Επιμέλεια συνέντευξης: Κωνσταντίνος Πλατής
Με τι σκοπό ξεκινήσατε τη συγγραφή του έργου;
Όλως περιέργως από ένστικτο (αυτό)συντήρησης. Την ιδέα την είχα χρόνια στο κεφάλι μου και σε περίληψη σε ένα αρχείο word που παιδεύω από το 1995. Ξεκίνησα να το γράφω όμως την ημέρα που έμαθα πως θα αποκτήσω παιδάκι. Θέλησα να κάνω κάτι από μόνος μου, να πάρω την δουλειά μου στα χέρια μου, έψαξα ανάμεσα στις περιλήψεις ιδεών που έχω και αυτή μου φάνηκε πως ήταν η πιο ώριμη μέσα μου, οπότε και το προχώρησα. Αν και γενικά γράφω, δεν είναι μια διαδικασία στην οποία μπαίνω εύκολα. Η συγγραφή είναι απλώς κάτι που κάνω, δεν είναι βασική μου ιδιότητα, αλλά ξαφνικά αισθάνθηκα πως έχω πολύ όρεξη για κάτι τέτοιο.
Επιχειρείτε να συνδέσετε το φαλλικό στοιχείο με την αρχαία κωμωδία ή είναι καθαρά σύγχρονες οι αναφορές σας;
Το κάνω σκοπίμως. Είναι ένας «υπόγειος» τρόπος για μένα, ώστε να δείξω το πόσο διαχρονικό είναι το κύριο θέμα της παράστασης. Δεν προσπαθώ σαφώς να με βάλω καν στην ίδια πρόταση με ονόματα αρχαίων συγγραφέων, αλλά ήταν για μένα αυτή η «σύνδεση» ένας τρόπος να ενώσω το τότε με το τώρα, να τα βάλω σε μια κοινή λογική μιας και κάποια πράγματα όσα χρόνια και να γυρίζει η γη δεν θα αλλάξουν ποτέ. Χαίρομαι που το παρατηρήσατε πάντως, είστε ο πρώτος…
Πόσο εύκολο είναι να έχετε τριπλό ρόλο (συγγραφέας, σκηνοθέτης, ηθοποιός) στην παράσταση;
Όχι απλά δεν είναι εύκολο… Βουνό είναι. Η βασική μου ιδιότητα είναι αυτή του ηθοποιού. Αυτό δεν αλλάζει και δεν μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Το κείμενο είναι κάτι το οποίο μου προκύπτει, με θεωρώ ηθοποιό με ιδέες. Η σκηνοθεσία θεώρησα πως ήταν πέραν από πρόκληση (μιας κι επισήμως ασχολήθηκα πρώτη φορά) ήταν μονόδρομος. Με τόσες πολλές ιστορίες ανδρών και όλες τις μεταξύ τους συνδέσεις που ήθελα να γίνουν, θεώρησα πολύ δύσκολο ακόμα και να το εξηγήσω σε κάποιον ώστε να το αναλάβει… Θέλω να επισημάνω όμως το ότι δεν με βλέπω ούτε σαν άνθρωπο ορχήστρα, ούτε σαν πολυεργαλείο. Στις πρώτες παρουσιάσεις της παράστασης την άνοιξη του 2016 στα φεστιβάλ δεν συμμετείχα σαν ηθοποιός. Είχα οκτώ τότε ηθοποιούς στα χέρια μου και δεν προλάβαινα ή ήθελα ή μπορούσα να εντάξω κι εμένα εκεί. Μετά που το πράγμα πήρε τον δρόμο του, είδαμε πως θα ανεβεί ως ολοκληρωμένη παράσταση και υπήρχε χρόνος, με σκηνοθέτησαν οι βοηθοί μου. Όλα αυτά μαζί πλέον δεν μου λένε κάτι, για μένα όταν πάμε να παίξουμε είμαι ηθοποιός. Ο συγγραφέας μένει στο σπίτι και ο σκηνοθέτης αν έχει κάτι να πει, το λέει μετά το τέλος της παράστασης. Οι πιο δύσκολοι ρόλοι μου στο όλο εγχείρημα είναι αυτοί που δεν έχουν καμία σχέση με την δουλειά μου, το να κολλάμε αφίσες και να στέλνω δελτία τύπου…
Η παράσταση απευθύνεται περισσότερο σε άντρες ή γυναίκες;
Η παράσταση κατ’ εμέ, απευθύνεται εξίσου σε όλους. Άντρες, γυναίκες, στρέιτ, ομοφυλόφιλους ή διεμφυλικούς, νέους και γέρους, Καυκάσιους, Ασιάτες ή Αφρικανούς, ψηλούς, κοντούς, αρτιμελείς ή μη… Δεν υπάρχει κανέναν όριο σε τίποτα. Το πέος είναι κάτι το οποίο αφορά εξίσου όλους όσους έχουν ή θα ήθελαν να έχουν, σε όσους αρέσει και το επιθυμούν αλλά και το αντίθετο. Νομίζω πως κάπου, όλοι ταυτίζονται, οπότε αυτό από μόνο του λέει κάτι. Το σχόλιο που με έχει ανταμείψει περισσότερο μέχρι στιγμής για όλο αυτό που έχω φτιάξει μου το έγραψε στο facebook μια φίλη. «Ως γυναίκα, χάρηκα και μοιράστηκα τα μυστικά του ΠΕΟΥΣ, και είδα κατάματα τα λάθη που έκανα ως νέα γυναίκα σε Εκείνον. Ως γυναίκα ήξερα αρκετά, αλλά ως αγορομάνα, τον Είδα πια με άλλο πρίσμα».
Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ
