Επιμέλεια συνέντευξης: Ναντίν Αθανασίου
Καλησπέρα Μάγδα,
σε θαυμάσαμε στην παράσταση «Καλιφόρνια Ντρίμιν», όπου υποδυόσουν ένα «αθώο» και ευκολόπιστο, καλόκαρδο όμως κορίτσι, έτοιμο να πέσει θύμα οποιουδήποτε της δώσει «μεγάλες» υποσχέσεις. Θεωρείς ότι οι άνθρωποι, ιδιαιτέρως σήμερα, είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τις αξίες, τα πιστεύω ή ακόμα και την ψυχή τους, προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους;
Σ’ ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια, γιατί ο ρόλος της Βουβούς και η πολυεπίπεδη ματιά του Β. Κατσικονούρη με δυσκόλεψαν· έτσι, χαίρομαι ιδιαίτερα που ο ρόλος βγήκε ανάγλυφος και σπαρταριστός! Καλώς ή κακώς και με βάση τις προσλαμβάνουσες μου, έχω διαλέξει συνειδητά πια να μην πέφτει το βλέμμα μου σε τέτοιους ανθρώπους και επιλογές. Προσπαθώ με νύχια και με δόντια να διαφυλάξω την πίστη μου στην επίτευξη των στόχων με άλλα μέσα.
Το έργο μιλάει για τη ματαίωση των ονείρων των νέων ανθρώπων. Έχεις νιώσει ανασφάλεια και αβεβαιότητα από τη στιγμή που μπήκες στον καλλιτεχνικό χώρο;
Πολύ πρόσφατα αντιλήφθηκα ότι αυτά, που κουβαλάω στο μυαλό μου δεν μπορεί να μου τα αφαιρέσει κανείς -επομένως οι ιδέες και τα όνειρα μου με κατοικούν- κι έτσι κάπως καθησυχάζομαι σε σχέση με τις ματαιώσεις και τα όνειρα μου. Στο πρακτικό κομμάτι, όμως, της δουλειάς, δυστυχώς αισθάνομαι μεγάλη ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Είναι δύσκολο να παραμένει κανείς αρμονικός σ' έναν τομέα, που από τη φύση του είναι τόσο πρόσκαιρος.
Τα όνειρα όλων μας σήμερα έχουν σ’ ένα βαθμό τσαλακωθεί. Πολλοί νέοι επιθυμούν να φύγουν από την χώρα, όπως ακριβώς αναφέρεται και στην παράσταση. Ποια συμβουλή θα έδινες σ’ έναν νέο άνθρωπο που έχει απελπιστεί, δεν βλέπει πουθενά φως και θεωρεί πως θα σωθεί μόνο αν φύγει; Μήπως τελικά όλο αυτό είναι μία αυταπάτη; Μήπως δεν είναι λύση η φυγή;
Νομίζω πως δεν υπάρχει συνταγή. Ο καθένας μας είναι ιδιαίτερη περίπτωση.
Ο Ελύτης γράφει: Χωρίς αμφιβολία υπάρχει για τον καθέναν από μας κι από μια ξεχωριστή, αναντικατάστατη αίσθηση που αν δεν την βρει να την απομονώσει εγκαίρως και να συζήσει αργότερα μαζί της, έτσι που να τη γεμίσει πράξεις ορατές, πάει χαμένος.
Θα πρότεινα, λοιπόν, αυτό που λέω και σε εμένα. Αν έχεις ξεκάθαρο στόχο και όραμα και εδώ δεν μπορείς να το πραγματώσεις, τρέχα να το κάνεις, ειδάλλως μείνε, ψάξε, ή εντέλει κάνε κάτι άλλο. Η πράξη είναι αντίδοτο στην απελπισία.
Πόσο εύκολο είναι για έναν νέο ηθοποιό να επιβιώνει μόνο από τη δουλειά του στο θέατρο;
Νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο. Μιλάω βιωματικά!
Έχεις συνεργαστεί με σπουδαίους σκηνοθέτες. Έχεις κάποιο όνειρο για το μέλλον; Ποια είναι τα σχέδια σου;
Είχα τη χαρά να συνεργαστώ και να γνωρίσω ανθρώπους με μεγάλη ιστορία και αποτελούν κομμάτια του προσωπικού μου παζλ. Από όλους έχω πάρει πολεμοφόδια μαζί με αστερόσκονη και αυτό είναι όμορφο. Δεν έχω συγκεκριμένο όνειρο, πιο πολύ ανάγκη είναι· Να γνωρίζω ανθρώπους ατόφιους, με γνώση, πυρήνα και σεβασμό σ’ αυτό που πρεσβεύουν. Θα ήμουν όμως τρομερά χαρούμενη αν συναντούσα τον Paolo Sorrentino. Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι άγνωστα ακόμα. Έχω όμως στο μυαλό μου ένα κείμενο και θα ήθελα να το δω στη σκηνή.
Μάγδα σ' ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη κουβέντα και σου ευχόμαστε ο,τι καλύτερο από την καρδιά μας!!!
Η Μάγδα Κόρπη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1985. Σπούδασε Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Υποκριτική στη δραματική σχολή Αρχή και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στη Δραματουργία και την Ευρωπαϊκή Δραματολογία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Έχει συνεργαστεί ως θεατρολόγος και ηθοποιός με διάφορους καλλιτέχνες όπως ο Θ. Τερζόπουλος, Eugenio Barba, Bread and Puppets, Λίλλυ Μελεμέ, Cezaris Grauzinis, κ.α.
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
