Το σημείο τομής (our basement)

Αρχείο Παίχτηκε από 07/10/2019 έως 03/12/2019
στο Altera Pars
Διάρκεια: 80'
Κείμενο: Μαρθίλια Σβάρνα
Σκηνοθέτης: Γιώργος Σίμωνας
Σκηνογραφία: Δάφνη Πανοτοπούλου
Κοστούμια: Δάφνη Πανοτοπούλου
Φωτισμοί: Τάκης Ποδαρόπουλος
Ερμηνεύουν: Μαρθίλια Σβάρνα, Λάμπρος Κωνσταντέας

Περιγραφή

“Our Basement” είναι  το πρώτο θεατρικό έργο της Μαρθίλιας Σβάρνα στα Αγγλικά.  Κατά την ολοκλήρωση των σπουδών της, στο Lee Strasberg Theatre and Film Institute, είχε  την ευκαιρία να ανεβάσει αυτό το έργο, στο The Marilyn Monroe Theatre του Hollywood, σε σκηνοθεσία Sharon Angela (δια βίου μέλος στο παγκοσμίου φήμης Actors Studio), και το  οποίο έτυχε μεγάλης και θερμής αποδοχής.

Το θεατρικό έργο “Our Basement” αγγίζει θέματα όπως η μοναξιά, η ανάγκη για δημιουργία, για έρωτα, ένα αληθινό έργο που εκφράζει τα όνειρα κάθε ανθρώπου, για ένα καλύτερο μέλλον. Όμως τις περισσότερες φορές μια πραγματικότητα ξυπνάει άλλες ανάγκες, όπως της επιβίωσης και επιστροφή στις ρίζες μας….. και τότε όλα μπορεί να ανατραπούν.

Περισσότερα

Το έργο μεταφράστηκε με τίτλο «Το Σημείο Τομής» και παίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. 

Δύο νέοι καλλιτέχνες στα τέλη της δεκαετίας του ’60 στη Νέα Υόρκη αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον και ονειρεύονται έναν ιδανικό κόσμο.

Η Κάρολ μετανάστρια από την Αγγλία αναζητά το αμερικάνικο όνειρο, η στενή  φιλία της με τον Μπράιαν σηματοδοτεί μια νέα ζωή, για εκείνη και το φίλο της.

Σε ένα υπόγειο διαμέρισμα της Νέας Υόρκης, οι δύο ζωγράφοι δημιουργούν, επαναστατούν, εξιδανικεύουν όνειρα και καταστάσεις… ώσπου οι απρόοπτες πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις της εποχής ανατρέπουν τα σχέδια τους και τα όνειρα τους ….

 

Σημείωμα της συγγραφέως

«Ξεκίνησα να γράφω αυτό το έργο λίγο πριν τελειώσω τις σπουδές μου στη σχολή Lee Strasberg. Επηρεασμένη από την φύση του Method Acting που διδάχτηκα εκεί, αποφάσισα να γράψω ένα νατουραλιστικό κείμενο, σχεδόν κινηματογραφικό, το οποίο μέσα του περικλείει πολλά θέματα που με απασχολούσαν και βίωνα η ίδια εκείνη την περίοδο. Όπως για παράδειγμα η μοναξιά, η απόσταση από οτιδήποτε δικό μου, το βάρος των προσδοκιών του κόσμου...

Το γεγονός ότι η ιστορία διαδραματίζεται το ‘60 και το ‘70 είναι αποκλειστικό αποτέλεσμα των μουσικών προτιμήσεων μου και της ρομαντικής διάθεσης  της «εποχής χωρίς ιντερνετ», και χωρίς όλα τα μέσα της δικής μου εποχής. Δεν γράφτηκε για πολιτικούς λόγους, ούτε γιατί δεν ήθελα να «ακουμπήσω» τη σημερινή εποχή. Ίσα ίσα, κάνω έναν παραλληλισμό των εποχών και τον «προβλημάτων», τα οποία, απ´ ότι φαίνεται, είναι ακόμα τα ίδια με τότε.

Στην ελληνική εκδοχή του έργου, η διαχρονικότητα όλων αυτών των καταστάσεων παρουσιάζεται ακόμα πιο έντονα, χάρη στη σκηνοθεσία του Γιώργου Σίμωνα. Αλλάζοντας το ύφος του έργου από νατουραλιστικό σε υπερρεαλιστικό, τοποθετεί την ιστορία  των δυο ηρώων, σε έναν χωροχρόνο ο οποίος ναι μεν είναι ντυμένος με την αισθητική του 1960, αλλά παραμένει αόριστος ως προς όλα τα υπόλοιπα. Γιατί τελικά, είναι μια ιστορία δυο ανθρώπων η οποία θα μπορούσε να έχει συμβεί οποτεδήποτε.»

Μαρθίλια Σβάρνα

Βοηθός Σκηνοθέτη : Μαριέλλα  Παναγιώτου
Φωτογραφίες Αφίσας : Μαρία Μπελεγρίνη
Φωτογραφίες παράστασης: Μαριλένα Αναστασιάδου
Αφίσα : Μάριος Γαμπιεράκης
Κατασκευή Σκηνικών: Sickmyduck lab

Φωτογραφίες

51 ΣΧΟΛΙΑ

  7. Μια φρέσκια παράσταση, με μεράκι φτιαγμένη. Οι δύο ηθοποιοί έδεναν απόλυτα μεταξύ τους. Οι ερμηνείες τους εξαιρετικές και με πάθος παιγμενες. Η υπόθεση αν και όχι πρωτότυπη είναι δοσμένη έτσι ώστε να σου δίνει τροφή για σκέψη. "Μην αφήνετε τον χρόνο να περνάει. Εκφράστε τα συναισθήματα σας". Φεύγεις από το θέατρο με μια γλυκύτητα. Μπράβο σας!!!

  10. Ωραία η Παράσταση! Δυο Νέοι Ηθοποιοί Κανουν μια Αρκετά Καλη Προσπαθεια στις Ερμηνείες και στους ρόλους τους...Δεν Βρίσκουν όμως το Σημείο Τομής και γι'αυτο υπάρχει αυτό το "κοβε-ραβε' στην σχέση τους...Χάνουν Χρονο Μακρια ο ένας απο τον Άλλον γτ Δεν βγάζουν στην Επιφάνεια τα Συναισθήματα τους..και έτσι φτάνουν προς το Τέλος τους χωρίς Κάτι Αληθινό..χωρίς την Τόλμη της Διεκδίκησης..χωρίς ενα Άγγιγμα Αγάπης στις τελευταίες αναπνοές...Τουλάχιστον είναι μαζί για ενα κάποιο στήριγμα..Αυτά Συμβαίνουν όταν Αφήνεις τον Χρονο να Περνάει Χωρίς να Αρπαζεις τις Ευκαιρίες...Ευχαριστώ Θεατρομανια για την Πρόσκληση.

  12. Δυστυχώς δε με κέρδισε σε κανένα σημείο. Η νεανική ενέργεια καταντάει νευρωτική. Οι γκριμάτσες της Μαρθίλιας Σβάρνα προς το κοινο, προκειμενου να βγαλει χιουμορ, δεν πετυχαν καθολου το στοχο τους. Επισης, οι κινησεις της με τα μαλλια της, που πρεπει να τα ελυσε και να τα επιασε 500φορες, μου προκαλουσε εναν πανικο. Ο Λάμπρος Κωνσταντέας αξιοπρεπής.

  15. Παρακολούθησα χθες την παράσταση κατόπιν πρόσκλησης, σας ευχαριστω για αυτο.
    Κατα την γνωμη μου ηταν μια παράσταση με έξυπνη σκηνοθεσία, ειχε να δωσει μυνηματα με αρκετη δοση χιουμορ.. Πολυ καλες ερμηνιες με ιδιαιτερο ρυθμο . Πολυ ευχαριστη!

  18. Κατά τη γνώμη μου, αντικατοπτρίζεται η ματαιότητα της αποφυγής των συναισθημάτων που συχνά συμβαίνει κατά τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης, η ματαιοδοξία, η ανάγκη αλλαγής του κόσμου και η ματαίωση των ιδανικών του νεαρού ατόμου και κυρίως του καλλιτέχνη... Επανέρχεται στο ρητο "άδραξε τη μέρα", " η ζωή είναι μικρή" ... Ισως τετριμμένα αλλά ισχυρά μυνήματα...

  20. Στο «σημείο τομής» δύο νέοι ζωγράφοι βιώνουν, ως καλλιτεχνικό ζευγάρι, τη δεκαετία του 1960, στη Νέα Υόρκη. Προσπαθούν να δημιουργήσουν, να αναδειχθούν και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, μέσα σε μια εποχή αμφισβήτησης, σύγκρουσης με τον πόλεμο στο Βιετνάμ αλλά και σε μια εποχή που συνεχίζουν να εμφιλοχωρούν η απιστία στον σύντροφο μπροστά στην ανάδειξη, ο κυνισμός και η σαπίλα των κυκλωμάτων που νέμονται την τέχνη. Η Κάρολ (Μαρθίλια Σβάρνα), που έχει ξεκόψει από την πλούσια οικογένειά της στην Αγγλία, όταν δεν αποδέχθηκε την επιλογή της να γίνει ζωγράφος, είναι πιο επαναστατική, εκφράζει πιο ανοικτά μέσα από το έργο της την αντιπαράθεσή της με τους ρεπουμπλικάνους, φθάνοντας ακόμη και στο να κινδυνέψει να «κοπεί» από μάθημα στη σχολή καλών τεχνών. Είναι εκείνη που προτρέπει τον Μπράιαν (Λάμπρος Κωνσταντέας) να μην υπηρετήσει στο αμερικάνικο στρατό και να φύγει στο εξωτερικό. Εκείνος, τελικά, φεύγει για το Παρίσι, γοητευμένος από μια κριτικό τέχνης, που «ψαρεύει» νεαρούς ζωγράφους για να ικανοποιηθεί η ίδια, όπως αποδεικνύεται. Η Κάρολ, υποτίθεται, πως καλύπτεται από μια ελευθεριάζουσα επιλογή σχέσεων. Κάτι που δεν την ισχύει πραγματικά. Καταλήγει (;) σε μια πιο μακρόχρονη σχέση με έναν καθωσπρέπει νέο, που κάθε άλλο παρά φαίνεται να την κάνει ευτυχισμένη.
    Οι δύο νέοι ζωγράφοι, που από την αρχή παρουσιάζονται να έλκονται ο ένας από τον άλλο αλλά να μην τολμάνε να εκφράσουν αυτό που νοιώθουν ούτε στον εαυτό τους ούτε στους άλλους, ακολουθούν μια ιστορία όπου οι καταστάσεις περισσότερο ελέγχουν παρά ελέγχονται από τους ίδιους. Διάχυτος ο ρομαντισμός αλλά και μια μοναχικότητα που «σπάει» μόνο από το ψυχικό και συναισθηματικό ακούμπισμα των δυο τους. Όνειρα διαψεύδονται από σκοπιμότητες και δομές που ξεφεύγουν από τις δικές τους αναφορές. Μέσα από τις καταστάσεις, το παιχνίδι με τους χώρους και τους χρόνους, προσπαθούν να βρουν απάγκιο ή μάλλον να αναγνωρίσουν το απάγκιο που υπάρχει μεταξύ τους και που, ο καθένας, με τον τρόπο του το αποδιώχνει.
    Το έργο είναι συμπαθητικό, κυλά με γρήγορους ρυθμούς αλλά συμπιέζεται από την προσπάθεια να βρεθεί ο πιο πρωτοποριακός τρόπος για την απόδοσή του. Αυτό το «πώς» φθάνει να κυριαρχήσει και να δημιουργήσει «κοιλιές» που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Οι ηθοποιοί, γεμάτοι φρεσκάδα που μεταδίδεται, αναπληρώνουν το παραπάνω, προσφέροντας μια αξιόλογη παράσταση.

  26. Καταρχήν θα πρέπει να πω ότι ήταν αξιοπρεπής η προσπάθεια των ηθοποιών οι οποίοι προφανώς πιστεύουν και αγαπούν αυτό που κάνουν...Το αποτέλεσμα όμως θυμιζε παράσταση σχολική...Ήταν τόσο βαρετό το έργο που κατι η χαμηλής έντασης εκφορά του λόγου κάτι ο χαμηλός φωτισμός με κόπο και βασανιστική προσπάθεια προσπαθούσα να κρατήσω τα μάτια.μου ανοιχτά...
    Όπως και να έχει ευχαριστώ θεατρομανία ! 🙂

  27. Καλή παράσταση, αλλά μην πείτε οτι ,,, ρε γαμώτο κάπου τα έχουμε ξαναδεί ολα αυτά....
    Γιατί σας προειδοποίησαν οι περισσότεροι εδω μέσα.
    Πειτε στην κοπέλα να μιλάει δυνατά - καθαρά. Σε θέατρο πάιζει, δεν κρυφογελάει με κανα γκόμενο κρυφά στο κινητό της...

  28. Απλά συμπαθητικό,
    όχι οτι πάει χαμένος ο χρόνος σου. Αξιοπρεπές.
    Συρραφή καταστάσεων και κειμένων που σίγουρα όλοι μας εχουμε ξαναδεί σε διάφορα άλλα έργα.
    Το αγόρι έχει προοπτικές. Η μικρούλα έτσι κι έτσι.. παίζει λίγο νευρόσπαστα και "σχολικά".
    Οντως η ακουστική έχει πρόβλημα. Παρ ότι μας στρίμωξαν όλους στην μία πλευρά (προς το δωμάτιο των παιδιών). Αλλά και πάλι, ειδικά οταν μιλάει (από μέσα της) η μικρή, δεν πιάνεις ούτε τα μισά..

  29. Πολύ καλά στις ερμηνείες τους και αεικίνητα τα παιδιά, το κείμενο πάντως φλερτάρει αρκετά με τη φλυαρία και την κοινοτυπία. Κάποια ενδιαφέροντα σκηνοθετικά ευρήματα (τηλεόραση με vintage υλικό) και άλλα όχι τόσο (οι κάρτες που μας δείχνουν κάθε τόσο οι πρωταγωνιστές εισάγοντας μας στην επόμενη σκηνή). Ελλιπές αλλά και συμπαθητικό.

  38. Κατ' αρχάς ευχαριστώ την Θεατρομάνια για τις προσκλήσεις!
    Η παράσταση αφορά ένα ζευγάρι νέων ζωγράφων στην Νέα Υόρκη στα τέλη της δεκαετίας του '60. Μας δείχνει το πάθος τους για την τέχνη, τον κρυφό έρωτα μεταξύ τους και πώς αυτά πέφτουν το 'να πάνω στ' άλλο. Απλό αλλά καλό το σενάριο από την Μαρθίλια Σβάρνα, μ' άρεσε η ερμηνεία της μαζί μ' αυτή του Λάμπρου Κωνσταντέα. Αξίζει να δεις την παράσταση αν και σκηνοθετικά και σκηνικά θα μπορούσε να 'ταν καλύτερη.

  40. Νεανική, μεταθεάτρου παράσταση.
    Πολύ καλές και με ζωντάνια ήταν οι ερμηνείες.
    Η ακουστική του θεάτρου δεν είναι καλή και με δυσκολία άκουγα.... αλλά και πολλά δεν άκουσα όταν η μουσική έπεφτε πανω στα λόγια.

  45. Μόλις γύρισα από την παράσταση.
    Μου άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις οι νέοι ηθοποιοί!
    Σκηνοθεσία και διάταξη του χώρου της σκηνής πολύ ευρηματική που βοηθούσε να μπορούμε να βλέπουμε.Αυτό με την ακουστική λίγο θα πρέπει να το κοιτάξουν από το θέατρο να διορθωθεί με μικρόφωνα γιατί ειδικά στις πάνω θέσεις δυσκολευόμασταν να ακούσουμε.
    Θα περίμενα διαφορετικό φινάλε.
    Το συνιστώ!!!

  46. Καλησπέρα! Κέρδισα μια διπλή πρόσκληση απο την ιστοσελίδα της theatromania για την σημερινή παράσταση 8 Οκτωβρίου, αλλά δυστυχως λόγω ασθένειας δεν θα μπορέσω να πάω! Είναι διαθέσιμη στο όνομα Μαργαρίτα Καλαιτζάκη στο ταμείο του θεατρου. Αν μπορω να το κοινοποιήσω κ στο προφιλ μου στπ facebbok, ενημερωστε με. Στην ιστοσελίδα της ομάδας θεατρομανία δεν μπορω να κανω δημοσίευση.