Top Girls

Αρχείο Παίχτηκε από 02/11/2019 έως 12/04/2020
στο Πόρτα
Συγγραφέας: Caryl Churchill
Μετάφραση: Θωμάς Μοσχόπουλος
Σκηνοθέτης: Θωμάς Μοσχόπουλος
Σκηνογραφία: Ευαγγελία Θεριανού
Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Ερμηνεύουν: Μαρία Καβογιάννη, Βίκυ Βολιώτη, Αλεξία Καλτσίκη, Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Σίσσυ Τουμάση, Ειρήνη Μακρή

Περιγραφή

Το διάσημο θεατρικό έργο TOP GIRLS (1982) της σπουδαίας Caryl Churchill έρχεται τον Νοέμβριο στο θέατρο ΠΟΡΤΑ σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου. Παίζουν επτά απ’ τις πιο σημαντικές Ελληνίδες ηθοποιούς της γενιάς τους: Μαρία Καβογιάννη, Βίκυ Βολιώτη, Αλεξία Καλτσίκη, Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Σίσσυ Τουμάση και Ειρήνη Μακρή.

Περισσότερα

Γιορτάζουμε την Ημέρα της Γυναίκας με προσφορά στην τιμή εισιτηρίων για τις παραστάσεις στις 6,7 & 8 Μαρτίου
Κεντρική ηρωίδα του TOP GIRLS είναι η Marlene, μια φιλόδοξη γυναίκα καριέρας, υπεύθυνη ενός γραφείου ευρέσεως εργασίας για γυναίκες, μια «σιδηρά κυρία», που ανέρχεται θυσιάζοντας συνεργάτες, καθώς και τη δική της ευαίσθητη, ανθρώπινη πλευρά στον βωμό της επιτυχίας.

Παρόλο που το έργο είναι γραμμένο σε ρεαλιστικό κώδικα, ξεκινά με μια διάσημη ονειρική πρώτη σκηνή, όπου ιστορικοί και διάσημοι μυθοπλαστικοί γυναικείοι χαρακτήρες καταθέτουν με ευφάνταστο τρόπο τις ιστορικά διαφορετικές πτυχές του ζητήματος της κοινωνικής θέσης των γυναικών. Στη συνέχεια, η δράση μεταφέρεται στον χρόνο συγγραφής του έργου, όπου με μια σειρά από συναρπαστικές συγκρούσεις ανάμεσα σε σύγχρονες γυναίκες και σημαντικές ανατροπές, η συγγραφέας αναπτύσσει τις θέσεις και τους προβληματισμούς της, με θεατρικά ευφρόσυνο τρόπο και υπέροχους σκηνικούς χαρακτήρες, δημιουργώντας ένα θέαμα με παλμό.

Έργο πρωτότυπο ως προς τη δομή του, με εξαιρετικά λεπτό χειρισμό στο χιούμορ του, την ποιητικότητα, την ιστορικότητα, αλλά και την κριτική του στάση απέναντι στην κοινωνική θέση της γυναίκας και μην έχοντας χάσει τίποτα απ’ τη φρεσκάδα του απ’ τη δεκαετία του ‘80, το TOP GIRLS διέπεται από μια βασική φεμινιστική προβληματική, δίνοντας μια πολύ καλή βάση για έναν ουσιαστικό διάλογο επί του θέματος. Παρόλα αυτά, δεν είναι ένα έργο για τον φεμινισμό, αλλά για τη γυναίκα, την πολιτική και κοινωνική της θέση. Με αφορμή μία κριτική στον θατσερισμό, το TOP GIRLS εξετάζει τι σημαίνει χειραφέτηση, τι σημαίνει δικαίωμα και ταυτόχρονα ποιο είναι το τίμημα, που οφείλει να πληρωθεί για να αναληφθούν οι νέοι ρόλοι σε κοινωνικό, προσωπικό και πολιτικό επίπεδο.

Το TOP GIRLS έκανε πρεμιέρα στη Μεγάλη Βρετανία το 1982 απ’ το Royal Court Theatre. Παρουσιάζεται την περίοδο αυτή στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου (2019), ενώ παλαιότερα ανεβάσματά του έχουν πραγματοποιηθεί στο Watford Palace Theatre (2006), το Greenwich Theatre (2006), το New York's Public Theatre και το Broadway (2007-2008) και σε πολλά ακόμη σημαντικά θέατρα του κόσμου. Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 1983 απ’ το Εθνικό Θέατρο.

Βοηθός σκηνοθέτη: Ρωμανός Μαρούδης
Γραφιστική επιμέλεια: Μάριος Γαμπιεράκης - Χρυσούλα Κοροβέση [mavra gidia]
Διεύθυνση παραγωγής: Αναστασία Καβαλλάρη
Επικοινωνία: Ανζελίκα Καψαμπέλη - Ελεάννα Γεωργίου

Μια παραγωγή της Stefi Productions - Γιάννης Μ. Κώστας σε συμπαραγωγή με το θέατρο ΠΟΡΤΑ.

Φωτογραφίες

Βίντεο

11 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Μια ενδιαφέρουσα παράσταση με πολύ καλές ερμηνείες. Το πρώτο μέρος θα μου άρεσε πολύ περισσότερο αν δεν υπήρχε αυτή η πολυφωνία την ώρα της αφήγησης της κάθε ηρωίδας από τις υπόλοιπες ηθοποιούς. Δεν μπορούσα να παρακολουθήσω και έχανα κομμάτια από την ιστορία τους ενώ είχαν ενδιαφέρον. Παρόλα αυτά η κάθε μία τους έδινε χαρακτήρα στην απόδοση του ρόλου. Το δεύτερο και ειδικά το τρίτο μέρος ήταν πολύ καλύτερο με αποκορύφωμα την τελική σκηνή με τις κα Καβογιάννη και κα Καλτσικη όπου ένιωθες την συναισθηματική φόρτιση των πρωταγωνιστών. Πολύ όμορφα κοστούμια και σκηνικά. Σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε να παρακολουθήσω αυτή την ενδιαφέρουσα παράσταση.

  2. Μια πολυ ομορφη και ξεχωριστή παράσταση που απευθύνεται πιο πολυ σε γυναικες αλλα δεν αφηνει ασυγκίνητο και το "ισχυρο" φύλο εν τέλει.
    Υπέροχα κοστούμια, καταπληκτικά σκηνικά
    και σπουδαίες ερμηνείες
    Η Καβογιαννη και η Καλτσικη ξεχωρίζουν
    Ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια

  3. Όμορφη παρασταση με αρκετα ενδιαφερον περιεχομενο. Το πρώτο μέρος θεωρω οτι ηταν λιγακι μονοτονο στην αρχη ωστοσο μετα μου κινησε το ενδιαφερον . Το δευτερο μερος με ενθουσιασε πολυ διοτι εδειχνε καποιες πτυχες της συγχρονης πραγματικοτητας και οι ιστοριες των γυναικων εδειχναν την εξελιξη του τοτε και του σημερα . Το τριτο μερος ηταν επισης ωραιο ειχε ενταση αλλα και συναισθηματικη φορτιση καθως και αρκετες εναλλαγες. Προτείνω την παρασταση !

  5. Αρκετά καλή παράσταση!
    Το κείμενο εξαιρετικά επίκαιρο, οι ερμηνείες ικανοποιητικές, η σκηνοθεσία άρτια. Ισως μοναδικό μελανό σημείο ήταν η πολυφωνία που επικρατούσε σε αρκετές σκηνές, ενας σκηνοθετικός χειρισμος που πραγματικά προσέθετε στα νοήματα της παράστασης σς σχέση με το γυναικείο ζήτημα, ωστόσο κατα τη γνώμη μου χρησιμοποιήθηκε υπερ το δέον, με αποτέλεσμα να υπαρχει δυσκολία να ξεχωρισει ο λόγος των πρωταγωνιστριών. Παρά τις ευνοϊκές αυτές συνθήκες, τα πρώτα μισά σχεδόν των πρώτων δύο πράξεων, δυσκόλευαν τον θεατη να εγκλιματιστεί με αποτέλεσμα να ειναι ελαφρως παγωμένα σχε σχέση με τα δεύτερα μισά και την τελική πράξη που κατάφερναν να δημιουργήσουν έντονα συναισθήματα και προβληματισμό. Γενικά θα την συνιστούσα, συμβουλεύοντας τον θεατή να μην παει αναμένοντας μια γραμμικά δομημένη πλοκή με αρχη-μέση-κορύφωση, αλλά να εστιάσει στις επι μέρους ιστορίες των γυναικών πρωταγωνιστριών.

  6. Παρότι η παράσταση έχει όλα τα εχέγγυα (αξιόλογους ηθοποιούς και καλό σκηνοθέτη) για να ... απογειωθεί κάτι την "κρατάει" προσκολλημένη στο έδαφος. Θα ήταν όμως αδικία να μην αναφερθώ στο τρίτο και τελευταίο μέρος της παράστασης, στο οποίο ο διάλογος μεταξύ Καβογιάννη και Καλτσίκη σε καθηλώνει.

  7. Απόλυτα παρωχημένο, χωρίς να μπορεί να μιλήσει στο κοινό, γεμάτο σαρδάμ και φλυαρίες, με 2-3 σημεία που είχαν πλάκα ή έστω ενδιαφέρον.
    Στο πρώτο μέρος τρως την μπανανόφλουδα και λες "Φάρσα, αλλά ας του δώσω μια ευκαιρία". Στο δεύτερο και το τρίτο αισθάνεσαι (I quote Κλέρη) ότι κάποιον τον τάιζαν με Τένεσι Γουίλιαμς και έπρεπε να κάνει κάποια στιγμη εμετό.
    Ένας κύριος στην πλατεία κάποια στιγμή ροχάλιζε. Η γυναίκα του, στην πιο δραματική παύση της παράστασης, φώναξε: "ΑΜΑΝ ΒΡΕ ΓΙΩΡΓΟ!" (Δεν ήμουν εγώ...)

  8. Μπράβο για ακόμα μια φορά σ΄αυτόν τον καταπληκτικό σκηνοθέτη που ακούει στο όνομα Θωμάς Μοσχόπουλος. Τι ωραία δουλειά!!!!!!!!!!!!!! Εξαιρετική σκηνοθεσία και οι 7 κυρίες καταπληκτικές! Ευχαριστούμε πάρα πολύ για την πρόσκληση που μας δώσατε! Θα την βλέπαμε ξανά! Σας ευχαριστούμε πολύ!

  10. Περίμενα περισσότερα από αυτην την παράσταση. Αν και οι ερμηνείες καθεμιάς από τις 7 ηθοποιούς ήταν εξαιρετική, το σύνολο μου φάνηκε κάπως ασύνδετο . Οι ιστορίες των γυναικών αναφέρονται βιαστικά και επιφανειακά με αποτέλεσμα να χάνεται το νόημα. Σε όλη τη διάρκεια της παράστασης είχα την αίσθηση ότι κάτι πάει να μου πει αλλά δεν το λέει. Ίσως να φταίει ότι είναι ακόμα η αρχή και καθώς θα προχωράνε οι παραστάσεις θα βρίσκουν ρυθμό. Όπως και να έχει όμως είναι από τις παραστάσεις που αξίζει κάνεις να δει τόσο για τις ερμηνειες όσο και για τα ζητήματα που θίγει. Ευχαριστούμε πολύ θεατρομάνια για τις προσκλήσεις και την ευκαιρία που μας δίνεις να βλέπουμε παραστάσεις που σίγουρα θα συζητηθούν.
    Και μια παρατήρηση για το κοινό: πότε επιτέλους θα μάθουμε να κλείνουμε τα κινητά μας; πόσες φορές θα πρέπει να το λένε πριν την έναρξη; προφανώς μία δεν αρκεί. Το να μην ανοίγουμε τις οθονες και ενοχλούμε τους γύρω μας με το έντονο φως ούτε λόγος, ακόμα δεν έχουμε μάθει το βασικό, δηλαδή να μην χτυπάνε στη διάρκεια μιας παράστασης.