Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Η παράσταση παίζεται στα πλαίσια του Φεστιβάλ "Off-Off Athens 2016" στο θέατρο Επί Κολωνώ.
Ποιος είναι ο στόχος σας μέσα από τη δημιουργία αυτής της παράστασης;
Ρόλος και στόχος του δημιουργού (ηθοποιού ή σκηνοθέτη ή συγγραφέα) είναι να πάρει θέση στα πράγματα και στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Αυτός είναι και ο δικός μου στόχος πάντοτε δημιουργώντας, να πάρω θέση, να εκφραστώ, να αποτελέσω τον ενεργό πολίτη που έχει ανάγκη η εκάστοτε κοινωνία.
Μπορεί η παρακολούθηση μιας παράστασης να κινητοποιήσει το κοινό έτσι ώστε να δράσει με κάποιο τρόπο ;
Πρώτα από όλα επιθυμούμε να πούμε μια ιστορία. Κατόπιν να συγκινήσουμε το κοινό, εννοώντας να βιώσει μια εσωτερική συναισθηματική μετατόπιση. Όταν μια παράσταση καταφέρνει τα παραπάνω τότε θέτει νέους προβληματισμούς στο κοινό και ενεργοποιεί τους μηχανισμούς επαναπροσδιορισμού του «Είναι» του καθενός σε σχέση με την ζωή, τους γύρω του, την κοινωνία, την χώρα, την ανθρωπότητα. Αυτός ο επαναπροσδιορισμός μπορεί να αποτελέσει την μελλοντική δράση του κάθε πολίτη απέναντι σε μεγάλα ζητήματα της ανθρωπότητας.
Πως είναι να δημιουργείς μια παράσταση για τους πρόσφυγες και παράλληλα να έρχεσαι σε καθημερινή επαφή με το πρόβλημα ζώντας στην Αθήνα?
Η χώρα μας τα τελευταία χρόνια βάλλεται από οικονομική δυσχέρια, από πολιτικές σκοπιμότητες, από ανεργία και εξαθλίωση, από ακραίες ιδεολογίες. Παρακολουθώντας όμως την επικαιρότητα μπορείς να διαπιστώσεις ότι υπάρχει κάτι ανέγγιχτο στον χρόνο, αυτό το ξεχωριστό που μας διακρίνει ως λαό από τα αρχαία χρόνια: η φιλοξενία. Χιλιάδες άνθρωποι γέμισαν τις ακτές μας με τον τρόμο του πολέμου που άφησαν πίσω τους και ανάγκη για ελπίδα, την ελπίδα να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους και να ζήσουν ειρηνικά. Αυτή ακριβώς η ελπίδα είναι που δεν πρέπει να αφήσουμε να χαθεί και οφείλουμε ως άνθρωποι να προσφέρουμε τη βοήθεια μας στο μέτρο του εφικτού, να απαλύνουμε τον πόνο τους. Σαν άνθρωπος προς άνθρωπο.
Απέναντι σε αυτή την τραγικότητα του ανθρώπου, ουδείς μπορεί να μείνει ασυγκίνητος και ιδιαίτερα οι άνθρωποι του θεάτρου. Το θέμα της παράστασης είναι κατ'ουσίαν ο ίδιος ο άνθρωπος.
Η ανάγκη για μια ανθρωποκεντρική πολιτική των εθνών στο προσφυγικό ζήτημα είναι εφικτή μέσα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα?
Τα οικονομικά συστήματα είναι μέρος μόνο της πολιτικής. Οι λαοί στην ιστορία του ανθρώπου έχουν ζήσει μεγάλες καταστροφές, προσφυγιά μέχρι και αφανισμό ανεξαρτήτως οικονομικού συστήματος. Ασφαλώς επηρεάζουν τις αποφάσεις αλλά δεν αποτελούν τον μοναδικό παράγοντα διαμόρφωσης της πολιτικής των εθνών. Προφανώς και θεωρώ ότι είναι εφικτή μια ανθρωποκεντρική πολιτική στο προσφυγικό ζήτημα και αυτό είναι κάτι που το έχει αποδείξει η ιστορία. Το μόνο που απαιτείται σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η εφαρμογή μιας πολιτικής που θα έχει πιο άμεσα αποτελέσματα για τους πληγέντες χωρίς όμως να επιβαρύνει δυσανάλογα τους λαούς υποδοχής. Μια κοινή πολιτική απόφαση με επίκεντρο τον άνθρωπο τόσο τον πρόσφυγα όσο και τον υποδοχέα μπορεί να δώσει τα εχέγγυα της όσο πιο ανώδυνης βιωσιμότητας και για τους δυο. Μια δίκαιη κατανομή υποδοχής και φιλοξενίας δύναται να έχει πολύ μεγαλύτερα οφέλη για τους πρόσφυγες για τους αποκαθίσταται το βιοτικό τους επίπεδο γρηγορότερα καθώς και η ομαλή ένταξη τους στις κοινωνίες φιλοξενίας. Ομοίως αποτελεσματικότερη είναι και για τις χώρες υποδοχής τόσο για την οικονομική τους επιβάρυνση, όσο και για τον κατακερματισμό των όποιων πιθανών κινδύνων κοινωνικών ή εθνικών μπορεί να υποκρύπτονται μέσα στον γενικό όλεθρο της προσφυγιάς.
Μια ορθολογικότερη πολιτική θα συνιστούσε αυτομάτως και μια ανθρωποκεντρική πολιτικών των εθνών με άμεσα και ανώδυνα αποτελέσματα.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
