Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Ποια είναι η αντίδρασή των παιδιών σε ένα δύσκολο ζήτημα, όπως η ιδιοκτησία και η ευθύνη, που έχει ο γονιός προς το παιδί του;
Δεν νομίζω ότι το παιδί φέρει καταγεγραμμένη στον γενετικό κώδικα την έννοια της ιδιοκτησίας. Είναι κάτι επίκτητο, κατά την γνώμη μου, άρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ένστικτο». Η ροπή και το μέγεθος της έντασης, που εκφράζονται οι τάσεις ιδιοκτησίας έχουν να κάνουν με τον άμεσο περίγυρο του παιδιού και τον χαρακτήρα των γονιών του. Σε μια κοινωνία υπερκαταναλωτική και ατομικιστική, το «δικό μου» υποκαθιστά κάθε τι το «κοινό». Η καταγραφή μιας ολοκληρωτικής απόκτησης των πάντων, είναι δεδομένη και πέρα από τις γονεϊκές «διδαχές». Στο θέατρο αυτό που προσπαθείς να κάνεις, είναι να ενεργοποιήσεις το «αίσθημα δικαίου» αναμένοντας την «ορθή» αντίδραση.
Η διαδραστικότητα σε μια παράσταση όταν έχεις να κάνεις με παιδιά έχει αυξημένο κίνδυνο;
Θα έλεγα πως όχι! Η τέχνη του “καλού” θεάτρου είναι τόσο λεπτομερώς δουλεμένη και εξοπλισμένη “δια παν ενδεχόμενο”, ώστε να εκμηδενίζει και την παραμικρή πιθανότητα κινδύνου. Οι ηθοποιοί πάνω στην σκηνή την ώρα της “διάδρασης”, έχουν δουλέψει στις πρόβες τους με κάθε λεπτομέρεια όλα τα πιθανά σενάρια αντίδρασης σχεδόν σε ότι τους παρουσιαστεί στην εμβέλεια ευθύνης τους. Αυτό είναι που διαχωρίζει το “επαγγελματικό” παιδικό θέατρο από το “ερασιτεχνικό”….
Έχετε ασχοληθεί με τηλεόραση, σινεμά και θέατρο ενηλίκων. Το παιδικό θέατρο είναι απλά άλλος ένας τρόπος έκφρασης;
Το παιδικό θέατρο είναι η “πηγή έμπνευσης”! Η καθαρότητα ή αν προτιμάτε καλύτερα, η απλότητα, που πρέπει να σχεδιάσεις τα πάντα για να τα προσφέρεις σε μια παιδική ψυχή αποτελεί την “διατριβή” για κάθε άλλη μορφή καλλιτεχνικής έκφρασής μου.
Ποια είναι τα σχέδια σας για τη συνέχεια;
Τα σχέδια διαμορφώνονται από τις συνθήκες… Όρεξη υπάρχει, υλικό υπάρχει, δύναμη υπάρχει… Αν το επιτρέψουν οι συνθήκες θα εκφραστεί. Εδώ είμαστε!
