Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Τι ήταν αυτό που σας «τράβηξε» στο έργο για να το σκηνοθετήσετε;
Αυτό που με τραβάει σε όλες τις συνεργασίες είναι οι άνθρωποι, οι συντελεστές. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η Έλενα Συγγελάκη και η Μαριλένα Χατζηνικολαϊδη. Γιατί γνωρίζοντας τες από πριν, ήξερα ότι αυτό που έγραφαν θα είχε και χιούμορ και ποιότητα. Έπειτα, η επιλογή των υπολοίπων ηθοποιών. Όπως έλεγε ο αείμνηστος Μίνως Βολανάκης, σκηνοθεσία είναι 80% η διανομή. Και η δική μας διανομή ήταν άψογη!
Είναι το είδος της κωμωδίας που το κοινό θα περάσει ευχάριστα κατά τη διάρκεια της παράστασης και μέχρι εκεί ή έχει και κάτι βαθύτερο μέσα;
Όταν οι ηθοποιοί παίζουν με την ψυχή τους, χωρίς να κοροϊδεύουν, πάντα η σάτιρα ξεπετάγεται μέσα απ’την κωμωδία. Γιατί όταν ο ηθοποιός «πάσχει» επί σκηνής, ο θεατής γελάει και βλέπει και τον εαυτό του ή τον διπλανό του εκεί πάνω. Κι αυτό πάντα κρύβει βαθύτερα νοήματα.
Δεν θα μπορούσα να μη σας κάνω αυτή την ερώτηση. Έχοντας μεγαλώσει με δύο τόσο σπουδαίους γονείς όπως Ο Κώστας Ρηγόπουλος και η Κάκια Αναλυτή ποια είναι η πιο σημαντική κληρονομιά που σας άφησαν;
Η κληρονομιά που αφήνουν οι γονείς στα παιδιά τους –ανεξαρτήτως επαγγέλματος- είναι δεδομένη. Το θέμα είναι τι κάνουν τα παιδιά μ’αυτήν. Πώς την εισπράττουν και πώς επιλέγουν να την χρησιμοποιήσουν για να πάνε παραπέρα. Εμένα προσωπικά το σημαντικότερο πράγμα που μου έμαθαν οι γονείς μου, χωρίς να μου το διδάξουν, είναι να σκέφτομαι, να κρίνω και να αποφασίζω μόνη μου, χωρίς να αισθάνομαι υποχρεωμένη να συμφωνώ με την πλειοψηφία.
Ακολουθήσατε και εσείς το θέατρο. Ήταν μια φυσική κατάληξη λόγω των βιωμάτων που είχατε ή συνειδητή επιλογή;
Όσο ήμουνα στο σχολείο, έκανα πολλά πράγματα καλά. Δεν ήμουν καθόλου σίγουρη τι δρόμο ήθελα να ακολουθήσω. Μπήκα συγχρόνως και στη Δραματική σχολή και στο Πανεπιστήμιο. Άρα η τελική απόφαση είναι μάλλον ένας συνδυασμός βιωμάτων και προσωπικής επιλογής.
Οι παλιές καλές κωμωδίες στο θέατρο με τους σπουδαίους πρωταγωνιστές της εποχής έχουν αντικατασταθεί επάξια με τις σημερινές;
Σπουδαίοι πρωταγωνιστές υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα. Το κοινωνικό γίγνεσθαι είναι που διαμορφώνει το ύφος της κωμωδίας σε κάθε εποχή. Γενικά πιστεύω ότι κάθε εποχή έχει το θέατρο που της αξίζει, αυτό που πριμοδοτεί με την αποδοχή του το κοινό. Οπότε, αν κάτι δεν μας αρέσει στην συγκεκριμένη μορφή που μπορεί να έχει πάρει η κωμωδία εν γένει, ας αναρωτηθούμε πόσο φταίμε κι εμείς, οι θεατές.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
