νέες στρατιωτικές υπερδεσμεύσεις της χώρας μας είναι και για μας πια η άλλη πλευρά
Συντελεστές:
Μετάφραση: Νάνσυ Τρικαλίτη
Σκηνοθεσία:Μάνια Παπαδημητρίου
Σκηνικά – Κοστούμια: Άρτεμις Θεοδωρίδη
Επεξεργασία video: Μαργαρίτα Μαντά, Αγγέλα Δεσποτίδου, Μάτα Καστρισίου
Ειδική σύμβουλος: Ναταλί Γλέζου
Φωτογραφίες: Θωμάς Αρσένης
Rachel Corrie: Ιουλία Γεωργίου
Συμμετέχουν: Καίτη Ιωαννίδου, Θεοφάνης Μιλλεούνης
Παρακολούθησα χθες την παράσταση 'Το όνομά μου είναι Rachel Corrie' στο θέατρο Παραμυθίας. Με λιτά σκηνικά, λίγους ηθοποιούς και τη χρήση πιάνου και προβολέα για την παρουσίαση οπτικοακουστικού υλικού, το έργο καταπιάνεται με το παλαιστινιακό ζήτημα. Η βασική αφηγήτρια που ενσαρκώνει την Corrie παραθέτει αποσπάσματα από τη ζωή της ξεδιπλώνοντας έτσι τα στάδια εξέλιξης της πολιτικής της σκέψης και εισάγοντάς μας στην ουσία του προβλήματος των παλαιστινιακών εδαφών. Μια παράσταση που έχει σκοπό να ενημερώσει, να προβληματίσει και να κινητοποιήσει. Διαδώστε την.
Ευχαριστώ τη θεατρομάνια για την διπλή πρόσκληση.
Μία πολύ δυνατή παράσταση, τόσο από άποψη ερμηνειών όσο και από άποψη θεματολογίας - πρόκειται για πραγματική ιστορία και μάλιστα επίκαιρη λόγω της έντασης στην Μέση Ανατολή. Από τα θεατρικά έργα που παρακολουθείς, σε προβληματίζουν και τα σκέφτεσαι για καιρό. Στα συν το εξαιρετικό προσωπικό του θεάτρου. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Από τις καλύτερες παραστάσεις που έχω δει. Συγκλονιστικές ερμηνείες και περιεχόμενο!